|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2013) 3 ΑΑΔ 656
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 218/2009)
3 Οκτωβρίου, 2013
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Π., ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ,
ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ/στές]
ΔΗΜΗΤΡΑ ΝΑΘΑΝΑΗΛ,
Εφεσείουσα/Αιτήτρια,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΑΡΧΗΓΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσιβλήτων/Καθ'ων η αίτηση.
Α. Ευτυχίου, για την Εφεσείουσα.
Μ. Στυλιανού-Λοττίδη (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Εφεσιβλήτους.
Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου δίδεται από το Χατζηχαμπή, Π.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(EX-TEMPORE)
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Π.: Η εφεσείουσα είχε καταχωρίσει προσφυγή με την οποία ζητούσε δήλωση ότι η παράλειψη ή άρνηση του Αρχηγού της Αστυνομίας να παραχωρήσει στο σύζυγο της σύνταξη, όπως κοινοποιήθηκε με επιστολή 29/9/2006, ήταν παράνομη.
Ο σύζυγος της είχε πεθάνει προηγουμένως και είχε από καιρού αφυπηρετήσει από την Αστυνομία, το 1982 δηλαδή, έχοντας παραιτηθεί. Πήρε τότε φιλοδώρημα όπως εδικαιούτο και πολύ αργότερα, μεταξύ 1997 και 1999, απευθύνθηκε προς τον Υπουργό Δικαιοσύνης, τον Υπουργό Οικονομικών, αλλά και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ακόμα, ζητώντας και συνταξιοδοτικά ωφελήματα. Από την πρώτη απάντηση που είχε λάβει ήταν φανερό ότι η διοίκηση θεωρούσε ότι, βάσει του Νόμου, έχοντας υπόψη την ηλικία στην οποία είχε αποχωρήσει από την υπηρεσία, δεν εδικαιούτο σύνταξη, παρά μόνο το φιλοδώρημα που είχε λάβει. Η ίδια απάντηση του δόθηκε σε επόμενες επιστολές. Και, εφόσον επανήλθε το 2002, τελικά, μετά που απεβίωσε, ο Αρχηγός της Αστυνομίας ενημέρωσε το δικηγόρο του ότι και πάλι το αίτημα του δεν θα μπορούσε να ικανοποιηθεί με βάση τον περί Συντάξεως Νόμο, για το λόγο που είχε προαναφερθεί.
Ήταν σε αυτή τη βάση που ηγέρθη βεβαίως προδικαστική ένσταση εκ μέρους της Δημοκρατίας, ότι δεν ήταν δυνατό να θεωρηθεί η προσβαλλόμενη απόφαση παρά ως βεβαιωτική εκείνης του 1997. Και η εισήγηση αυτή έγινε δεκτή από το Δικαστήριο, με αποτέλεσμα την απόρριψη της προσφυγής, ώστε να έχουμε ενώπιον μας έφεση εναντίον της απόφασης του αδελφού μας Δικαστή.
Στις εισηγήσεις οι οποίες γίνονται από τον ευπαίδευτο συνήγορο για την εφεσείουσα, δεν υπάρχει οτιδήποτε που να ανατρέπει την κρίση του πρωτοδίκως δικάσαντα Δικαστή ως προς το θέμα. Είναι φανερό ότι πρόκειται για βεβαιωτική πράξη και μάλιστα βεβαιωτική πολύ παλαιότερης απόφασης, ώστε να μην ήταν δυνατό να θεωρηθεί ότι υπήρξαν στο μεταξύ άλλα στοιχεία τα οποία να δικαιολογούσαν θεώρηση επανεξέτασης υπό τις συνθήκες. Το θέμα εξάλλου είναι καθαρά νομικό και ανάγετο στην κρίση της εμβέλειας του Νόμου ως προς τα δεδομένα του συζύγου της εφεσείουσας, τα οποία δεν ήσαν υπό αμφισβήτηση.
Υπάρχουν αναφορές στο περίγραμμα ότι η εφεσείουσα θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι η ίδια εδικαιούτο σύνταξη, ανεξαρτήτως των όσων διέπουν τη συνταξιοδοτική θέση του συζύγου της, αλλά αυτή δεν ήταν η βάση στην οποία το θέμα ετέθη στην προσφυγή, παρά μόνο με αναφορά στο δικαίωμα του ίδιου του συζύγου σε σύνταξη, και δεν θα μας απασχολήσει βεβαίως. Περαιτέρω, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η απάντηση η οποία εδόθη ήταν απάντηση αρμόδια, προερχόμενη από τη Δημοκρατία και δεν θα εξετάσουμε οποιαδήποτε αναφορά σε θέμα αναρμόδιου οργάνου, που επιχειρείται να γίνει κατά κάποιο τρόπο σε ορισμένα σημεία. Η πρώτη απάντηση εμπεριείχε σαφέστατα αιτιολογία και προήρχετο από αρμόδιο όργανο μάλιστα, στο οποίο είχε αποταθεί ο αιτητής.
Η έφεση απορρίπτεται, με συμφωνηθέντα έξοδα €300.
Π.
Δ.
Δ.
Δ.
Δ.
/ΔΓ