|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2012) 1 ΑΑΔ 2135
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 139/2011)
2 Οκτωβρίου, 2012
[ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.]
ANAΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΟΡΑ ΗΣΑΪΑ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΦΟ, ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤOΣ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ CERTIORARI
KAI
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΕΝΤΑΛΜΑ ΣΥΛΛΗΨΗΣ ΠΟΥ ΕΞΕΔΟΘΗ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ ΣΤΙΣ 21.9.2011
(Κ. ΚΟΥΝΙΔΟΥ, Ε.Δ.) ΓΙΑ ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΟΡΑ ΗΣΑΪΑ
Ξ. Ξενοφώντος με Α. Αιμιλιανίδη, για τον Αιτητή.
Ε. Ζαχαριάδου (κα), για τους Καθ' ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.: Σήμερα έχω εκδώσει απόφαση στην Πολιτική Αίτηση Αρ. 138/11. Τα νομικά ζητήματα που εγείρονται προς απόφανση είναι κοινά με την παρούσα, εφόσον προκύπτουν από τα ίδια γεγονότα. Η μόνη διαφορά είναι ότι η αίτηση 138/11 αφορά σε ένταλμα έρευνας στις οικίες των δύο Αιτητών, του πατέρα και του υιού, ενώ η παρούσα (139/11) σε ένταλμα σύλληψης του υιού. Για σκοπούς ευκολίας υιοθετώ τόσο τα γεγονότα, όσο και το σκεπτικό και τη σχετική κατάληξή μου στην υπόθεση 138/11, τα οποία και παραθέτω εδώ για σκοπούς ευκολίας:-
«Μετά από εξασφάλιση σχετικής άδειας από το Δικαστήριο, οι δύο Αιτητές καταχώρησαν δύο ξεχωριστές αιτήσεις για έκδοση ενταλμάτων Certiorari. Στην αίτηση 138/11, Αιτητές είναι οι Αντρέας Ησαΐα και Ευαγόρας Ησαΐα. Ο πρώτος είναι πατέρας του δεύτερου. Στη δεύτερη αίτηση, 139/11, Αιτητής είναι μόνο ο υιός. Θα αναφέρομαι στον πατέρα, ως ο Αιτητής 1 και στον υιό, ως ο Αιτητής 2. Μετά από αίτημα των δικηγόρων των διαδίκων, κρίθηκε πρόσφορο όπως οι δύο αιτήσεις ακουστούν μαζί, εφόσον παρουσιάζουν κοινά νομικά σημεία.
Με την πρώτη αίτηση, 138/11, ζητείται η έκδοση του εντάλματος Certiorari, με το οποίο να ακυρώνεται το ένταλμα έρευνας, ημερ. 21.9.2011, το οποίο εξεδόθη από το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου και με το οποίο επιτρεπόταν η έρευνα στις οικίες των δύο Αιτητών στην Πάφο και Λευκωσία, αντίστοιχα.
Με τη δεύτερη αίτηση, 139/11, ζητείται η ακύρωση εντάλματος σύλληψης του Αιτητή 2, που εξεδόθη από το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου, την ίδια ημερομηνία.
Σύμφωνα με την Έκθεση που συνοδεύει την κάθε μια από τις δύο αιτήσεις, νεαρή γυναίκα από την Πάφο κατήγγειλε ότι άγνωστο πρόσωπο επενέβη παρανόμως στο λογαριασμό που διατηρούσε σε σελίδα κοινωνικής δικτύωσης (facebook) και αντικατέστησε το όνομα του λογαριασμού της (που ήταν το όνομα και το επίθετό της), με κάποιο άλλο αισχρό όνομα. Επίσης, αφαίρεσε τη φωτογραφία της και στη θέση της τοποθέτησε ημίγυμνη φωτογραφία της ίδιας. Η παραπονούμενη εξέφρασε υποψίες εναντίον του Αιτητή 2, με τον οποίο διατηρούσε δεσμό στο παρελθόν. Με τη βοήθεια φιλικού της προσώπου, κατάφερε να επανακτήσει πρόσβαση στο λογαριασμό της και με την υπηρεσία που παρέχει η υπηρεσία facebook κατάφερε να μάθει το «Internet protocol address» («IP address») του χρήστη που παρενέβη στην ιστοσελίδα της. Στη συνέχεια, κατήγγειλε την υπόθεση στην αστυνομία, στην οποία και γνωστοποίησε το «IP address», καθώς και τον παροχέα (PrimeΤel). Η αστυνομία κατέφυγε στο δικαστήριο και στις 7.9.2011 εξασφάλισε διάταγμα πρόσβασης σε τηλεπικοινωνιακά δεδομένα, με το οποίο διατάσσετο η PrimeΤel να αποκαλύψει τα τηλεπικοινωνιακά δεδομένα που αφορούσαν στον κάτοχο ή χρήστη του συγκεκριμένου «IP address» κατά τον ουσιώδη χρόνο που έγινε η επέμβαση. Στη βάση των πληροφοριών που συνελέγησαν, η Αστυνομία εξασφάλισε την 21.9.2011, διατάγματα έρευνας και σύλληψης, στη βάση των οποίων ερευνήθηκαν η οικία του Αιτητή 1 (πατέρα) στην Πάφο, καθώς και η οικία του Αιτητή 2 στη Λευκωσία. Από τα στοιχεία που προέκυψαν, συνελήφθη ο Αιτητής 2 (υιός).
