|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2016:B304
(2016) 2 ΑΑΔ 588
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Ποινική Έφεση 108/16
28 Ιουνίου, 2016
[ΣΤ. ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Τ.Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ/ΣΤΕΣ.]
ΜΕΤΑΞΥ:
ΜΙΧΑΗΛ ΚΑΝΙΟΥ
ΕΦΕΣΕΙΟΝΤΑ
ν.
SUCCESS ADVERTISING CO LTD
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ
-------------------------------------
Αίτηση ημερ. 22.6.2016
κ. Αντ. Κωνσταντίνου, για τον Εφεσείοντα-Αιτητή
κ. Μ. Χαραλάμπους, για την Εφεσίβλητη-Καθ' ης η Αίτηση
-------------------------------------
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.: Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη
---------------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(EX-TEMPORE)
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ: Ενώπιον του Εφετείου έχει καταχωρηθεί αίτηση για απόλυση του εφεσείοντος με εγγύηση μέχρι την εκδίκαση της ποινικής έφεσης υπ΄ αρ. 108/16 με την οποία ο εφεσείων αμφισβητεί την καταδίκη του στις κατηγορίες που αντιμετώπισε πρωτοδίκως σε σχέση με την έκδοση τριών επιταγών οι οποίες παρέμειναν απλήρωτες. Η καταδίκη επέφερε και ποινή άμεσης φυλάκισης τριών μηνών.
Η αίτηση βασίζεται στα άρθρα 157 και 158 του ΚΕΦ. 155, καθώς και στο άρθρο 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου 14/60 το οποίο, βεβαίως, δεν είναι σχετικό στην υπό κρίση αίτηση. Η νομολογία η οποία υπάρχει στο θέμα της ενδιάμεσης απόλυσης εφεσείοντος αρχίζει από τη Μηνάς Λαζάρου (αρ. 1) ν. Police (1969) 2 Α.Α.Δ. 53, όπου το Εφετείο ενδιαμέσως είχε αποφασίσει επί παρόμοιας αίτησης επί ήσσονος σημασίας αδικήματος, ότι ο αιτητής-εφεσείων θα πρέπει να καταδείξει ότι υπάρχει εύλογη πιθανότητα επιτυχίας της έφεσης. Η αίτηση είχε απορριφθεί, η δε μεταγενέστερη έφεση η οποία εκδικάστηκε επί της ουσίας της εντός των επόμενων ημερών, επίσης απέτυχε. Μεταγενέστερα υπάρχουν οι αποφάσεις που έχουν μνημονευθεί σήμερα στο Εφετείο, οι Αδαμάντιος Μιχαηλίδης ν. Δημοκρατίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 227, Νίκος Ευαγγέλου ν. Αστυνομίας (Αρ.2) (1999) 2 Α.Α.Δ. 460 και Μιχάλης Ψύλλας ν. Δημοκρατίας (αρ. 4) (2002) 2 Α.Α.Δ. 609. Σ΄ όλες τονίστηκε ότι το μέτρο της αίτησης για ενδιάμεση απόλυση είναι ένα εξαιρετικό μέτρο που χαρακτηρίστηκε μάλιστα στη Μιχαηλίδης (ανωτέρω) ως «ασύνηθες» και ότι η ευχέρεια που παρέχει πράγματι το άρθρο 157 της Ποινικής Δικονομίας ΚΕΦ. 155, δεν θα πρέπει να ασκείται κατά τρόπο που να μεταβάλλει την προεξάρχουσα αρχή ότι το μέσο αναθεώρησης πρωτόδικης απόφασης είναι η έφεση και όχι η διά της εξετάσεως παρομοίας φύσεως αίτησης προεκτίμηση του πιθανού αποτελέσματος της. Πρόκειται, συνεπώς, για εξαιρετικό μέτρο συνυφασμένο με το δικαστικό μας σύστημα, όπως λέχθηκε στην Ευαγγέλου (ανωτέρω), που καθιστά το πρωτόδικο Δικαστήριο το κατ΄ εξοχή κριτή των πρωτογενών γεγονότων και βέβαια του μέτρου της ποινής που επιβάλλεται.
