|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2012) 2 ΑΑΔ 930
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Ποινική Έφεση Αρ. 221/2012)
19 Δεκεμβρίου 2012
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, ΠΑΝΑΓΗ, Δ/στές.]
ΑΓΓΕΛΟΥ ΙΩΣΗΦ
Εφεσείοντα
ν.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Εφεσίβλητης
_________________
Η. Στεφάνου, για τον Εφεσείοντα.
Μ. Πασιαρδή (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για την Εφεσίβλητη.
_________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(Διϊστάμενη)
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ: Κρίνω ότι η Έφεση πρέπει να επιτύχει τόσο ως προς το ύψος της ποινής όσο και ως προς την αναστολή της.
Ως προς το ύψος της ποινής, η ίδια η Δημοκρατία συμφώνησε ότι η ποινή των 2 ½ ετών είναι υπερβολική. Πρόκειται σαφώς για άκρως ιδιάζουσα περίπτωση, στην οποία, με την εξαίρεση της ίδιας και όντως εκ της φύσης της κατακριτέας πράξης που συνιστά το αδίκημα, συντρέχουν κατά κόρον μετριαστικοί παράγοντες που αφορούν τόσο στις συνθήκες διάπραξης του αδικήματος και στις συνέπειές του όσο και στο πρόσωπο του εφεσείοντα. Δεν χρειάζεται να επεκταθώ όμως, πέραν του να πω ότι, και αν θα εμείωνα την ποινή, εν πάση περιπτώσει, θα την ανέστελλα έστω και αν αυτή θα διατηρηθεί, ως η απόφαση των αδελφών μου Δικαστών, στα 2 ½ έτη.
Ανεξαρτήτως, αν όχι και ως, εκ της προνοούμενης στον Νόμο ποινή φυλάκισης δια βίου, το αδίκημα στην προκειμένη περίπτωση, ως εκ της επιβληθείσας ποινής των 2 ½ ετών, δεν μπορεί παρά να χαρακτηρίζεται ως μέτριας σοβαρότητας, εμπίπτοντας στο πλαίσιο των τριών ετών που καθορίζει τη δυνατότητα αναστολής. Είναι δε σημαντικό το ότι ο νομοθέτης το 2003 διεύρυνε το πλαίσιο της ποινής φυλάκισης που παρέχει τη δυνατότητα για αναστολή από 2 σε 3 έτη. Πέραν τούτου, και κάθε άλλος σχετικός παράγων επενεργεί υπέρ της αναστολής. Οι άκρως ασυνήθεις συνθήκες υπό τις οποίες έδρασε ο Εφεσείων, χαρακτηριζόμενες από τον ειδικό ως κυριολεκτικά η έκρηξη της αθροιστικής κατάστασης της μόνιμης συναισθηματικής φόρτισης του που απέληξε στην απώλεια του αυτοελέγχου του, με υπόβαθρο το όλο ιστορικό του, βεβαιώνουν ότι η ενέργεια του, σαφώς εκτός χαρακτήρος, δεν ήταν η συνήθης του είδους ώστε να κυριαρχούσε το στοιχείο της αυστηρότητας και της αποτροπής και επισημαίνουν ότι η όποια επιείκεια ήθελε επιδειχθεί στον Εφεσείοντα υπό τη μορφή της αναστολής δεν θα αποτελέσει προηγούμενο προκειμένου περί σαφώς ιδιαζούσης περίπτωσης. Εξ΄ άλλου, δεν υπήρξαν μόνιμες συνέπειες στο θύμα, και είναι αξιοσημείωτο ότι ο Εφεσείων δεν κατηγορήθηκε καν για πρόκληση βαριάς σωματικής βλάβης αλλά για πράξη στοχεύουσα στην πρόκληση βαριάς σωματικής βλάβης. Έπειτα, η έμπρακτη μεταμέλεια του Εφεσείοντα είναι δεδομένη, όπως και το ίδιο το Κακουργιοδικείο είχε διαπιστώσει. Ακόμα, πρόκειται για άνθρωπο ηλικίας 74 ετών ο οποίος αποτέλεσε σε όλη του τη ζωή υπόδειγμα οικογενειάρχη και πολίτη και ο οποίος έχει σοβαρό πρόβλημα υγείας. Πρόβλημα υγείας αντιμετωπίζει δε και η σύζυγός του η οποία έχει ιδιαιτέρως ανάγκη της παρουσίας και βοήθειάς του.
Με όλα αυτά υπ΄όψη, θεωρώ την προκειμένη ως κατ΄εξοχή περίπτωση αναστολής στο πνεύμα όσο και στους όρους του νομοθέτη. Δεν υπάρχει παράγων που να αντιστρατεύεται την αναστολή, η δε εκ του νόμου και της φύσης της πράξης γενική σοβαρότητα του αδικήματος, πέραν του ότι μειώνεται κατά το μέτρο της επιβληθείσας ποινής, δεν μπορεί να αποτελέσει αποκλειστικό και ρυθμιστικό παράγοντα που να αποκλείει την αναστολή. Αν ήταν άλλως, ο νομοθέτης δεν θα καθόριζε τη δυνατότητα αναστολής με αναφορά στο πλαίσιο των τριών ετών της επιβαλλόμενης ποινής παρά με αναφορά στο ύψος της ποινής που προνοείται στο νόμο. Ο νομοθέτης, θέτοντας ως κριτήριο την ποινή που επιβάλλεται, είναι σε εκείνη που απευθύνεται για σκοπούς καθορισμού της σοβαρότητας του αδικήματος ως συνιστώσας ένα από τους παράγοντες που λαμβάνονται υπ΄όψη για σκοπούς αναστολής. Χωρίς αμφιβολία, κρίνω ότι η προκειμένη είναι πρέπουσα περίπτωση αναστολής.
Δ. Χατζηχαμπής, Δ.
/ΚΧ»Π2