|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2013) 3 ΑΑΔ 746
ANΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 223/2009
9 Δεκεμβρίου, 2013
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Π., ΠΑΝΑΓΗ, ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, ΛΙΑΤΣΟΣ, ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ/ΣΤΕΣ]
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΠΑΡΗΣ
Εφεσείων/Αιτητής
- ΚΑΙ -
ΑΡΧΗΣ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΥΠΡΟΥ
Εφεσίβλητης/Καθ' ης η αίτηση
.....................................
Α. Σ. Αγγελίδης, για τον εφεσείοντα
Κ. Χατζηιωάννου, για την εφεσίβλητη
Κ. Αγαθοκλέους για Μ. Βορκά, για τα ενδιαφερόμενα μέρη 1 και 2, Ι. Κολιού και Χρ. Φλουρέντζου
Καμιά εμφάνιση, για τα ενδιαφερόμενα μέρη 3 και 4
.......................................
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Π.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου
θα δώσει ο Δικαστής Παρπαρίνος
.....................................
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ: Σύμφωνα με την προσβαλλόμενη απόφαση ημερ. 23/11/09, «στις 22/11/05 το Διοικητικό Συμβούλιο της Αρχής Τηλεπικοινωνιών Κύπρου, σε συνεδρία του, αφού μελέτησε όλα τα ενώπιον του στοιχεία, συμπεριλαμβανομένων των πρακτικών του Συμβουλίου Προσωπικού, της εισήγησης του Γενικού Διευθυντή και το περιεχόμενο των προσωπικών φακέλων των υποψηφίων, αξιολόγησε και σύγκρινε και τους 33 υποψηφίους. Στη συνέχεια αποφάσισε ομόφωνα την προαγωγή των Στ. Χαραλάμπους, Γ. Χατζηπέτρου και Ι. Κολιού, οι οποίοι είχαν συστηθεί από το Συμβούλιο Προσωπικού και το Γενικό Διευθυντή και κατά πλειοψηφία την προαγωγή του Χρ. Φλουρέντζου και Ε. Διαμαντίδη, οι οποίοι δεν είχαν συστηθεί.»
Η προαγωγή αφορούσε σε Γραμματειακό Επόπτη Β΄. Ο εφεσείων μαζί με 4 άλλους υποψηφίους καταχώρησαν τις προσφυγές υπ' αρ. 76/06, 84/06, 157/06 και 212/06 αμφισβητώντας τη νομιμότητα της απόφασης της Αρχής Τηλεπικοινωνιών Κύπρου ημερ. 22/11/05 για διάφορους λόγους ακυρότητας.
Σχετικά με τον εφεσείοντα ηγέρθη προδικαστικό ζήτημα έλλειψης έννομου συμφέροντος του και συγκεκριμένα ότι αυτός κατά τον ουσιώδη χρόνο, δεν είχε το προβλεπόμενο προσόν της συμπλήρωσης τριετούς υπηρεσίας στον κατεχόμενο βαθμό, σύμφωνα με τον Καν.10(4) των περί Προσωπικού της Αρχής Τηλεπικοινωνιών Κύπρου, Γενικών Κανονισμών του 1982 (Κ.Δ.Π. 220/82), όπως τροποποιήθηκαν και ως εκ τούτου δεν νομιμοποιείτο στην προσφυγή του.
Ο εφεσείων στα πιο πάνω απάντησε ότι η περίπτωση του θα έπρεπε να εξεταστεί στα πλαίσια της επιφύλαξης του Καν. 10(4) των Κανονισμών, δηλαδή, ότι θα μπορούσε να θεωρηθεί ως «εξαιρετική». Ήταν η θέση του ότι η παράλειψη της Αρχής να τον κρίνει κάτω από αυτό το πρίσμα, καθιστά το ζήτημα των προσόντων του επίδικο και το έννομο συμφέρον του υπαρκτό.
