|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1999) 3 ΑΑΔ 77
ANΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Yπόθεση αρ.57/94
ΕΝΩΠΙΟΝ
: ΠΙΚΗ, Π., ΝΙΚΗΤΑ ΑΡΤΕΜΙΔΗ, ΑΡΤΕΜΗ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ, ΝΙΚΟΛΑΙΔΗ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΚΑΛΛΗ, ΚΡΟΝΙΔΗ, ΗΛΙΑΔΗ, ΚΡΑΜΒΗ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗ, Δ/στωνΚώστα Βύρωνα από τη Λευκωσία
αιτητή
- και -
Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω
1. Ανωτάτου Συμβουλίου Κρίσεων Αξιωματικών
2. Υπουργικού Συμβουλίου
καθ΄ων η αίτηση
........................
25.2.1999
Για τον αιτητή: κ.N.Παπαευσταθίου για κ.Τ.Παπαδόπουλο
Για τους καθ΄ων η αίτηση: κ.Αλ.Μαρκίδης - Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας με τον κ.Α.Χριστοφόρου - δικηγόρο της Δημοκρατίας Α.
........................
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Συμφωνώ με την απόφαση του Δικαστή Νικολαϊδη. Ας μου επιτραπεί να προσθέσω λίγες γραμμές, εφόσο στο ζήτημα δεν υπάρχει ομοφωνία της Πλήρους Ολομέλειας του Δικαστηρίου μας, κάτι που δείχνει βέβαια τη διαλεκτική διάθεση και ελεύθερη κρίση των μελών του.
Διευρυμένη σύνθεση της Ολομέλειας του Ανωτάτου δικαστηρίου έκρινε στην υπόθεση Δημοκρατία ν. Θαλασσινός (1991) 3 Α.Α.Δ. 203, πως το άρθρο 146.5 του Συντάγματος δεν παρέχει σ΄αυτό δικαιοδοσία να τιμωρεί ένεκεν περιφρονήσεως, δια της μη εκτελέσεως των αποφάσεων του στη δικαιοδοσία του ως Αναθεωρητικό Δικαστήριο. Η ετυμηγορία του Δικαστηρίου εκφράστηκε μετά από ενδελεχή και σε βάθος συζήτηση του θέματος, και μ΄αυτή ανετράπη ρητά η όποια προηγούμενη αντίθετη απόφαση.
Με την υπό συζήτηση αίτηση η Πλήρης Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου καλείται και πάλιν να υποχρεώσει σε ενεργό συμμόρφωση, δια της τιμωρίας με φυλάκιση, πρώην και νυν μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου, με τον ισχυρισμό πως δεν συμμορφώθηκαν με το αποτέλεσμα της απόφασης δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου σε προσφυγή του αιτητή (57/94).
Οι δικηγόροι του αιτητή, μολονότι καλοί γνώστες της απόφασης Θαλασσινός
εισηγήθηκαν, και χρησιμοποιώ τη δική τους φρασεολογία στη γραπτή τους αίτηση προς τον Πρωτοκολλητή για να επιληφθεί η Ολομέλεια της επίδικης αιτήσεως, πως επί του επιδίκου θέματος «υπάρχουν αποφάσεις κατ΄έφεση που εκ πρώτης όψεως μπορούν να προβληθούν αντιφατικές». Αναφέρουν επίσης, και είναι ορθό, πως το ίδιο ζήτημα είχε εγερθεί σε αίτηση στην προσφυγή 1061/94, στην οποία επεφυλάχθη απόφαση η οποία όμως δεν εκδόθηκε, γιατί λίγες ημέρες πριν από την ορισθείσα ημερομηνία έκδοσης της αποσύρθηκε από το δικηγόρο του αιτητή.Είναι ολωσδιόλου εσφαλμένη η πιο πάνω εκτίμηση των δικηγόρων του αιτητή. Η υπόθεση Θαλασσινός,
καθόρισε τη νομική κατάσταση στο ζήτημα. Μετείχα στη σύνθεση του Δικαστηρίου στην υπόθεση Θαλασσινός και διαφώνησα με την πλειοψηφία. Αισθάνομαι όμως δικαστική την υποχρέωση να ακολουθώ την ετυμηγορία του Δικαστηρίου μας. ΄Αλλωστε, δεσμευτικό είναι το προηγούμενο γι΄αυτούς που διαφωνούν και όχι με όσους συμφωνούν με τούτο. Παρέκκλιση από την αρχή, και μάλιστα σε υποθέσεις όπου αποφασίζονται με σαφήνεια συνταγματικές διατάξεις, θα οδηγούσε όχι μόνο σε αστάθεια του δικαίου αλλά θα παρακώλυε και την εύρυθμη λειτουργία της πολιτείας. Την ίδια θέση εξέφρασα και στην απόφαση μου στην υπόθεση Εκλογική αίτηση 1/95 Γεώργιος Μαυρογένης ν. Βουλής των Αντιπροσώπων κ.α., που εκδόθηκε στις 26.3.96, αλλά και στην ίδια τη Θαλασσινός (σελ.250).
Χρ. Αρτεμίδης, Δ.
/ΜΑΑ