ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

Αίτηση αρ. 37/2008.

 

4 Ioυνίου, 2009

 

[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.]

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964

KAI

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 16 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΤΑ ΑΡΘΡΑ 27-29 ΤΗΣ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ, ΚΕΦ. 155, ΤΟ ΑΡΘΡΟ 29 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ ΦΑΡΜΑΚΩΝ ΚΑΙ ΨΥΧΟΤΡΟΠΩΝ ΟΥΣΙΩΝ ΝΟΜΟΥ 29/77 (ΟΠΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ) ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 8 ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΑΝΤΩΝΙΟΥ, ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΜΕΣΟ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ ΓΙΑ ΥΠΟΒΟΛΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ CERTIORARI

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗ ΤΟΥ Ε.Δ. ΛΕΜΕΣΟΥ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 12/12/07 ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΤΗΣ ΟΙΚΙΑΣ ΤΟΥ ΑΙΤΗΤΗ, ΟΔΟΣ ΟΔΥΣΕΩΣ 12, ΑΓ. ΙΩΑΝΝΗΣ, ΛΕΜΕΣΟΣ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΥΠΟΣΤΑΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΧΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ.

 

Α. Χαραλάμπους για τον αιτητή.

Π. Ευθυβούλου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ' ων η αίτηση.

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.:   Στις 12.12.07, δικαστής του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού εξέδωσε ένταλμα έρευνας της οικίας του αιτητή στην οδό Οδυσσέως αρ. 12 στον Αγ. Ιωάννη Λεμεσού όπως και των υποστατικών και οχημάτων του, με στόχο την ανεύρεση ναρκωτικών φαρμάκων και άλλων τεκμηρίων.  Το ένταλμα εκτελέστηκε στις 14.12.07, δεν ανευρέθηκε οτιδήποτε το ενοχοποιητικό και, χωρίς καθυστέρηση, ζητήθηκε άδεια για καταχώρηση αίτησης για certiorari.  Eγκρίθηκε η αίτηση, αυτή καταχωρήθηκε, υπεβλήθη ένσταση και από το περιεχόμενό τους όπως και τα επιχειρήματα που αναπτύχθηκαν με τις γραπτές αγορεύσεις των μερών, το ζήτημα που εγείρεται είναι συγκεκριμένο.

 

Με παραδεχτή τη δυνατότητα ελέγχου της νομιμότητας του εντάλματος έρευνας που εκδόθηκε, η συζήτηση αφορά σε όσα, από τον όγκο της νομολογίας και της βιβλιογραφίας[1], στην οποία τα μέρη αναφέρθηκαν, προκύπτει, ως δικαιοδοτικής φύσης προϋπόθεση, σε σχέση με το πραγματικό υπόβαθρο του εντάλματος και της αναγνωρισμένης ανάγκης η εύλογη υπόνοια να είναι του ίδιου του δικαστή και όχι του αστυνομικού ο οποίος, με τη μαρτυρία του, υποστηρίζει το αίτημα.  Και ακριβώς είναι εδώ η θέση του αιτητή πως από το ανεπαρκές υλικό που τέθηκε ενώπιον του δικαστή, δεν προκύπτει πως ο ίδιος άσκησε δική του κρίση και πως έκρινε την αίτηση στη βάση δικής του εύλογης υπόνοιας, την οποία, ούτως ή άλλως, δεν δικαιολογούσαν τα δεδομένα.  Δεν προέκυπτε καν ότι ακόμα και ο αστυφύλακας είχε ο ίδιος τέτοια εύλογη υπόνοια και η τελική φράση που υπέγραψε ο δικαστής «έχω ικανοποιηθεί λογικά για την αναγκαιότητα έκδοσης του εντάλματος», προφανώς ενόψει του άρθρου 28 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155, όπως τροποποιήθηκε, δεν μπορούσε να πληρώσει το κενό στην αιτιολογία.  Πολύ λιγότερο αφού και αυτό, όπως προκύπτει από το συσχετισμό της ημερομηνίας και της ώρας υπογραφής της μαρτυρίας του αστυφύλακα και της απόφασης του Δικαστηρίου, που ήταν ακριβώς η ίδια, είχαν και τα δυο ετοιμαστεί εκ των προτέρων, από τον αστυφύλακα.

 

Μελέτησα τα στοιχεία και, βεβαίως, τη νομολογία και τη βιβλιογραφία στις οποίες τα μέρη αναφέρθηκαν.  Με δοσμένες τις αρχές που διέπουν το ζήτημα, η κάθε περίπτωση κρίνεται στη βάση των δικών της ιδιαίτερων περιστατικών και σημειώνω πως, όπως διαπιστώνω, οι υποθέσεις Παναγιώτου (Αρ.2) (ανωτέρω), Γιωργαλλίδης (ανωτέρω), και Σιακαλλής (Αρ. 1) (ανωτέρω), στις οποίες ιδιαιτέρως ο αιτητής στηρίχθηκε, διακρίνονται.  Ενώ, αντιθέτως, πιο όμοια επί της ουσίας, είναι τα περιστατικά στις υποθέσεις  Φωτίου κ.α. (ανωτέρω), Γεωργίου κ.α. (ανωτέρω)  Πολυδώρου, Πολιτική Αίτηση αρ. 89/2008, ημερ. 27.11.08 και Χρυσάνθου κ.α. Πολιτική Αίτηση αρ. 73/2008, ημερ. 5.12.08 που επικαλέστηκαν οι καθ' ων η αίτηση και στις οποίες το αίτημα για certiorari απορρίφθηκε.

 

Δεν διαπιστώνω έλλειμμα ως προς την αιτιολογία ή ως προς το πραγματικό υπόβαθρο ή ως προς την ανάγκη να είναι του ίδιου του δικαστή η εύλογη υπόνοια.  Κατά την έγγραφη μαρτυρία που τέθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου υπήρχε εύλογη υπόνοια βασισμένη σε μαρτυρία η φύση της οποίας εξειδικευόταν.  Πρόσωπο ανέφερε προσωπικά στην αστυνομία ότι «στην πιο πάνω οικία, υποστατικά και οχήματα, ο Αντωνίου, φυλάττει κατά διαστήματα ελεγχόμενο φάρμακο τάξεως Α΄& B΄, το οποίο προμηθεύει σε ύποπτα πρόσωπα που τον επισκέπτονται εκεί.»  Με την περαιτέρω διευκρίνιση πως «το πιο πάνω πρόσωπο κινείται σε ακατάλληλες ώρες και επιστρέφει στην οικία του αργά το βράδυ».  Το ίδιο το ένταλμα, όπως το υπέγραψε ο δικαστής, δεν παραπέμπει στην «εύλογη υποψία» του αστυφύλακα ή της αστυνομίας.  Αναφέρεται ρητά στην «ένορκη καταγγελία» όπως αυτή τέθηκε ενώπιόν του, αναπόσπαστο, βεβαίως, μέρος της οποίας είναι η ύπαρξη της μαρτυρίας που αναφέρθηκε.  Οπότε και η κατάληξη πως ο δικαστής ικανοποιήθηκε λογικά για την αναγκαιότητα έκδοσης του εντάλματος, ασφαλώς παραπέμπει στα ίδια και ενσωματώνει τη δική του κρίση πάνω στο θέμα.  Αυτή η κατάληξη, υπογραμμένη από τον ίδιο το δικαστή είναι δική του και κανενός άλλου, ενσωματώνει τη δική του υποψία στη βάση των δεδομένων που ενόρκως τέθηκαν ενώπιον του και δεν μπορώ να συμμεριστώ τις σκέψεις του αιτητή.

 

Η αίτηση απορρίπτεται.

 

 

Γ. Κωνσταντινίδης, Δ.

 

 

 

 

 

 

 

/ΜΣι.