|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2002) 2 ΑΑΔ 400
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Ποινική Έφεση αρ. 7180.
Σύνθεση Δικαστηρίου: ΠΙΚΗΣ, Π., ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, ΔΔ.
Μεταξύ:
Α. & P. KKARAS ESTATES LTD.,
Εφεσειόντων,
- ν -
Εφεσιβλήτων.
- - -
13 Σεπτεμβρίου, 20
02Για τους εφεσείοντες: Γ. Πιττάτζης.
Για τους εφεσίβλητους: Ν. Ανδρέου.
- - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΙΚΗΣ, Π.
: Κατά παράβαση της άδειας που τους χορηγήθηκε οι εφεσείοντες προέβησαν στην επέκταση του εγκριθέντος κτιρίου με την προσθήκη υπόστεγου κατασκευασμένου από αλουμίνιο. Αυτό έγινε το 1991. Οι εφεσείοντες διώχτηκαν από την αρμόδια αρχή για την παράνομη πράξη τους, κρίθηκαν ένοχοι και διατάχθηκαν να κατεδαφίσουν το υποστατικό. διαταγή προς την οποία δεν συμμορφώθηκαν. Πέραν τούτου ενοικίασαν τα υποστατικά στους εφεσίβλητους από το 1994, τα οποία οι τελευταίοι χρησιμοποιούν μαζί και το παράνομο υποστατικό έκτοτε.Στις 5.4.2001, οι εφεσείοντες προέβησαν στη δίωξη των εφεσιβλήτων διατυπώνοντας δύο κατηγορίες εναντίον τους. Η πρώτη αφορούσε τη χρήση του παράνομου μέρους της οικοδομής χωρίς να υφίσταται πιστοποιητικό εγκρίσεως, κατά παράβαση των σχετικών διατάξεων του περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμου, Κεφ. 96, (Άρθρα 10 και 20). Η δεύτερη αφορούσε παρακοή του προαναφερθέντος διατάγματος κατεδάφισης του υποστατικού. Επρόκειτο για ιδιωτική ποινική δίωξη η οποία στοιχειοθετήθηκε με μαρτυρία προσκομισθείσα από την κατήγορο, εφεσείουσα εταιρεία, (η εφεσείουσα). Μαρτυρία δόθηκε και από τους εφεσίβλητους αποβλέπουσα, μεταξύ άλλων, στη διασαφήνιση του ιστορικού υπόβαθρου της δίωξης. Από τη μαρτυρία προέκυψε, όπως διαπίστωσε το πρωτόδικο δικαστήριο ότι η εφεσείουσα προέβη στη δίωξη των εφεσιβλήτων, μετά την αποτυχία των μεταξύ τους διαπραγματεύσεων για την αύξηση του ενοικίου παρατεινομένης της ενοικίασης.
Επιστολή με την οποία η Δημοτική Αρχή Αγίας Νάπας καλούσε την εφεσείουσα να συμμορφωθεί με τη διαταγή για την κατεδάφιση της παράνομης οικοδομής, αποτέλεσε κατ΄ ουσία την αφορμή για τη διενέργεια της δίωξης η οποία είχε απώτερο στόχο να πειθαναγκάσει τους εφεσίβλητους στην καταβολή του ενοικίου που αξίωνε η εφεσείουσα. Αυτά για την πρώτη κατηγορία. Ως προς τη δεύτερη κατηγορία το δικαστήριο έκρινε ότι κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες η κατηγορία ήταν επιρρεπής σε απόρριψη εφόσον η διαταγή για την κατεδάφιση του υποστατικού δεν απευθυνόταν προς τους εφεσίβλητους.
