Α. Δημητρίου, για τον Εφεσίβλητο.

«Η πρώην σύζυγος του ενάγοντα ήταν παρούσα αναμφίβολα κατά τη στιγμή του δυστυχήματος. Η μαρτυρία της μέχρι το σημείο που αντιλήφθηκε τον σύζυγο της να στρίβει δεξιά παρέμεινε αδιαμφισβήτητη και δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι μέχρι σε αυτό το σημείο αντικατοπτρίζει τα πραγματικά γεγονότα. Προσπάθησε στη συνέχεια να περιγράψει με λεπτομέρεια τα γεγονότα όπως τα είχε αντιληφθεί. Κατέθεσε ότι το αυτοκίνητο οδηγήθηκε προς το ποδήλατο, ότι το αρχικό κτύπημα επί του αυτοκινήτου ήταν στη δεξιά μπροστινή γωνιά του, ότι η ταχύτητα του αυτοκινήτου ήταν μεγάλη και ότι το σημείο σύγκρουσης ήταν στην πλευρά του ενάγοντα. Οι ισχυρισμοί της κλονίστηκαν κατά την αντεξέταση και έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τα όσα η ίδια κατέθεσε στην αστυνομία, όπως τα έχω εκθέσει σε προηγούμενο στάδιο της απόφασης. Παραδέχθηκε ότι δεν μπορούσε να καταθέσει με βεβαιότητα γιατί κατά τον ουσιώδη χρόνο ήταν σε κατάσταση 'σόκ'. Δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι η μάρτυρας αυτή δεν αντιλήφθηκε πως εξελίχθηκαν τα γεγονότα, μετά από τη στιγμή που είδε το σύζυγο της να στρίβει προς τα δεξιά. Αυτό είναι λογικό και αναμενόμενο αν λάβει κάποιος υπόψη τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έγινε το δυστύχημα και την κατανοητή κατάσταση σύγχυσης που βρισκόταν η μάρτυρας. Η αρχική προσπάθεια της να περιγράψει την όλη πορεία του δυστυχήματος στο Δικαστήριο δεν αποτελεί τίποτε άλλο από απόπειρα προσαρμογής της μαρτυρίας της με τα συμφέροντα του ενάγοντα στην υπόθεση. Σαν τέτοια απορρίπτεται.

Ο κ. Ομαχόνη κλήθηκε να καταθέσει σαν ειδικός σε διερεύνηση και αναπαράσταση οδικών δυστυχημάτων. Είναι γνωστές οι αρχές που καλύπτουν το ζήτημα της μαρτυρίας εμπειρογνωμόνων. Αυτοί προμηθεύουν το Δικαστήριο με τα αναγκαία επιστημονικά κριτήρια για να αξιολογηθεί η ορθότητα των συμπερασμάτων τους. Το Δικαστήριο στόχο έχει, αφού εφαρμόσει αυτά τα κριτήρια πάνω στα γεγονότα που αποδεικνύονται με μαρτυρία, να εξάξει τα δικά του ανεξάρτητα συμπεράσματα. Αυτά μπορούν να συμφωνούν ή όχι με τη μαρτυρία που δόθηκε. Αναντίλεκτα η εμπειρογνωμοσύνη πάνω σ΄ ένα θέμα δεν βασίζεται μόνο στα ακαδημαϊκά προσόντα αλλά και στην πραγματική εμπειρία που αποκτάται πάνω σ΄ αυτό. Η πείρα αλλά και τα προσόντα του μάρτυρα όπως τα εξέθεσε στο Δικαστήριο του προσδίδουν αυτή την ιδιότητα. Παράγοντες όμως που δεν μπορούν να παραγνωριστούν καθιστούν τη μαρτυρία που έδωσε χωρίς ουσιαστική σημασία. Βασικό μέρος των συλλογισμών του στηρίχθηκε στη μαρτυρία της συζύγου του ενάγοντα. Επιλεκτικά μάλιστα προτίμησε μέρος αυτής της μαρτυρίας και έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στην αναφορά της μάρτυρος ότι κατά την ώρα της σύγκρουσης είδε το σύζυγο της να 'εκτινάσσεται'. Δέχθηκε αντεξεταζόμενος ότι το υπόβαθρο των συλλογισμών του θα κατέρρεε αν το ποδήλατο αμέσως πριν από τη σύγκρουση κινείτο με πολύ μικρή ταχύτητα, αν ήταν σχεδόν σταματημένο δηλαδή. Σε τέτοια περίπτωση, ανάφερε, ο