|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2016:A556
(2016) 1 ΑΑΔ 2872
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Έφεση Αρ. 297/2011)
16 Δεκεμβρίου 2016
(Π. ΠΑΝΑΓΗ, Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗ, Τ.Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, ΔΔ)
ΤΑΣΟΥ ΚΑΛΛΙΓΑ
Εφεσείοντα/Αιτητή
ΚΑΙ
ΤΑΜΕΙΟΥ ΠΛΕΟΝΑΖΟΝΤΟΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ
Εφεσιβλήτων/Καθ΄ων η αίτηση
-------------
Γιολάντα Ζαχαρίου (κα) για Ανδρέα Ζαχαρίου, για τον Εφεσείοντα.
Ανδρέας Χριστοφόρου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Εφεσίβλητους.
-------------
ΠΑΝΑΓΗ, Δ.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου
θα δοθεί από τον Τ.Θ. Οικονόμου, Δ.
------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.: Ο εφεσείοντας είχε προσληφθεί στην υπηρεσία ομίλου εταιρειών, ως διευθυντής των εστιατορίων και κέντρων αναψυχής του ομίλου, στη Λάρνακα, μέχρι τον τερματισμό της απασχόλησης του, λόγω κατάργησης της θέσης που κατείχε.
Ως αποτέλεσμα, προσέφυγε στο Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών διεκδικώντας πληρωμή λόγω πλεονασμού από το ομώνυμο Ταμείο, το οποίο και αμφισβήτησε την απαίτηση. Μόνη μαρτυρία που τέθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου ήταν εκείνη του εφεσείοντα, η οποία δεν αμφισβητήθηκε.
Ανέφερε ότι ο λόγος πρόσληψης του από την εργοδότρια εταιρεία, η οποία τότε βρισκόταν υπό συνθήκες ανάπτυξης, ήταν το στήσιμο των καφεστιατορίων του ομίλου. Ανέλαβε το στήσιμο από τα προκαταρκτικά στάδια, περιλαμβανομένων των αρχιτεκτονικών και την αποπεράτωση κατασκευών. Ασχολήθηκε με τις προσλήψεις και την εκπαίδευση του προσωπικού, τη δημιουργία των μενού, τη δημιουργία συστημάτων soft work, όπως παραγγελίες, τιμολόγηση κλπ, καθώς και με τις συμφωνίες σε σχέση με τις παραγγελίες των προμηθευτών και γενικότερα ασχολήθηκε με την επιστασία των καταστημάτων και τη λειτουργία του κάθε καταστήματος ξεχωριστά. Για κάθε κατάστημα όμως, πέραν του απαιτούμενου προσωπικού, προσελάμβαναν και διευθυντή, με αποτέλεσμα, λόγω του συστήματος τύπου franchise που εφαρμοζόταν, κάθε κατάστημα να καταστεί πλέον αυτόνομο στη διοίκησή του. Έτσι, αν και ο ίδιος παρέμεινε στην υπηρεσία της εργοδότριας εταιρείας όσο ήταν απαραίτητη η επιστασία των καταστημάτων, σταδιακά δεν υπήρχε λόγος που επέβαλλε την παρουσία του και μετά από αναδιοργάνωση, κρίθηκε πλεονάζον προσωπικό. Σε άλλο σημείο απέδωσε το λόγο της απόλυσής του στο γεγονός ότι η ανάπτυξη της εργοδότριας εταιρείας που υπήρχε αρχικά, σταμάτησε λόγω της κρίσης, με αποτέλεσμα την αναδιοργάνωση της εταιρείας και κατά συνέπεια τον πλεονασμό του. Επικαλέστηκε δε προς επιβεβαίωση το γεγονός της μη πρόσληψης άλλου στη θέση του.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο σημείωσε ότι η κατάργηση θέσης δεν μπορεί από μόνη της να αποτελέσει λόγο απόλυσης λόγω πλεονασμού. Υπέδειξε ότι για να θεωρηθεί εργοδοτούμενος ως πλεονάζων, θα πρέπει η απασχόλησή του να έχει τερματιστεί για ένα από τους λόγους που ορίζονται στο άρθρο 18 του περί Τερματισμού Απασχόλησης Νόμου, Ν. 24/1967. Ειδικότερα το εδάφιο (γ) του άρθρου 18 αναφέρεται, μεταξύ άλλων, σε εκσυγχρονισμό ή άλλη αλλαγή στις μεθόδους παραγωγής ή οργάνωσης η οποία ελαττώνει τον αριθμό των αναγκαιούντων εργοδοτουμένων [παράγραφος (i)] και σε περιορισμό του όγκου της εργασίας ή της επιχείρησης [παράγραφος (vii)]. Μάλιστα σε περίπτωση αλλαγής στην επιχείρηση, αυτή πρέπει να είναι τέτοιου βαθμού, σε έκταση και σοβαρότητα, ώστε να επιφέρει μεταβολή στη φύση των καθηκόντων του εργοδοτουμένου ή την κατάργησή τους για να θεωρηθεί ότι συνεπάγεται «ελάττωση του αριθμού των αναγκαιούντων εργοδοτουμένων» (Αδελφοί Γαλαταριώτη Λτδ ν. Γρηγορά και άλλου (2001) 1 ΑΑΔ 1985).
Εν προκειμένω, τα όσα ανέφερε ο εφεσείοντας από πλευράς συγκεκριμένων γεγονότων εκθεμελιώνουν την, ούτως ή άλλως υποκειμενική όπως ετέθη, αντίληψή του, ότι κατέστη πλεονάζων λόγω αναδιοργάνωσης ή της κρίσης και ως τέτοιος απελύθη. Το κριτήριο είναι αντικειμενικό (Γεώργιος Διόνα ν. Κυπριακές Αερογραμμές κ.α., Πολιτική Έφεση Αρ. 182/2011, ημερομ. 24.5.2016, ECLI:CY:AD:2016:A250). Επί αντικειμενικής δε βάσης, από τη δική του εκδοχή, προκύπτει ότι η κατάργηση της θέσης του και ο τερματισμός των υπηρεσιών του ήταν το προδιαγεγραμμένο, με βάση το ακολουθούμενο σύστημα, αποτέλεσμα αφενός, της εκπλήρωσης μέρους των καθηκόντων του, όσα αφορούσαν το στήσιμο των καταστημάτων και αφετέρου, της ανάθεσης της περαιτέρω διεύθυνσής τους σε άλλα άτομα που προσλαμβάνονταν παράλληλα γι΄αυτό το σκοπό. Αυτή την έννοια είχε η μη πρόσληψη άλλου προσώπου μετά τον τερματισμό της δικής του απασχόλησης.
Για τους παραπάνω λόγους η περίπτωση, όπως ο εφεσείων παρουσίασε τα γεγονότα, δεν αποκαλύπτει εικόνα πλεονασμού σύμφωνα με το Νόμο. Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα υπέρ των εφεσιβλήτων.
Π. Παναγή, Δ.
Γ.Ν. Γιασεμής, Δ.
Τ.Θ. Οικονόμου, Δ.
/ΚΧ»Π