ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
Έρευνα - - Αφαίρεση Υπογραμμίσεων


(1997) 3 ΑΑΔ 179

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 1742

 

ΕΝΩΠΙΟΝ: Γ. ΠΙΚΗ, Π., ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗ, ΝΙΚΟΛΑΙΔΗ,

ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΗΛΙΑΔΗ, ΔΔ.

 

Κυριάκος Δανός, από τη Λευκωσία,

Εφεσείων-αι τητής,

- ν -

 

1. Κυπριακής Δημοκρατίας, διά του Γενικού Εισαγγελέα,

2. Υπουργείου Οικονομικών,

3. Αρχηγού Αστυνομίας, από τη Λευκωσία,

Εφεσιβλήτων-καθ΄ων η αίτηση.

- - - - - -

16 Μαΐου, 1997.

Για τον εφεσείοντα: κ. Π. Αγγελίδης.

Για τους εφεσίβλητους: κα Ε. Ρωσσίδου-Παπακυριακού.

- - - - - -

ΠΙΚΗΣ, Π.: Η απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί

από τον Δικαστή Χρ. Χατζητσαγγάρη.

- - - - - -

Α Π Ο Φ Α Σ Η

ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, Δ.: Η παρούσα έφεση στρέφεται εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου, με την οποία απορρίφθηκε προσφυγή του εφεσείοντα, που αφορούσε αίτημά του για συνταξιοδοτικά ωφελήματα.

O εφεσείων είχε υπηρετήσει στην Αστυνομική Δύναμη Κύπρου από 10.11.1954 μέχρι 16.7.1979, οπότε και παραιτήθηκε οικειοθελώς. Εκτοτε ασκεί το δικηγορικό επάγγελμα. Στις 19.10.1991 υπέβαλε αίτημα στο Υπουργείο Οικονομικών ζητώντας να του καταβληθούν συνταξιοδοτικά ωφελήματα δυνάμει του περί Συντάξεων (Τροποποιητικού)(Αρ. 2) Νόμου 39/81 όπως τροποποιήθηκε από τον περί Συντάξεων (Τροποποιητικό) Νόμο 61/90. Το αίτημά του απορρίφθηκε, λόγω του ότι είχε αφυπηρετήσει πριν από την έναρξη της ισχύος του Νόμου 39/81. Εξάλλου η αναδρομικότητα που δόθηκε με τον Νόμο 61/90 (που αναφέρεται στο Νόμο 38/79) κάλυπτε μόνο όσους παραιτήθηκαν για να εργοδοτηθούν σε οργανισμό δημόσιας ωφέλειας.

Τόσο ενώπιον του πρωτόδικου δικαστηρίου όσο και ενώπιό μας η θέση που προβλήθηκε εκ μέρους του εφεσείοντα ήταν ότι η πιο πάνω νομοθεσία αντίκειται προς το άρθρο 28 του Συντάγματος για τον λόγο ότι παραβιάζεται η αρχή της ισότητας. Συγκεκριμένα το επιχείρημα του δικηγόρου του εφεσείοντα είναι ότι η διάκριση που γίνεται μεταξύ εκείνων που αφυπηρετούν πρόωρα για να διοριστούν σε οργανισμό δημόσιας ωφέλειας και εκείνων που αφυπηρετούν πρόωρα για να ιδιωτεύσουν, όπως ο εφεσείων, δεν είναι εύλογη και δικαιολογημένη. Σε περαιτέρω ενίσχυση της επιχειρηματολογίας του ο δικηγόρος του εφεσείοντα εισηγήθηκε ότι η άσκηση της δικηγορίας από τον εφεσείοντα συνιστά λειτούργημα που προάγει το δημόσιο συμφέρον ώστε να καθίσταται πιο έκδηλα άνιση η διάκριση που γίνεται.

Ο πρωτόδικος δικαστής απέρριψε τη θέση αυτή. Οπως το έθεσε στη σελίδα 4 της απόφασής του:

"Η διάκριση που δημιουργείται με το επίμαχο νομοθέτημα είναι πασίδηλα εύλογη και απότοκη της ειδικής κατηγορίας ατόμων στους οποίους αφορά, των δημοσίων δηλαδή υπαλλήλων που μετά από αίτηση τους επιτρέπεται η πρόωρη αφυπηρέτηση για να διοριστούν σε δημόσιο οργανισμό. Στην ουσία, να συνεχίσουν τις υπηρεσίες τους στο δημόσιο τομέα, από άλλο πόστο από αυτό της δημοσιοϋπαλληλικής ιδιότητας, και μάλιστα αφού κριθεί πως η μετάταξη τους εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον. Αυτή η τάξη ατόμων, που θέλει να ευνοήσει το επίμαχο νομοθέτημα, εύλογα διαφοροποιείται από τον δημόσιο υπάλληλο που παραιτείται οικειοθελώς για να ιδιωτεύσει."

 

Συμφωνούμε απόλυτα με την απόφαση του πρωτόδικου δικαστηρίου. Είναι και η δική μας άποψη ότι η μετάταξη σε οργανισμό δημόσιας ωφέλειας και η αφυπηρέτηση για ιδιώτευση αποτελούν διαφορετικές καταστάσεις οι οποίες δικαιολογούν, με αναφορά στους αντίστοιχους σκοπούς τους, τη διάκριση στη νομοθετική ρύθμιση. (Βλ. Σεργίδης ν. Δημοκρατίας (1991) 1 Α.Α.Δ. 119).

Η έφεση στερείται ερείσματος και απορρίπτεται με έξοδα εναντίον του εφεσείοντα.

 

 

Π.

Δ.

Δ.

Δ.

Δ.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΑΦ.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο