|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2016:A551
(2016) 1 ΑΑΔ 2775
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Έφεση Αρ. 226/2013)
13 Δεκεμβρίου, 2016
[ΝΑΘΑΝΑΗΛ, ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δικαστές]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΝΟΜΟ ΚΕΦ. 133
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ LINKCRAFT LTD
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ALPIX TRADE & INVESTMENTS LTD, ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗ ΤΗΣ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ
Εφεσείουσα/Αιτήτρια,
ΚΑΙ
1. LINKHOLD LTD,
2. ABACUS (CYPRUS) LTD,
Εφεσίβλητες/Καθ΄ων η Αίτηση.
----------
ΑΙΤΗΣΗ ΥΠΟ ΤΗΣ ΕΦΕΣΕΙΟΥΣΑΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 16.9.2016
Ντ. Βαρωσιώτου (κα) για Γεωργιάδη και Συνεργάτες, για την
Εφεσείουσα/Αιτήτρια.
Π. Παναγίδης για Χρ. Δημητριάδη & Σία, για τους
Εφεσίβλητους/Καθ΄ων Αίτηση.
----------
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.: Η απόφαση είναι ομόφωνη.
----------
Α Π Ο Φ Α Σ Η (E X - T E M P O R E)
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.: Αίτηση εκκαθάρισης εταιρείας που εισήχθηκε στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας απερρίφθη με σχετική απόφαση ημερομηνίας 31.5.2013. Το σκεπτικό της πρωτόδικης απόφασης εκτείνεται σε 31 σελίδες και στο τέλος το Δικαστήριο καταλήγει, μεταξύ άλλων, ότι η διαδικασία που εισήχθηκε για εκκαθάριση της εταιρείας δεν ήταν παρά κατάχρηση διαδικασίας, διότι η αίτηση προωθείτο ως μέσο άσκησης πίεσης, τη στιγμή που, σύμφωνα με το Δικαστήριο, υφίστατο εναλλακτική και μάλιστα ανώδυνη λύση, αυτή της Διαιτησίας.
Η εφεσείουσα εταιρεία καταχώρησε εμπρόθεσμα την έφεσή της και με αυτή επιδιώκει με τρεις λόγους έφεσης και με αρκετά μεγάλη επιμέρους αιτιολογία σε κάθε λόγο έφεσης, την ακύρωση της πρωτόδικης κρίσης. Δόθησαν οι συνηθισμένες οδηγίες κατά την προδικασία για την καταχώρηση και ανταλλαγή των περιγραμμάτων, σύμφωνα με τους Διαδικαστικούς Θεσμούς. Οι προθεσμίες αυτές δεν τηρήθησαν από την εφεσείουσα εταιρεία, με αποτέλεσμα στις 16.9.2016 να υποβληθεί η υπό κρίση αίτηση, με την οποία επιδιώκεται παράταση του χρόνου καταχώρησης του περιγράμματος αγόρευσης της εφεσείουσας για περίοδο 15 ημερών. Στη συνοδευτική και υποστηρικτική ταυτόχρονα ένορκη δήλωση της αίτησης, αναφέρεται ότι η προθεσμία καταχώρησης του περιγράμματος είχε λήξει στις 15.1.2016. Το περίγραμμα, όπως δηλώνεται, ήταν έτοιμο προς καταχώρηση και είχαν δοθεί οι σχετικές οδηγίες από τη δικηγόρο που χειριζόταν την υπόθεση να καταχωρηθεί, αλλά, λόγω απουσίας της ιδίας για λόγους ασθενείας, λόγω λάθους και εκ παραδρομής ή αβλεψίας, το περίγραμμα δεν καταχωρήθηκε. Εκ των υστέρων, το συμβάν της μη καταχώρησης περιήλθε στη γνώση των δικηγόρων της εφεσείουσας. Η ένορκη δήλωση καταλήγει με την απλή θέση ότι δεν κατέστη δυνατό να ληφθεί η συγκατάθεση της αντίδικης πλευράς και, εκ των πραγμάτων, υποβλήθηκε η αίτηση για την παράταση του χρόνου ως μέτρο εύλογο και δίκαιο υπό τις περιστάσεις.
Η εφεσίβλητη δεν συμφωνεί με τις θέσεις της εφεσείουσας, εξού και καταχώρησε σχετική ένσταση με αναλυτικότερο περιεχόμενο όσον αφορά τα γεγονότα που περιβάλλουν την υπόθεση. Στην ένορκη δήλωση που την υποστηρίζει εξηγείται ότι οι οδηγίες καταχώρησης των περιγραμμάτων είχαν δοθεί στις 20.9.2015. Δεν είχε όμως τηρηθεί η προθεσμία από πλευράς της εφεσείουσας λόγω κατ΄ ισχυρισμόν, φόρτου εργασίας και υποβλήθηκε αίτηση παράτασης του χρόνου για 65 μέρες, αλλά ακόμη και στη λήξη της παράτασης αυτής, στις 15.1.2016, και πάλι δεν υπήρξε συμμόρφωση από πλευράς της εφεσείουσας. Εντοπίζεται περαιτέρω το γεγονός ότι, παρά το ότι η προθεσμία έληξε στις 15.1.2016, εν τούτοις, η επίδικη αίτηση καταχωρήθηκε μόλις οκτώ ολόκληρους μήνες μετά, και συγκεκριμένα στις 16.9.2016. Ενδιαμέσως, φαίνεται να ζητήθηκε από τους συνηγόρους της εφεσίβλητης περί το Μάρτιο του 2016 ενημέρωση από τους δικηγόρους της εφεσείουσας, αλλά τους λέχθηκε ότι θα καταχωρείτο νέα αίτηση για παράταση του χρόνου. Ενδιαμέσως ζητήθηκε επίσης από την εφεσείουσα συγκατάθεση για την παράταση, η οποία όμως δεν κατέστη δυνατό να δοθεί.
