CyLaw | Αναφορικά μ'εμάς | Επικοινωνία

(1999) 1 ΑΑΔ 1060

Όσον αφορά την ευθύνη, οι συνθήκες της σύγκρουσης δεν είναι υπό αμφισβήτηση και τα ευρήματα του ευπαίδευτου δικαστή βασίσθησαν στη μαρτυρία και των δύο οδηγών μεταξύ των οποίων δεν διεπιστώθη διαφωνία. Η Εφεσείουσα εκινείτο στη Λεωφόρο Στροβόλου, η οποία έχει δύο λωρίδες κυκλοφορίας σε κάθε κατεύθυνση, και συγκεκριμένα στη δεξιά λωρίδα της πορείας της, προσπερνώντας αυτοκίνητα τα οποία είχαν σταματήσει για να αφήσουν την Εφεσίβλητη να εισέλθει στην αντίθετη πορεία βγαίνοντας από την έξοδο νηπιαγωγείου στα αριστερά τους και στρίβοντας δεξιά. Η σύγκρουση έγινε κοντά στο κέντρο του δρόμου ενώ η Εφεσίβλητη έστριβε δεξιά μπαίνοντας στην άλλη πορεία και ενώ η Εφεσείουσα προσπερνούσε τα σταματημένα αυτοκίνητα. Ούτε η Εφεσίβλητη ούτε η Εφεσείουσα είδαν η μια την άλλη πριν συγκρουστούν λόγω του περιορισμού της ορατότητας τους από τα σταματημένα αυτοκίνητα. Ο ευπαίδευτος δικαστής διέγνωσε ευθύνη στην Εφεσίβλητη καθ΄όσον επιχείρησε ένα ιδιαίτερα επικίνδυνο εγχείρημα υπό τις περιστάσεις, και μάλιστα σε συνθήκες πυκνής κυκλοφορίας. Βασιζόμενος όμως ιδιαίτερα στις υποθέσεις Petrou v. Socratous (1988) 1 CLR 595 και Αλεξάνδρου ν. Ιωάννου, Πολ. Έφ. 8999, 8.11.1996, διέγνωσε και συντρέχουσα αμέλεια στην Εφεσείουσα καθ΄όσον, προσπερνώντας τη σειρά των ακινητοποιημένων αυτοκινήτων υπό τις συνθήκες της πυκνής κυκλοφορίας, και οφείλοντας να αντιληφθεί την πιθανότητα να εξέρχετο η Εφεσίβλητη από το νηπιαγωγείο, το οποίο γνώριζε ότι ήταν εκεί, σε συνδυασμό με το κενό που τα αυτοκίνητα δημιούργησαν για να εισέλθει η Εφεσίβλητη, παρέλειψε να είναι επαρκώς προσεκτική για τη δική της ασφάλεια. Οι υποθέσεις Petrou v. Socratous και Αλεξάνδρου ν. Ιωάννου, θεώρησε ο ευπαίδευτος δικαστής, δεν διαφοροποιούντο καθόλου από την ενώπιον του υπόθεση.

