|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2015:B275
(2015) 2 ΑΑΔ 277
ANΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΙΝΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 233/13
22 Απριλίου, 2015
NIKOΛΑΤΟΥ, Π., ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΥ, ΛΙΑΤΣΟΥ, ΔΔ.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΙΛΙΝΚΑΡΙΔΗΣ
Εφεσείων
ν.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Εφεσίβλητης
.......
Μ. Νεοφύτου (κα) για τον εφεσείοντα
Εφεσείων παρών.
Ν. Δημητρίου, Δημόσιος Κατήγορος, για την εφεσίβλητη
..........
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Ex Tempore
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π: Ο εφεσείων, τρίτος κατηγορούμενος ενώπιον του Κακουργιοδικείου, βρέθηκε ένοχος μετά από παραδοχή του, στην κατηγορία της ληστείας, κατά παράβαση των άρθρων 282, 20, 21 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154, όπως τροποποιήθηκε. Άλλες κατηγορίες που αντιμετώπιζε αποσύρθηκαν μετά από αίτημα της Κατηγορούσας Αρχής και άδεια του Δικαστηρίου, λόγω έλλειψης επαρκούς μαρτυρίας.
Ο εφεσείων παραδέχθηκε ότι στις 24/10/12 στο δρόμο Λυμπιών-Ψευδά της επαρχίας Λάρνακας, έκλεψε €20000 από τους παραπονούμενους και ότι σε χρόνο αμέσως πριν από τη διάπραξη της κλοπής και με σκοπό την απόκτηση του προαναφερόμενου ποσού, χρησιμοποιήθηκε εναντίον των παραπονουμένων πραγματική βία.
Το Κακουργιοδικείο, στη δεύτερη (2) σελίδα της απόφασης του, αναφέρει ότι ο εφεσείων χρησιμοποίησε εναντίον των παραπονουμένων πραγματική βία. Αντίθετα, στη δωδέκατη (12) σελίδα της απόφασης του, αναφέρει ότι ο εφεσείων δεν επέδειξε ο ίδιος οποιαδήποτε βίαιη συμπεριφορά εναντίον των παραπονουμένων ή άλλως πως, αλλά ότι γνώριζε ότι, με την άφιξη των παραπονουμένων στον προαναφερόμενο χώρο, οι συνεργοί του θα χρησιμοποιούσαν εναντίον των παραπονουμένων βία, ο ίδιος όμως δεν γνώριζε ποία έκταση θα λάμβανε η βία αυτή. Έκρινε περαιτέρω ότι, παρόλον που ο εφεσείων δεν ήταν ο ιθύνων νους και ο πρωταγωνιστής κατά τη διάπραξη του αδικήματος, ήταν σημαντικός κρίκος στην αλυσίδα του ευρύτερου προγράμματος και προσχεδίου του εγκλήματος το οποίο όμως είχε τροχοδρομηθεί από τους συνεργούς του.
Η ποινή φυλάκισης των 8 ετών που επιβλήθηκε από το Κακουργιοδικείο στον εφεσείοντα προσβάλλεται, με την παρούσα έφεση, ως έκδηλα υπερβολική.
Η ευπαίδευτη συνήγορος του εφεσείοντα εισηγήθηκε ότι το Κακουργιοδικείο δεν έδωσε την αναγκαία βαρύτητα σε μετριαστικούς παράγοντες, όπως ήταν ο μειωμένος ρόλος του εφεσείοντα κατά τη διάπραξη της ληστείας καθώς και η όλη συμπεριφορά του που περιλάμβανε παραδοχή, συνεργασία με τις Αρχές και μεταμέλεια.
Οι αρχές με βάση τις οποίες το Εφετείο επεμβαίνει σε επιβολή ποινής είναι καλά θεμελιωμένες. Μεταξύ άλλων έχουν τονισθεί στις Ποινικές Εφέσεις 196 και 197/13 Hasan ν. Δημοκρατίας και Αλεξάνδρου ν. Δημοκρατίας ημερ. 10/10/14. Το έργο της επιμέτρησης της ποινής είναι κατ' εξοχήν έργο του πρωτόδικου Δικαστηρίου και το Εφετείο επεμβαίνει όταν η ποινή είναι αποτέλεσμα σφάλματος αρχής ή όταν είναι έκδηλα υπερβολική. Σχετική είναι υπόθεση Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας (2011) 2 Α.Α.Δ. 19.
Εξετάσαμε με προσοχή όλα τα ενώπιον μας στοιχεία και καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι όντως η ποινή της φυλάκισης των 8 ετών που επιβλήθηκε στον εφεσείοντα είναι, υπό τις περιστάσεις, έκδηλα υπερβολική και θα πρέπει να μειωθεί, αφού λάβαμε υπόψη ιδιαίτερα τους εξής παράγοντες: την άμεση παραδοχή του εφεσείοντα μετά την τροποποίηση του κατηγορητηρίου ενώπιον του Κακουργιοδικείου, την μεταμέλεια του, η οποία εκφράστηκε έμπρακτα με τη συνεργασία του με τις Αρχές, το γεγονός της καταχώρησης αναστολής ποινικής δίωξης για τον 1ο κατηγορούμενο, το γεγονός ότι ο εφεσείων δεν ήταν ο ιθύνων νούς του εγκλήματος, το γεγονός ότι άλλο εμπλεκόμενο πρόσωπο ονομαζόμενο «Ντίνος», δεν κατέστη δυνατό να συλληφθεί και να προσαχθεί ενώπιον του Δικαστηρίου, παρόλον που ο εφεσείων έδωσε αρκετές πληροφορίες σε σχέση με το άτομο αυτό, την επιπόλαιη και εκτός χαρακτήρα απόφαση του εφεσείοντα να εμπλακεί στο επίδικο έγκλημα, τη μη αποκόμιση εκ μέρους του οικονομικού οφέλους από τη ληστεία, την καλή του διαγωγή κατά την περίοδο του ενός περίπου έτους που αυτός βρισκόταν υπόδικος στις Κεντρικές Φυλακές, την ηλικία του, το λευκό του ποινικό μητρώο και τα οικονομικά, ψυχολογικά και άλλα προβλήματα υγείας του τα οποία εξετέθησαν ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου.
Στους πιο πάνω μετριαστικούς παράγοντες το Κακουργιοδικείο, παρά τη λεκτική καταγραφή τους, δεν έδωσε τη δέουσα βαρύτητα, γεγονός που τελικά οδήγησε στην επιβολή έκδηλα υπερβολικής, υπό τις περιστάσεις, ποινής.
Λαμβανομένων λοιπόν υπ' όψη όλων των περιστατικών που περιβάλλουν την διάπραξη του εγκλήματος που παραδέχθηκε ο εφεσείων, αλλά και όλων των άλλων συνθηκών, με ιδιαίτερη έμφαση στο ρόλο και τη συμπεριφορά του εφεσείοντα κατά και μετά τη διάπραξη του εγκλήματος της ληστείας, θεωρούμε πως η ποινή των 8 ετών φυλάκισης ήταν έκδηλα υπερβολική.
Ως εκ τούτου η έφεση γίνεται δεκτή και η ποινή φυλάκισης των 8 ετών που επιβλήθηκε στον εφεσείοντα, αντικαθίσταται με ποινή φυλάκισης 6 ετών.
Μ. Νικολάτος, Π.
Λ. Παρπαρίνος, Δ.
Α. Λιάτσος, Δ.
/ΚΑΣ