|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2012) 2 ΑΑΔ 472
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Ποινική Έφεση Αρ. 3/2012)
11 Ιουλίου, 2012
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, ΝΑΘΑΝΑΗΛ, ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ/στές]
ΚΟΥΛΛΑ ΛΟΙΖΙΔΟΥ ΠΑΝΑΓΗ,
Εφεσείουσα,
v.
MAZAROUNI SHIPPING CO. LTD,
Εφεσίβλητοι.
_________________________
Ν. Παναγιώτου με Β. Παναγιώτου, για τον Εφεσείοντα.
Καμιά εμφάνιση, για τους Εφεσίβλητους.
Εφεσείουσα παρούσα.
__________________________
Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Νικολάτος.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(Ex-tempore)
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Μετά από δική της παραδοχή η εφεσείουσα, η οποία ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου ήταν η δεύτερη κατηγορούμενη, καταδικάστηκε σε 12 κατηγορίες, παροχής συνδρομής και/ή παρακίνησης της πρώτης κατηγορούμενης εταιρείας, σε έκδοση επιταγών χωρίς αντίκρισμα, κατά παράβαση του άρθρου 20 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154.
Με την παρούσα έφεση, όπως περιορίστηκε, προσβάλλεται η συνολική ποινή που επιβλήθηκε στην εφεσείουσα ως έκδηλα υπερβολική. Το πρωτόδικο Δικαστήριο επέβαλε στην πρώτη κατηγορούμενη εταιρεία η οποία ήταν η εκδότης των 12 επιταγών διάφορες χρηματικές ποινές, ενώ, στη δεύτερη κατηγορούμενη/εφεσείουσα επέβαλε συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 3 μηνών στην 13η κατηγορία και 15 μηνών σε κάθε μια από τις κατηγορίες 14-24. Οι ποινές φυλάκισης που επεβλήθησαν στην εφεσείουσα άρχισαν να ισχύουν από τις 19.12.2011. Με την έφεση της η εφεσείουσα προσβάλλει, ως έκδηλα υπερβολικές, τις προαναφερόμενες ποινές επισύροντας την προσοχή του Δικαστηρίου στους εξής παράγοντες. Πρώτον ότι στην πρώτη κατηγορούμενη εταιρεία που ήταν η αυτουργός, εκείνη δηλαδή η οποία εξέδωσε τις επιταγές, επιβλήθηκε ποινή προστίμου, βεβαίως επειδή επρόκειτο περί νομικού προσώπου, ενώ στη δεύτερη κατηγορούμενη που ήταν η διευθύντρια της πρώτης κατηγορούμενης εταιρείας επιβλήθηκε συνολική ποινή φυλάκισης 15 μηνών. Ο ευπαίδευτος συνήγορος της εφεσείουσας επέσυρε την προσοχή του εφετείου στο γεγονός ότι συνέτρεχαν λόγοι για τους οποίους ο εκδότης των επιταγών θα μπορούσε να είχε επωφεληθεί από την επιφύλαξη 2 του άρθρου 305(Α) του Ποινικού Κώδικα και να είχε σταματήσει την πληρωμή των προαναφερόμενων επιταγών, καθότι οι παραλήπτες-δικαιούχοι των επιταγών αυτών είχαν παραβεί τις υποχρεώσεις τους σύμφωνα με ενοικιαστήριο έγγραφο που είχε υπογραφεί μεταξύ των δύο πλευρών. Αυτό το στοιχείο, της μη συμμόρφωσης των ιδιοκτητών (εφεσιβλήτων) του υποστατικού που ενοικίασε η εφεσείουσα, με τους όρους του ενοικιαστηρίου εγγράφου, είχε υποδειχθεί από τον τότε συνήγορο της εφεσείουσας ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου και, παρόλο που δεν είχε αντικρουστεί από την άλλη πλευρά, εντούτοις, το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν το έλαβε υπόψη και δεν το συνυπολόγισε υπέρ της εφεσείουσας. Ο κ. Παναγιώτου υπέδειξε επίσης στο Εφετείο ότι ενώ, στην 13η κατηγορία επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης μόνο 3 μηνών στις υπόλοιπες κατηγορίες, οι οποίες βεβαίως αφορούσαν σε επιταγές για μεγαλύτερα ποσά, επιβλήθηκε πενταπλάσια ποινή φυλάκισης, 15 μηνών στην κάθε κατηγορία. Μεταξύ των ελαφρυντικών της εφεσείουσας, που δεν λήφθηκαν υπόψη, ο κ.Παναγιώτου αναφέρθηκε και στο ότι αυτή επένδυσε πολύ μεγάλο χρηματικό ποσό της τάξης των 2.500000-3.000000 λιρών το οποίο απώλεσε στα πλαίσια της επιχειρηματικής της δραστηριότητας.
Εξετάσαμε με προσοχή όλα τα ενώπιον μας στοιχεία και συμφωνούμε με τον ευπαίδευτο συνήγορο της εφεσείουσας ότι υπήρχαν ισχυροί και ουσιαστικοί παράγοντες που θα έπρεπε να είχαν προσμετρήσει υπέρ της εφεσείουσας και τους οποίους το πρωτόδικο Δικαστήριο είτε δεν έλαβε καθόλου υπόψη ή δεν έλαβε επαρκώς υπόψη και δεν τους απέδωσε τη δέουσα βαρύτητα. Μεταξύ των παραγόντων αυτών είναι η αδιαμφισβήτητη θέση της υπεράσπισης ότι οι άλλοι συμβαλλόμενοι-εφεσίβλητοι (δικαιούχοι των επιταγών) δεν είχαν τηρήσει τις υποχρεώσεις τους, δυνάμει του ενοικιαστηρίου εγγράφου και δεν είχαν εξασφαλίσει τις αναγκαίες άδειες λειτουργίας του υποστατικού, προς όφελος της εφεσείουσας-ενοικιάστριας, όπως είχαν αναλάβει να πράξουν. Ως εκ τούτου φαίνεται να παρείχετο το δικαίωμα στον εκδότη των επιταγών να επωφεληθεί από την επιφύλαξη 2 του άρθρου 305(Α) του Ποινικού Κώδικα και να σταματήσει την πληρωμή των επίδικων επιταγών, αφού βεβαίως έδιδε εύλογη αιτιολογία γι΄αυτή την πράξη. Δεν θα υπεισέλθουμε στην εισήγηση του κ.Παναγιώτου ότι η προαναφερόμενη επιφύλαξη δεν ίσχυε για την εφεσείουσα, διότι αυτή δεν ήταν ο εκδότης των επιταγών αλλά μόνο συνεργός στη διάπραξη των αδικημάτων. Είναι αρκετό όμως το ότι αυτό το στοιχείο της μη εκπλήρωσης των συμβατικών υποχρεώσεων των εφεσιβλήτων, που ήταν άρρηκτα συνδεδεμένες με την έκδοση των επίδικων επιταγών και που, κατά την εκτίμηση μας, ήταν σοβαρό δεν φαίνεται να λήφθηκε καθόλου υπόψη από το πρωτόδικο Δικαστήριο.
΄Αλλος παράγων που δεν λήφθηκε, όπως φαίνεται, υπόψη από τον πρωτόδικο δικαστήριο ήταν οι προσωπικές περιστάσεις της εφεσείουσας στις οποίες αναφέρθηκε, γενικώς, το πρωτόδικο δικαστήριο χωρίς όμως να τους δώσει οποιαδήποτε βαρύτητα ούτε καν και να τις εξειδικεύσει. Μεταξύ αυτών των περιστάσεων θα έπρεπε να είχε ληφθεί υπόψη και το μεγάλο χρηματικό ποσό της επένδυσης της εφεσείουσας, το οποίο αυτή απώλεσε.
Ενόψει των προαναφερόμενων σοβαρών στοιχείων που θα έπρεπε να είχαν προσμετρήσει υπέρ της εφεσείουσας αλλά δεν λήφθηκαν υπόψη, πρωτόδικα, θεωρούμε ορθό και δίκαιο να μειώσουμε τις επιβληθείσες συντρέχουσες ποινές φυλάκισης των 15 μηνών που επιβλήθηκαν στις κατηγορίες 14-24 σε συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 9 μηνών στην κάθε κατηγορία. Επομένως το σύνολο της επιβληθείσας ποινής φυλάκισης μειώνεται, από 15 μήνες σε 9 μήνες.
Δ.
Δ.
Δ.
/ΕΑΠ.