(2012) 1 ΑΑΔ 1874

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

(Πολιτική Αίτηση Αρ. 116/2012)

 

30 Ιουλίου, 2012

 

 

[Ε. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στής]

 

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ  ΜΕ  ΤΟ  ΑΡΘΡΟ  155.4  ΤΟΥ  ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ  ΤΗΣ  ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ  ΚΑΙ  ΤΑ  ΑΡΘΡΑ  3  ΚΑΙ  9  ΤΟΥ  ΠΕΡΙ  ΑΠΟΝΟΜΗΣ  ΤΗΣ  ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ  (ΠΟΙΚΙΛΑΙ  ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ)  ΝΟΜΟΥ  ΤΟΥ  1964

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ  ΜΕ  ΤΗΝ  ΑΙΤΗΣΗ  ΤΟΥ  ΜΑΡΙΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ  ΑΠΟ  ΤΗ  ΛΕΜΕΣΟ,  ΓΙΑ  ΑΔΕΙΑ  ΓΙΑ  ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΗ  ΑΙΤΗΣΗΣ  ΓΙΑ  ΕΝΤΑΛΜΑ  ΤΗΣ  ΦΥΣΗΣ  CERTIORARI 

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ  ΜΕ  ΤΟ  ΔΙΑΤΑΓΜΑ  ΚΑΙ/΄Η  ΑΠΟΦΑΣΗ  ΚΑΙ/΄Η  ΕΝΤΑΛΜΑ  ΤΟΥ  ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ  ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ  ΛΕΜΕΣΟΥ  (ΕΝΤΙΜΗΣ  ΚΑΣ  Κ.  Χ"ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ-ΣΙΑΜΤΑΝΗ,  ΔΙΚΑΣΤΗ  ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ  ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ),  ΠΟΥ  ΕΞΕΔΟΘΗ  ΣΤΙΣ  12.6.2012  ΣΤΗΝ  ΑΙΤΗΣΗ  ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ  ΜΕ  ΑΡ.  271/2009,  ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ  ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ  ΣΥΜΦΩΝΑ  ΜΕ  ΤΟΝ  ΠΟΙΝΙΚΟ  ΤΥΠΟ  ΑΡ.32  ΚΑΙ  ΤΟ  ΟΠΟΙΟ  ΔΙΕΤΑΣΣΕ  ΚΑΙ/΄Η  ΕΞΟΥΣΙΟΔΟΤΟΥΣΕ   ΤΗ  ΜΕΤΑΦΟΡΑ  ΚΑΙ/΄Η  ΤΗ  ΦΥΛΑΚΙΣΗ  ΤΟΥ  ΑΙΤΗΤΗ  ΜΑΡΙΟΥ  ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ  ΣΤΙΣ  ΚΕΝΤΡΙΚΕΣ  ΦΥΛΑΚΕΣ  ΣΤΗ  ΛΕΥΚΩΣΙΑ  ΓΙΑ  ΠΕΡΙΟΔΟ  ΕΝΟΣ  ΧΡΟΝΟΥ  ΜΕ ΑΝΑΣΤΟΛΗ  ΙΣΧΥΟΣ  ΜΕΧΡΙ  30/7/2012  ΕΚΤΟΣ  ΑΝ  ΤΟ  ΠΟΣΟ  ΤΩΝ  €1303,00  ΠΛΗΡΩΘΕΙ  ΜΕΧΡΙ  ΤΟΤΕ

 

ΚΑΙ

 

 

 

 

 

