|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2002) 3 ΑΑΔ 73
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑP. 3209
ΕΝΩΠΙΟΝ: ΠΙΚΗ, Π., ΑΡΤΕΜΗ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΚΑΛΛΗ, ΚΡΟΝΙΔΗ, Δ.Δ.
Κυπριακή Δημοκρατία, μέσω
Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας,
Εφεσείουσα
- και -
Ιωάννη Σολωμού,
Εφεσιβλήτου
--------------------------
15 Φεβρουαρίου 2002
Για την εφεσείουσα: Α. Μαρκίδης, Γενικός Εισαγγελέας,
με Τ. Πολυχρονίδου, Ανώτερο Δικηγόρο της Δημοκρατίας.
Για τον εφεσίβλητο: Α. Κωνσταντίνου.
Για το ενδιαφερόμενο μέρος: Καμμιά εμφάνιση.
--------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Γ.Κ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.: Με το αποτέλεσμα συμφωνώ. Παραθέτω όμως τη δική μου εξήγηση χωρίς επανάληψη του ιστορικού, το οποίο εκτίθεται στην απόφαση που ετοίμασε ο Αρτέμης, Δ.
Η έφεση της Δημοκρατίας έχει ως κεντρικό άξονα την άποψη πως ο προϊστάμενος - εδώ ο Γενικός Διευθυντής - διατηρούσε τη δυνατότητα να προσθέσει υπέρ υποψηφίου ιδιότητες και ικανότητες πέραν των βαθμολογημένων ή να προβεί σε αναβάθμιση των βαθμολογημένων ώστε να δημιουργείται εκ των υστέρων νέα κατάσταση αναφορικά με την αξία, συγκριτικά, των υποψηφίων.
Η εν λόγω άποψη δεν μπορεί να υποστηριχθεί. Διακηρύχθηκε στην Κρυστάλλω Χριστοδουλίδου ν. Δημοκρατίας
, Α.Ε. 2374, ημερ. 15 Σεπτεμβρίου 1999, ότι:"Ούτε ο διευθυντής ούτε οι προϊσταμένοι και οι αξιολογούντες λειτουργοί μπορούν, έξω από το θεσμοθετημένο πλαίσιο αξιολόγησης και με δοσμένες έγκυρες ετήσιες αξιολογήσεις, να διαμορφώνουν εκ των υστέρων νέα κατάσταση αναφορικά με την αξιολογηθείσα ποιότητα των λειτουργών."
Στην πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας στη Δημοκρατία ν. Πογιατζή, Α.Ε. 2767, ημερ. 20 Σεπτεμβρίου 2001, απασχόλησε και πάλι ειδικά αυτό το ζήτημα. Αφού έγινε αναφορά στις αποφάσεις που εκδόθηκαν στο μεταξύ και επισημάνθηκε ότι υπήρχαν μερικές που βρίσκονταν σε διάσταση, η Ολομέλεια ακολούθησε τη γραμμή που χάραξε η Κρυστάλλω Χριστοδουλίδου (ανωτέρω), μια γραμμή όμως που η Δημοκρατία δεν αποδέχθηκε ως οριστική, προφανώς ενόψει των διαφορετικών τάσεων στο Ανώτατο Δικαστήριο.
Εφόσον λοιπόν ο Γενικός Διευθυντής δεν είχε δικαίωμα να μεταβάλει την αντίστοιχη αξία των υποψηφίων, το δεδικασμένο κάλυπτε και ό,τι θα μπορούσε, με βάση το σύνολο των δικαστικών διαπιστώσεων, να προέκυπτε από τη σύσταση. Η νομιμότητα της οποίας προϋπέθετε ως βάση και τη βαθμολογημένη αξία. Επομένως, με αναφορά σ΄ αυτήν, ορθά υπέδειξε ο συνάδελφος μας (στοιχείο (β)), ότι:
"Το ενδιαφερόμενο μέρος δεν υπερτερεί του αιτητή σε καμιά από τις ικανότητες και ιδιότητες που απαιτούνται από το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης."
Στην πραγματικότητα, το δεδικασμένο από τις δύο προηγούμενες δικαστικές αποφάσεις κάλυπτε την κάθε πτυχή που αφορούσε τη σύγκριση μεταξύ του εφεσίβλητου κ. Ι. Σολωμού και του ενδιαφερομένου προσώπου κ. Γ. Χατζησάββα και δεν άφηνε κανένα περιθώριο για προτίμηση του δεύτερου έναντι του πρώτου.
Γ.Κ. Νικολάου,
Δ.
/ΕΘ