Οι κύριοι λόγοι επί των οποίων στηρίζεται το αίτημα για ακύρωση των ενταλμάτων έρευνας και σύλληψης, μεταξύ άλλων είναι ότι υπήρξε υπέρβαση δικαιοδοτικού πλαισίου του Δικαστηρίου και/ή παράβαση του Συντάγματος και/ή πρόδηλη πλάνη Νόμου. Ειδικά οι Αιτητές προβάλλουν ότι το Δικαστήριο:- (α) δεν είχε δικαίωμα να στηριχθεί στο διάταγμα παροχής δεδομένων ημερ. 7.9.2011 το οποίο ήταν παράνομο και αντισυνταγματικό, (β) δεν είχε δικαίωμα να λάβει υπόψη παρανόμως ληφθείσα μαρτυρία ,κατά παράβαση του Άρθρου 17 του Συντάγματος, το οποίο καλύπτει το απόρρητο της επικοινωνίας, καθώς και των προνοιών του περί Προστασίας του Απορρήτου της Ιδιωτικής Επικοινωνίας (Παρακολούθησις Συνδιαλέξεων) Νόμου του 1996 (Ν. 92(Ι)/1996) και του περί Διατήρησης Τηλεπικοινωνιακών Δεδομένων με Σκοπό τη Διερεύνηση Σοβαρών Ποινικών Αδικημάτων Νόμου του 2007 (Ν. 183(Ι)/2007), οι οποίοι επίσης προστατεύουν το δικαίωμα του απορρήτου της επικοινωνίας, (γ) παρέβη το δικαιοδοτικό πλαίσιο του άρθρου 27 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155 (καθότι δεν στοιχειοθετήθηκε εύλογη αιτία με βάση τα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου και ούτε η αστυνομία παρουσίασε ως όφειλε στο Δικαστήριο, τη γραπτή μαρτυρία που είχε συλλέξει, ώστε το Δικαστήριο να σχηματίσει ολοκληρωμένη άποψη).
Ο δικηγόρος των Αιτητών ανέφερε ότι το διάταγμα παροχής τηλεπικοινωνιακών δεδομένων έχει αμφισβητηθεί με ξεχωριστή αίτηση για έκδοση εντάλματος Certiorari και αναμένεται η έκδοση απόφασης από άλλο αδελφό Δικαστή. Πρόκειται για την Αίτηση Certiorari αρ. 134/11. Ως αποτέλεσμα ο κ. Ξενοφώντος δήλωσε ότι δεν θα προωθήσει στην παρούσα διαδικασία το ίδιο θέμα, γιατί θα συνιστούσε κατάχρηση. Τελικά οι δύο πλευρές συμφώνησαν ότι το Δικαστήριο θα πρέπει να θεωρήσει ως νόμιμη την αποκάλυψη τηλεπικοινωνιακών δεδομένων και να προχωρήσει στην εξέταση των υπολοίπων λόγων ακύρωσης.