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ  ΜΕ  ΤΟ  ΣΥΝΤΑΓΜΑ,  ΑΡΘΡΑ  15,  17,  30,  ΤΟ  ΑΡΘΡΟ  6  ΤΗΣ  ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ  ΣΥΜΒΑΣΗΣ  ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ  ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ,  ΤΟ  ΑΡΘΡΟ 124Α  ΤΟΥ  ΠΕΡΙ  ΠΟΙΝΙΚΗΣ  ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ  ΝΟΜΟΥ  ΚΕΦ. 155  ΩΣ  ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ  ΜΕ  ΤΟ  ΝΟΜΟ  21(Ι)/2012,  ΤΟ  ΑΡΘΡΟ  12  ΤΟΥ  ΝΟΜΟΥ  232/1991,  ΤΑ  ΑΡΘΡΑ  1,  2,  3,  4,  5,  12,  13,  14,  26,  30  ΤΟΥ  ΠΕΡΙ  ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ  ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ  ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ  ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ  (ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ  ΤΟΥ  ΑΤΟΜΟΥ)  ΤΟΥ  2001  Ν.138(Ι)/2001,  ΤΗ  ΔΙΑΤΑΓΗ  42  ΤΩΝ  ΘΕΣΜΩΝ  ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ  ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ,  ΤΟΥΣ  ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥΣ  ΤΟΥ  ΑΝΩΤΑΤΟΥ  ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ  ΤΗΣ  ΑΓΓΛΙΑΣ  1883,  ΔΙΑΤΑΓΗ  59,  3,  4(2),  5,  6,  9,  18 (1)  ΚΑΙ  19 (2)(3),  ΤΟΥΣ  ΚΑΝΟΝΕΣ  ΦΥΣΙΚΗΣ  ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ  ΚΑΘΩΣ  ΚΑΙ  ΤΙΣ  ΣΥΜΦΥΕΙΣ  ΕΞΟΥΣΙΕΣ  ΤΟΥ  ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ

 

________________________

 

Αλέξανδρος Κουκούνης, για τον Αιτητή.

________________________

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

 

ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.:  Με την παρούσα αίτηση, ο αιτητής ζητά:-

 

"Α.  Άδεια του Δικαστηρίου για την καταχώρηση Αίτησης με Κλήση για την έκδοση Προνομιακού Εντάλματος Certiorari για ακύρωση της Απόφασης ή/και Διατάγματος ή/και Εντάλματος του Οικογενειακού Δικαστηρίου Λεμεσού που εξεδόθη στις 12/6/2012 στην Αίτηση Διατροφής αρ. 271/09 σύμφωνα με τον Ποινικό Τύπο αρ. 32 και το οποίο διέτασσε τη μεταφορά ή/και φυλάκιση του Αιτητή Μάριου Αποστόλου στις Κεντρικές Φυλακές στη Λευκωσία για περίοδο ενός χρόνου με αναστολή ισχύος μέχρι 30/7/2012 εκτός αν το ποσό των €1.303 πληρωθεί μέχρι τότε.

 

Β.  Διάταγμα όπως οποιοδήποτε διαδικαστικό μέτρο και/ή άλλως μέτρο που βασίζεται στο Διάταγμα αυτό ανασταλεί μέχρι την αποπεράτωση της διαδικασίας στο Ανώτατο Δικαστήριο."

 

Ο αιτητής σε έκθεση που συνοδεύει την αίτηση του υποστηρίζει ότι η απόφαση και/ή διάταγμα του Οικογενειακού Δικαστηρίου Λεμεσού ημερ. 12/6/2012, ("η απόφαση"), είναι αποτέλεσμα έκδηλης νομικής πλάνης, υπέρβασης δικαιοδοσίας, παράβασης των ΄Αρθρων 15, 17 και 30 του Συντάγματος, ως και παράβασης των κανόνων φυσικής δικαιοσύνης. 

 

Στις 30.3.2010 εναντίον του αιτητή εκδόθηκε Διάταγμα με το οποίο αυτός διατασσόταν όπως, από 20/10/2009 και κάθε 20ή ημέρα εκάστου επομένου μηνός, καταβάλλει στην εν διαστάσει σύζυγό του Ροδούλα Ιωάννου το ποσό των €1.300,00, ως συνεισφορά του στη διατροφή της. 