Στο σύγγραμμα του Γεώργιου Μ. Πική: Ποινική Δικονομία στην Κύπρο, 2η έκδοση, σελ. 94-95, εξηγείται η δικαιοδοσία που παρέχεται από το άρθρο 157(Ι) και, όπως ανέφερε και ο ευπαίδευτος συνήγορος του αιτητή, έρεισμα για την απόλυση ενδιαμέσως καταδικασθέντος προσώπου μέχρι την εξέταση της έφεσης, παρέχεται όπου η ποινή ενδέχεται να εκτιθεί πριν την έκβαση της, η πιθανότητα διάπραξης άλλου αδικήματος στο ενδιάμεσο είναι αμελητέα, υπάρχει πιθανότης ο κρατούμενος να ανταποκριθεί στους τυχόν όρους απόλυσης του και ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα επιτυχίας της έφεσης. Αναφέρεται επίσης η Αγγλική υπόθεση R v. Lang Rawe (1969) C.L.R. 97, στην οποία λέχθηκε ότι «η απόλυση επί εγγυήσει ενδιαμέσως της εκκρεμοδικίας έφεσης είναι σπάνιο μέτρο που εγκρίνεται στην απουσία εξαιρετικών συνθηκών».
Το ουσιαστικό για την επιτυχία της αιτήσεως είναι η μεγάλη πιθανότητα επιτυχίας της έφεσης. Και αυτό το κριτήριο, το οποίο ο ευπαίδευτος συνήγορος του αιτητή έθεσε σε επίπεδο «εκ πρώτης όψεως», μιας επιφανειακής μάλλον εξέτασης της πρωτόδικης κρίσης, δεν είναι, με όλη την εκτίμηση, το ορθό κριτήριο. Η έτερη του εισήγηση ότι προσομοιάζει με τη διαπίστωση «έκδηλης παρανομίας» για έκδοση προσωρινού μέτρου στο διοικητικό δίκαιο, είναι πλέον δόκιμη. Η επαναληπτική τάση της νομολογίας ακριβώς θέτει το κριτήριο στο επίπεδο της μεγάλης πιθανότητας επιτυχίας της έφεσης. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει το Εφετείο, χωρίς να υπεισέλθει στην ουσία της έφεσης, να προεκτιμήσει την πιθανότητα επιτυχίας της.
Ο συνήγορος του αιτητή αναγνώρισε ευθέως τις δυσκολίες έγκρισης της αίτησης. Εστίασε όμως την προσοχή του στην αθωωτική για τον εφεσείοντα άλλη απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού και πάλι για έκδοση επιταγών κατά την ίδια περίοδο όπως και στην υπό κρίση υπόθεση. Ενώπιον του Εφετείου υπάρχει η πρωτόδικη απόφαση ως τεκμήριο στην αίτηση. Η πρωτόδικη απόφαση εκτείνεται σε 38 σελίδες στις οποίες εξηγήθηκε με λεπτομέρεια το όλο φάσμα της υπόθεσης, οι κατηγορίες που αντιμετωπίστηκαν τόσο από την κατηγορουμένη εταιρεία όσο και τον παρόντα αιτητή, κατηγορούμενο 3, τα όλα δεδομένα της υπόθεσης, καταγράφηκε λεπτομερής αξιολόγηση της μαρτυρίας που δόθηκε και ανάλυση των νομικών αρχών επί των επιταγών και κυρίως επί της ένοχης διάνοιας που απαιτείται ως γνώση του ατόμου που εκδίδει ή υπογράφει την επιταγή ως προς τα αποτελέσματα των πράξεων του. Η απόφαση αυτή σε συνάρτηση με τους λόγους έφεσης που έχουν καταχωρηθεί και είναι ενώπιον του Εφετείου, οι οποίοι είναι εννέα στον αριθμό, δείχνει, χωρίς το Εφετείο να θέλει να εισέλθει σε λεπτομέρεια, το ατελέσφορο του παρόντος εγχειρήματος ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα επιτυχίας της έφεσης. Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να λεχθεί σε αυτό το στάδιο ως προεκτίμηση.
