Γ. Μ. Πικής, Π.

ΠΙΚΗΣ, Π: Ο αιτητής προσέφυγε κατά της προαγωγής του ενδιαφερόμενου προσώπου στη θέση Ανώτερου Βοηθού Διευθυντή, Οικονομικών Υπηρεσιών, αντί του ιδίου και αξίωσε την ακύρωσή της. Κατά την εκδίκαση της προσφυγής, ζήτησε με αίτησή του άδεια να προσαγάγει μαρτυρία σκοπούσα να καταδείξει, ότι η αξιολόγηση της υπηρεσίας του από προϊσταμένους του ήταν διαβλητή λόγω της προκατάληψης από την οποία αυτοί διακατέχονταν εναντίον του. Το αίτημα απορρίφθηκε^. εναντίον της ενδιάμεσης αυτής απόφασης υποβλήθηκε η Αναθεωρητική Έφεση αρ. 3110 στην οποία εξειδικεύονται οι λόγοι για τους οποίους ισχυρίζεται ότι αυτή υπήρξε λανθασμένη. Η δίκη ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου συνεχίστηκε απολήγουσα στην απόρριψη της προσφυγής του. Και εναντίον της τελικής απόφασης του Δικαστηρίου, καθοριστικής για την έκβαση της προσφυγής ο αιτητής άσκησε έφεση, την Α.Ε. 3349.

Σε εκατέρα των εφέσεων δόθηκαν οδηγίες για την υποβολή περιγραμμάτων αγορεύσεων. Στο περίγραμμα των εφεσιβλήτων στην Α.Ε. 3110 αμφισβητείται το παραδεχτό της έφεσης για το λόγο ότι δεν χωρεί έφεση κατά ενδιάμεσης απόφασης, μή καθοριστικής για τα δικαιώματα του διαδίκου^. επικαλούμενοι προς τούτο την απόφαση της ολομέλειας στην Ιωσηφίδης κ.ά ν. Συνδέσμου Πολεοδόμων Κύπρου κ.ά. Α.Ε.2594 κ.ά. - 22.12.1999. Στην απόφαση εκείνη, και σε σειρά προηγούμενων αποφάσεων οι οποίες μνημονεύονται στο κείμενό της, κρίθηκε ότι ενδιάμεσες αποφάσεις μή καθοριστικές αφ΄ εαυτών για τα δικαιώματα των διαδίκων δεν υπόκεινται σε έφεση. Μεταξύ αυτών είναι και η απόφαση στην Evand Promotions Ltd κ.ά. ν. Rutman (1997)1 A.A.Δ. 1787 στην οποία υποδεικνύεται: (σ.1790)

Το αίτημα για τροποποίηση των λόγων έφεσης (που εξετάζουμε), υποβλήθηκε μετά την απόρριψη της Α.Ε. 3110^. έχει ως αντικείμενο την ενσωμάτωση των λόγων της απορριφθείσης έφεσης, στην έφεση κατά της τελικής απόφασης στην Α.Ε. 3349.

Ακούσαμε τις εκατέρωθεν εισηγήσεις ως προς το παραδεχτό της αιτούμενης τροποποίησης. Εκ της φύσεως της η παραχώρηση άδειας για την τροποποίηση έφεσης ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου. Το συμφέρον της δικαιοσύνης ορώμενο κάτω από ευρεία οπτική γωνία αποτελεί το κυρίαρχο στοιχείο στην άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου. Κατά κανόνα, τροποποιήσεις επαγόμενες τον καλύτερο ή ακριβέστερο προσδιορισμό των υφιστάμενων λόγων έφεσης εγκρίνονται. Όχι όμως τροποποιήσεις που συνεπάγονται την ανάπλαση των λόγων έφεσης με την εισαγωγή νέων λόγων. Δεν ισχύει όμως άκαμπτος κανόνας που θα αποτελούσε άλλωστε αντίφαση προς τη δεσπόζουσα αρχή που διέπει την άσκηση της διακριτικής μας ευχέρειας που εδράζεται στο συμφέρον της δικαιοσύνης. Χρήσιμη αναφορά στην εφαρμογή των αρχών που διέπουν την άσκηση της διακριτικής μας ευχέρειας μπορεί να γίνει στις αποφάσεις, G.A.P. Estates ν. Δημοκρατίας (1991)3 Α.Α.Δ. 449^. X"Χριστοφόρου ν. Αταλιανή (Αρ. 1) (1992)1 Α.Α.Δ. 1008^. P. Georghiou (Catering) Ltd v. Δημοκρατίας κ.ά. (1996)3 Α.Α.Δ. 323^. Καμένος ν. Δημοκρατίας (1996)3 Α.Α.Δ. 24^. Κυριακίδης κ.ά. ν. Εφορ. Ελλ. Εκπ. Στρ/λου (1997)3 Α.Α.Δ. 9^. Χριστοφόρου ν. Οικοδομικές Επιχειρήσεις Λοϊζος Ιορδάνους Λίμιτεδ, Πολιτική Έφεση αρ. 10574 - 1.6.2001. Σημαίνουσα θέση στην αποτίμηση των συμφερόντων της δικαιοσύνης έχει το ενδεχόμενο πρόκλησης ανεπανόρθωτης ζημίας στον αντίδικο ως αποτέλεσμα της τροποποίησης. Η καθυστέρηση στην εκδίκαση της έφεσης, την οποία θα επιφέρει η τροποποίηση είναι άλλος παράγοντας ο οποίος υπεισέρχεται στην άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του δικαστηρίου το βάρος του οποίου ποικίλλει ανάλογα με το μέγεθος της καθυστέρησης. Επίδειξη καταφρόνησης προς τα θέσμια αποτελεί αφ΄ εαυτής λόγο για την απόρριψη του αιτήματος.

Επωφελής παραπομπή ως προς τους παράγοντες που επενεργούν στην άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου, στον τομέα που εξετάζουμε, μπορεί να γίνει και στην πρόσφατη απόφαση του Αγγλικού Εφετείου Sayers v. Clarke Walker (2002)3 All. E.R. 490, 496-497, η οποία πραγματεύεται τους λόγους που μπορεί να δικαιολογήσουν την παράταση του χρόνου για την υποβολή έφεσης.

Στην προκείμενη περίπτωση η πρόθεση του αιτητή να αμφισβητήσει την ορθότητα της ενδιάμεσης απόφασης εκδηλώθηκε ευθύς μετά την έκδοσή της με την καταχώρηση της Α.Ε. 3110. Είχε, κατά συνέπεια, γνώση η άλλη πλευρά των ενστάσεων στην ενδιάμεση απόφαση. Αμφισβητήσεις εναντίον αποφάσεων αυτής της κατηγορίας μπορεί, όπως διευκρινίζει η Evand (ανωτέρω), να αποτελέσουν αντικείμενο λόγων έφεσης κατά της τελικής απόφασης. Ομολογουμένως θα σημειωθεί καθυστέρηση στην εκδίκαση της Α.Ε.3349, όχι όμως τέτοια που να εκτρέπει την ακρόαση της έφεσης έξω από τα πλαίσια της δικαίας δίκης^. όταν η εκτροπή από τα θέσμια οφείλεται σε νομικό σφάλμα το οποίο δεν αφήνεται να επενεργήσει καταλυτικά για το αίτημα επιτρέπεται, εκτός αν πλήττει τα συμφέροντα του αντιδίκου σε βαθμό που αποδοχή του θα αντιστρατευόταν τα συμφέροντα της δικαιοσύνης.