CyLaw | Αναφορικά μ'εμάς | Επικοινωνία

(2002) 1 ΑΑΔ 81

Η απόφαση εφεσιβλήθηκε. Πρόκειται για την έφεση με αρ. 10484 Χριστάκης Καμέρης Λτδ. κ.α. ν. Παναγιάς Νεοφύτου ημερ. 20/12/00, η οποία συμβιβάστηκε. Το κύριο στοιχείο του συμβιβασμού είναι ότι η εταιρεία πέτυχε αναστολή του διατάγματος έξωσης μέχρι 30/8/01. Ας σημειωθεί ότι η έφεση αποσύρθηκε στις 20/12/00, αλλά η διευθέτηση των διαδίκων καταγράφτηκε ως συμφωνία ενώπιον του δικαστηρίου, γνωστή με τον αγγλικό όρο rule of court. Όπως φαίνεται, δεν υπήρξε συμμόρφωση. Η εταιρεία δεν παρέδωσε κατοχή. Γιαυτό η αιτήτρια αποτάθηκε και εξασφάλισε από το ίδιο δικαστήριο στις 9/11/01 ένταλμα κατοχής του ακινήτου.

Στις 15 τρέχοντος μήνα σημειώθηκε η εξέλιξη, που οδήγησε την αιτήτρια στο τωρινό της διάβημα. Συγκεκριμένα τρίτη εταιρεία, που δεν ήταν διάδικος στην αγωγή, με την επωνυμία Φίλιππος Καμέρης Λτδ., καταχώρησε αίτηση δια κλήσεως στην αγωγή με την οποία επιζητείται η ακύρωση του παραπάνω εντάλματος κατοχής. Δικάσιμος ορίστηκε η 8/2/02. Παράλληλα το δικαστήριο, ύστερα από μονομερή αίτηση, εξέδωσε διάταγμα αναστολής του εντάλματος, την οποία όρισε για ακρόαση την ίδια ημερομηνία. Είναι αυτό το διάταγμα προσωρινής αναστολής που θα έχει ως στόχο η αίτηση για certiorari, αν φυσικά δοθεί τώρα άδεια για την έναρξη τέτοιας διαδικασίας.

Πρέπει εδώ να λεχθεί ότι η τρίτη εταιρεία, όπως αποκάλεσα - και θα αποκαλώ στο εξής την εταιρεία Φίλιππος Καμέρης Λτδ. - διεκδικεί η ίδια την κατοχή του ακινήτου ως υπενοικιάστρια της εναγόμενης εταιρείας με την οποία, κατά τους ισχυρισμούς της, συνήψε γραπτή συμφωνία υπενοικίασης ημερ. 29/1/94. Αντίγραφο είναι συνημμένο στην αίτηση διά κλήσεως. Στην ένορκη δήλωση που τη συνοδεύει, ο διευθυντής της Φίλιππος Καμέρης ισχυρίζεται ότι η εταιρεία του έχει στο εν λόγω ακίνητο το γραφείο της (στοιχείο που δόθηκε στον Έφορο Εταιρειών, όπως βεβαιώνει σχετική πιστοποίηση του)^. ότι από τα υποστατικά που έχουν ανεγερθεί στο ακίνητο διεξάγει τις εμπορο-οικονομικές δραστηριότητες της η τρίτη εταιρεία, που εργοδοτεί για το σκοπό αυτό 10 πρόσωπα^. ότι η αιτήτρια γνώριζε την κατάσταση αυτή "και μας αποδέχεται για πολλά χρόνια", όπως επί λέξει αναφέρει^. και ότι ουδέποτε μέχρι την επίδοση της ειδοποίησης στις 14/12/01 (παράρτημα 3 στην αίτηση δια κλήσεως) για να παραδώσει κατοχή του ακινήτου μέχρι τις 15/1/02, του γνωστοποιήθηκε νόμιμα οτιδήποτε αφορούσε την αγωγή ή το αποτέλεσμα της, υπονοώντας πως δεν της δόθηκε έτσι η ευκαιρία να υπερασπισθεί τα δικαιώματα της.