επιβάτης του δεν θα 'πετούσε'. Δέχθηκε επίσης ότι με τέτοια ταχύτητα το κτύπημα θα επέφερε περιστροφή του ποδηλάτου. Η ταχύτητα ήταν ουσιώδες στοιχείο για τους συλλογισμούς του. Σε σημείο μάλιστα που δέχθηκε ότι η εξέλιξη του δυστυχήματος δεν θα ήταν όπως την περιέγραψε αν η ταχύτητα του ποδηλάτου ήταν πολύ μικρή. Ακόμη και το σημείο σύγκρουσης όπως το είχε θέσει ο ίδιος στηρίχθηκε σε μεγάλο βαθμό σε ύπαρξη ταχύτητας, όπως ο ίδιος είπε 15-20 χ.α.ω.. Η αναφορά του σε συγκεκριμένο σημείο σύγκρουσης ήταν επίσης αποτέλεσμα της πορείας που πήρε ο ποδηλάτης μετά τη σύγκρουση και της πρόκλησης της συγκεκριμένης κηλίδας αίματος, σημείο Δ στο σχεδιάγραμμα Τεκμήριο 4. Το όλο οικοδόμημα των συλλογισμών του μάρτυρα εκθεμελιώνεται δεδομένου του συνόλου της μαρτυρίας της ΜΕ 2. Η μαρτυρία αυτή, που εν πάση περιπτώσει δεν έγινε δεκτή, κάνει αναφορά αφενός σε πολύ μικρή ταχύτητα 'σχεδόν σταματημένος', του ενάγοντα και αφετέρου σε 'απογείωση του' μετά το κτύπημα. Οι δύο ισχυρισμοί ήταν εκ θεμελίων αντίθετοι για σκοπούς κατάληξης του μάρτυρα σε συμπεράσματα. Όπως έχω ήδη αναφέρει ο ίδιος ο μάρτυρας δέχθηκε ότι η μια θέση εξ αντικειμένου και επιστημονικά αποκλείει την άλλη. Η 'απογείωση' προϋποθέτει ύπαρξη ταχύτητας. Αυθαίρετη ήταν τέλος η αναφορά του μάρτυρα σε συγκεκριμένη ταχύτητα του ενάγοντα κατά τον ουσιώδη χρόνο. Ταχύτητα που καθόρισε 15-20 χ.α.ω., ούτως ώστε να ήταν σε θέση να στρίψει δεξιά. Τέτοια μαρτυρία δεν υπάρχει. Αντίθετα υπάρχει μαρτυρία που αναφέρει για πολύ μικρή ταχύτητα, με την οποία θα μπορούσε και πάλι να στρίψει ο ποδηλάτης. Άλλωστε αυτή είναι και η θέση του ενάγοντα, όπως προβάλλεται στην παράγραφο 5 της Έκθεσης Απαίτησης: 'Ενώ ο ενάγων, ο οποίος εποδηλατούσεν πολύ αργά και σχεδόν εσταμάτησεν, ήρχισεν να στρίβη προς τα δεξιά, ....'. Τέλος η αναφορά του στις ζημιές οι οποίες τον οδήγησαν στο απόλυτο συμπέρασμα ότι όταν έγινε η σύγκρουση ο ενάγοντας δεν ήταν υπό κλίση είναι επίσης αυθαίρετη και χωρίς πραγματικό υπόβαθρο στήριξη της επιστημονικής ανάλυσης του. Βασίστηκε η θέση του στην αναφορά του ότι ο ενάγοντας, αν κτυπούσε υπό κλίση, θα ακολουθούσε διαφορετική πορεία μετά το κτύπημα και θα έπεφτε πάνω στο ταμπλό και όχι στην άσφαλτο. Και αυτό λόγω της ταχύτητας του ποδηλάτη. Έχω όμως ήδη αναφέρει τη μαρτυρία που υπάρχει σχετικά με την ταχύτητα, καθώς επίσης και τη μαρτυρία της ΜΕ 2, στην οποία στηρίχθηκε αυτός ο μάρτυρας, ότι το ποδήλατο βρισκόταν σε κλίση προς τα δεξιά όταν έλαβε χώρα η σύγκρουση. Θα καταλήξω λέγοντας ότι η όλη μαρτυρία του ΜΕ 7 παρέμεινε μετέωρη και δεν έχει δοθεί στο Δικαστήριο ασφαλές υπόβαθρο με βάση το οποίο θα μπορούσε να εξαγάγει τα δικά του συμπεράσματα. Ο μάρτυρας αυτός, δεν θα διστάσω να το πω, προσάρμοσε τους επιστημονικούς συλλογισμούς του ανάλογα με το τί υπαγόρευε το συμφέρον της πλευράς που τον κάλεσε να μαρτυρήσει. Προσπάθησε να εξυπηρετήσει με τη μαρτυρία του τις ανάγκες αυτής της πλευράς χρησιμοποιώντας επιλεκτικά διάφορα μέρη της μαρτυρίας. Η μαρτυρία του απορρίπτεται στο σύνολό της.