Αυτά είναι τα δεδομένα τα οποία αντιμετωπίζει το Εφετείο στην επίδικη έφεση. Αναγνωρίζει η δικηγόρος της εφεσείουσας εταιρείας την καθυστέρηση που σημειώθηκε, αλλά έχει παραπέμψει σε νομολογία σύμφωνα με την οποία, εφόσον το λάθος είναι καλόπιστο, για οποιοδήποτε λόγο που αφορά ασθένεια ή φόρτο εργασίας ή ακόμη και προσπάθεια να ληφθεί η συγκατάθεση της αντίδικης πλευράς, είναι δυνατό να συγχωρείται κατ΄ ουσίαν η καθυστέρηση, ούτως ώστε να μπορεί να αποδοθεί στο τέλος της ημέρας δικαιοσύνη με την εξέταση της έφεσης επί της ουσίας της.
Δε θα συμφωνήσουμε με αυτή την προσέγγιση, για το λόγο ότι οι προθεσμίες των Θεσμών υπάρχουν για να τηρούνται. Οι οδηγίες που δίδονται κατά την προδικασία, δίδονται ακριβώς για να επιταχυνθεί η ετοιμασία της υπόθεσης, η οποία, όταν θα είναι έτοιμη για ορισμό από το Πρωτοκολλητείο, να είναι στη βάση πλέον των καταχωρημένων περιγραμμάτων. Το γεγονός ότι οι εφέσεις δεν ορίζονται σύντομα προς εκδίκαση δεν δικαιολογεί την μη συμμόρφωση με τις Δικαστικές οδηγίες, ούτε επιτρέπει τη χαλάρωση των προθεσμιών. Ο σχετικός Κανονισμός 13 των περί Εφέσεων (Προδικασία, Περιγράμματα Αγορεύσεων, Περιορισμός του χρόνου των Προφορικών Αγορεύσεων και Συνοπτική Διαδικασία για την Απόρριψη Προδήλως Αβάσιμων Εφέσεων) Διαδικαστικός Κανονισμός του 1996, ακριβώς προνοεί στην παράγραφο (β), ότι η έφεση απορρίπτεται όταν ο εφεσείων παραλείψει να υποβάλει περίγραμμα αγόρευσης. Αυτό δείχνει την αυστηρότητα με την οποία οι ίδιοι οι Θεσμοί προσεγγίζουν το ζήτημα. Η νομολογία η οποία υπάρχει και η οποία έχει καθορίσει το συμφέρον της δικαιοσύνης ως το κριτήριο για να παραταθεί ο χρόνος, δεν είναι ούτε απόλυτη, ούτε στατική. Ούτε υπάρχουν στερεότυπα μέσα στα οποία ένα Εφετείο πρέπει να κινηθεί. Όπως υπάρχουν αποφάσεις στις οποίες παρέπεμψε η ευπαίδευτη συνήγορος της εφεσείουσας προς τη μια κατεύθυνση, υπάρχουν και αποφάσεις προς την άλλη κατεύθυνση. Σε ένα σύστημα στο οποίο η δικαιοσύνη προσπαθεί να βελτιώσει τους ρυθμούς της και να προβεί σε συντονισμένες ενέργειες ταχύτερης απονομής της, εναπόκειται και στους άλλους λειτουργούς της, τους δικηγόρους, να τηρούν με αυστηρότητα τους θεσμούς. Και, εν πάση περίπτωση, εάν θα πρέπει να συγχωρείται κάποια αβλεψία ή καθυστέρηση, αυτό θα πρέπει να γίνεται για καλό λόγο. Σίγουρα η καθυστέρηση καταχώρησης αίτησης για παράταση χρόνου για οκτώ μήνες, χωρίς μάλιστα να δίνεται οποιαδήποτε περί τούτου εξήγηση, δεν εμπίπτει σ΄ αυτή την παράμετρο. Ιδιαίτερα όταν επιδιώκετο με την αίτηση περαιτέρω παράταση της αρχικά δοθείσας.
Επομένως, η αίτηση απορρίπτεται, με έξοδα υπέρ της εφεσίβλητης και εναντίον της εφεσείουσας.
Εφόσον δεν υπάρχει περίγραμμα και δεν έχει δοθεί προς τούτο περαιτέρω χρόνος, η έφεση εξ ανάγκης απορρίπτεται και η ίδια επί της ουσίας της, με έξοδα υπέρ της εφεσίβλητης και εναντίον της εφεσείουσας, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.
ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.
ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.
/ΧΤΘ