|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2015:D249
(2015) 1 ΑΑΔ 816
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑITHΣΗ ΑΡ. 48/2015 )
6 Απριλίου 2015
[T.Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δικαστής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ 33 ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΙΑΗΛΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΦΟ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΑΔΕΙΑΣ ΥΠΟΒΟΛΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ CERTIORARI
ΚΑΙ
ANAΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 12, 30 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 41 ΚΑΙ 110 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΝΟΜΟΥ ΚΕΦ. 155
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥΡΓΙΟΔΙΚΕΙΟΥ ΠΑΦΟΥ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 12.3.2015 ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΑΠΟΡΡΙΦΘΗΚΕ ΕΝΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΣΕ ΤΗΝ ΕΓΚΥΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΑΤΗΓΟΡΗΤΗΡΙΟΥ
ΑΠΟΦΑΣΗ
(Ex Tempore)
ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ: Ο αιτητής είναι ένας από τους έξι κατηγορούμενους στην ποινική υπόθεση 12057/2014 ενώπιον του Κακουργιοδικείου Πάφου. Το κατηγορητήριο αποτελείται από 167 κατηγορίες για αδικήματα που έχουν σχέση με δεκασμό δημόσιου λειτουργού, αθέμιτη απόκτηση περιουσιακού οφέλους, νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες και άλλα συναφή αδικήματα. Ο αιτητής αντιμετωπίζει οκτώ κατηγορίες.
Η υπεράσπιση έθεσε ενώπιον του Κακουργιοδικείου ζήτημα ελαττωματικότητας του κατηγορητηρίου σε σχέση με το άρθρο 41 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου Κεφ. 155, το οποίο ρυθμίζει τα περί της περίληψης προσώπων στο ίδιο κατηγορητήριο. Ήταν η θέση του ευπαιδεύτου δικηγόρου του, ότι δεν υπήρχε κανένα στοιχείο που να συνηγορεί υπέρ της συνένωσης του στο ίδιο κατηγορητήριο με τους λοιπούς κατηγορούμενους.
Το Κακουργιοδικείο αφού άκουσε και τις δύο πλευρές, εξέδωσε αιτιολογημένη πολυσέλιδη απόφαση δια της οποίας έκρινε ότι, η συμπερίληψη του αιτητή βρίσκει έρεισμα στις νομολογιακές αρχές που παρέθεσε. Ειδικότερα, έκρινε ότι τα αδικήματα για τα οποία κατηγορείται εντάσσονται στο ίδιο πλαίσιο γεγονότων, υπάρχει ταύτιση σκοπού και υπάρχει τόσο κοινή μαρτυρία, όσο και κοινή κατηγορία.
Ο αιτητής ζητά άδεια για καταχώριση αίτησης certiorari προς ακύρωση της παραπάνω απόφασης του Κακουργιοδικείου. Προβάλλει ως λόγους την εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του άρθρου 41 και ότι η συνεκδίκαση θα είναι καταπιεστική για την υπεράσπιση του αιτητή, με κίνδυνο να μην τύχει δίκαιης δίκης. Εισηγείται δε, ότι μπορεί να δοθεί προνομιακό διάταγμα, ενόψει του ότι οι ενδιάμεσες αποφάσεις ποινικών δικαστηρίων δεν δύνανται να προσβληθούν με έφεση, με συνεπακόλουθο να μην τύχει δίκαιης δίκης, εκτός αν δοθεί η θεραπεία που δρομολογείται με την παρούσα αίτηση.
Αγορεύοντας προς υποστήριξη της αίτησης, ο ευπαίδευτος δικηγόρος του αιτητή ανέφερε ότι, ναι μεν, μπορεί η ενδιάμεση απόφαση να προσβληθεί στο τέλος, στα πλαίσια τυχόν τελικής έφεσης, αλλά το δικαίωμα αυτό τελεί υπό την αίρεση ότι ο κατηγορούμενος θα καταδικαστεί. Συνεπώς, εάν δεν καταδικαστεί δεν θα έχει δικαίωμα να παραπονεθεί, έστω εκ των υστέρων, για την ταλαιπωρία που θα υποστεί, από μια μακρά περίπλοκη μη δίκαιη δίκη. Εν πάση περιπτώσει, κατά τη διάρκεια της δίκης αυτής θα βρίσκεται συνεχώς εκτεθειμένος στους κινδύνους που θα προκαλούνται στην υπεράσπισή του από την μη ορθή συμπερίληψή του στο συγκεκριμένο κατηγορητήριο.
Η αίτηση είναι προδήλως αβάσιμη. Δεν υποδείχθηκε οποιοδήποτε σφάλμα νόμου από πλευράς Κακουργιοδικείου. Ό,τι επιδιώκεται να προσβληθεί είναι η άσκηση της διακριτικής ευχέρειας που είχε το Κακουργιοδικείο. Η εξαιρετική όμως θεραπεία του εντάλματος certiorari αφορά τον έλεγχο της νομιμότητας και όχι της ορθότητας της απόφασης.
Πέραν τούτου, το γεγονός ότι δεν προβλέπεται έφεση για την ενδιάμεση απόφαση, δεν εξομοιούται με την περίπτωση που δεν υπάρχει ένδικο μέσο για να προσβληθεί μια απόφαση. Η επίμαχη απόφαση του Κακουργιοδικείου Πάφου μπορεί να προσβληθεί κατ΄έφεσιν στο τέλος της υπόθεσης, αναλόγως βέβαια με την πορεία των πραγμάτων. Εάν ο αιτητής αθωωθεί, ασφαλώς δεν θα έχει ούτε δικαίωμα ούτε λόγο να εφεσιβάλει την απόφαση. Εάν βρεθεί ένοχος, θα μπορεί να προβάλει ως λόγο έφεσης το συγκεκριμένο ζήτημα, όπως προηγουμένως βέβαια και ενώπιον του Κακουργιοδικείου στις τελικές αγορεύσεις, οπότε και θα είναι το κατάλληλο στάδιο να εξεταστεί ως απαιτείται, in concreto, ζήτημα επηρεασμού της δίκαιης δίκης.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Τ.Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.
/ΚΧ»Π