Υπό το φως των ευρημάτων του το δικαστήριο τερμάτισε τη δίωξη των εφεσιβλήτων περιλαμβανομένου και του μέρους που αφορούσε την πρώτη κατηγορία ως καταχρηστική των δικαστικών διαδικασιών. Στο συμπέρασμα αυτό άχθηκε υπό το φως των αρχών οι οποίες υιοθετούνται στις αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου στις υποθέσεις Βασιλείου ν. Μακρίδη, Ποινική Έφεση αρ. 6804 - 24.2.2000
. M & M Loizou Ltd v. Jumbo Investments Ltd, Ποινικές Εφέσεις αρ. 6767 και 6768 - 29.12.2000.Καταλήγω ότι η έφεση πρέπει να επιτραπεί, ως αναφέρεται στην απόφαση του Αρτεμίδη, Δ., και ότι οι εφεσίβλητοι πρέπει να καταδικαστούν ενόψει της αδιαμφισβήτητης μαρτυρίας ότι κατείχαν τα υποστατικά χωρίς πιστοποιητικό έγκρισης, επιφυλασσόμενοι να ακούσουμε τους διαδίκους, πριν προχωρήσουμε στην επιβολή της ποινής.
Προβαίνω στην έκδοση ξεχωριστής απόφασης για να επεξηγήσω ότι η αρχή την οποία επικαλείται το πρωτόδικο Δικαστήριο, με αναφορά στη Βασιλείου, και στη Μ & M Loizou Ltd, δεν θα μπορούσε να τύχει εφαρμογής στην προκείμενη υπόθεση. Κατά τα άλλα, δεν εξετάζεται ο λόγος των δύο αυτών αποφάσεων. Και οι δύο υποθέσεις αφορούσαν ποινικές διώξεις για τη μή τίμηση επιταγών που εκδόθηκαν από τον κατηγορούμενο. Παράλληλα οι κατήγοροι ήγειραν αγωγή για την ανάκτηση της οφειλής που αντιπροσώπευαν οι επιταγές. Οι ποινικές διώξεις κρίθηκαν καταχρηστικές επειδή η χρήση τους απέβλεπε, σύμφωνα με τα ευρήματα του δικαστηρίου, στην άσκηση πίεσης στον κατηγορούμενο να ικανοποιήσει την απαίτηση των κατηγόρων στην πολιτική
αγωγή. Έτσι συντελέστηκε η κατάχρηση της ποινικής διαδικασίας, η οποία προωθήθηκε για λόγους άλλους από εκείνους για τους οποίους κατά κανόνα προοριζόταν. Η αρχή η οποία υιοθετείται στη Βασιλείου και M & M Loizou Ltd, εδραιώνεται σε προηγούμενες αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου, και σε αγγλική νομολογία επί του ιδίου θέματος, αποκαλυπτικές της φύσης και των παραμέτρων της δικαιοδοσίας του δικαστηρίου να καταστέλλει καταχρηστικές διαδικασίες. Ποινική διαδικασία απολήγει σε καταχρηστική διαδικασία, σύμφωνα με τη Βασιλείου και τη M & M Loizou Ltd, όταν χρησιμοποιείται ως μοχλός πίεσης για την προώθηση των συμφερόντων του διώκοντος σε παράλληλη αστική διαδικασία. Δεν αποτελεί μέρος του λόγου τους ότι σε κάθε ιδιωτική ποινική δίωξη ερευνώνται τα κίνητρα του διώκοντος για την προσαγωγή της κατηγορίας προς διαπίστωση του αδιάβλητου τους. Η κατάχρηση εντοπίζεται στη χρήση παράλληλα περισσότερων της μιας διαδικασίας για τον προσπορισμό παρεμφερών ωφελημάτων. Οπόταν ανακόπτεται η μία των διαδικασιών, χάριν της απερίσπαστης προβολής των θέσεων των διαδίκων στη διαδικασία στην οποία εστιάζεται η διαφορά τους. Επισημαίνω ότι οι εξηγήσεις, στις οποίες προβαίνω, δεν αποβλέπουν σε θεώρηση του λόγου των δύο προηγούμενων αποφάσεων.
Πικής, Π.
/ΕΠ-ΑυΦ.