|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2004) 1 ΑΑΔ 675
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
Αρ. Αίτησης 26/2004
18 Μαρτίου, 2004
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ/στής]
Αναφορικά με την Αίτηση του MOHAMMΕD SAAD ELNAJAR, από
την Παλαιστίνη και τώρα στα Κρατητήρια της Αστυνομίας αρ.10
στις Κεντρικές Φυλακές, Λευκωσία
Αιτητή,
και
Αναφορικά με την Κυπριακή Δημοκρατία μέσω
1. Γενικού Εισαγγελέα,
2. Αρχηγού Αστυνομίας,
3. Λειτουργού Μεταναστεύσεως, Υπουργείο Εσωτερικών,
< I>Καθ΄ων η αίτηση.
Γ. Ερωτοκρίτου
, για τον αιτητήΑιτητής παρών
Α. Μαππουρίδης, για καθ΄ων η αίτηση
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.:
Ο αιτητής ήρθε παράνομα στην Κύπρο σε άγνωστη ημερομηνία, και στις 29.12.03 το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου τον καταδίκασε σε 2 μήνες φυλάκιση για παράνομη είσοδο στη Δημοκρατία.Στις 13.2.04, ενώ βρισκόταν στη φυλακή, εκδόθηκαν διατάγματα κράτησης και απέλασής του και έκτοτε κρατείται στα κρατητήρια των φυλακών. Επειδή στις 12.2.04 είχε παραδοθεί στις αρχές αίτηση του αιτητή για παροχή πολιτικού ασύλου, η εκτέλεση του διατάγματος απέλασης ανεστάλη από τη Διοίκηση μέχρις ότου αποφασισθεί η αίτηση αυτή, αλλά συνεχίστηκε η κράτησή του.
Με την παρούσα αίτηση ο αιτητής ζητά την έκδοση εντάλματος Habeas Corpus, με τον ισχυρισμό ότι η κράτησή του είναι παράνομη.
Κατά τη διάρκεια της ακρόασης, με αναφορά στις σχετικές περί Αλλοδαπών και περί Πολιτικού Ασύλου Νομοθεσίες, ο ευπαίδευτος συνήγορος του αιτητή υπέβαλε ότι, αφ΄ης στιγμής υπήρχε αίτηση για άσυλο, η κράτηση ήταν παράνομη. Επιπρόσθετα, ισχυρίστηκε ότι η αναστολή του διατάγματος απέλασης επηρέαζε και την ισχύ του διατάγματος κράτησης, καθιστώντας την κράτηση αυθαίρετη και χωρίς νομικό έρεισμα.
Ο ευπαίδευτος δικηγόρος της Δημοκρατίας, απαντώντας στους πιο πάνω ισχυρισμούς, αντέταξε ότι δεν είχαν εφαρμογή οι περί Ασύλου Νόμοι, αφού είχαν εκδοθεί διατάγματα απέλασης και η κράτηση ήταν δυνάμει των διαταγμάτων αυτών, αλλά περαιτέρω ισχυρίστηκε ότι το Δικαστήριο δεν έχει δικαιοδοσία να εξετάσει την αίτηση, αφού η απέλαση είναι διοικητικό μέτρο και έλεγχος της νομιμότητάς της και της συνεπακόλουθης κράτησης εμπίπτει στις πρόνοιες του Άρθρου 146 του Συντάγματος.
Ασχολήθηκα με παρόμοιο θέμα στη Re Refaat Barquwi, Αίτηση Αρ. 131/03, ημερ. 12.1.04, με αναφορά, μεταξύ άλλων, στις υποθέσεις Πολιτίδης (1999) 1 Α.Α.Δ. 1256 και Re Refaat Barquwi, Αίτηση Aρ. 105/03, ημερ. 23.10.03 και έκρινα ότι η περίπτωση εμπίπτει στον τομέα του Δημοσίου Δικαίου και δεν υπάρχει δικαιοδοσία για έκδοση προνομιακού εντάλματος.
Στη Muhammed Hassan, Αίτηση Αρ. 24/04, ημερ. 12.3.04, ο Χατζηχαμπής, Δ., επί παρόμοιων γεγονότων, έκρινε ότι, αφού είχε ανασταλεί το διάταγμα απέλασης, δεν μπορούσε να ισχύει το διάταγμα κράτησης, η κράτηση ήταν παράνομη και δεν ετίθετο θέμα δικαιοδοσίας δυνάμει του Α.146 του Συντάγματος ως εκ τούτου. Με την πιο πάνω θέση διαφωνώ. Επισημαίνω πως η αναστολή εκτέλεσης του διατάγματος απέλασης δεν επηρεάζει τη νομιμότητα και τη συνέχιση της ισχύος του διατάγματος, αφού η αναστολή εκτέλεσης δεν ακυρώνει το διάταγμα αυτό καθ' εαυτό, και έτσι δεν επηρεάζεται ούτε και το συνακόλουθο διάταγμα κράτησης.
Σχετική, κατά αναλογία, είναι και η απόφαση του Νικολαΐδη, Δ., στη Seyithan Kerem Dogan ν. Αστυνομίας (1995) 1 Α.Α.Δ. 301, η οποία με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Στην υπόθεση αυτή ο αιτητής καταχώρισε προσφυγή για ακύρωση του διατάγματος απέλασής του και εξασφάλισε και προσωρινό διάταγμα αναστολής του διατάγματος απέλασης. Ακολούθως καταχώρισε αίτηση για έκδοση εντάλματος habeas corpus, προβάλλοντας, όπως και εδώ, ότι η αναστολή του διατάγματος απέλασης ισοδυναμούσε με παύση των ενεργειών απέλασης και καθιστούσε την κράτησή του παράνομη. Αποφασίστηκε πως το προσωρινό διάταγμα αναστολής της εκτέλεσης του διατάγματος δε συνιστούσε ανάκλησή του και, παρά την αναστολή της εκτέλεσης, το διάταγμα εξακολουθούσε να βρίσκεται σε ισχύ, αφού η νομιμότητά του δεν επηρεαζόταν από την αναστολή του, το δε ένταλμα κράτησης, που εκδόθηκε για να καταστεί δυνατή η απέλασή του, συνδεόταν άμεσα με αυτό.
Με βάση ταυτόσημα σχεδόν με την παρούσα υπόθεση γεγονότα, ο Γαβριηλίδης Δ., στην υπόθεση Ali Sharif, Aίτηση Aρ. 23/04, ημερ. 12.3.04, αποφάσισε πως, στα πλαίσια αυτής της διαδικασίας, δεν είχε δικαιοδοσία να προχωρήσει στο δικαστικό έλεγχο της νομιμότητας του διατάγματος της κράτησης, αφού η νομιμότητα του διατάγματος ενέπιπτε στην αναθεωρητική δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος.
Το σκεπτικό της απόφασης του Γαβριηλίδη, Δ., στην Ali Sharif με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο και το υιοθετώ.
Καταλήγω ότι δεν έχω δικαιοδοσία έκδοσης του αιτούμενου εντάλματος εν όψει του ότι το θέμα εμπίπτει στην αναθεωρητική δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Π. Αρτέμης, Δ.
/Χ.Π.