|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2006) 3 ΑΑΔ 265
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 3585
(Υποθέσεις Αρ. 863/2001, 902/2001 και 978/2001)
[ΑΡΤΕΜΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, KΡΟΝΙΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ,
ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στές]
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Εφεσείουσα-Καθ΄ης η αίτηση,
ν.
Εφεσιβλήτων-Αιτητών,
― ― ― ―
Ρ. Παπαέτη (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για την Εφεσείουσα
Α. Ευσταθίου (κα), για τον Αιτητή στην 863/01
Α.Σ. Αγγελίδης, για τον Αιτητή στην 902/01
Ι. Νικολάου, για την Αιτήτρια στην 978/01
Α. Κωνσταντίνου, για το ΕΜ και στις τρεις υποθέσεις.
Π. Αρτέμη, Δ.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Π. ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Η παρούσα έφεση αφορά σε τρεις προσφυγές που συνεκδικάστηκαν, αφού προσέβαλλαν την ίδια απόφαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (ΕΔΥ), με την οποία προάχθηκε το Ενδιαφερόμενο Μέρος (ΕΜ) Ευαγγέλου στη θέση Επιμελητή Ιατρικών Υπηρεσιών και Υπηρεσιών Δημόσιας Υγείας στην ειδικότητα της Δερματολογίας, που ήταν θέση πρώτου διορισμού και προαγωγής.
Η Συμβουλευτική Επιτροπή έκρινε ότι τόσο οι τρεις αιτητές όσο και το ΕΜ πληρούσαν τις προϋποθέσεις του σχεδίου υπηρεσίας και τους υπέβαλε σε προφορική εξέταση, όπου τόσο ο Ευαγγέλου όσο και οι αιτητές Χατζηγεωργίου και Μικελλίδης αξιολογήθηκαν ως «εξαίρετοι», ενώ η αιτήτρια Φιλίππου-Σιακαλλή αξιολογήθηκε ως «πάρα πολύ καλή». Η τελική αξιολόγηση, με βάση όλα τα στοιχεία που είχε η Συμβουλευτική Επιτροπή ήταν η ίδια και κατ΄ακολουθία η Επιτροπή σύστησε προς την ΕΔΥ τον Ευαγγέλου και τους τρεις αιτητές.
Επρόκειτο για τέσσερις ισοδύναμους σε βαθμολογημένη αξία και προσόντα υποψηφίους, από τους οποίους τόσο ο Μικελλίδης όσο και η Φιλίππου-Σιακαλλή είχαν πενταετή αρχαιότητα έναντι του ΕΜ ενώ ο Χατζηγεωργίου υστερούσε κατά 7 χρόνια.
Οι τέσσερις συστηθέντες κλήθηκαν σε προφορική εξέταση από την ΕΔΥ στην παρουσία του Διευθυντή Ιατρικών Υπηρεσιών και Υπηρεσίας Δημόσιας Υγείας και επίσης Λειτουργού ειδικού στη Δερματολογία, του κ. Μηνά. Η ΕΔΥ, «υπό το φως και των σχετικών κρίσεων του Διευθυντή», αξιολόγησε την απόδοση των υποψηφίων στην προφορική εξέταση το ίδιο με το Διευθυντή και τελικά επέλεξε το ΕΜ για τη θέση. Παραθέτουμε πιο κάτω την επίδικη απόφασή της:
«Επιλέγοντας τον Ευαγγέλου, η πλειοψηφία της Επιτροπής έλαβε υπόψη ότι αυτός, όπως και οι Μικελλίδης και Χατζηγεωργίου, αξιολογήθηκε ως Εξαίρετος από τη Συμβουλευτική Επιτροπή, απέδωσε καλύτερα από τους ανθυποψηφίους του κατά την ενώπιόν της προφορική εξέταση, αξιολογούμενος (από την πλειοψηφία) ως Εξαίρετος και, επιπλέον, διαθέτει την υπέρ του σύσταση του Διευθυντή. Η πλειοψηφία της Επιτροπής έλαβε επίσης υπόψη ότι όλοι οι υποψήφιοι έχουν περίπου τα ίδια προσόντα και σ΄ό,τι αφορά την αξία, όπως αυτή αντικατοπτρίζεται στις Ετήσιες Υπηρεσιακές Εκθέσεις, με έμφαση στα τελευταία χρόνια στα οποία αποδίδεται ιδιαίτερη βαρύτητα, παρουσιάζουν όλοι την ίδια εικόνα. Όσον αφορά την αρχαιότητα, η πλειοψηφία της Επιτροπής σημείωσε ότι ο επιλεγείς υστερεί έναντι των Μικελλίδη Γεωργίου και Σιακαλλή-Φιλίππου Χριστίνας, ωστόσο έκρινε ότι η αρχαιότητα αυτή από μόνη της δεν μπορεί να είναι καθοριστικής σημασίας, καθότι πρόκειται για την πλήρωση Θέσης Πρώτου Διορισμού και Προαγωγής στην Κλίμακα Α14 και εν πάση περιπτώσει οι δύο εν λόγω υποψήφιοι υστέρησαν έναντι του επιλεγέντος κατά την ενώπιόν της προφορική εξέταση, αξιολογούμενοι ο μέν Μικελλίδης ως Σχεδόν εξαίρετος η δε Σιακαλλή-Φιλίππου ως Σχεδόν πάρα πολύ καλή και, επιπλέον, δεν διαθέτουν τη σύσταση του Διευθυντή. Επίσης η Σιακαλλή-Φιλίππου αξιολογήθηκε και από τη Συμβουλευτική Επιτροπή σε χαμηλότερο επίπεδο.»