Ο δικηγόρος της αιτήτριας προώθησε δύο λόγους που, όπως εισηγήθηκε, δικαιολογούν, ο καθένας αυτοδύναμα, την παραχώρηση άδειας προς ενεργοποίηση του δικονομικού μηχανισμού προς έκδοση certiorari. Ο πρώτος είναι ότι ο δικαστής που έδωσε το χωρίς ειδοποίηση διάταγμα υπερέβη τις εξουσίες του καθορίζοντας την 8/2/02 ως ημερομηνία επιστροφής του διατάγματος. Αυτό προκύπτει από το ότι η επίδοση (που έγινε στους δικηγόρους της αιτήτριας) επιτεύχθηκε την επομένη της έκδοσης του, δηλαδή, την 16η τρέχοντος, κατά παράβαση των σχετικών διατάξεων του άρθρ. 9(3) του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 6. Σύμφωνα με αυτές ένα ex parte διάταγμα δε θα ισχύει "για χρόνο μεγαλύτερο από τον αναγκαίο για επίδοση ειδοποίησης σε όσους επηρεάζονται από αυτό και για παροχή δυνατότητας σε αυτούς να εμφανιστούν ενώπιον του Δικαστηρίου και να ενστούν σε αυτό. Προς ενίσχυση του επιχειρήματος έγινε παραπομπή στην απόφαση στις Π.Ε. 10129 και 10131 Αναφορικά με αίτηση της Τράπεζας Κύπρου Λτδ. ημερ. 25/6/99.

Ο δεύτερος λόγος είναι ότι η εταιρεία Φίλιππος Καμέρης Λτδ. δεν έχει δικαίωμα παρέμβασης, εφόσο δεν ήταν διάδικος στην αγωγή, όπως ακριβώς συνέβη στην υπόθεση Heli Air v.Drescher (1988) 1 C.L.R. 234. Κατά συνέπεια δεν μπορεί να επιδιώκει ακύρωση του εντάλματος κατοχής. Η ενέργεια επομένως του πρωτόδικου δικαστή εκφεύγει των ορίων της δικαιοδοσίας του. Η νομική πλάνη είναι εμφανής στο πρακτικό της διαδικασίας και δικαιολογεί την παραχώρηση άδειας στην αιτήτρια να προχωρήσει.

Είναι εμπεδωμένη πιά στη νομολογία η άποψη ότι αν, όπως στην προκείμενη περίπτωση, το ένδικο μέσο της έφεσης θα παρείχε εξίσου αποτελεσματική θεραπεία, η χρήση της διαδικασίας των προνομιακών ενταλμάτων δεν προσφέρεται, εκτός στις περιπτώσεις που υπάρχουν εξαιρετικές περιστάσεις, που επιβάλλουν την προώθηση θεραπείας με το μέσο αυτό. Στην Π.Ε. 9906 Αναφορικά με το Σταύρο Μεστάνα ημερ. 22/9/00, ο Κωνσταντινίδης Δ, εκδίδοντας την απόφαση της Ολομέλειας το έθεσε ως εξής:

Πρέπει να ειπωθεί ότι υπάρχει η άποψη του Basu (βλ. σχετικό απόσπασμα στο Commentary on the Constitution of India, 6η έκδοση, τόμος 1, σελ. 375) ότι δικαιωματικά ex debito justitiae το δικαστήριο εκδίδει προνομιακό διάταγμα στις περιπτώσεις όπου το πρωτόδικο δικαστήριο αποδεικνύεται ότι ενήργησε χωρίς να έχει δικαιοδοσία ή καθ' υπέρβαση της δικαιοδοσίας του, παρά την ύπαρξη εναλλακτικού μέσου προς εξασφάλιση θεραπείας. Στην Αίτηση αρ. 94/2000 Αναφορικά με την εταιρεία Hellinger Trading Ltd. ημερ. 30/11/00, ο ίδιος δικαστής διαπιστώνει ότι η άποψη αυτή δε βρίσκει έρεισμα στη νομολογία στην οποία στηρίχθηκε ο Basu και παρατηρεί: