|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2013) 1 ΑΑΔ 986
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Πολιτική αίτηση αρ.47/13
[K. ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ]
23 Απριλίου, 2013
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤO ΑΡΘΡO 155(4) TOY ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ KAI TOY ΑΡΘΡOY 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
Και
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ MOHSEN GHARAHASANLOO ΥΠΗΚΟΟΥ ΙΡΑΝ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΤΑ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑ ΚΡΑΤΗΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΜΠΛΟΚ 10 ΤΩΝ ΚΕΝΤΡΙΚΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ, ΛΕΥΚΩΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ HABEAS CORPUS
Και
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ 18ΠΣT(8) ΤΟΥ Ν.3 ΤΟΥ 153(Ι) ΤΟΥ 2011 ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ ΔΙΑΜΕΝΟΝΤΩΝ ΥΠΗΚΟΩΝ ΤΡΙΤΩΝ ΧΩΡΩΝ,
Και
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, μέσω
1. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
2. ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ
3. ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜ.ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ
Οι οποίοι παρά την παρέλευση του εξάμηνου από την ημερομηνία έκδοσης διαταγμάτων κράτησης και απέλασης, και παρά το γεγονός ότι δεν έχει παραταθεί η κράτηση της από την Υπουργό Εσωτερικών παράνομα συνεχίζουν να έχουν υπό κράτηση στα αστυνομικά κρατητήρια στο μπλοκ 10 των κεντρικών φυλακών μέχρι σήμερα τον Mohsen Gharahasanloo υπηκόου Ιράν κατά παράβαση του άρθρου 18ΠΣΤ(8) του Ν.3 του 153(Ι) του 2011, της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την Προάσπιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συντάγματος και του Νόμου.
-------- -----------
Χρ.Χριστοδουλίδης, για τον αιτητή
Κ.Σταυρινός, για τους καθ΄ων η αίτηση, για Γεν.Εισαγγελέα
Aιτητής παρών
--------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Ο αιτητής βρίσκεται υπό κράτηση, όπως είναι αποδεκτό, από τις 27 Φεβρουαρίου 2012. Με την παρούσα αίτηση ζητά την έκδοση προνομιακού εντάλματος της φύσεως Habeas Corpus, έτσι ώστε αφού ελεγχθεί η νομιμότητα της κράτησης του να διαταχθεί η αποφυλάκιση του.
Το βασικό επιχείρημα που προτάθηκε από πλευράς του αιτητή ήταν ότι με βάση το άρθρο 18 ΠΣΤ (8) του Ν.153(Ι)/2011, το μέγιστο χρονικό διάστημα κράτησης δεν μπορεί να υπερβαίνει την περίοδο των 6 μηνών.
Τα γεγονότα της αίτησης έχουν ως ακολούθως: Ο αιτητής εισήλθε παρανόμως, μέσω των κατεχομένων από τους Τούρκους περιοχών, στη Δημοκρατία, στις 7 Αυγούστου 2002. Στις 30 Σεπτεμβρίου 2002 του παραχωρήθηκε άδεια προσωρινής διαμονής για ανθρωπιστικούς λόγους. Στις 5 Μαϊου 2003 ο αιτητής είχε αποταθεί έτσι ώστε να αναγνωριστεί ως πολιτικός πρόσφυγας. Την 1η Ιουνίου 2004 η Υπηρεσία Ασύλου τερμάτισε τη διαδικασία καθότι ο αιτητής δεν είχε παρουσιαστεί για τη διεξαγωγή της προγραμματισθείσας συνέντευξης. Το Τμήμα Μετανάστευσης με επιστολή του ημερ. 7 Δεκεμβρίου 2004 κάλεσε τον αιτητή να εγκαταλείψει τη Δημοκρατία. Τελικώς, ο αιτητής εντοπίστηκε στις 17 Ιανουαρίου 2005 και συνελήφθη, εν αναμονή της έκδοσης ταξιδιωτικών εγγράφων, με σκοπό την αναχώρηση του για το εξωτερικό. Στις 18 Ιανουαρίου 2005 εκδόθηκαν εναντίον του διατάγματα κράτησης και απέλασης. Μετά από σχετικές οδηγίες του προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου, ο φάκελος του αιτητή επανάνοιξε στις 25 Ιανουαρίου 2005. Στις 29 Μαρτίου 2005 ο αιτητής καταχώρισε ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου την προσφυγή 328/2005 εναντίον των διαταγμάτων κράτησης και απέλασης του. Το υποβληθέν αίτημα για άσυλο απορρίφθηκε στις 13 Απριλίου 2005 και ανάλογη επιστολή ταχυδρομήθηκε στην τότε γνωστή διεύθυνση του αιτητή. Ο αιτητής αρνήθηκε να παραλάβει την επιστολή, αλλά, óμως, στις 18 Απριλίου 2005, μετά από οδηγίες της Διευθύντριας του Τμήματος Αλλοδαπών και Μετανάστευσης, τα διατάγματα απέλασης είχαν ανασταλεί. Ως αποτέλεσμα τούτου ο αιτητής καταχώρισε στις 8 Μαϊου 2005 διοικητική προσφυγή στην Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων. Ταυτοχρόνως, ο αιτητής αφέθηκε ελεύθερος. Η Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων απέρριψε το αίτημα του αιτητή και του γνωστοποίησε το θέμα με επιστολή ημερ. 1ης Μαρτίου 2007. Εναντίον της πιο πάνω απόφασης καταχωρήθηκε στο Ανώτατο Δικαστήριο η προσφυγή 113/2008, η οποία και απερρίφθη.
Στο μεταξύ, ο αιτητής είχε καταδικαστεί από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας στην υπόθεση 15016/2006, σε πρόστιμο £200, με την κατηγορία της παράνομης εισόδου στη Δημοκρατία.
Στις 14 Νοεμβρίου 2011 γνωστοποιήθηκε στον αιτητή με επιστολή, η αναγκαιότητα αναχώρησης για τη χώρα του, ενόψει της απορριπτικής απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων.
Ο αιτητής εντοπίστηκε τελικώς από την Αστυνομία στις 27 Φεβρουαρίου 2012, όπου μετά από έλεγχο διαπιστώθηκε ότι βρισκόταν παράνομα στο έδαφος της Δημοκρατίας, συνελήφθη και τέθηκε υπό κράτηση. Εναντίον του επίσης εκδόθηκαν διατάγματα κράτησης και απέλασης. Τα εν λόγω διατάγματα γνωστοποιήθηκαν στον αιτητή, ο οποίος, όμως, αρνήθηκε να υπογράψει για την παραλαβή τους. Η κράτηση του αιτητή παρατάθηκε με απόφαση της Υπουργού Εσωτερικών ημερ. 24 Ιουλίου 2012. Ενημερώθηκε σχετικώς ο αιτητή με επιστολή ημερ. 26 Ιουλίου 2012, η οποία του επιδόθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
Στις 16 Αυγούστου 2012 ο αιτητής, με νέα επιστολή του προς την Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων, είχε αιτηθεί την επανεξέταση του αιτήματος του για χορήγηση ασύλου και ταυτοχρόνως ζήτησε την αποφυλάκιση του. Η εν λόγω Αρχή απέρριψε το αίτημα στις 6 Νοεμβρίου 2012, με επιστολή η οποία επιδόθηκε στον αιτητή στις 22 Νοεμβρίου 2012.
Στις 12 Φεβρουαρίου 2013 ο αιτητής μέσω του δικηγόρου του καταχώρησε την Πολιτική Αίτηση 32/2013 με στόχο την έκδοση Προνομιακού Εντάλματος Habeas Corpus. Η εκπρόσωπος της Δημοκρατίας, η οποία είχε εμφανιστεί στην εν λόγω υπόθεση, συγκατατέθηκε στην έκδοση του αιτηθέντος Προνομιακού Εντάλματος και ο αιτητής αφέθηκε ελεύθερος. Στη συνέχεια όμως εκδόθηκαν νέα εντάλματα κράτησης και απέλασης με ημερομηνία 6 Μαρτίου 2013. Τα εν λόγω διατάγματα επιδόθηκαν στον αιτητή στο προαύλιο του Δικαστηρίου. Η νομιμότητα, όπως ανέφερα, της εν λόγω κράτησης, κρίνεται μέσα στο πλαίσιο της παρούσας αίτησης.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος του αιτητή έκαμε αναφορά σε σειρά αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου, σύμφωνα με τις οποίες η παραμονή κράτησης ατόμου με σκοπό την απέλαση, εδραζομένη στο άρθρο 18 ΠΣΤ του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου, Κεφ.105, δεν μπορούσε να παραταθεί πέραν των 6 μηνών, συνεπώς εισηγήθηκε η κράτηση του αιτητή, ήταν παράνομη.
Στην αντιπέρα πλευρά ο ευπαίδευτος συνήγορος της Δημοκρατίας ισχυρίστηκε ότι η κράτηση του αιτητή βασίζεται στην απόφαση επιστροφής, που τεκμηριώνεται ως ποινική κύρωση, με βάση το άρθρο 18 ΟΕ2(β) του Νόμου. Η ύπαρξη αυτής της ποινικής κύρωσης, συνέχισε ο κ.Σταυρινός, ελέγχεται όχι με προνομιακό ένταλμα αλλά η νομιμότητα τους εξετάζεται στο πλαίσιο της αναθεωρητικής δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστήριο, κάτω από το ΄Αρθρο 146 του Συντάγματος.