Ο ευπαίδευτος συνήγορος για την Εφεσείουσα εισηγείται ότι το δικαστήριο έσφαλε όσον αφορά την αντίληψη του των γεγονότων, ώστε να παρέχεται έδαφος για την παρέμβαση του Εφετείου, βασιζόμενος ιδιαίτερα στην υπόθεση Βίκης ν. Νεοφύτου (1990) 1 ΑΑΔ 345 σε στήριξη της θέσης ότι δεν δικαιολογείται το συμπέρασμα του πρωτόδικου δικαστηρίου ότι τα ακινητοποιηθέντα αυτοκίνητα συνιστούσαν προειδοποίηση για την Εφεσείουσα για τον κίνδυνο εισόδου της Εφεσίβλητης στο δρόμο. Ο κ. Λεμονάρης εισηγείται έτσι ότι η Εφεσείουσα δεν έφερε οποιαδήποτε ευθύνη για τη σύγκρουση. Η εισήγηση αυτή δεν μας βρίσκει σύμφωνους. Η υπόθεση Βίκης ν. Νεοφύτου προκύπτει με βάση τα δικά της δεδομένα, που οδηγούσαν στο συμπέρασμα ότι δεν ήταν λογικά προβλεπτή υπό τις περιστάσεις η είσοδος άλλου οχήματος στο δρόμο, και δεν δημιουργεί κανόνα δικαίου, όπως φαίνεται από τις ίδιες τις υποθέσεις Petrou v. Socratous και Αλεξάνδρου ν. Ιωάννου και όπως, εξ άλλου, το πρώτο πράγμα που μαθαίνει κανείς για την αμέλεια είναι το μυριοειπωμένο "negligence is always a question of fact depending on all the circumstances of the case". Στην προκειμένη περίπτωση, ο ευπαίδευτος δικαστής εδικαιούτο να διαπιστώσει, επί των ενώπιον του γεγονότων, ότι η Εφεσείουσα ήταν αμελής, βασιζόμενος όχι μόνο στην ακινητοποίηση των αυτοκινήτων αλλά και στην πυκνή κυκλοφορία και στη γνώση της παρουσίας του νηπιαγωγείου και της δημιουργίας ανοίγματος. Αυτά δεν αναιρούντο, αντίθετα με ότι υποστηρίζει ο κ. Λεμονάρης, ούτε από το ότι η Εφεσείουσα δεν είχε δει προηγουμένως την Εφεσίβλητη, ούτε από το ότι η Εφεσείουσα δεν πρόλαβε να πάρει αποτρεπτικά μέτρα, ούτε από το ότι η ίδια η Εφεσίβλητη παρανομούσε στρίβοντας δεξιά, πράγματα που αν ήσαν διαφορετικά ενδεχόμενα θα επέτειναν την αμέλεια της Εφεσείουσας. Αν η υπόθεση προσομοιάζει (και δεν λέγουμε οτιδήποτε περισσότερο) προς άλλη, είναι προς τις Petrou v. Socratous και Αλεξάνδρου ν. Ιωάννου παρά προς τη Βίκης ν. Νεοφύτου.

Μη διαπιστώνοντας οποιαδήποτε λανθασμένη προσέγγιση στο νόμο ή στα γεγονότα από τον ευπαίδευτο δικαστή, δεν παρέχεται έδαφος για επέμβαση μας. Αυτό ισχύει τόσο για την ίδια την απόδοση ευθύνης στην Εφεσείουσα όσο και για το ποσοστό ευθύνης που της απεδόθη (και επί του οποίου εν πάση περιπτώσει δεν υπεισήλθε ο κ. Λεμονάρης). Όπως παρατήρησε ο Σαββίδης, Δ., ο οποίος έδωσε την απόφαση του δικαστηρίου στην υπόθεση Petrou v. Socratous, στη σ. 602:

Η έφεση αφορά και το ύψος των γενικών αποζημιώσεων που επιδικάσθησαν, £5,000, το οποίο ο κ. Λεμονάρης, βασιζόμενος στην υπόθεση Fysko Constructing Co Ltd v. Γεωργίου (1991) 1 ΑΑΔ 1014 καθώς και στην Paraskevaides (overseas) Ltd v. Christofi (1982) 1 CLR 789, λέγει ότι είναι έκδηλα ανεπαρκές, με ιδιαίτερη αναφορά στη διαπιστωθείσα από το δικαστήριο μόνιμη ελαφρά παραμόρφωση του προσώπου της Εφεσείουσας υπό τη μορφή ασυμμετρίας ως εκ της συμπίεσης του δεξιού ζυγωματικού οστού. Ο ευπαίδευτος δικαστής εξέτασε με μεγάλη επιμέλεια και λεπτομέρεια τους τραυματισμούς της Εφεσείουσας και τις συνέπειες τους από κάθε άποψη, κάνοντας αναφορά και στην υπόθεση Fysko την οποία θεώρησε ως σοβαρότερη από απόψεως τραυμάτων από την προκειμένη. Σημειώνουμε ότι η Εφεσείουσα είχε υποστεί κατάγματα στους καρπούς των δύο χεριών, και συγκεκριμένα του κάτω άκρου της κερκίδας και της ωλένης, που όμως επουλώθησαν πλήρως και δεν υπήρχε ενδεχόμενο οστεοαρθρίτιδας, μώλωπες κάτω και γύρω από το δεξιό μάτι, συμπίεση της δεξιάς ζυγωματικής χώρας, ελαφρά εγκεφαλική διάσειση και θλαστικό τραύμα στην αριστερή επιγονατίδα. Δεν θα μπορούσαμε να πούμε ότι διαπιστώνουμε λανθασμένη προσέγγιση στο θέμα εκ μέρους του ευπαίδευτου δικαστή που να καθιστούσε τον προσδιορισμό των γενικών αποζημιώσεων έκδηλα λανθασμένο, έστω και αν θα θεωρούσαμε ότι το επιδικασθέν ποσό βρίσκεται κοντά στα χαμηλά όρια του πλαισίου.