ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

(Aναθεωρητική ΄Εφεση Αρ. 68/2005)

 

18 Δεκεμβρίου, 2007

 

[ΑΡΤΕΜΗΣ, ΝΙΚΟΛΑЇΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στές]

 

 

ΓΙΑΝΝΟΥΛΑ ΚΑΤΣΕΛΛΗ,

 

Εφεσείουσα,

ν.

 

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ

ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,

 

Εφεσιβλήτων.

 

___________

 

Α. Σ. Αγγελίδης, για την Εφεσείουσα.

Ν. Κέκκος, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για Γεν. Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Εφεσίβλητους.

 

_______________

 

ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου

θα απαγγείλει ο Δικαστής Νικολαΐδης.

_______________

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ, Δ.:  Η διαδικασία που αποτελεί αντικείμενο της παρούσας έφεσης, έγινε λόγω επανεξέτασης, όταν το Ανώτατο Δικαστήριο ακύρωσε προηγούμενη προαγωγή στη θέση Γεωργικού Επιθεωρητή 1^ης τάξης.  Η εξέταση έγινε από την Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας (στο εξής «η Επιτροπή») στις 28.1.2004.  Η Επιτροπή προχώρησε και ύστερα από σύσταση του Διευθυντή του Τμήματος Γεωργίας προήγαγε στη θέση οκτώ ενδιαφερόμενα μέρη.

 

Η εφεσείουσα προσέβαλε την πιο πάνω απόφαση με προσφυγή η οποία απορρίφθηκε πρωτοδίκως.  Κατ΄ έφεση ουσιαστικά επαναλαμβάνει τα ίδια σημεία τα οποία είχε εγείρει και πρωτοδίκως.  Υποστηρίζει ότι εσφαλμένα κρίθηκε  ότι η νέα σύσταση του προϊσταμένου ως περιεχόμενο και ουσία συμμορφώθηκε με το δεδικασμένο, ότι με τη σύστασή του ο Διευθυντής δεν εξειδικεύει τους λόγους προτίμησης των ενδιαφερομένων μερών έναντι της, ότι εσφαλμένα κρίθηκε από το πρωτόδικο δικαστήριο ότι η διαφορά σε ένα μόνο σημείο σε αξία έπρεπε να ληφθεί υπ΄ όψιν και τέλος, ότι η αρχαιότητα λόγω ηλικίας είναι συμβολική και όχι ουσιαστική.

 

Το δεδικασμένο προϋποθέτει κατ΄ αρχήν τη δικαστική απόφαση επί της ουσίας εγειρομένης διαφοράς και όχι επί καταλήξεων όταν αυτές είναι αποτέλεσμα της έλλειψης των προϋποθέσεων για την εξέταση της ουσίας (Γεωργίου ν. Δημοκρατίας (1995) 3 Α.Α.Δ., 349, 360).  Η δικαστική απόφαση δεν περιορίζεται σε μόνο το διατακτικό αλλά εκτείνεται και στην όποια διαπίστωση του δικαστηρίου επί επίδικου θέματος, πραγματικού ή νομικού, στο βαθμό που απαιτείται για την κατάληξη την οποία εκφράζει το διατακτικό (βλέπε επίσης Pieris v. Republic (1983) 3 C.L.R. 1054).

 

Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά.  Συμφωνούμε απόλυτα με την αντιμετώπιση του πρωτόδικου δικαστηρίου.  ΄Οσον αφορά τη σύσταση του Διευθυντή του Τμήματος Γεωργίας και την κατ΄ ισχυρισμό παραβίαση του δεδικασμένου, αρκεί να λεχθεί ότι στην ακυρωτική απόφαση δεν προκύπτει δεδικασμένο όσον αφορά την απόλυτη ισοδυναμία σε αξία μεταξύ των διαδίκων. Η σύσταση εξειδικεύει τους λόγους προτίμησης των ενδιαφερομένων μερών έναντι τόσο της εφεσείουσας, όσο και των λοιπών υποψηφίων.  Συγκεκριμένα επισημαίνεται στη σύσταση ότι ως προς υποψήφιο ο οποίος προηγείται σε αρχαιότητα, οι συστηνόμενοι υπερέχουν ουσιαστικά σε αξία, ενώ σε σύγκριση με τους λοιπούς υποψήφιους, περιλαμβανομένης και της εφεσείουσας, οι οποίοι προηγούνται σε αρχαιότητα μόνο σε ό,τι αφορά την ημερομηνία γέννησης, οι συστηνόμενοι υπερέχουν σε αξία κατά ένα τουλάχιστο σημείο, στο στοιχείο της διοικητικής ικανότητας.  Η διαφορά αυτή, άνκαι, όπως και ο ίδιος ο Διευθυντής παραδέχεται, είναι προφανώς οριακή, κρίθηκε ως πιο σημαντική από τη συμβολική διαφορά σε αρχαιότητα, η οποία ανάγεται στην ημερομηνία γέννησης.

 

΄Εχει λεχθεί ότι η αρχαιότητα λόγω διαφοράς στην ηλικία είναι συμβολική και όχι ουσιαστική (Αλευρά κ.α. ν. Ηρακλέους κ.α. (2005) 3 Α.Α.Δ. 85).  Οριακή είναι βέβαια και η διαφορά στις υπηρεσιακές εκθέσεις των συστηνομένων υποψηφίων και της εφεσείουσας.  Ωστόσο, σημειώνοντας την τόσο συχνά παρουσιαζόμενη ισοπεδωτική βαθμολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων στις εκθέσεις αξιολόγησης στις οποίες συνήθως εμφανίζονται όλοι ως εξαίρετοι, η εν λόγω διαφορά σε αξία μπορεί να λαμβάνεται υπ΄ όψιν (βλέπε μεταξύ άλλων και Θεμιστοκλέους ν. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 654/01, ημερ. 19.11.2002).

 

Καταλήγουμε ότι από την ακυρωτική απόφαση δεν προκύπτει δεδικασμένο όσον αφορά την απόλυτη ισοδυναμία σε αξία μεταξύ των διαδίκων και σε συμφωνία με το πρωτόδικο δικαστήριο, καταλήγουμε ότι οι παρατηρήσεις του Διευθυντή αναφορικά με τα κριτήρια της αξίας και της αρχαιότητας συνιστούν το αναγκαίο αιτιολογικό έρεισμα για τη σύστασή του. Οι λόγοι προτίμησης του Διευθυντή εξειδικεύονται με σαφήνεια.

 

Βρίσκουμε επίσης αιτιολογημένη και την προσβαλλόμενη απόφαση της Επιτροπής, αφού ουσιαστικά είχε να επιλέξει μεταξύ της συμβολικής λόγω ηλικίας υπεροχής της εφεσείουσας σε αρχαιότητα, και της πράγματι οριακής υπεροχής των ενδιαφερομένων μερών σε αξία.  Επέλεξε την τελευταία.

 

Εν όψει όλων των πιο πάνω, η έφεση απορρίπτεται, με £700 έξοδα εναντίον της εφεσείουσας.

 

 

 

                                                        Π. Αρτέμης, Δ.

 

 

                                                        Φρ. Νικολαΐδης, Δ.

 

 

                                                        Τ. Ηλιάδης, Δ..

 

 

                                                        Ε. Παπαδοπούλου, Δ.

 

 

                                                        Μ. Νικολάτος, Δ.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

/ΜΔ

---

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο