|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2013) 3 ΑΑΔ 59
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Αναθεωρητική Εφεση Αρ. 117/11)
22 Νοεμβρίου, 2012
[ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ,
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ/ΣΤΕΣ]
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ
ΓΕΝΙΚΟΥ ΛΟΓΙΣΤΗ,
Εφεσείοντα,
ν.
ΧΡΙΣΤΟΥ ΙΩΣΗΦΙΔΗ,
Εφεσίβλητου.
_ _ _ _ _ _
Λ. Ουστά, για τον Εφεσείοντα.
Εφεσίβλητος προσωπικά.
_ _ _ _ _ _
ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ, Δ.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Κραμβή, Δ.
_ _ _ _ _ _
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Μετά την έναρξη της ακρόασης της έφεσης, η ευπαίδευτη δικηγόρος των εφεσειόντων ανέφερε παρεμπιπτόντως ότι δεν έλαβε γνώση ότι υπήρχε αντέφεση του εφεσίβλητου. Κατόπιν έρευνας, διαπιστώθηκε ότι στο φάκελο της υπόθεσης βρισκόταν έγγραφο απευθυνόμενο προς τον Πρωτοκολλητή του Ανωτάτου Δικαστηρίου, Τμήμα Αναθεωρητικών Εφέσεων, με ημερομηνία καταχώρησης την 20.9.2011 και τίτλο ταυτόσημο προς τον τίτλο της υπό τον άνω αριθμό Αναθεωρητικής Εφεσης. Το εν λόγω έγγραφο φέρει την υπογραφή του εφεσίβλητου ο οποίος, με τις δύο πρώτες παραγράφους του εγγράφου, πληροφορεί το δικαστήριο ότι,
«. προτίθεμαι να εμφανιστώ και να ενεργώ προσωπικά στην παρούσα έφεση.
Δίδεται δε ειδοποίηση ότι προτίθεμαι να κάνω αντέφεση εναντίον του μέρους της απόφασης το οποίο απορρίπτει το αίτημα του εφεσίβλητου/αιτητή για συνταξιοδοτικά ωφελήματα (σύνταξη δημοσίου υπαλλήλου και ανάλογο εφάπαξ φιλοδώρημα) για την περίοδο 01.02.2001 - 21.01.2004, ειδικότερα για τους πιο κάτω λόγους:»
Οι λόγοι εκτίθενται στις επόμενες πέντε παραγράφους του προαναφερόμενου εγγράφου ενώ στο τέλος του κειμένου αναφέρεται:
«Αντίγραφο δόθηκε αυθημερόν στο Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, δικηγόρο των Εφεσειόντων/Καθ΄ ων η αίτηση.»
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο εφεσίβλητος στο περίγραμμα της αγόρευσής του (σελ. 5-7), πραγματεύεται λόγους αντέφεσης και ότι από πλευράς εφεσειόντων δεν έχει καταχωρηθεί δεύτερο περίγραμμα αγόρευσης στο οποίο να εκτίθεται η επιχειρηματολογία τους σε απάντηση της αντέφεσης.
Ανέκυψε ζήτημα κατά πόσο το προαναφερόμενο έγγραφο συνιστά «αντέφεση» ή «ειδοποίηση εφεσίβλητου» εντός της έννοιας των διαδικαστικών κανονισμών που διέπουν τις αναθεωρητικές εφέσεις. Ο Κανονισμός 3 του περί Εφέσεων (Αναθεωρητική Δικαιοδοσία) Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Δικαστηρίου του 1964) προνοεί ότι:
«3. Αι πρόνοιαι της Διατάξεως 35 του περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικού Κανονισμού αι αναφερόμεναι εις εφέσεις θα εφαρμόζωνται, τηρουμένων των αναλογιών, εις εφέσεις εξ αποφάσεως Δικαστού ή Δικαστών ενασκούντων αναθεωρητικήν δικαιοδοσίαν δυνάμει της παραγράφου (2) του άρθρου 11 του Νόμου.»
Οι περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικοί Κανονισμοί δεν καθορίζουν ειδικό τύπο αντέφεσης ούτε ειδικό τύπο ειδοποίησης εφεσίβλητου στην έννοια των όρων της Δ.35 θ.10. Αναμένεται συνεπώς ότι ο τύπος που χρησιμοποιείται σ΄ αυτές τις περιπτώσεις, τόσο για την αντέφεση όσο και για την ειδοποίηση εφεσίβλητου πρέπει να συνάδει και να είναι κατά το δυνατό ανάλογος προς τον τύπο Αρ. 28 (Δ.35 θ. 3) που αφορά στην Ειδοποίηση Εφεσης.
Στη Χατζημιτσής (Αρ. 1) ν. Επάρχουν Πάφου (1991) 3 ΑΑΔ 483 τονίστηκε το αυτονόητο ότι, «τα επίδικα θέματα της έφεσης είναι εκείνα που καθορίζονται στους λόγους που περιέχονται στην ειδοποίηση έφεσης και σε κάθε άλλο λόγο που ήθελε τεθεί σε αντέφεση ή ειδοποίηση η οποία επιδίδεται βάσει της Δ.35 θ.10».
Διαπιστώνουμε ότι η Ειδοποίηση Εφεσίβλητου που καταχώρησε ο εφεσίβλητος συνιστά κατά τα ανωτέρω, έγκυρη Ειδοποίηση Εφεσίβλητου δυνάμει των προνοιών της Δ.35 θ.10 και ότι στο περίγραμμα της αγόρευσής του αναπτύσσονται οι λόγοι αντέφεσης που καθορίζονται στην Ειδοποίηση Εφεσίβλητου.
ΦΡ. ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ, Δ.
Α. ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.
Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.
ΣΤ. ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.
Α. ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ.
ΣΦ.