Στην πρωτόδικη απόφαση, το θέμα κρίθηκε ως ακολούθως:
«Ο αιτητής Χ. Κασπαρής, προκύπτει από το διοικητικό φάκελο, ότι κατείχε το βαθμό του Ανώτερου Γραφέα από 1/7/2002. Η διαδικασία για την πλήρωση των επίδικων θέσεων έγινε με βάση το νομικό και πραγματικό καθεστώς που ίσχυε στις 22/6/2004, ημερομηνία που θεωρήθηκε ως ο ουσιώδης χρόνος κατοχής των προβλεπόμενων προσόντων. Επομένως, αυτός, στις 22/6/2004, δεν είχε συμπληρώσει «τριετή τουλάχιστον» υπηρεσία στον κατεχόμενο βαθμό και γι' αυτό δε συμπεριλήφθηκε στους Πίνακες υποψηφίων του Συμβουλίου Προσωπικού, αλλά ούτε και η Αρχή τον συμπεριέλαβε στους δικαιούχους κρίσεως. Για να ήταν δυνατή η προαγωγή του, με βάση την επιφύλαξη του Κ. 10(4) των Κανονισμών, θα έπρεπε αυτός να είχε συμπεριληφθεί στη συμβουλή του Συμβουλίου Προσωπικού και στην εισήγηση του Γενικού Διευθυντή, κάτι που εδώ δεν ισχύει.
Εφόσον, λοιπόν, ο εν λόγω αιτητής δεν ικανοποιούσε τον όρο για τριετή, τουλάχιστον, υπηρεσία στον κατεχόμενο βαθμό, σύμφωνα με τις νομολογιακές αρχές που διέπουν το ζήτημα, δεν έχει έννομο συμφέρον να προσβάλει την απόφαση προαγωγής των ενδιαφερομένων μερών. Όπως τονίστηκε στην Αριστείδης ν. Δημοκρατίας (1991) 3 Α.Α.Δ. 588: (σελ. 606)
«Είναι καλά εμπεδωμένο στην Κυπριακή έννομη τάξη ότι υπάλληλος, που δεν κατέχει τα προσόντα που προβλέπονται στο σχέδιο υπηρεσίας, δεν έχει ιδιαίτερο άμεσο έννομο συμφέρον - (βλ., μεταξύ άλλων, Anastasios Philippou and The Republic (Public Service Commission(, 4 R.S.C.C. 139, 141, Sofoclis Sofocleous (No. 2) v. Republic (Public Service Commision) (1972) 3 C.L.R. 537, 539, Paraskevopoulou v. Republic (1985) 3 C.L.R. 2250, 2258/2259, Nicolaou and Others v. Republic (1985) 3 C.L.R. 2471, 2476, 2477, Χριστόδουλος Ηλία ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 590, (Απόφαση δόθηκε στις 14 Μαρτίου, 1989)2 Κυπριακή Δημοκρατία ω. Ανδρέα Γιαλλουρίδη και Άλλων (ανωτέρω)3).»
(Βλ. επίσης, Κάζανου ν. Α.ΤΗ.Κ. (2001) 3 Α.Α.Δ. 293).
Συνακόλουθα, η Προσφυγή αρ. 84/06 θα πρέπει να απορριφθεί.»
Με το μοναδικό λόγο έφεσης ο εφεσείων αμφισβητεί την κατάληξη του πρωτόδικου δικαστηρίου. Παραδέχεται μεν ότι δεν ικανοποιούσε τον όρο «για τριετή τουλάχιστον υπηρεσία στον κατεχόμενο βαθμό» πλην όμως το πρωτόδικο δικαστήριο εσφαλμένα έκρινε ότι για το λόγο αυτό δεν είχε έννομο συμφέρον να προσβάλει την απόφαση προαγωγής των ενδιαφερόμενων μερών. Επίσης ότι εσφαλμένα έκρινε ότι η εφαρμογή της επιφύλαξης του Καν. 10(4) προϋπόθετε τη συμπερίληψη του στην συμβουλή του Συμβουλίου Προσωπικού και την εισήγηση του Γενικού Διευθυντή.
