|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2015:C242
(2015) 3 ΑΑΔ 173
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Αναθεωρητική ΄Εφεση Αρ. 262/2012)
3 Απριλίου, 2015
[ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, ΠΑΝΑΓΗ, ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ,
ΓΙΑΣΕΜΗΣ, ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ/στές]
BEST LEISURE INTERNATIONAL LTD, ΜΕΣΩ ΤΟΥ
ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΤΗ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΗ ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΟΥ,
Εφεσείοντες-Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΠΡΟΣΟΔΩΝ, ΥΘΠΟΥΡΓΕΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ
Εφεσιβλήτων-Καθ' ων η Αίτηση.
________________________
ΑΙΤΗΣΗ ΔΙΑ ΚΛΗΣΕΩΣ, ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΦΕΣΕΙΟΝΤΕΣ, ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 28 ΑΠΡΙΛΙΟΥ, 2014
Ιωάννα Σαμαρά (κα), εκ μέρους των Πατρίκιου Παύλου & Συνεργατών Δ.Ε.Π.Ε., για τους Αιτητές - Εφεσείοντες.
Ειρήνη Νεοφύτου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ' ων η Αίτηση - Εφεσίβλητους.
________________________
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τη Δικαστή Δ. Μιχαηλίδου.
________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(ex tempore)
Δ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.: Οι αιτητές καταχώρισαν προσφυγή, με Αρ. 171/11, που επιζητούσαν, ανάμεσα σε άλλα, δηλώσεις του Δικαστηρίου ότι διοικητικές πράξεις, όπως η Ειδοποίηση Συμψηφισμού Επιστροφής Φόρου ημερομηνίας 3.1.2011 του φορολογικού έτους 1992 με τις φορολογίες των ετών 1993 - 1994, είναι άκυρες εξ υπαρχής, όπως, με λεπτομέρεια, φαίνονται στο αιτητικό.
Με την απόφαση του Δικαστηρίου, η οποία εφεσιβλήθηκε με την υπό κρίση ενώπιον μας έφεση, το Δικαστήριο δέχθηκε τις δύο προδικαστικές ενστάσεις που έθεσαν οι καθ' ων η αίτηση και απέρριψε την προσφυγή, στο βαθμό που αυτή στρέφεται για τα έτη 1993 και 1994, ως εκπρόθεσμη και, ως προς άλλα σκέλη, που δεν μας αφορούν, ως μη εκτελεστή διοικητική πράξη.
Είναι η θέση της πλευράς των αιτητών ότι, μόνο κατά το στάδιο προετοιμασίας, από πλευράς των εφεσειόντων - αιτητών, του περιγράμματος αγόρευσης της έφεσης, προέκυψε η ανάγκη οι εφεσείοντες να καταχωρίσουν την υπό κρίση αίτηση, για προσαγωγή γραπτής μαρτυρίας και μαρτυρίας υπό μορφή ενόρκων δηλώσεων. Επιδιώκεται να εισαχθεί μαρτυρία, που να επιτρέπει στους εφεσείοντες την προσαγωγή μαρτυρίας υπό μορφή ενόρκων δηλώσεων δύο προσώπων, καθώς και την προσαγωγή έγγραφης μαρτυρίας, ως το σχετικό τεκμήριο 1, που επισυνάπτεται και συνοδεύει την ένορκη δήλωση.
Οι καθ' ων η αίτηση καταχώρισαν ένσταση, η οποία εισάγει ως λόγο ότι δεν υφίστανται οι προϋποθέσεις που τάσσει η νομολογία. Η μαρτυρία και το έγγραφο που επιδιώκεται να προσαχθούν διαφοροποιούν ή αλλοιώνουν το περιεχόμενο των στοιχείων ήσαν ενώπιον του Δικαστηρίου κατά τον ουσιώδη χρόνο, της εκδίκασης, δηλαδή, της υπόθεσης και δεν επιτρέπεται η προσαγωγή γεγονότων, για να τεθούν ενώπιον του Αναθεωρητικού Δικαστηρίου ως γεγονότα που ήταν σε γνώση των εφεσειόντων και θα μπορούσαν να τεθούν κατά την πρωτόδικη διαδικασία, αν επιδεικνυόταν η εύλογη επιμέλεια εκ μέρους των αιτητών.