Το Δικαστήριο αντιμετώπισε την περίπτωση έκδοσης τριών επιταγών, μία στις 31.10.2011, πληρωτέα την ίδια ημέρα και δύο στις 30.11.2011, πληρωτέα η μία την ίδια ημέρα και η άλλη στις 31.12.2011. Αφορούσαν την πληρωμή για εργασίες κατασκευής πινακίδων και λογοτύπων εκ μέρους της παραπονούμενης εταιρείας. Οι επιταγές παρέμειναν απλήρωτες παρά την κατάθεση τους λόγω έλλειψης διαθέσιμων κεφαλαίων και στη συνέχεια λόγω κλεισίματος του λογαριασμού. Η παραπονούμενη εταιρεία αντέδρασε με την καταχώρηση ιδιωτικής ποινικής δίωξης στην έκδοση των επιταγών πληρωτέων την ίδια ουσιαστικά μέρα, εφόσον την επομένη όταν παρουσιάσθηκαν στην τράπεζα, αυτές παρέμειναν απλήρωτες. Η εκδοχή του εφεσείοντα ήταν ότι είχε εκδώσει τις επιταγές πολύ προγενέστερα πριν την έκρηξη στο Μαρί, οι συνέπειες της οποίας κατέστησαν στην πορεία την εταιρεία του αφερέγγυα, με αποτέλεσμα το κλείσιμο της το Σεπτέμβριο 2011.
Το Δικαστήριο δέχθηκε μέρος της μαρτυρίας του εφεσείοντος ως προς το χρόνο έκδοσης των επιταγών. Απέρριψε όλες τις υπόλοιπες εκδοχές της εταιρείας και του ιδίου με αποτέλεσμα την καταδίκη αμφοτέρων και την επιβολή ποινής προστίμου στην εταιρεία και ποινή φυλάκισης στον ίδιο. Επομένως, υπάρχει μια περιπλοκότητα στην αξιολόγηση και στα όλα γεγονότα τα οποία θα πρέπει να συνεξετασθούν με μεγάλη προσοχή από το εκδικάζον την έφεση Εφετείο. Ο ευπαίδευτος συνήγορος του αιτητή εστίασε την προσοχή του στην ύπαρξη της αθωωτικής απόφασης στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού με διαφορετική παραπονούμενη εταιρεία, αλλά με τους ίδιους κατηγορούμενους και άλλο πρόσωπο, με γεγονότα τα οποία κατά το συνήγορο είναι θεμελιακώς τα ίδια, εφόσον αφορούν επιταγές που εκδόθηκαν πριν ή κατά την περίοδο της έκρηξης στο Μαρί. Η υπόθεση αυτή, η υπ΄ αρ. 31798/12 ημερ. 19.12.14 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, είναι υπό έφεση. Όμως αυτό που κρίνεται τώρα ενώπιον του παρόντος Εφετείου είναι η ενδιάμεση αυτή αίτηση σε συνάρτηση με τις πιθανότητες επιτυχίας της έφεσης που ασκήθηκε στην υπ΄ αρ. 43288/11 απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, η οποία θα κριθεί επί των δικών της γεγονότων και με τη λεπτομέρεια που θα τεθεί η υπόθεση στη βάση και των διαγραμμάτων που θα ακολουθήσουν. Προστίθεται μόνο ότι οι εννέα λόγοι έφεσης που ήδη συντάχθηκαν με την απαραίτητη αιτιολόγηση σε κάθε ένα από αυτούς, κάθε άλλο παρά καταδεικνύουν το εύκολο της έφεσης. Εγείρονται νομικοί και πραγματικοί λόγοι ουσίας, καθώς και τίθεται στο μικροσκόπιο η πρωτόδικη αξιολόγηση της μαρτυρίας.
Επομένως, έστω και αν πράγματι μπορεί να ισχύουν τα υπόλοιπα κριτήρια, δηλαδή ότι ο εφεσείων-αιτητής με εγγύηση που θα τεθεί θα προσέλθει στο Δικαστήριο, όπως είχε παρουσιαστεί και σε όλες τις προηγούμενες εμφανίσεις του στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, ότι πράγματι η ποινή θα εκτιθεί πριν την εκδίκαση της έφεσης, δεδομένου ότι θα πρέπει ακολούθως να δοθούν οδηγίες για ανταλλαγή διαγραμμάτων και να οριστεί ημερομηνία ακρόασης και ότι οι πιθανότητες επανάλειψης αδικήματος είναι ελάχιστες, το βασικό κριτήριο, ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα στην επιτυχία της έφεσης, δεν ικανοποιείται.
Συνεπώς, η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα εναντίον του αιτητή-εφεσείοντα και υπέρ της εφεσίβλητης-καθ΄ ης αίτηση εταιρείας ως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο στο τέλος της ουσίας της υπόθεσης.
Δ.
Δ.
Δ.
/γκ