Ο συνήγορος του εφεσείοντα με αναφορά σε νομολογία υποστήριξε ενώπιον μας ότι το Διοικητικό Συμβούλιο της Αρχής, την 22/11/05 στη συνεδρία του για τις προαγωγές υπό εξέταση, παραγνώρισε εντελώς την επιφύλαξη του Καν. 10(4) χωρίς να δοθεί καμιά εξήγηση ενώ θα έπρεπε να προβληματισθεί κατά πόσο η άνω επιφύλαξη του Κανονισμού κάλυπτε τον εφεσείοντα. Το πρωτόδικο δικαστήριο εσφαλμένα δεν εξέτασε τα πιο πάνω αλλά περιορίστηκε στην εξέταση, ικανοποίησης ή μη, του όρου της τριετής υπηρεσίας τουλάχιστον στον κατεχόμενο βαθμό και κατά πόσο σύμφωνα με την επιφύλαξη του Καν. 10(4) ήταν δυνατή η προαγωγή του εφόσον δεν συμπεριλήφθηκε στη συμβουλή του Συμβουλίου Προσωπικού και στην εισήγηση του Γενικού Διευθυντή. Ήταν η κατάληξη του ότι η επιφύλαξη του Καν. 10(4) κάλυπτε πλήρως την περίπτωση του εφεσείοντα καθ' ότι αυτός ικανοποιούσε τις προϋποθέσεις που τίθενται σ' αυτήν και ότι το Διοικητικό Συμβούλιο της Αρχής όφειλε ν' ασχοληθεί με το κατά πόσο ο εφεσείων καλύπτετο από την επιφύλαξη του Καν. 10(4).
Αντίθετη ήταν η εισήγηση του συνηγόρου των καθ'ων η αίτηση και ενδιαφερόμενων μερών 1 και 2. Υποστήριξαν την πρωτόδικη απόφαση ως ορθή, προσθέτοντας ότι αφ' ης στιγμής υπήρχαν υποψήφιοι που ικανοποιούσαν τον όρο της τριετούς τουλάχιστον υπηρεσίας στον κατεχόμενο βαθμό, το θέμα εξαντλείτο μέχρι εκεί.
Ο Καν. 10(4) των Κανονισμών (όπως έχει τροποποιηθεί με την Κ.Δ.Π. 91/89) προβλέπει:
«(4) Προαγωγή επιτρέπεται μόνον εις τον αμέσως ανώτερον του κατεχομένου βαθμόν και εφ' όσον εις τον κατεχόμενον βαθμόν συνεπληρώθη τριετής τουλάχιστον υπηρεσία.
Ουχ ήττον, εις εξαιρετικάς περιπτώσεις, η Αρχή τη συμβουλή του Συμβουλίου Προσωπικού και τη εισηγήσει του Γενικού Διευθυντού, δύναται να προάξη εις οιονδήποτε ανώτερον του κατεχομένου βαθμόν Προσωπικόν το οποίον κέκτηται τα απαιτούμενα διά τον βαθμόν τούτον ειδικά προσόντα, υπό την προϋπόθεσιν ότι το τοιούτο Προσωπικόν διά μεν τας προαγωγάς εις θέσεις Επιθεωρητών θα έχη συμπληρώσει 9ετή υπηρεσίαν εις την Αρχήν, εις δε τας θέσεις Προϊσταμένου Υπηρεσίας Β και άνω, 12ετή υπηρεσίαν.»
Στην Αρσαλίδης ν. Α.ΤΗ.Κ (1997) 3 Α.Α.Δ. 474, στην οποία όλα τα μέρη αναφέρθηκαν λέχθηκαν τ' ακόλουθα σχετικά:
«Είναι γεγονός ότι το ενδιαφερόμενο μέρος προάχθηκε στην επίδικη θέση παρόλο που δεν κατείχε την αμέσως προηγούμενη κατ' εξαίρεση προς το γενικό κανόνα ότι κανένας δεν προάγεται αν δεν κατέχει την αμέσως προηγούμενη θέση.
Σύμφωνα με τον Κανονισμό 10(4) η προαγωγή είναι δυνατή μόνο από τον αμέσως κατώτερο βαθμό εκτός αν συντρέχουν οι προϋποθέσεις που καθιστούν την περίπτωση κάποιου υπαλλήλου «εξαιρετική». Προϋποθέσεις για να καταστεί δυνατή τέτοια προαγωγή είναι ο υποψήφιος να κατέχει τα απαιτούμενα για το βαθμό αυτό ειδικά προσόντα και να έχει συμπληρώσει 12ετή υπηρεσία στην Αρχή. Περαιτέρω πρέπει να έχει τη σύσταση του Συμβουλίου Προσωπικού και του Γενικού Διευθυντή.
Το πρωτόδικο δικαστήριο αφού εξέτασε το θέμα αποφάνθηκε ότι το ενδιαφερόμενο μέρος κατείχε τα ελάχιστα προσόντα για βαθμολογική προαγωγή στην επίδικη θέση που προβλέπει ο Κανονισμός 8(1)(Β)(γ). Το ενδιαφερόμενο μέρος απέκτησε πανεπιστημιακό δίπλωμα στα νομικά.
Το Συμβούλιο της Αρχής εξετάζοντας την υποψηφιότητα του ενδιαφερόμενου μέρους διαπίστωσε συνδρομή όλων των προϋποθέσεων της παραγράφου 10(4) των Κανονισμών, δηλαδή 12ετή προϋπηρεσία, τη σύσταση του Συμβουλίου Προσωπικού και του Γενικού Διευθυντή.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο καταλήγει στο σκεπτικό του ως εξής:
«Ο Καν. 10(4), που ακολουθεί το αξιοκρατικό σύστημα προαγωγών, καθιστά εφικτή την υπηρεσιακή αυτή ανέλιξη των υπαλλήλων εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις που θέτει. Και όπως προαναφέρθηκε ο αιτητής είχε τις θετικές κρίσεις του Σ.Π. και του γενικού διευθυντή και την οριζόμενη από τους κανονισμούς προϋπηρεσία.»
Με όλο το σεβασμό προς όλους τους ευπαίδευτους συνηγόρους, η υπόθεση Αρσαλίδης δεν βοηθά καμιά πλευρά στην παρούσα υπόθεση. Η Αρσαλίδης δεν έκρινε και δεν αποσαφήνισε το υπό εξέταση θέμα. Απλά στην υπόθεση διαπιστώθηκε η πλήρωση των προϋποθέσεων του Καν. 10(4) σε σχέση με τον αιτητή.
Σύμφωνα με την ορθή ερμηνεία, εκείνο που προβλέπει η επιφύλαξη του Καν. 10(4) δεν είναι η, σε εξαιρετικές περιπτώσεις, δυνατότητα προαγωγής προσωπικού σε οιανδήποτε ανώτερη θέση μόνο με την πλήρωση των προϋποθέσεων που αναφέρονται σ' αυτή, όπως ήταν ουσιαστικά η εισήγηση του ευπαιδεύτου συνηγόρου για τον εφεσείοντα. Η δυνατότητα που παρέχεται με την επιφύλαξη αφορά το προσωπικό που είναι προάξιμο, σύμφωνα με το δεύτερο μέρος του Κανονισμού, δηλαδή, συμπλήρωση τριετούς τουλάχιστον υπηρεσίας στον κατεχόμενο βαθμό. Η δυνατότητα προαγωγής σε οιονδήποτε ανώτερο του κατεχομένου βαθμού και όχι στον αμέσως ανώτερο, που παρέχεται υπό προϋποθέσεις με την επιφύλαξη του Καν. 10(4) σαφώς αναφέρεται στο πρώτο μέρος του γενικού κανόνα που θέτει ο Καν. 10(4) και όχι στο δεύτερο που θέτει ως αναγκαία προϋπόθεση την πλήρωση τριετούς τουλάχιστον υπηρεσίας στον κατεχόμενο βαθμό προκειμένου κάποιος να δικαιούται σε προαγωγή.
Δεδομένου ότι ο εφεσείων κατά τον ουσιώδη χρόνο δεν ικανοποιούσε τον όρο για τριετή τουλάχιστον υπηρεσία στο κατεχόμενο βαθμό, πολύ ορθά κρίθηκε από το πρωτόδικο Δικαστήριο ότι δεν έχει έννομο συμφέρον προσβολής της απόφασης προαγωγής των ενδιαφερομένων μερών.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος του εφεσείοντα, όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Α. Χατζηχαμπής, Π.
Π. Παναγή, Δ.
Λ. Παρπαρίνος, Δ.
Α. Λιάτσος, Δ.
Κ. Σταματίου, Δ.
/ΚΑΣ