Αντώνης Θεοδώρου Λιασίδης,

- ν -

Α σ τ υ ν ο μ ί α ς,

------------------------

Για τον Εφεσείοντα: Αλ. Αλεξάνδρου.

Για την Εφεσίβλητη: Ελ. Κλεόπα (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ

μέρους του Γενικού Εισαγγελέα.

------------------------

------------------------

Το επεισόδιο δεν ήταν άσχετο με το χωρισμό του ζεύγους. Μετά το χωρισμό, τα παιδιά παρέμειναν με τον πατέρα, με παράλληλη διασφάλιση επικοινωνίας της μητέρας με αυτά. Σε προκαθορισμένες μέρες και ώρες της εβδομάδας η παραπονούμενη είχε τα παιδιά μαζί της. ΄Ετσι έγινε και την ημέρα του επεισοδίου. Μετά το πέρας της επικοινωνίας, πήρε τα παιδιά στο σπίτι της αδελφής του κατηγορουμένου.

Η παραπονούμενη διέμενε σε διαμέρισμα, με τον αδελφό της και τη φίλη του. Η επίθεση, την οποία ο εφεσείων παραδέχτηκε, έγινε στο διαμέρισμά της. Αργά το βράδυ, την ημέρα του επεισοδίου, ο εφεσείων την επισκέφθηκε στο σπίτι της, την αφύπνισε, την άρπαξε από τα μαλλιά και επέμενε, σύμφωνα με όσα κατέθεσε η παραπονούμενη, να την ακολουθήσει στο σπίτι.

Μετά την κατάθεση της παραπονουμένης, ο εφεσείων άλλαξε, με την άδεια του Δικαστηρίου, την απάντησή του στην κατηγορία και παραδέχτηκε την κατηγορία. Υποστήριξε, όμως, στην αγόρευσή του προς μετριασμό της ποινής, ότι σκοπός της επίθεσης δεν ήταν, όπως ισχυρίστηκε η παραπονούμενη, να την αναγκάσει με τη βία να τον ακολουθήσει στην κατοικία του, αλλά να πληροφορηθεί πού άφησε τα παιδιά. Η παραπονούμενη αρνήθηκε, σύμφωνα και πάλι με την εκδοχή του, να απαντήσει στα ερωτήματά του, οπόταν της επιτέθηκε, τραβώντας την από τα μαλλιά. Η επίμονη άρνησή της να του πει πού ήταν τα παιδιά, τον έκαμε να χάσει τον αυτοέλεγχό του και να διαπράξει το αδίκημα. Συγχρόνως, ζήτησε από το Δικαστήριο όπως ληφθεί υπόψη και άλλη κατηγορία εναντίον του για επίθεση εναντίον της συζύγου του, που έγινε σε προγενέστερη ημερομηνία και είχε, όπως φαίνεται, επίσης αφετηρία τις διαφορές που προέκυψαν από το χωρισμό. Και σε σχέση με τα γεγονότα εκείνου του επεισοδίου προβλήθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου διϊστάμενες εκδοχές.

Ο εφεσείων προσβάλλει την ποινή που του επιβλήθηκε ως έκδηλα υπερβολική. Το στοιχείο της υπερβολής προκύπτει, όπως εισηγήθηκε ο δικηγόρος του, από την επιλογή της ποινής φυλάκισης ως μέτρο τιμωρίας, δοθέντος του λευκού ποινικού του μητρώου και της ηλικίας του - 42 ετών. Υπό το φως αυτών των γεγονότων και της πρόκλησης, κάτω από την οποία διαπράχθηκε το αδίκημα, η ποινή φυλάκισης υποστήριξε ότι δεν εδικαιολογείτο.

Η δικηγόρος των εφεσιβλήτων υποστήριξε ότι η ποινή δεν εκφεύγει του μέτρου και ήταν δικαιολογημένη, κυρίως ενόψει της αυστηρότητας που ενέχουν αδικήματα βίας στην οικογένεια και, ιδιαίτερα, σε βάρος της συζύγου. Πρέπει, όμως, να λεχθεί ότι και τα δύο αδικήματα δε διαπράχθηκαν στο πλαίσιο της οικογενειακής συμβίωσης. Γενεσιουργός αιτία και των δύο επεισοδίων ήταν ο χωρισμός και τα επακόλουθά του.

Παρά την ασάφεια, η οποία χαρακτηρίζει την απόφασή του, ως προς τα κρίσιμα γεγονότα, το Δικαστήριο φαίνεται ότι αποδέχτηκε την εκδοχή του εφεσείοντα αναφορικά με τα διαδραματισθέντα πριν την επίθεση. Αυτό προκύπτει από το ακόλουθο απόσπασμα από την απόφαση, που είναι και το μόνο που άπτεται του θέματος:-

Παρόλο που δε διασαφηνίζεται τι θεωρήθηκε ως πρόκληση, εύλογα συνάγεται ότι το Δικαστήριο αναφέρεται στο μέρος της εκδοχής του εφεσείοντα που αφορούσε το σκοπό της επίσκεψής του και την άρνηση της παραπονουμένης να του αποκαλύψει πού είχε αφήσει τα παιδιά. Η αποδοχή της εκδοχής του εφεσείοντα, ως προς τα προηγηθέντα της επίθεσης γεγονότα, έτεινε να μετριάσει ουσιωδώς τη σοβαρότητα του αδικήματος, γεγονός που, συνεκτιμούμενο με την ηλικία και το λευκό ποινικό μητρώο του εφεσείοντα, καθιστούσε την επιβολή ποινής φυλάκισης εσφαλμένο μέτρο τιμωρίας.

Το γεγονός ότι η ποινή αναστάληκε, δεν αλλοιώνει την επιλογή της φυλάκισης ως μέτρου τιμωρίας. ΄Αλλωστε, όπως έχει, κατ' επανάλειψη, αποφασιστεί - και πρόσφατα στη Γενικός Εισαγγελέας ν. Φανιέρου - (Ποινική ΄Εφεση Αρ. 6235 - 12/12/96) - η επιλογή της ποινής φυλάκισης δεν πρέπει να συσχετίζεται με τη δυνατότητα αναστολής της. Τα δύο θέματα είναι ξεχωριστά. Η αναστολή ποινής φυλάκισης δεν αποτελεί εναλλακτικό μέτρο τιμωρίας του παραβάτη.

Υπό το φως των ανωτέρω, κρίνουμε την ποινή η οποία έχει επιβληθεί έκδηλα υπερβολική και την παραμερίζουμε. Ο καθορισμός της καθίσταται δική μας ευθύνη - (βλ. Γεωργίου ν. Αστυνομίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 525 και Χριστοδούλου κ.ά. ν. Αστυνομίας - (Ποινική ΄Εφεση Αρ. 5843 - 13/1/95)). Θεωρούμε ως πρέπουσα την ποινή προστίμου £250,00.

Π.

Δ.

Δ.

/ΜΠ