Το πρωτόδικο Δικαστήριο επεσήμανε ότι η μη αιτιολογημένη σύσταση του Διευθυντή βάρυνε στην κρίση της ΕΔΥ και αναφέρθηκε στο ενδεχόμενο επηρεασμού του Διευθυντή από την αξιολόγηση των υποψηφίων στην οποία προέβηκε ο ίδιος στο τέλος της προφορικής εξέτασης. Κατέληξε ως ακολούθως:
«Εν πάση περιπτώσει, η παντελής έλλειψη αιτιολογίας του Διευθυντή για τη σύσταση του κ. Ευαγγέλου δεν επιτρέπει να γνωρίζουμε αν αυτή βασίσθηκε στην καλύτερη αξιολόγηση του ως προς την απόδοση κατά την προφορική εξέταση και πως ο Διευθυντής εστάθμισε την απόδοση αυτή έναντι των άλλων στοιχείων, ιδιαίτερα την αρχαιότητα στην οποία ο κ. Μικελλίδης και η κα Φιλίππου-Σιακαλλή είχαν σαφή υπεροχή έναντι του κ. Ευαγγέλου. Με αυτά τα δεδομένα, η σύσταση του Διευθυντή, μη περιέχουσα οποιαδήποτε αιτιολογία, απέληγε να είναι τέτοιας μειωμένης αξίας που ασφαλώς να μην εδικαιούτο την ουσιαστική σημασία που της εδόθη από την ΕΔΥ, η απόφαση της οποίας και κατέστη έτσι τρωτή.»
Επειδή πρωτοδίκως έγινε αναφορά στην αξιολόγηση της απόδοσης των υποψηφίων, στην οποία προέβη ο Διευθυντής, χρειάζεται να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με τη νομολογία, η εκτίμηση του Διευθυντή για την απόδοση των υποψηφίων δεν αποτελεί παράγοντα επιλογής αλλά μόνο παράγοντα για τη μόρφωση κρίσης της Επιτροπής για την απόδοση των υποψηφίων. Δε συνιστά παρά μόνο βοήθημα στο έργο του αρμόδιου οργάνου για να σχηματίσει καλύτερα το ίδιο ορθή άποψη. Στην Γερμανού κ.α. ν. ΕΔΥ (πιο πάνω) αναφέρθηκαν τα ακόλουθα επί του προκειμένου:
«Οι απόψεις τις οποίες η Διευθύντρια εξέφρασε για την απόδοση των υποψηφίων δεν συνιστούσαν ξεχωριστό στοιχείο κρίσης το οποίο θα λάμβανε υπόψη η Ε.Δ.Υ. στο τελικό στάδιο αλλά μόνο, καθώς είναι νομίζω προφανές, βοήθημα στο έργο της Ε.Δ.Υ. σε εκείνο το στάδιο ώστε καλύτερα να σχηματίσει η ίδια άποψη. Δεν υπήρχε σ΄αυτό ο,τιδήποτε το μεμπτό: βλ. Ιακωβίδης ν. Ε.Δ.Υ. Α.Δ. 1635 ημερ. 21 Ιανουαρίου 1997 και Republic v. Panayiotides (1987) 3 C.L.R. 1081."
(H Iaκωβίδης ν. Ε.Δ.Υ. περιέχεται τώρα στους τόμους των αποφάσεων, (1997) 3 Α.Α.Δ. 28).
Επισημαίνουμε πως, εν πάση περιπτώσει, στην παρούσα υπόθεση η ΕΔΥ δεν χρησιμοποίησε την αξιολόγηση των υποψηφίων από το Διευθυντή κατά την προφορική εξέταση ως στοιχείο κρίσης που προσέθετε στην αξία τους.
Με την έφεση της η Δημοκρατία προσβάλλει βασικά την άποψη του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι η σύσταση του Διευθυντή, ως μη αιτιολογημένη, απέληγε να είναι μειωμένης αξίας, ώστε να μη δικαιολογείται να της δοθεί σημασία από την ΕΔΥ.
Το άρθρο 34(9) του περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμου (Ν. 1/90), που εφαρμόστηκε στην παρούσα περίπτωση, προνοεί τα ακόλουθα:
«34.(9) Στη συνέχεια η Επιτροπή, αφού λάβει δεόντως υπόψη της την έκθεση της Συμβουλευτικής Επιτροπής, το περιεχόμενο όλων των αιτήσεων που υποβλήθηκαν, το περιεχόμενο των Προσωπικών Φακέλων και των Φακέλων των Ετήσιων Υπηρεσιακών Εκθέσεων όλων των υποψηφίων οι οποίοι είναι δημόσιοι υπάλληλοι, τις συστάσεις του Προϊσταμένου του οικείου Τμήματος και την απόδοση των υποψηφίων κατά την προφορική εξέταση, αν έγινε, προβαίνει στην επιλογή του καταλληλότερου υποψηφίου.»
(Η υπογράμμιση είναι δική μας).
Στην απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Κολιός ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2000) 3 Α.Α.Δ. 420 λέχθηκαν τα ακόλουθα στις σελ. 426 - 427:
«Ως προς την εν συνεχεία σύσταση του Γενικού Διευθυντή, παρατηρούμε πως αυτή διατυπώθηκε χωρίς να συνοδεύεται από αιτιολογία. Δεν απαιτεί σε τέτοια περίπτωση ο Νόμος. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Τέθηκαν σχετικά δύο επί μέρους σημεία. Το πρώτο ήταν ότι η χωρίς αιτιολογία σύσταση, παρόλο που ο Νόμος την επέτρεπε, εδώ δεν μπορούσε να προσμετρήσει ουσιωδώς. Είναι βέβαια αυτονόητο ότι η σημασία της σύστασης συναρτάται με την πειστικότητα της όποιας εξήγησης γι΄αυτήν.»
(Η υπογράμμιση είναι δική μας.)
Είναι ασφαλώς αναντίλεκτο, με βάση τη νομολογία, πως όπου η σύσταση του Διευθυντή αντιμάχεται τα στοιχεία των φακέλων, αυτή δεν έχει καμμία αξία και δεν πρέπει να ακολουθείται. Επισημαίνουμε πως στην παρούσα περίπτωση δεν υπάρχει τέτοιος ισχυρισμός και παρατηρούμε πως, αν υπήρχε, θα ήταν καταδικασμένος σε αποτυχία, αφού κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Εδώ η σύσταση δεν τα αντιμαχόταν και ήταν νόμιμη. Όμως έχοντας υπόψη μας την ισοδυναμία των υποψηφίων, τόσο σε αξία όσο και σε προσόντα και γνωρίζοντας ότι δύο από τους υποψηφίους υπερτερούσαν σημαντικά σε αρχαιότητα, θεωρούμε πως η μη αιτιολογημένη σύσταση, ήταν στην παρούσα περίπτωση τόσο μικρής αξίας, που κάτω από τις συνθήκες δεν μπορούσε να κλίνει την πλάστιγγα υπέρ του ΕΜ σε βαθμό που να προτιμηθεί από τους άλλους υποψηφίους. Απομένει βέβαια η διαφορά στην απόδοση των υποψηφίων όσον αφορά την προφορική εξέταση ενώπιον της ΕΔΥ, αλλά δεν υπήρξε ουσιαστική στάθμιση ώστε να εξηγείται ικανοποιητικά η εν τέλει προτίμηση της ΕΔΥ.
Κατά συνέπεια η έφεση απορρίπτεται, με έξοδα εναντίον της εφεσείουσας.
Δ. Δ. Δ. Δ. Δ.
/Χ.Π.