|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2006) 1 ΑΑΔ 1297
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Αίτηση Αρ. 97/2006)
7 Δεκεμβρίου 2006
[ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΥΓΗΣ ΚΑΛΟΓΗΡΟΥ,
- ΚΑΙ -
ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ ΣΕΡΤΙΟΡΑΡΙ
(CERTIORARI) ΚΑΙ ΠΡΟΧΙΠΙΣΙΟΝ (PROHIBITION)
- ΚΑΙ -
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ / ΔΙΑΤΑΓΜΑ / RULING ΤΟΥ
ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ ΗΜΕΡ. 09/11/2006 ΕΙΣ ΤΗΝ
ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΠΟΙΝΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 22848/2005 Ε.Δ. ΛΕΜΕΣΟΥ
ΕΚΔΟΘΕΙΣΑ ΥΠΟ ΤΟΥ ΕΝΤΙΜΟΥ ΔΙΚΑΣΤΟΥ κ. Φ. ΤΙΜΟΘΕΟΥ
ΚΑΙ ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ
ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ ΓΙΑ
ΕΠΑΝΕΚΔΙΚΑΣΗ ΤΗΣ ΕΝ ΛΟΓΩ ΥΠΟΘΕΣΗΣ ΑΠΟ ΑΛΛΟ ΔΙΚΑΣΤΗ
ΜΕΤΑΞΥ:
ΧΡΙΣΤΟΦΗ ΑΛΛΩΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΗ
- ΚΑΙ -
ΑΥΓΗΣ ΚΑΛΟΓΗΡΟΥ
---------------------------
Μ. Ιωάννου, για την Αιτήτρια.
---------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Όπως επεσήμανα κατά την ακρόαση της αίτησης, ώστε να έχω σχετικά τις απόψεις του συνήγορου, ο επί του προκειμένου προβληματισμός αφορούσε σε τρία ενδεχόμενα. Το πρώτο ήταν να συνεχιστεί η υπόθεση, στη βάση της ήδη εκδοθείσας ετυμηγορίας του δικαστηρίου σύμφωνα με την οποία η αιτήτρια ήταν ένοχη στην κατηγορία, και να συμπληρωθεί η διαδικασία με εξέταση του θέματος ποινής. Το δεύτερο ήταν να θεωρηθεί, όπως εν τέλει θεωρήθηκε, ότι η μέχρι τότε μη συμπληρωθείσα διαδικασία ματαιώθηκε λόγω της μη δυνατότητας συνέχισης της από τον ίδιο δικαστή, με επακόλουθη την ανάγκη επανάληψης της διαδικασίας εξ υπαρχής. Και το τρίτο ήταν να θεωρηθεί ότι άλλος δικαστής ούτε μπορούσε να συνεχίσει την ασυμπλήρωτη διαδικασία ούτε μπορούσε να διεξαγάγει νέα δίκη.
Με την παρούσα αίτηση για άδεια η αιτήτρια αποβλέπει (α) στον έλεγχο των οδηγιών του διοικητικού Προέδρου του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού με τις οποίες τέθηκε ο φάκελος ενώπιον δικαστή του Επαρχιακού Δικαστηρίου για εκδίκαση της υπόθεσης εξ υπαρχής, οδηγίες που λάμβαναν ως δεδομένο ότι η προηγούμενη διαδικασία είχε εκ των πραγμάτων ματαιωθεί και ότι θα έπρεπε φυσιολογικά η υπόθεση να διεκπεραιωθεί• και (β) στον έλεγχο της ενδιάμεσης απόφασης του νέου δικαστή που επιλήφθηκε της υπόθεσης, απόφαση με την οποία απέρριψε την ειδική απάντηση της αιτήτριας ότι αυτή είχε ήδη καταδικαστεί στην κατηγορία.
Δεν είναι η θέση της αιτήτριας και δεν έχει επικαλεστεί προς υποστήριξη του αιτήματος της ότι λύση στο ζήτημα θα έπρεπε να είχε δοθεί με συμπλήρωση της διαδικασίας στη βάση της ήδη δικαστικώς διαπιστωθείσας ενοχής της, δηλαδή με την εν συνεχεία εξέταση του θέματος ποινής. Αντιλήφθηκα να εισηγείται ότι η εναντίον της ποινική υπόθεση τερματίστηκε ασυμπλήρωτη. Τέτοιο όμως ενδεχόμενο δεν μπορεί κατά την άποψη μου να υποστηριχθεί. Ως προς τα λοιπά δεν μου προσφέρθηκε οποιαδήποτε βοήθεια για τη νομική αντίκρυση επιλογής της μίας εκ των άλλων δύο λύσεων ως της ορθής ώστε, αν ήταν εκείνη της συνέχισης, να αποκλείεται η δεύτερη της νέας δίκης ως εσφαλμένη. Δεν μου φαίνεται ότι η επιλογή της μίας ή της άλλης λύσης θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως προφανές νομικό λάθος στο πρακτικό της διαδικασίας. Ούτε και θεωρώ ότι επιλέγοντας τη μία αντί την άλλη συνιστά υπέρβαση δικαιοδοσίας του ποινικού Δικαστηρίου ενώπιον του οποίου βρίσκεται η εν λόγω ποινική υπόθεση: βλ. Τζεννάρο Περρέλλα (Αρ. 2) (1995) 1 Α.Α.Δ. 692.
Υπό αυτές τις περιστάσεις δεν διαπιστώνω έρεισμα για άσκηση της εξουσίας που παρέχεται για την έκδοση προνομιακών ενταλμάτων, ώστε να εξετάσω ζήτημα έξω από το θεσμοθετημένο πλαίσιο έφεσης στο τέλος της διαδικασίας.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Γ.Κ. Νικολάου,
Δ.
/ΕΘ