 

Στις 3/5/2012, μετά από ένορκη δήλωση της Ροδούλας Ιωάννου εν διαστάσει συζύγου του αιτητή ότι αυτός, κατά παράβαση του Διατάγματος, ημερ. 3/10/2010, δεν κατέβαλε το ποσό της διατροφής από 20/4/2012 - 19/5/2012, το Δικαστήριο τον κάλεσε όπως, εάν επιθυμεί, εμφανιστεί ενώπιον του στις 22/5/2012, για να εξηγήσει τους λόγους που παρέλειψε να συμμορφωθεί με αυτό.  Ο αιτητής εμφανίστηκε και καταχώρισε ένορκη δήλωση επισυνάπτοντας σ΄ αυτή αριθμό εγγράφων προς υποστήριξη των λόγων για τους οποίους δεν κατέβαλε το ποσό της διατροφής.

 

Το Δικαστήριο ενόψει των ισχυρισμών του αιτητή έδωσε άδεια στη Ροδούλα Ιωάννου όπως καταχωρίσει και αυτή ένορκη δήλωση και όρισε την υπόθεση στις 12/6/2012, ημερομηνία κατά την οποία, καθώς προκύπτει από την απόφαση, η πλευρά του αιτητή ζήτησε άδεια να καταχωρίσει απαντητική ένορκη δήλωση.  Το Δικαστήριο την ίδια ημέρα εξέδωσε την πιο κάτω απόφαση:-

 

"Έχω ακούσει τις θέσεις του κ. Κουκούνη.  Έκρινα ότι δεν πρέπει να δώσω άδεια για περαιτέρω απαντητική Ένορκη Δήλωση.

 

Σκοπός της διαδικασίας αυτής είναι τα τίθενται συνοπτικά τα θέματα και να αποφασίζει το Δικαστήριο ταχέως αναφορικά με το αν θα πρέπει να εκδοθεί Ένταλμα Φυλάκισης για τις  οφειλόμενες διατροφές.  Η διαδικασία αυτή και η τροποποίηση της νομοθεσίας σκοπό έχει να διευκολύνει και όχι να καθυστερεί τις διαδικασίες, λαμβάνοντας υπόψη ότι η φύση των υποθέσεων αυτών που αφορούν διατροφή για την κάλυψη των τρέχουσων αναγκών επιτάσσει όπως η απόφαση του Δικαστηρίου δίδεται αμέσως.

 

Δυνάμει του άρθρου 124 (α) του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου Κεφ. 155, όπως τροποποιήθηκε από το Νόμο 21(Ι)/12 εκδόθηκε κλήση από τον Πρωτοκολλητή με την οποία καλείτο ο Καθ΄ ου η αίτηση να εμφανιστεί στο Δικαστήριο στις 3.5.12 και να εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους παρέλειψε να συμμορφωθεί στο διάταγμα του Δικαστηρίου ημ. 30.3.10 γιατί δηλαδή, δεν κατέβαλε την διατροφή ύψους €1,300 στην Αιτήτρια, που επιδίκασε το Δικαστήριο και που αφορά την δόση για την περίοδο από 20.4.12 μέχρι 19.5.12.

 

Το Δικαστήριο έδωσε το δικαίωμα στον Καθ΄ ου η αίτηση, ο οποίος εμφανίστηκε με τον δικηγόρο του, να εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους παρέλειψε να συμμορφωθεί με το διάταγμα δίδοντας του το δικαίωμα να θέσει τις θέσεις του και γραπτώς.  Το Δικαστήριο δηλαδή, εφάρμοσε την πρόνοια της σχετικής νομοθεσίας.

 

Μετά από αίτημα των συνηγόρων της Αιτήτριας το Δικαστήριο θεώρησε ορθό να δώσει αντίστοιχο δικαίωμα στην Αιτήτρια.  Η διαδικασία αυτή όμως, δεν θα πρέπει να οδηγήσει σε ατέρμονες απαντήσεις και ανταπαντήσεις και θα πρέπει να έχει ένα τέλος.

 

Έχοντας υπόψη μου τις εκατέρωθεν Ένορκες Δηλώσεις, εκ πρώτης όψεως διαφαίνεται μια οικονομική αδυναμία του Καθ΄ ου η αίτηση να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του.  Λαμβάνω όμως υπόψη μου ότι δεν αναφέρθηκε οτιδήποτε μέχρι σήμερα, ότι ο Καθ΄ ου η αίτηση έχει συμμορφωθεί στο διάταγμα του Δικαστηρίου ή ότι έχει καταβάλει οποιοδήποτε ποσό.

 

Δεν θα υπεισέλθω σ΄ αυτό το στάδιο, στην αξιολόγηση της αξιοπιστίας έκαστου διάδικου εφόσον η ακρόαση της εναρκτήριας αίτησης έχει αρχίσει και βρίσκεται σε εξέλιξη.  Θα ήταν πρόωρο δε να προβώ σε ευρήματα επί της ουσίας της υπόθεσης.

 

Συνεκτιμώντας επομένως τις ένορκες δηλώσεις των διαδίκων και λαμβάνοντας υπόψη την εκ πρώτης όψεως αδυναμία του Καθ΄ ου η αίτηση κατά το τελευταίο έτος να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του, χωρίς να παραβλέπω και την ένορκη δήλωση της άλλης πλευράς, η οποία ισχυρίζεται ότι έχει εξίσου οικονομική αδυναμία, αλλά και ότι τα έξοδα της διατροφής είναι τρέχοντα και θα πρέπει να καλυφθούν άμεσα ως επίσης τα νέα δεδομένα που παρουσίασε ο Καθ΄ ου η αίτηση, δηλαδή, το ιατρικό πιστοποιητικό αναφορικά με τα προβλήματα υγείας του, εξασκώντας περαιτέρω την διακριτική μου ευχέρεια, εκδίδω το Ένταλμα Φυλάκισης για περίοδο ενός έτους με αναστολή εκτελέσεως μέχρι 30.7.2012.  Καμιά διαταγή για έξοδα."

 

 

 

Ο συνήγορος του αιτητή ισχυρίζεται ότι από το κείμενο της απόφασης προκύπτει νομική πλάνη και υπέρβαση δικαιοδοσίας.  Το Δικαστήριο, κατά παράβαση και/ή κατά λανθασμένη ερμηνεία του εδαφίου 2 του ΄Αρθρου 124Α του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155, (όπως τροποποιήθηκε με το Ν. 21(Ι)/2012), έδωσε δικαίωμα στη Ροδούλα Ιωάννου να καταχωρίσει ένορκη δήλωση.  Το πιο πάνω ΄Αρθρο, υπέβαλε, το μόνο το οποίο προβλέπει είναι να δοθεί η ευκαιρία στο πρόσωπο το οποίο δε συμμορφώθηκε με το διάταγμα διατροφής να εξηγήσει τους λόγους της μη συμμόρφωσής του και τίποτε πέραν τούτου.  Περαιτέρω, υπέβαλε, το Δικαστήριο ενώ κατά παράβαση του εν λόγω Άρθρου έδωσε άδεια στη Ροδούλα Ιωάννου να καταχωρίσει απάντηση στους ισχυρισμούς του, στον ίδιο δεν έδωσε τέτοια άδεια.  Με τη στέρηση του δικαιώματός του να απαντήσει στις θέσεις της Ροδούλας Ιωάννου, η οποία πρόβαλλε αναληθείς ισχυρισμούς και παρουσίασε μαρτυρία που εξασφάλισε παράνομα, παραβιάστηκαν τα δικαιώματά του, όπως αυτά αναγνωρίζονται από τα ΄Αρθρα 15, 17 και 30 του Συντάγματος, και οι κανόνες της φυσικής δικαιοσύνης.  Η αιτούμενη άδεια, καταλήγει, λόγω του ότι η αναστολή ισχύος του Εντάλματος Φυλάκισης του λήγει στις 30/7/2012, είναι απαραίτητο όπως δοθεί. Τέλος, υποστήριξε, ο αιτητής σε συμμόρφωση με το διάταγμα ημερ. 30/3/2010 παρά τη μεγάλη οικονομική δυσχέρεια στην οποία βρίσκεται, έχει καταβάλει στη Ροδούλα Ιωάννου το ποσό των €1.300 για το μήνα 20/5/2012 μέχρι 19/6/2012.  Προς υποστήριξη του βάσιμου της αίτησης παρέπεμψε στις In re Rousias Co. (1981) 1 C.L.R. 703· In re Argyrides (1987) 1 C.L.R. 23· Ιωάννου (Αρ. 2) (1996) 1 Α.Α.Δ. 849·

 

Τα κριτήρια, που πρέπει να ικανοποιούνται για τη χορήγηση άδειας για καταχώριση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος, έχουν, κατ' επανάληψη, αναλυθεί από τη νομολογία.

 

Στην Κωνσταντινίδης (2003) 1 Α.Α.Δ. 1298, αναφέρεται:- (σελ. 1303-1304):

 

«Στο παρόν στάδιο το δικαστήριο κατά την ενάσκηση της διακριτικής του εξουσίας εξετάζει κατά πόσον υπάρχει συζητήσιμη εκ πρώτης όψεως υπόθεση που να δικαιολογεί επαρκώς την παραχώρηση της αιτούμενης άδειας.  Δεν χρειάζεται να εμβαθύνει περισσότερο στην υπόθεση.  Είναι αρκετό σε αυτό το στάδιο με βάση το υλικό που βρίσκεται ενώπιον του δικαστηρίου να δικαιολογείται η παραχώρηση τέτοιας άδειας:  Γενικός Εισαγγελέας ν. Π. Χρίστου (1962) C.L.R. 129, Εξ πάρτε Νίνα Παναρέτου (1972) 1 C.L.R. 165, Κακος (1985) 1 C.L.R. 250, Αργυρίδης (1987) 1 C.L.R. 23, A.L.S. Aircraft Leasing System Ltd. (2000) 1 Α.Δ.Δ. 51.

 

Οι λόγοι για τους οποίους εκδίδονται προνομιακά εντάλματα περιλαμβάνουν:

 

(α)  ΄Ελλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας.

 

(β)  ΄Εκδηλη πλάνη Νόμου.

 

(γ) Προκατάληψη ή συμφέρον από τα πρόσωπα που λαμβάνουν την απόφαση.

 

(δ)  Δόλο ή ψευδορκία στη λήψη της απόφασης.

 

(ε)  Παράβαση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης.

 

(Βλ. μεταξύ άλλων, Αναφορικά με το Genaro Perella (1995) 1 Α.Α.Δ. 692).»

 

 

 

Στην απόφαση της Ολομέλειας Base Metal Trading Ltd v. Fastact Developments Ltd κ.ά. (2004) 1 Α.Α.Δ. 1535, αναφέρονται σχετικά τα εξής:- (σελ. 1541-1542)

 

«Σύμφωνα με πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος παρέχεται μόνο όταν καταδεικνύεται από τον αιτητή ότι υπάρχει, στην ουσία, συζητήσιμο ζήτημα και, περαιτέρω, στην περίπτωση όπου προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ότι συντρέχουν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις οι οποίες να καθιστούν συζητήσιμο το ότι πρέπει να γίνει παρέκκλιση από τον κανόνα ότι, εφόσον προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ο αιτητής δεν θεωρείται ότι απέδειξε συζητήσιμο ζήτημα.  (Βλ., μεταξύ άλλων, R. v. Secretary of State [1986] 1 All ER 717, Ανθίμου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41, Στ. Μεστάνας (2000) 1 Α.Α.Δ. 1469 και Χρ. Μιχαήλ και Στ. Μιχαηλίδη (2001) 1 Α.Α.Δ. 247).  Στη Hellenger Trading Ltd (2000) 1 Α.Α.Δ. 1965, διευκρινίστηκε, ορθά, ότι η αρχή αυτή 'ισχύει γενικά, ανεξάρτητα από το λόγο για τον οποίο επιδιώκεται το διάταγμα'.  ΄Εστω, δηλαδή, και αν ο προβαλλόμενος λόγος είναι έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας.  (Βλ., επίσης, Σ. Μαρκίδης κ.ά. (2004) 1 Α.Α.Δ. 552).  Αν δε, παρά τη μη ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων, χορηγηθεί άδεια για καταχώρηση αίτησης για certiorari, η μη ύπαρξη τέτοιων περιστάσεων συνιστά, a fortiori, λόγο απόρριψης της αίτησης.»

 

 

 

Στην απόφαση του Κωνσταντινίδη, Δ., στη Γενικός Εισαγγελέας (2004) 1 Α.Α.Δ. 1516, γίνεται αναφορά σε απόσπασμα από τους Halsbury's Laws of England, 3^rd Edition, Volume 11, σελ. 62, § 119, όπου σε σχέση με το νομικό σφάλμα αναφέρονται τα εξής στη σελ. 1523:

«'Where the proceedings are regular upon their face and the inferior tribunal had jurisdiction, the superior court will not grant the order of certiorari on the ground that the inferior tribunal had misconceived a point of law.  When the inferior tribunal has jurisdiction to decide a matter, it cannot (merely because it incidentally misconstrues a statute, or admits illegal evidence, or rejects legal evidence, or misdirects itself as to the weight of the evidence, or convicts without evidence) be deemed to exceed or abuse its jurisdiction.'

 

Σε μετάφραση:

 

'΄Οπου η διαδικασία είναι στην όψη της κανονική και το κατώτερο δικαστήριο είχε δικαιοδοσία, το ανώτερο δικαστήριο δεν θα εκδώσει ένταλμα certiorari για το λόγο ότι το κατώτερο δικαστήριο πλανήθηκε επί νομικού σημείου.  ΄Οταν το κατώτερο δικαστήριο έχει δικαιοδοσία να αποφασίσει ένα θέμα, δεν μπορεί (απλώς επειδή παρεμπιπτόντως παρερμηνεύει ένα νόμο ή επιτρέπει την εισαγωγή παράνομης μαρτυρίας, ή απορρίπτει νόμιμη μαρτυρία, ή καθοδηγεί εσφαλμένα τον εαυτό του αναφορικά με το βάρος της μαρτυρίας, ή καταδικάζει χωρίς μαρτυρία) να θεωρηθεί ότι υπερβαίνει ή καταχράται τη δικαιοδοσία του.'»

 

 

 

Από τα πιο πάνω, είναι φανερό ότι, εκεί που προβλέπεται άλλο ένδικο μέσο, δε δικαιολογείται αίτηση αυτής της φύσης, εκτός εάν υπάρχουν εξαιρετικές περιστάσεις για τις οποίες εδώ δεν υπάρχει ισχυρισμός.

 

Στο σύγγραμμα Προνομιακά Εντάλματα Πέτρου Αρτέμη 1η έκδοση (2004) σελ. 121 αναφέρεται ότι "το ένταλμα certiorari δεν αποτελεί μέσο για την εποπτεία  της διαδικασίας ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου ή της πρακτικής που ακολουθείται".

