ΑΘΩΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ ν. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, Ποινική Έφεση Αρ. 305/2015, 21/12/2015

Α Π Ο Φ Α Σ Η

(ex-tempore)

ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.: Το πρωτόδικο δικαστήριο, ενώπιον του οποίου ο εφεσείων-κατηγορούμενος αντιμετωπίζει πέντε συνολικά κατηγορίες, με απόφαση του ημερ. 10.11.2015 διέταξε όπως ο εφεσείων παραμείνει υπό κράτηση μέχρι την ακρόαση της υπόθεσης στις 8.2.2016.

Με την υπό εξέταση έφεση προσβάλλεται η ορθότητα της προαναφερόμενης απόφασης με 11 λόγους έφεσης. Με τους λόγους έφεσης ο εφεσείων εισηγείται ότι το πρωτόδικο δικαστήριο εσφαλμένα προσέγγισε το ζήτημα της κράτησης του εφεσείοντα και λανθασμένα εφάρμοσε τη σχετική νομολογία (1^ος λόγος έφεσης). Το πρωτόδικο δικαστήριο εσφαλμένα εφάρμοσε τις αρχές της νομολογίας αναφορικά με τον κίνδυνο επηρεασμού μαρτύρων (2^ος λόγος έφεσης). Εσφαλμένα έκρινε ότι υπήρχε κίνδυνος φυγοδικίας εκ μέρους του εφεσείοντα (3^ος λόγος έφεσης). Εσφαλμένα έκρινε ότι υπήρχε κίνδυνος διάπραξης άλλων αδικημάτων, από τον εφεσείοντα (4^ος λόγος έφεσης). Εσφαλμένα αγνόησε επιστολές των δικηγόρων δύο μαρτύρων κατηγορίας σύμφωνα με τις οποίες οι πελάτες τους απέσυραν τους εναντίον του εφεσείοντα ισχυρισμούς τους και εσφαλμένα δεν έλαβε υπόψιν του την ανακριτική κατάθεση του εφεσείοντα ημερ. 4.9.2015 για να καταλήξει στο συμπέρασμα κατά πόσον υπήρχε πιθανότητα καταδίκης και κατ΄ επέκταση κίνδυνος φυγοδικίας του εφεσείοντα (5^ος λόγος έφεσης). Εσφαλμένα αξιολόγησε το γεγονός ότι ο εφεσείων συναίνεσε για την προσαγωγή του στις Κυπριακές Αρχές κατά τη σύλληψη του στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης (6ος λόγος έφεσης). Εσφαλμένα και πεπλανημένα παρέθεσε σχετική μαρτυρία και επιλεκτικά προέβηκε σε αξιολόγηση της (7^ος λόγος έφεσης). Εσφαλμένα και πεπλανημένα προσήγγισε το χρόνο κράτησης του εφεσείοντα (8^ος λόγος έφεσης). Εσφαλμένα εφάρμοσε την ΕΣΔΑ και τους κανόνες φυσικής δικαιοσύνης (9^ος λόγος έφεσης). Λανθασμένα αξιολόγησε την εισήγηση του ευπαιδεύτου συνηγόρου του εφεσείοντα για επιβολή περιοριστικών μέτρων στον εφεσείοντα (10^ος λόγος έφεσης), και εσφαλμένα προέβη σε εύρημα ότι υπάρχει κίνδυνος φυγοδικίας, επηρεασμού μαρτύρων και διάπραξης άλλων αδικημάτων εκ μέρους του εφεσείοντα (11^ος λόγος έφεσης).

Εξετάσαμε με προσοχή όλα τα ενώπιον μας στοιχεία. Η πρώτη κατηγορία που αντιμετωπίζει ο εφεσείων είναι εκείνη της συνωμοσίας για φόνο κατά παράβαση του άρθρου 217 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154. Η δεύτερη κατηγορία αφορά στο αδίκημα της κατοχής πυροβόλου όπλου, κατηγορίας Α, χωρίς άδεια κατοχής και οι κατηγορίες 3, 4 και 5 αφορούν στο αδίκημα της κατοχής πυροβόλου όπλου, κατηγορίας Β, χωρίς άδεια κατοχής κατά παράβαση των σχετικών άρθρων του Ν 113(Ι)/2004.

Το πρωτόδικο δικαστήριο σε μια εμπεριστατωμένη απόφαση αναφέρθηκε στους 3 λόγους που καθιερώθηκαν από την νομολογία ως λόγοι που, ο καθένας ξεχωριστά, είναι δυνατόν να δικαιολογήσουν την κράτηση ενός κατηγορουμένου μέχρι τη δίκη του. Αυτοί είναι:

1. Ο κίνδυνος φυγοδικίας,

2. Η πιθανότητα διάπραξης άλλων αδικημάτων, και

3. Η πιθανότητα επηρεασμού μαρτύρων.

