|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2014:D827
(2014) 1 ΑΑΔ 2425
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 183/2014)
31 Οκτωβρίου, 2014
[ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ/ΣΤΗΣ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤA ΑΡΘΡA 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 1Α, 11.1-2, 12.5(Β), 15, 17, 30.3(Β), 35 ΚΑΙ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 6 ΚΑΙ 8 ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ 92(Ι)/96, 138(Ι)/2001, 22(ΙΙΙ)/2004, 183(Ι)/2007, 51(Ι)/2010 ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΔΗΓΙΑ 2006/24/ΕΚ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΕΝΔΙΑΜΕΣΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΚΑΙ/Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ Ε.Δ. ΛΕΜΕΣΟΥ, ΗΜΕΡ. 23/10/2014, ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ ΥΠ. ΑΡ. 8574/2010, ΤΟΥ Ε.Δ. ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΚΑΙ/Η ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΕΠΙΤΡΑΠΗΚΕ ΜΕΤΑ ΤΗ ΔΙΕΞΑΓΩΓΗ ΔΙΚΗΣ ΕΝΤΟΣ ΔΙΚΗΣ, ΤΗΣ ΚΑΤΑΘΕΣΗΣ ΨΗΦΙΑΚΟΥ ΔΙΣΚΟΥ ΥΠΟ ΤΟΥ Μ.Κ. 1 ΣΩΤΗΡΗ ΖΑΧΑΡΙΟΥ, ΠΕΡΙΕΧΟΝΤΟΣ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΩΝ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΩΝ ΤΗΣ Α.Τ.Η.Κ.
ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ ΑΙΤΗΣΗ ΥΠΟ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ, ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΜΕΣΟ.
_ _ _ _ _ _
Α. Κυπρίζογλου για Ρ. Ερωτοκρίτου & Συνεργάτες ΔΕΠΕ, για τον Αιτητή.
_ _ _ _ _ _
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ex tempore
ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.: Με την υπό κρίση αίτηση ο Αιτητής ζητά άδεια για την καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακών ενταλμάτων τύπου Certiorari και/ή Prohibition. Απώτερος σκοπός είναι η μεταφορά στο Ανώτατο Δικαστήριο, για σκοπούς ακύρωσης, ενδιάμεσης απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας ημερομηνίας 23.10.2014, η οποία εκδόθηκε στα πλαίσια της ποινικής υπόθεσης υπ΄ αριθμό 8574/2010 και η έκδοση διαταγής προς το κατώτερο δικαστήριο όπως μη επιτρέψει την κατάθεση ψηφιακού δίσκου από μάρτυρα κατηγορίας.
Η αίτηση υποστηρίζεται από επισυνημμένη ένορκη δήλωση του Αιτητή. Οι λόγοι που προβάλλονται για διεκδίκηση των πιο πάνω θεραπειών συνοψίζονται στις θέσεις ότι το πρωτόδικο δικαστήριο εσφαλμένα και αντινομικά, κατά παράβαση του ΄Αρθρου 17 του Συντάγματος, αποδέχθηκε την κατάθεση ως τεκμηρίου ψηφιακού δίσκου ο οποίος περιέχει προσωπικά δεδομένα τρίτων προσώπων, συγκεκριμένα τηλεπικοινωνιακά δεδομένα συνδρομητών της ΑΤΗΚ. Η αποδοχή της εν λόγω μαρτυρίας έλαβε χώραν μετά από ενδιάμεση απόφαση και στα πλαίσια διαδικασίας δίκης εντός δίκης.
Είναι η θέση του ευπαίδετου συνήγορου για τον Αιτητή ότι αν δεν ανατραπεί σε αυτό το στάδιο και μέσω διαδικασίας έκδοσης προνομιακού εντάλματος η ενδιάμεση απόφαση του πρωτόδικου δικαστηρίου, αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να επιτραπεί η κατάθεση παράνομα ληφθείσας μαρτυρίας, με επιπλέον συνέπεια την παραβίαση της αρχής της ισότητας των όπλων και την προσβολή του δικαιώματος για δίκαιη δίκη. Μια συνέπεια που, πάντα κατά τον συνήγορο, δεν μπορεί να διορθωθεί με οποιοδήποτε άλλο ένδικο μέσο σε μεταγενέστερο στάδιο.
Η νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου αναφορικά με την έκδοση ενταλμάτων αυτής της μορφής είναι απόλυτα ευθυγραμμισμένη. Τα εν λόγω προνομιακά εντάλματα είναι διορθωτικού χαρακτήρα και περιορίζονται στον έλεγχο της νομιμότητας της διαδικασίας ενώπιον κατώτερων δικαστηρίων, προς το σκοπό όπως ενεργούν μέσα στα πλαίσια της δικαιοδοσίας τους και τηρούν το Νόμο. Ετσι σκοπό έχουν τον έλεγχο της νομιμότητας δικαστικής απόφασης και όχι της ορθότητάς της. Η εξουσία έκδοσης προνομιακών ενταλμάτων αφορά στο κατάλοιπο εξουσίας και δεν αποσκοπεί στο να αντικαταστήσει τη διαδικασία της έφεσης. Ως απόρροια ακόμη και στις περιπτώσεις που διαπιστώνεται ότι κατώτερο δικαστήριο ενήργησε εκτός ή καθ΄ υπέρβαση της δικαιοδοσίας του ή προέβη σε νομικό λάθος, το Ανώτατο Δικαστήριο δεν χορηγεί άδεια ή προνομιακό διάταγμα αν εντοπίζεται ότι υπάρχουν άλλα ένδικα μέσα στη διάθεση του Αιτητή. Υπό τις συνθήκες αυτές μόνο εάν καταδειχθεί η ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων μπορεί να οδηγηθεί το Ανώτατο Δικαστήριο στην έκδοση διατάγματος της φύσης Certiorari ή Prohibition. Όπως επιγραμματικά τέθηκε στην υπόθεση Base Metal Trading Ltd v. Fastact Developments Ltd κ.ά. (2004) 1 ΑΑΔ 1535, σελ. 1536, 1537:
«Σύμφωνα με πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος παρέχεται μόνο όταν καταδεικνύεται από τον αιτητή ότι υπάρχει, στην ουσία, συζητήσιμο ζήτημα και, περαιτέρω, στην περίπτωση όπου προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ότι συντρέχουν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις οι οποίες να καθιστούν συζητήσιμο το ότι πρέπει να γίνει παρέκκλιση από τον κανόνα ότι, εφόσον προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ο αιτητής δεν θεωρείται ότι απέδειξε συζητήσιμο ζήτημα. (Βλ. μεταξύ άλλων, R. v. Secretary of State (1986) 1 All ER 717, Ανθίμου (1991) 1 ΑΑΔ 41, Στ. Μεστάνας (2000) 1 ΑΑΔ 247). Στην Hellenger Trading Ltd (2000) 1 AAΔ 1965 διευκρινίστηκε, ορθά, ότι η αρχή αυτή «ισχύει γενικά, ανεξάρτητα από το λόγο για τον οποίο επιδιώκεται το διάταγμα». Εστω, δηλαδή, και αν ο προβαλλόμενος λόγος είναι έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας. (Βλ. επίσης, Σ. Μαρκίδης κ.ά. (2004) 1 ΑΑΔ 552). Αν δε, παρά τη μη ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων, χορηγηθεί άδεια για καταχώρηση αίτησης για certiorari, η μη ύπαρξη τέτοιων περιστάσεων συνιστά, a fortiori, λόγο απόρριψης της αίτησης.»
Στην υπό κρίση περίπτωση εκείνο το οποίο ουσιαστικά αμφισβητεί ο Αιτητής είναι την ορθότητα της απόφασης του πρωτόδικου δικαστηρίου και όχι τη νομιμότητά της. Επιζητεί, κατά προέκταση, να υπαγορευθεί στο πρωτόδικο δικαστήριο ο τρόπος με τον οποίο θα έπρεπε να αποφασίσει ένα θέμα που εμπίπτει μέσα στη δικαιοδοσία του. Τυχόν υιοθέτηση της εισήγησης του Αιτητή θα είχε ως αποτέλεσμα την αποστέρηση της νόμιμης εξουσίας δικαστηρίου που εκδικάζει ποινική υπόθεση να αποφασίζει περί της αποδεκτότητας οποιασδήποτε μαρτυρίας.
Ούτως ή άλλως η ύπαρξη εναλλακτικού ένδικου μέσου είναι αναμφισβήτητη. Παρέχεται η ευχέρεια καταχώρησης έφεσης και ακόμη - δεδομένου ότι η ενδιάμεση απόφαση του πρωτόδικου δικαστηρίου είναι αποτέλεσμα ερμηνείας νομοθετικών διατάξεων - η αναζήτηση επιφύλαξης για γνωμοδότηση από το Ανώτατο Δικαστήριο νομικού ζητήματος που εγείρεται κατά τη διάρκεια της δίκης, κατ΄ επίκληση του άρθρου 148(1) του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφάλαιο 155. Δεν έχει καταδειχθεί η ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων και, υπό τις συνθήκες αυτές, η προσφυγή σε διαδικασία προνομιακού εντάλματος δεν είναι επιτρεπτή, ούτε και πρέπει να αφήνεται η χρησιμοποίηση τέτοιας διαδικασίας να λειτουργεί ως έφεση υπό μεταμφίεση.
Η υπόθεση Κορέλλης ν. Γενικού Εισαγγελέα (1998) 1 ΑΑΔ 1718 την οποία επικαλέστηκε ο ευπαίδευτος συνήγορος του Αιτητή δεν ενισχύει τις θέσεις του. Στην υπόθεση αυτή αντικείμενο της διαδικασίας έκδοσης προνομιακού εντάλματος ήταν ακριβώς το ερώτημα εάν το Κακουργιοδικείο είχε εξουσία, σύμφυτη ή άλλη που απορρέει από το Νόμο, να εκδώσει διατάγματα παράδοσης στους δικηγόρους του κατηγορούμενου συγκεκριμένου μαρτυρικού υλικού. Αντιθέτως στην υπό κρίση περίπτωση δεν τελεί υπό αμφισβήτηση η εξουσία του πρωτόδικου δικαστηρίου να αποφασίσει επί της αποδοχής ή μη μαρτυρικού υλικού. Αμφισβητείται, όπως λέχθηκε, η ορθότητα της κατάληξης του πρωτόδικου δικαστηρίου, ζήτημα το οποίο εκφεύγει των ορίων των αξιουμένων προνομιακών ενταλμάτων.
Ενόψει των πιο πάνω η αίτηση απορρίπτεται.
Α.Ρ. ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.
ΣΦ.