 

 Από την απόφαση  προκύπτει ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο μετά την καταχώριση ένορκης δήλωσης από μέρους του αιτητή στα πλαίσια της εξουσίας του για ρύθμιση της διαδικασίας άσκησε τη διακριτική του εξουσία και έδωσε άδεια για καταχώριση ένορκης δήλωσης από μέρους της Ροδούλας Ιωάννου, όπως άσκησε τη διακριτική του εξουσία να μην επιτρέψει στον αιτητή να καταχωρίσει απαντητική ένορκη δήλωση.  Συνεπώς δεν τίθεται ζήτημα εσφαλμένης ερμηνείας του Άρθρου 124Α(2)[1] του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου.  Το Δικαστήριο ακολουθώντας τα προβλεπόμενα στο εν λόγω άρθρο έδωσε την ευκαιρία στον αιτητή να παραθέσει όλους τους λόγους για τους οποίους δεν είχε συμμορφωθεί με το Διάταγμα. Έκρινε όμως ότι έπρεπε να ακούσει και την άλλη πλευρά. Ο αιτητής δεν έχει στερηθεί οποιουδήποτε δικαιώματος ώστε να τίθεται θέμα παραβίασης της δίκαιης δίκης όπως ο συνήγορος του ισχυρίστηκε.

 

  Και αν ακόμα κατέληγα ότι δεν παρείχετο άλλο ένδικο μέσο ή ότι ήταν δυνατή η αναθεώρηση της άσκησης της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου και πάλι δε θα παραχωρούσα την αιτούμενη άδεια λόγω καθυστέρησης στην καταχώριση της.  Στην Κύπρο, δεν υπάρχει διαδικαστικός κανονισμός που να ρυθμίζει τη διαδικασία έκδοσης προνομιακών ενταλμάτων, από τη νομολογία, όμως προκύπτει ότι το Ανώτατο Δικαστήριο ακολουθεί τους Αγγλικούς Διαδικαστικούς Κανονισμούς, που ίσχυαν στην Αγγλία κατά την ημέρα της Ανεξαρτησίας της Κύπρου υιοθετώντας ανάλογη πρακτική. Οι Αγγλικοί Διαδικαστικοί Κανονισμοί καθόριζαν ότι η αίτηση για την έκδοση προνομιακών ενταλμάτων έπρεπε να καταχωρηθεί το αργότερο εντός έξι μηνών από την ημερομηνία έκδοσης της απόφασης.  Το θέμα, βέβαια, αντιμετωπίζεται πάντοτε στο γενικότερο πλαίσιο της υπόθεσης.  Η απουσία ικανοποιητικής δικαιολογίας για την καθυστέρηση  καταχώρισης της αίτησης δικαιολογεί απόρριψη της. Εδώ ο αιτητής, ο οποίος ήταν παρών κατά την έκδοση της απόφασης, όπως παρών ήταν και ο συνήγορός του, άφησε να παρέλθει ανεκμετάλλευτο το διάστημα από 12/6/2012 - 25/7/2012 και καταχώρησε την αίτησή του, μόλις 3 ημέρες πριν από την εκπνοή της προθεσμίας αναστολής εκτέλεσης της χωρίς να δώσει οποιαδήποτε δικαιολογία γι΄ αυτό. Η αναφορά του συνηγόρου του ότι η καθυστέρηση οφείλεται στο γεγονός ότι το κείμενο της απόφασης δόθηκε πρόσφατα δεν αποτελεί επαρκή αιτιολογία.  Τόσο ο αιτητής όσο και ο δικηγόρος του ήταν παρόντες και γνώριζαν την απόφαση. Ούτε το γεγονός ότι ο αιτητής κατέβαλε το ποσό της διατροφής από 20/5/2012 μέχρι 19/6/2012 δηλαδή οφειλή μεταγενέστερη της οφειλής για την οποία  η απόφαση αποτελεί στοιχείο που προσμετρά υπέρ της παραχώρησης της αιτούμενης άδειας.

 

Η αίτηση απορρίπτεται.

 

 

                                              Ε. Παπαδοπούλου,

                                                             Δ.

/ΕΘ