Αναφορικά με τον κίνδυνο φυγοδικίας το πρωτόδικο δικαστήριο, αφού αναφέρθηκε σε σχετική νομολογία (Δέστε: Βασιλείου ν. Αστυνομίας (1997) 2 ΑΑΔ, 7 και Χριστοδούλου ν. Αστυνομίας (2004) 2 ΑΑΔ, 538), είπε ότι ο κίνδυνος μη προσέλευσης του κατηγορούμενου στη δίκη του εξετάζεται στη βάση συγκεκριμένων παραγόντων και συγκεκριμένων εγγενών στοιχείων της ίδιας της υπόθεσης, την οποίαν ο κατηγορούμενος αντιμετωπίζει. Τα στοιχεία αυτά είναι: (α) η σοβαρότητα των αδικημάτων που αντιμετωπίζει, (β) η εκτιμούμενη πιθανότητα για καταδίκη του με βάση τη διαθέσιμη μαρτυρία, και (γ) το ύψος της ποινής η οποία πιθανόν να επιβληθεί.

Στην προκείμενη περίπτωση ο κίνδυνος φυγοδικίας, κατά την κρίση του πρωτόδικου δικαστηρίου, ήταν υπαρκτός. Συγκεκριμένα η πρώτη κατηγορία που αντιμετωπίζει είναι σοβαρότατη και η ανώτατη προβλεπόμενη ποινή είναι αυτή της φυλάκισης των 14 ετών. Η πιθανότητα καταδίκης ήταν επίσης υπαρκτή στη βάση της ενώπιον του πρωτόδικου δικαστηρίου μαρτυρίας. Το Κακουργιοδικείο, αφού αναφέρθηκε στις αποφάσεις Κωνσταντινίδης ν. Δημοκρατίας (1997) 2 ΑΑΔ, 109, Ευριπίδου ν. Αστυνομίας (2007) 2 ΑΑΔ, 337 και Κουννάς ν. Δημοκρατίας (2007) 2 ΑΑΔ, 423, έκρινε ότι η πιθανολόγηση καταδίκης του κατηγορούμενου στην υπό κρίση κατηγορία που αντιμετωπίζει (της πρώτης κατηγορίας) είναι υπαρκτή και στηρίζεται στη μαρτυρία τριών συγκεκριμένων μαρτύρων κατηγορίας, η οποία είναι προφανές ότι αν γίνει αποδεκτή, κατόπιν αξιολόγησης της, μπορεί να στηρίξει καταδίκη. Η μαρτυρία είναι των μαρτύρων Δημήτρη Πέπλη, Γεώργιου Γεωργίου και Κώστα Κωστή (για τον οποίο σημείωσε ότι, στη συνέχεια, έκανε κατάθεση με διαφορετικό περιεχόμενο).

Στη συνέχεια το πρωτόδικο δικαστήριο εξέτασε τις προσωπικές περιστάσεις και τη σχέση του εφεσείοντα με την Κύπρο και κατέληξε ότι, ενόψει του ότι ο εφεσείων είναι μόνιμος κάτοικος Ρουμανίας, όπου διαμένει με τη συμβία του και την πεντάχρονη κόρη τους, και ότι οι δεσμοί του με την Κύπρο δεν είναι, υπό τις περιστάσεις, ιδιαίτερα στενοί, ο κίνδυνος φυγοδικίας ήταν υπαρκτός και ισχυρός.

Κατά την ακροαματική διαδικασία της έφεσης ο ευπαίδευτος συνήγορος του εφεσείοντα τόνισε ότι δύο μάρτυρες κατηγορίας, οι Κώστας Κωστή και Χρίστος Ανθίας, μετά από τις αρχικές καταθέσεις τους, απέσυραν τελικά τους ισχυρισμούς τους εναντίον του εφεσείοντα. Αυτό, κατά τον κ. Δημητρίου, θα έπρεπε να είχε ληφθεί υπόψιν από το πρωτόδικο δικαστήριο αναφορικά με την πιθανότητα καταδίκης του εφεσείοντα στην πρώτη κατηγορία.

Συναφώς σημειώνεται ότι αίτημα του κ. Δημητρίου να προβάλει ενώπιον μας ότι ανεκλήθη και η κατάθεση άλλου κύριου μάρτυρα κατηγορίας, του Δημήτρη Πέπλη, μετά την έκδοση της πρωτόδικης απόφασης, τελικά αποσύρθηκε και συνεπώς δεν θα ληφθεί υπόψιν.

Δεν συμφωνούμε με τις εισηγήσεις του ευπαιδεύτου συνηγόρου του εφεσείοντα. Ακόμα και μη λαμβανομένης υπόψιν της μαρτυρίας των προαναφερόμενων δύο προσώπων, υπήρχε ενώπιον του πρωτόδικου δικαστηρίου μαρτυρικό υλικό, όπως πολύ ορθά παρατηρεί το πρωτόδικο δικαστήριο στην απόφαση του, βάσει του οποίου κρίθηκε ότι η πιθανολόγηση της καταδίκης του κατηγορουμένου στην υπό κρίση κατηγορία που αντιμετώπιζε, ήταν υπαρκτή και στηρίζετο στη μαρτυρία αυτή. Η μαρτυρία αυτή προήρχετο από τις καταθέσεις των Δημήτρη Πέπλη, τεκ. 8, και Γεώργιου Γεωργίου, τεκ. 9, από τις οποίες ο εφεσείων φαίνεται εμπλεκόμενος στη συνωμοσία για φόνο.