Δεν είναι ανάγκη να λεχθούν πολλά γι' αυτήν την υπόθεση, παρόλο που, με πολλή επιμέλεια και εμπεριστατωμένα, η συνήγορος των αιτητών κατέγραψε με πολλά λόγια, περισσότερα από ό,τι απαιτείται, τις θέσεις της στη γραπτή αγόρευση που μας δόθηκε μόλις πριν από λίγο. Ουσιαστικά, εισάγεται η θέση ότι η ημερομηνία που οι αιτητές έλαβαν γνώση της φορολογίας φόρου εισοδήματος για το έτος 1992, η οποία εκδόθηκε στις 9.11.2010, είναι στις 8.12.2010, όπως αποδεικνύεται και από τα τεκμήρια τα οποία, ως έχουμε αναφέρει, επισυνάφθηκαν στην ένσταση.
Το ζήτημα του πότε έλαβαν οι αιτητές τις τελικές φορολογίες για τα έτη 1992, 1993 και 1994 απασχόλησε το πρωτόδικο Δικαστήριο, το οποίο έδωσε σαφή θέση επί του προκειμένου και παραπέμπουμε στη σ.8 της πρωτόδικης απόφασης:-
«Με βάση τα επισυνημμένα τεκμήρια στη γραπτή αγόρευση της Δημοκρατίας, όντως οι ειδοποιήσεις φορολογίας για κάθε ένα από τα τρία έτη φέρουν ως ημερομηνία επιβεβαίωσης της φορολογικής επιβολής την 9.11.2010. Οι τρεις αυτές φορολογικές ειδοποιήσεις ταχυδρομήθηκαν με συστημένη επιστολή, όπως φαίνεται από το Τεκμήριο 1 και την ταχυδρομική σφραγίδα επ΄ αυτού, στις 10.11.2010. Επομένως, εφόσον η αιτήτρια εταιρεία δεν έχει αμφισβητήσει με μαρτυρία, ούτε και έχει ζητήσει να προσαγάγει σχετική μαρτυρία, την τεκμαιρόμενη λήψη των ειδοποιήσεων επιβολής φορολογίας, το αργότερο στις 17.11.2010, τεκμαίρεται ότι παρελήφθησαν οι εν λόγω φορολογίες εγκαίρως με αποτέλεσμα ο χρόνος να αρχίζει να τρέχει για σκοπούς καταχώρησης της προσφυγής από τις 17.11.2010 και όχι βέβαια από την έκδοση της διοικητικής πράξης στις 9.11.2010. Αλλά ούτε και από τις 21.11.2010, ως η θέση της αιτήτριας εταιρείας στη σελ. 13 της γραπτής της αγόρευσης. Αυτό απαντά και τη θέση της συνηγόρου της αιτήτριας εταιρείας ότι η επιστολή ημερ. 9.11.2010, (η οποία είναι αποδεκτό ότι πράγματι παρελήφθη), δεν περιείχε τις τελικές φορολογίες των ετών 1992-1994. Η θέση αυτή όμως έπρεπε ακριβώς να τύχει υποστήριξης με μαρτυρία, πράγμα το οποίο δεν έγινε. Επομένως το να λέγεται ότι η αιτήτρια εταιρεία δεν παρέλαβε τις ίδιες τις φορολογίες παραμένει στη σφαίρα της εικασίας, ιδιαιτέρως ενόψει του τεκμηρίου που δημιουργεί το άρθρο 47, (δέστε συναφώς και τις υποθέσεις Socratis Theodorou v. The Abbot of Kykko Monasty Mr. Chrysostomos and Others (1965) 1 C.L.R. 9, Θεμιστοκλέους ν. Δημοκρατίας (2007) 3 Α.Α.Δ. 415, Oana Alexandrina Bantas v. Δημοκρατίας, υπόθ. αρ. 1092/05, ημερ. 7.9.2007 και Εμπορική Εταιρεία Παλαιχωρίου Λτδ ν. Δημοκρατίας, υπόθ. αρ. 842/07, ημερ. 26.3.2009). Στο βαθμό επομένως που η προσφυγή στρέφεται εναντίον των φορολογιών για τα έτη 1993 και 1994, αυτή είναι εκπρόθεσμη.»
Ο Ναθαναήλ, Δ. υιοθετεί τη θέση των καθ' ων η αίτηση ότι η τελική βεβαίωση, μαζί με τις τελικές φορολογίες των ετών 1992 - 1994 ταχυδρομήθηκαν στην τελευταία γνωστή διεύθυνση των αιτητών, στις 10.11.2010, μέσω συστημένης επιστολής, στη βάση των διατάξεων του άρθρου 47 του περί Βεβαιώσεως και Εισπράξεως Φόρων Νόμου του 1978, (Ν. 4/1978). Οι βεβαιώσεις και τελικές φορολογίες των εν λόγω ετών θεωρείται ότι επιδόθηκαν στους αιτητές στις 17.11.2010, το αργότερο. Αυτό, έκρινε το Δικαστήριο, απαντά και τη θέση της συνηγόρου της αιτήτριας εταιρείας, για τους λόγους που επεξηγεί στο απόσπασμα που έχουμε προηγουμένως αναγνώσει.