Η επιστολή με την οποία γνωστοποιήθηκε στον αιτητή η κράτηση και απέλαση του, όπως καταγράφεται στην επιστολή ημερ. 6 Μαρτίου 2013, ο αιτητής κρίθηκε ως παράνομος μετανάστης, λόγω της παρανόμου εισόδου και παραμονής του στη Δημοκρατία.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος του αιτητή έκαμε αναφορά στην Πολιτική Αίτηση 38/2012 Teimuraz, ημερ. 2 Μαϊου 2012, Πολιτική Αίτηση 133/2011 Ηaghilo, ημερ. 22 Δεκεμβρίου 2011, Πολιτική Αίτηση 184/2012, Ιbrahim, 18 Δεκεμβρίου 2012. Πολιτική Αίτηση 164/2012, Μurad, 30 Noεμβρίου 2012. Πoλιτική Αίτηση 117/2012 Hermita, 9 Aυγούστου 2012. Πολιτική Αίτηση 128/2011 Deep ημερ. 16 Δεκεμβρίου 2011 και Πολιτική Αίτηση 190/12 Mohammed 1ης Φεβρουαρίου 2013.
Το βασικό συνδετικό στοιχείο όλων αυτών των υποθέσεων στις οποίες με παρέπεμψε ο κ.Χριστοδουλίδης, είναι η δικαιοδοτική βάση του άρθρου 18ΠΣΤ(8) δυνάμει του οποίου η κράτηση των αιτητών ανανεώθηκε λόγω της έλλειψης συνεργασίας για εξασφάλιση ταξιδιωτικών εγγράφων που προκαλούσε παρακώληση της διαδικασίας απέλασης. Σε όλες τις περιπτώσεις οι καθ΄ων η αίτηση επικαλούντο αυτό το γεγονός για να δικαιολογήσουν την περαιτέρω κράτηση των αιτητών. Στις πλείστες των περιπτώσεων υπήρχε διαπίστωση του Δικαστηρίου είτε ότι δεν είχαν γίνει οι αναγκαίες ενέργειες, από πλευράς καθ΄ων η αίτηση, είτε ότι δεν είχε τεκμηριωθεί η πρόκληση κωλυσιεργίας από πλευράς των αιτητών.
Σύμφωνα με το άρθρο 6(1)(δ) του Κεφ. 105 η κήρυξη ατόμου ως ανεπιθύμητου μετανάστη ελέγχεται στα πλαίσια του ΄Αρθρου 146 του Συντάγματος. Παράλληλα το άρθρο 14(1) του Νόμου δίδει τη δυνατότητα απέλασης και παράλληλα κράτησης μέχρι να υλοποιηθεί η απέλαση.
Από τα ενώπιον μου στοιχεία προκύπτει ότι ο αιτητής είναι πρόσωπο το οποίο υπόκειται σε απόφαση επιστροφής, ως συνέπεια ποινικής κύρωσης, σύμφωνα με το άρθρο 18ΟΕ(2)(β) το οποίο αναφέρει ότι:
«(2) τα άρθρα 18ΟΔ και 18ΠΦ δεν εφαρμόζονται στους υπηκόους τρίτων χωρών, οι οποίοι:
(α) ....
(β) υπόκειται σε απόφαση επιστροφής ως ποινική κύρωση ή ως συνέπεια ποινικής κύρωσης, σύμφωνα με το κυπριακό δίκαιο ή υπόκειται σε διαδικασίες έκδοσης.»
Καθίσταται συναφώς έκδηλο ότι από τη στιγμή που οι πιο πάνω πρόνοιες των άρθρων 18ΟΔ και 18ΠΦ, συμπεριλαμβανομένης και της πρόνοιας αναφορικά με τη διάρκεια κράτησης, δεν τυγχάνουν εφαρμογής, παραμένει προς έλεγχο της νομιμότητας της κράτησης και απέλασης η προσφερόμενη δυνατότητα με βάση το ΄Αρθρο 146 του Συντάγματος. (Βλ. Πολιτική Αίτηση 21/2013 Safa ημερ. 3 Απριλίου 2013 και Πολιτική Aίτηση 15/2013 Farhad, ημερ. 15 Φεβρουαρίου 2013).
Ως εκ τούτου καθίσταται αναπόφευκτο ότι η αίτηση θα έχει απορριπτική κατάληξη και απορρίπτεται με έξοδα υπέρ των καθ΄ων η αίτηση και εναντίον του αιτητή.
Κ. Παμπαλλής,
Δ.