Η καθοδήγηση του πρωτόδικου δικαστηρίου ως προς την αξιολόγηση της πιθανότητας καταδίκης ήταν ορθή. Καθοδηγήθηκε από τη νομολογία σύμφωνα με την οποία εκείνο που αποφασίζεται είναι το αν η υπόθεση της Κατηγορούσας Αρχής έχει τόση δύναμη ώστε να πιθανολογείται καταδίκη. Η πιθανολόγηση της καταδίκης δεν έχει σχέση με την εκδίκαση της ουσίας της υπόθεσης αλλά αφορά στο κατά πόσον υπάρχει το ενδεχόμενο καταδίκης του κατηγορούμενου. Αυτό κρίνεται από το αποδεικτικό υλικό που παρουσιάζει η Κατηγορούσα Αρχή ενώπιον του δικαστηρίου χωρίς να αξιολογείται η βαρύτητα του και στην προκείμενη περίπτωση ορθά πιθανολογήθηκε η καταδίκη του εφεσείοντα, ακόμη και με την ανακληθείσα μαρτυρία που προέρχετο από τον Μ.Κ. Κώστα Κωστή (Βλ. Τουμάζου ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση 142/2014, ημερ. 17.12.2015, ECLI:CY:AD:2015:D834).

Αναφορικά με την σύλληψη του εφεσείοντα στο αεροδρόμιο Μακεδονία στη Θεσσαλονίκη, το πρωτόδικο δικαστήριο σημείωσε ότι αυτός έφυγε από τη Δημοκρατία καθ΄ ην στιγμή γνώριζε για την έκδοση εντάλματος σύλληψης εναντίον του.

Αναφορικά με το ζήτημα κινδύνου επηρεασμού μαρτύρων το πρωτόδικο δικαστήριο έλαβε υπόψιν του το γεγονός ότι δύο βασικοί μάρτυρες κατηγορίας είχαν ήδη αναιρέσει τις καταθέσεις τους στην Αστυνομία. Το ζήτημα εξετάζεται υπό το πρίσμα του κατά πόσον οι φόβοι της Αστυνομίας για επηρεασμό μαρτύρων είναι ευλόγως δικαιολογημένοι με βάση τα υπάρχοντα δεδομένα (Δέστε: Φανιέρος ν. Αστυνομίας (2011) 2 ΑΑΔ, 472, Κωνσταντινίδης ν. Δημοκρατίας (1997) 2 ΑΑΔ, 109, Χαραλάμπους ν. Αστυνομίας (2012) 2 ΑΑΔ, 1 και Χριστούδια ν. Αστυνομίας (2001) 2 ΑΑΔ, 689).

Καθοδηγούμενο, το πρωτόδικο δικαστήριο, ιδιαίτερα, από την απόφαση Κωνσταντινίδης (ανωτέρω) στην οποία, επιστολή δύο μαρτύρων κατηγορίας στο Γενικό Εισαγγελέα, με την οποία δήλωναν την πρόθεση τους να αναιρέσουν προηγούμενη κατάθεση τους εναντίον του κατηγορούμενου, κρίθηκε ότι αποτελούσε ικανοποιητικό στοιχείο για δημιουργία δικαιολογημένου φόβου στην Αστυνομία, για επηρεασμό μαρτύρων, έκρινε ότι και στην προκείμενη περίπτωση οι φόβοι της Αστυνομίας για τον κίνδυνο επηρεασμού μαρτύρων ήταν δικαιολογημένοι.

Θεωρούμε την πρωτόδικη απόφαση ως ορθή και δίκαιη, υπό τις περιστάσεις, μη παραβιάζουσα οποιαδήποτε από τις αρχές της φυσικής δικαιοσύνης ή της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την Προστασία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Το πρωτόδικο δικαστήριο στάθμισε προσεκτικά όλα τα ενώπιον του στοιχεία και καθοδηγήθηκε από τις ορθές αρχές της νομολογίας. Δεν παραγνώρισε οποιοδήποτε ουσιαστικό παράγοντα, όπως τον χρόνο κράτησης, ούτε και παρέλειψε να συνυπολογίσει οτιδήποτε το σχετικό. Ιδιαίτερα, ως προς το ζήτημα του κινδύνου επηρεασμού μαρτύρων, θεωρούμε ότι η απόφαση του πρωτόδικου δικαστηρίου ήταν ορθή αλλά και επί του κινδύνου φυγοδικίας του εφεσείοντα, επίσης θεωρούμε πως το πρωτόδικο δικαστήριο μπορούσε να καταλήξει όπως κατέληξε.

Υπό τις περιστάσεις η έφεση απορρίπτεται.

Π.

Δ.

/ΕΑΠ.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία