Α. ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων ζητά άδεια προσαγωγής περαιτέρω προφορικής και γραπτής μαρτυρίας κατά την ακρόαση της έφεσης με αριθμό 10096 που εκκρεμεί ενώπιόν μας.

Η αίτηση υποβλήθηκε πριν από την ακρόαση της έφεσης και στηρίζεται στους Κανονισμούς Πολιτικής Δικονομίας Δ.35, κ. 8, διαταγή 48 κ.κ.1, 2, 3, 8 και επί των γενικών εξουσιών του Δικαστηρίου.

Η μαρτυρία που ο εφεσείων επιδιώκει να προσκομίσει εξειδικεύεται στην αίτηση ως εξής:

Ο εφεσείων, παρέλειψε να καταχωρήσει εμφάνιση στις εναντίον του αγωγές και το Δικαστήριο στην απουσία του, εξέδωσε στις 2.12.1994, κατόπιν αίτησης των εφεσιβλήτων, αποφάσεις εναντίον του για τις οφειλές που εγγυήθηκε.

Ενώπιόν μας, εκκρεμεί η ακρόαση της έφεσης με αριθμό 10096, με την οποία ο εφεσείων προσβάλλει απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας με την οποία απορρίφθηκε η αίτησή του για παραμερισμό της απόφασης που εκδόθηκε εναντίον του στην αγωγή 7723/94. Και είναι στα πλαίσια αυτής της έφεσης που έχει υποβληθεί η υπό κρίση αίτηση για χορήγηση άδειας προσαγωγής περαιτέρω μαρτυρίας.

Η αγωγή με αριθμό 7723/94 καταχωρήθηκε στις 9.8.1994 και επιδόθηκε στον εφεσείοντα στις 7.10.1994. Οπως έχει ειπωθεί, ο εφεσείων παρέλειψε να καταχωρήσει εμφάνιση μέσα στην προβλεπόμενη προθεσμία και οι ενάγοντες εφεσίβλητοι στις 31.10.94 υπέβαλαν αίτηση για απόφαση η οποία ορίστηκε στις 3.11.94. Η αίτηση εξετάστηκε στις 2.12.94 και εκδόθηκε απόφαση εναντίον του εφεσείοντα.

Ο εφεσείων διατείνεται ότι οι φερόμενες ως οι υπογραφές του επί των δύο προμνησθέντων συμβολαίων ενοικιαγοράς είναι πλαστές. Πρόκειται καθώς ισχυρίζεται για δύο πανομοιότυπα συμβόλαια που καταρτίσθηκαν από το ίδιο άτομο που πλαστογράφησε την υπογραφή.

Το Δικαστήριο που επιλαμβανόταν πρωτοδίκως της αγωγής 7324/94, ενεργώντας αυτεπάγγελτα, κατά ή περί τις 20 Φεβρουαρίου 1998 έδωσε οδηγίες όπως ο φάκελος της υπόθεσης παραπεμφθεί στη Γενική Εισαγγελία για να διερευνηθεί ο ισχυρισμός περί πλαστογραφίας. Υστερα από γραφολογική εξέταση διαπιστώθηκε ότι οι υπογραφές του εφεσείοντα στο συμβόλαιο ενοικιαγοράς 810-0-3893278 που αφορά η αγωγή 7324/94 ήταν πλαστές. Σύμφωνα με πληροφορίες, που ο εφεσείων ισχυρίζεται ότι έδωσε ο ανακριτής της υπόθεσης στη δικηγόρο του, το πόρισμα του γραφολόγου είναι ότι η υπογραφή της Σούλας Ποταμίτου είναι επίσης πλαστή και ότι υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ως προς την ταυτότητα του προσώπου που διέπραξε τις πλαστογραφίες.

Ο εφεσείων διατείνεται επίσης ότι το πόρισμα του ειδικού γραφολόγου της αστυνομίας δεν ήταν δυνατό να εξασφαλιστεί πριν από την εκδίκαση της αίτησης για παραμερισμό της απόφασης για την οποία εκδόθηκε η προσβαλλόμενη με την παρούσα έφεση απόφαση.

Ο εφεσείων ισχυρίζεται πως το αποτέλεσμα της γραφολογικής εξέτασης παρόλο ότι αφορά άλλο συμβόλαιο από αυτό που αποτελεί το επίδικο συμβόλαιο στην έφεση που εκκρεμεί ενώπιόν μας εντούτοις, είναι φανερό πως από μια σύγκριση των δυο συμβολαίων μπορεί να διαπιστωθεί ότι αυτά είναι πανομοιότυπα, έγιναν τον ίδιο περίπου χρόνο από το ίδιο άτομο, και ως εκ τούτου, αν η υπογραφή του στο ένα συμβόλαιο είναι πλαστή, τότε και η άλλη θα πρέπει επίσης να είναι πλαστή.

Η προσαγωγή περαιτέρω μαρτυρίας ενώπιον του Εφετείου διέπεται από το άρθρο 25(3) του περί Δικαστηρίων Νόμου του 1960 το οποίο ισχύει τόσο σε πολιτικές όσο και σε ποινικές υποθέσεις. Στις πολιτικές υποθέσεις το θέμα ρυθμίζεται από τη Διαταγή 35 καν. 8 των περί Πολιτικής Δικονομίας Κανονισμών.

Στην Oleg Blachin άλλως Blochine ν. Χριστάκη Αριστείδου, Π.Ε. 8971, ημερ. 24.2.1997 λέχθηκε ότι: "Η δυνατότητα προσαγωγής περαιτέρω μαρτυρίας αποτελεί εξαιρετικό μέτρο". Προφανώς, αυτός είναι και ο λόγος που η εξουσία του Δικαστηρίου ασκείται αυστηρά και με φειδώ. Η άδεια για προσαγωγή περαιτέρω μαρτυρίας χορηγείται μόνο στις περιπτώσεις όπου διαπιστώνεται ότι σωρευτικά πληρούνται οι πιο κάτω τρεις βασικές προϋποθέσεις ήτοι:

Στην προκείμενη περίπτωση διαπιστώνουμε ότι η μαρτυρία για την οποία ζητείται η άδεια προσαγωγής στο προχωρημένο στάδιο της έφεσης, θα μπορούσε να είχε εξασφαλιστεί προς χρήση κατά την πρωτόδικη διαδικασία αν ο εφεσείων επιδείκνυε εύλογη επιμέλεια. Οπως έχει ειπωθεί, η αγωγή επιδόθηκε στον εφεσείοντα στις 7.10.94. Αυτό υποδηλώνει πως ο εφεσείων έλαβε γνώση ότι ενάγεται ως εγγυητής δυνάμει της γραπτής συμφωνίας εγγυήσεως που εξειδικεύεται στην αγωγή. Αδιαφορώντας όμως για τις συνέπειες, παρέλειψε να προβεί στα δέοντα για την έγκαιρη προώθηση της υπεράσπισης της πλαστογραφίας που τότε μόνο θυμήθηκε να προβάλει, όταν άρχισαν να γίνονται αισθητές οι συνέπειες της αδιαφορίας του.

Δεν έχουν τεθεί ενώπιόν μας λόγοι που να δικαιολογούν την αδράνεια του εφεσείοντα. Από την ημερομηνία που έγινε η επίδοση της αγωγής μέχρι τον χρόνο που ο ίδιος διαπίστωσε την ανάγκη ανατροπής της πορείας της διαδικασίας στην αγωγή και παραμερισμού της απόφασης που εκδόθηκε εναντίον του παρήλθε μεγάλο χρονικό διάστημα και η διαδικασία πέρασε από διάφορα στάδια μέσα από τα οποία ο εφεσείων έγκαιρα θα μπορούσε να είχε προβεί στα δέοντα νομικά διαβήματα για προώθηση της κατάλληλης υπεράσπισης οπότε έγκαιρα θα ανέκυπτε και το θέμα εξασφάλισης προς χρήση κατά την πρωτόδικη διαδικασία της μαρτυρίας που τώρα ζητείται άδεια για προσαγωγή εφόσον η πραγματική υπόσταση του συγκεκριμένου συμβολαίου ενοικιαγοράς καθόσον αφορά την εμπλοκή του εφεσείοντα ήταν στον ίδιο γνωστή από την αρχή.

Κατόπιν των ανωτέρω, καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως αυτό που τώρα ο εφεσείων επιδιώκει με την υπό κρίση αίτηση, ήταν πραγματοποιήσιμο κατά τα πρώτα στάδια της πρωτόδικης διαδικασίας. Η αμέλεια που επέδειξε ο εφεσείων για χρήση πρωτοδίκως της μαρτυρίας που τώρα ζητά την προσαγωγή της, οδηγεί στην αποτυχία της αίτησης. Ενόψει αυτής της κατάληξης κρίνουμε πως είναι περιττή η εξέταση των άλλων δύο προϋποθέσεων που η νομολογία υπαγορεύει.