Από πλευράς Καθ' ων η αίτηση καταχωρήθηκε γραπτή ένσταση με την οποία υποστηρίζεται ότι τα εντάλματα έρευνας και σύλληψης εκδόθηκαν νομότυπα, αφού συνέτρεχαν όλες οι αναγκαίες προϋποθέσεις για έκδοσή τους. Η έκδοση του εντάλματος έρευνας, στόχευε στον εντοπισμό και κατάσχεση ηλεκτρονικών υπολογιστών, τα οποία πιθανό να χρησιμοποιήθηκαν από τον ύποπτο για τη διάπραξη των υπό διερεύνηση αδικημάτων.
Ο αδελφός Δικαστής Νικολαΐδης πρόσφατα εξέδωσε την απόφασή του στην αίτηση Certiorari Αναφορικά με τους Ανδρέα Ησαΐα και Ευαγόρα Ησαΐα, Πολιτική Αίτηση Αρ. 134/11, ημερ. 4.9.2012, με την οποία έκρινε ότι το διάταγμα αποκάλυψης τηλεπικοινωνιακών δεδομένων ημερ. 7.9.2011, το οποίο εκδόθηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου, ήταν παράνομο και αντισυνταγματικό, καθώς δεν καλυπτόταν από την εξαίρεση του Άρθρου 17.2.Β(β) του Συντάγματος και προχώρησε στην έκδοση εντάλματος Certiorari, με το οποίο ακύρωνε το πιο πάνω διάταγμα.
Ενόψει αυτών των δεδομένων, επανάνοιξα την υπόθεση, με στόχο να ζητήσω τις θέσεις των ευπαιδεύτων συνηγόρων για τη νομική κατάσταση που διαμορφώθηκε, ως αποτέλεσμα της ακύρωσης του διατάγματος αποκάλυψης τηλεπικοινωνιακών δεδομένων. Ο κ. Ξενοφώντος, εκ μέρους των Αιτητών, υποστήριξε ότι η ακυρότητα του διατάγματος αποκάλυψης τηλεπικοινωνιακών δεδομένων, συμπαρασύρει σε ακυρότητα και το διάταγμα έρευνας στην Αίτηση με αρ. 138/11, καθώς και το διάταγμα σύλληψης στην Αίτηση 139/11. Από την άλλη, η κα Ζαχαριάδου εκ μέρους της Δημοκρατίας, χωρίς να αγνοεί τις δυσκολίες που δημιουργούνται στην πλευρά της από την ακύρωση του διατάγματος, πληροφόρησε το Δικαστήριο ότι είχε ήδη ληφθεί απόφαση από τη Νομική Υπηρεσία για να εφεσιβληθεί η απόφαση του αδελφού Δικαστή, καθότι το αποτέλεσμα επηρέαζε πάρα πολλές άλλες υποθέσεις. Αναγνώρισε όμως τις νομικές επιπτώσεις που δημιουργούνται.
Έχω εξετάσει τη νομική κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί. Είναι δεχτό από τους Καθ' ων η αίτηση ότι τα στοιχεία που αναφέρονται στην ένορκη δήλωση «για την έκδοση του εντάλματος έρευνας και σύλληψης στο μεγαλύτερο βαθμό είναι τα ίδια με εκείνα που τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου στην 134 για την έκδοση του διατάγματος τηλεπικοινωνιακών δεδομένων». Από τη στιγμή που ακυρώθηκε ως αντισυνταγματικό το διάταγμα αποκάλυψης τηλεπικοινωνιακών δεδομένων, ημερ. 7.9.2011, στη βάση του οποίου εκδόθηκαν τα εντάλματα έρευνας και σύλληψης, είναι φανερό ότι η ακυρότητα συμπαρασύρει και τα δύο επίδικα διατάγματα έρευνας (Αίτηση 138/11) και σύλληψης (Αίτηση 139/11).»
Για όλους τους πιο πάνω λόγους, τους οποίους υιοθετώ, η παρούσα αίτηση επιτυγχάνει. Εκδίδεται διάταγμα Certiorari με το οποίο ακυρώνεται το εκδοθέν διάταγμα σύλληψης, ημερ. 21.9.2011.
Λόγω της ομοιότητας των θεμάτων με την Πολιτική Αίτηση 138/11 (στην οποία δόθηκαν πλήρη έξοδα) και τη συνεκδίκαση των δύο αιτήσεων, επιδικάζω ποσό €1.000, πλέον ΦΠΑ, για τα έξοδα του Αιτητή στην παρούσα αίτηση.
(Υπ.) Γ. Ερωτοκρίτου, Δ.
/ΕΠς