Υπάρχει και καταγραφή, του Δικαστηρίου, όπου σχολιάζει, περαιτέρω, το ζήτημα των λοιπών φορολογιών, στη σελίδες 14 και 15:-
«Το ότι εκδόθηκαν και οι τρεις φορολογίες των ετών 1992, 1993 και 1994 στις 9.11.2010, το δέχθηκε και η συνήγορος της αιτήτριας κατά τις διευκρινίσεις, με την αποδοχή της κατάθεσης του εγγράφου του Τμήματος Εσωτερικών Προσόδων, από το Σύστημα Πληροφοριών που επανεκτυπώθηκε στις 4.5.2012, το οποίο και κατατέθηκε ως Τεκμ. 'Β'. Εκείνο που συνέβη μεταγενέστερα ήταν η προσθαφαίρεση των φορολογιών προς προσδιορισμό του οφειλόμενου συνολικού ποσού και βεβαίως συμμόρφωση με αυτό. ...»
για να καταλήξει, στο τέλος, να απορρίψει, ως απαράδεκτη, με έξοδα, την προσφυγή.
Η νομολογία είναι σαφής, όπως και οι τελευταίες αποφάσεις, στις οποίες μας παρέπεμψαν οι συνήγοροι και τις υιοθετούμε. Μάλιστα, ο Πρόεδρος και εγώ είχαμε την ευκαιρία να εκδώσουμε δύο αποφάσεις, στις Πολιτική ΄Εφεση Αρ. 134/09 ημερομηνίας 16.4.2014, ECLI:CY:AD:2014:A266 και Πολιτική Έφεση Αρ. 181/10 ημερομηνίας 29.7.2014, στις οποίες αναλύονται οι αρχές που διέπουν το ζήτημα της παραχώρησης άδειας, για να προσαχθεί μαρτυρία σε αυτό το στάδιο και δε θα τις επαναλάβουμε. Θα πρέπει, όμως, στην παρούσα περίπτωση, να τονίσουμε κάτι, που προεξάρχει ως ουσιώδες στοιχείο, ότι η μαρτυρία ήταν στη διάθεση των αιτητών, ήδη, από το στάδιο της καταχώρισης της ένστασης εκ μέρους της Δημοκρατίας. Αφέθηκε ο χρόνος να περάσει, να εκδοθεί η απόφαση και να φτάσουμε στο στάδιο της έφεσης για να αναζητηθεί θεραπεία. Οι αιτητές είχαν στη διάθεσή τους τα έγγραφα αυτά, τα οποία ήταν στο φάκελο του Εκκαθαριστή, ήταν, δηλαδή, στην εμβέλεια και τη δυνατότητα ανεύρεσης των ιδίων των αιτητών και θα μπορούσαν να εντοπιστούν, εάν οι αιτητές έδειχναν την εύλογη επιμέλεια, υπό τας περιστάσεις. Υφίστατο, λοιπόν, η μαρτυρία κατά το χρόνο της δίκης και ήταν αντικειμενικά διαθέσιμη. Παραταύτα οι αιτητές δεν υπέβαλαν οποιοδήποτε αίτημα κατά το στάδιο της ακρόασης της αίτησης ώστε να προχωρήσει η δίκη σ΄ αυτή την παράμετρο. Άρα, οι αιτητές είχαν στη διάθεσή τους, κατά πάντα ουσιώδη χρόνο και κατά το στάδιο της εκδίκασης της υπόθεσης, τη δυνατότητα να αιτηθούν να προσαγάγουν μαρτυρία, για να διορθώσουν το ζητούμενο με την υπό κρίση αίτηση. Η Λαπέρτας ν. Semio Production Ltd (Αρ.2) (2003) 2 Α.Α.Δ. 249 και άλλες υποθέσεις επιρρωννύουν την κατάληξή μας ότι η αίτηση δεν μπορούσε να είχε καλύτερη τύχη.
Η αίτηση απορρίπτεται, με έξοδα εναντίον των αιτητών - εφεσειόντων, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Γ. Ερωτοκρίτου, Δ.
Π. Παναγή, Δ.
Δ. Μιχαηλίδου, Δ.
Γ.Ν. Γιασεμής, Δ.
Τ. Ψαρά-Μιλτιάδου, Δ.
/ΜΠ