«Η αμέλεια του ενάγοντα είναι έκδηλη. Με τη ξαφνική, απροειδοποίητη είσοδο του στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας απέκοψε την ελεύθερη πορεία του εναγομένου, χωρίς να του αφήσει κανένα περιθώριο ή λογική ευκαιρία να αντιδράσει. Ο εναγόμενος ήταν αδύνατο να προβλέψει την πρόθεση του ενάγοντα. Γενεσιουργός αιτία του δυστυχήματος ήταν το αμελές οδήγημα του ενάγοντα, ο οποίος αντί να σταματήσει και να αναμένει τη διέλευση του εναγομένου, επιχείρησε στροφή προς τα δεξιά με αποτέλεσμα να του αποκόψει την ελεύθερη και κανονική πορεία. Παρενέβη στην πορεία του εναγομένου και του έφραξε τον δρόμο. Ο εναγόμενος είχε κάθε δικαίωμα για ελεύθερη και ανεμπόδιστη χρήση του μέρους του δρόμου που βρισκόταν στην πορεία του. Δεν μπορεί να αποδοθεί ευθύνη στον εναγόμενο λόγω παράλειψης του να λάβει προφυλακτικά μέτρα έναντι του ενδεχομένου ο ενάγοντας να προέβαινε στην αμελή πράξη της απόφραξης της πορείας του. Το καθήκον για επιμελή οδήγηση δεν επεκτείνεται στη λήψη προληπτικών μέτρων έναντι της πιθανότητας εκδήλωσης αμέλειας εκ μέρους άλλων οδηγών. ΄Αλλωστε τίποτε δεν προδίκαζε την αρχική είσοδο του ενάγοντα στην πορεία του εναγομένου. Η ενέργεια ήταν ξαφνική και εκδηλώθηκε όταν η μεταξύ των δύο οχημάτων απόσταση ήταν μηδαμινή. Η υποχρέωση για λήψη προληπτικών μέτρων εκ μέρους του εναγομένου δημιουργήθηκε όταν ο ενάγοντας έστριψε δεξιά αποκόπτοντας την πορεία του και καθιστώντας τη σύγκρουση επικείμενη. Κάτω από τα γεγονότα της υπόθεσης ήταν αδύνατο για τον εναγόμενο να λάβει οποιαδήποτε μέτρα. Δεν υπάρχει τίποτε που θα μπορούσε να κάνει για να αποφευχθεί το δυστύχημα. Το γεγονός ότι ο εναγόμενος είδε για πρώτη φορά το ποδήλατο του ενάγοντα όταν αυτό βρισκόταν 5-6 μέτρα μακριά δεν διαφοροποιεί καθόλου το όλο ζήτημα. Όταν αυτό έγινε ο ενάγοντας ποδηλατούσε ακόμα στη δική του πορεία και δεν είχε εκδηλωθεί κανένας κίνδυνος. Ούτε συνέτεινε αυτό με οποιοδήποτε τρόπο στην πρόκληση του δυστυχήματος. Γενεσιουργό και μόνη αιτία του δυστυχήματος αποτέλεσε η απότομη είσοδος του ενάγοντα στην πορεία του εναγομένου κάτω από τις συνθήκες που έγινε αυτό.