|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1998) 1 ΑΑΔ 440
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΝΑΥΤΟΔΙΚΕΙΟΥ
ΣΥΝΕΚΔΙΚΑΖΟΜΕΝΕΣ ΑΓΩΓΕΣ ΑΡ. 193/96
και 194/96.
ΕΝΩΠΙΟΝ
: Π. ΚΑΛΛΗ, Δ.Μεταξύ:
1. Κύπρος Αντωνίου & Υιός Λτδ (Αγωγή 193/96)
2. Γεώργιος Τσαππής Ισορροπημένες
Ζωωτροφές Λτδ (Αγωγή 194/96)
Εναγόντων
και
Του πλοίου "SPRINGWOOD" που τώρα
βρίσκεται στο λιμάνι Λεμεσού,
Εναγομένων.
________________
27 Φεβρουαρίου, 1998
.Για τους Ενάγοντες: Α. Χαβιαράς.
Για το Εναγόμενο Πλοίο: Ν. Ιωάννου (κα.)
________________
Ε Ν Δ Ι Α Μ Ε Σ Η Α Π Ο Φ Α Σ Η (ex tempore)
Η παρούσα διαδικασία αφορά σε αξίωση των εναγόντων για ζημιά που προκλήθηκε σε φορτίο σόγιας στη διάρκεια του ταξιδιού του από την Αργεντινή προς την Κύπρο.
Η ευπαίδευτη συνήγορος των εναγομένων κάλεσε σαν μάρτυρα υπεράσπισης τον κ. Μάρκο Καραμοντάνη, Επιθεωρητή Πλοίων, Ειδικό στις επιθεωρήσεις φορτίων. Τον ρώτησε κατά πόσο είχε και στο παρελθόν επιθεωρήσει πλοία με φορτίο προερχόμενο από την Αργεντινή και τον κάλεσε να προβεί σε σύγκριση της κατάστασης του φορτίου εκείνων των πλοίων με την κατάσταση του επίδικου φορτίου. Σκοπός της ερώτησης, όπως ανάφερε η ευπαίδευτη συνήγορος, ήταν να καταδείξει ότι φορτία τα οποία είχαν προέλευση την Αργεντινή ήταν της ίδιας κατάστασης με το επίδικο φορτίο. Ο ευπαίδευτος συνήγορος των εναγόντων ήγειρε ένσταση.
Εξέτασα την ένσταση στη διάρκεια ολιγόλεπτου διαλείμματος. ΄Εχω την άποψη ότι το θεμα διέπεται από τον κανόνα που ρυθμίζει την προσαγωγή μαρτυρίας για όμοια γεγονότα. Οι αρχές που διέπουν την προσαγωγή τέτοιας μαρτυρίας είναι οι ίδιες τόσο στις ποινικές όσο και στις πολιτικές υποθέσεις (Βλ. Phipson on Evidence, 14η έκδοση, παράγ. 17-24 και 17-65). H αποδοχή μαρτυρίας για όμοια γεγονότα είναι ζήτημα που εμπίπτει εντός της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου. Ιδού πως πραγματεύεται το θέμα ο Phipson (πιο πάνω), στην παραγ. 17-25:
"Εven where evidence of 'similar facts' is admissible in law the court in a civil case
has a discretion to and should reject such evidence unless if accepted it would not merely 'afford a reasonable presumption as to the matter in dispute but would be reasonably conclusive, and would not raise a difficult and doubtful controversy of precisely the same kind as that which the jury have to determine'".Σε ελληνική μετάφραση
:"Ακόμα και όταν μαρτυρία 'για όμοια γεγονότα' είναι σύμφωνα με το νόμο αποδεκτή, το δικαστήριο σε μια πολιτική υπόθεση έχει διακριτική ευχέρεια και πρέπει να απορρίπτει τέτοια μαρτυρία, εκτός εάν όπου γίνει δεκτή όχι μόνο απλώς θα προσφέρει ένα εύλογο τεκμήριο αναφορικά με το επίδικο ζήτημα, αλλά θα είναι εύλογα πειστική και δεν θα εγείρει μια δύσκολη και αμφισβητούμενη αντιδικία ακριβώς του ιδίου είδους όπως εκείνη την οποία πρέπει να αποφασίσουν οι ενόρκοι."
Στην υπόθεση Νικολάου & Υιοί ν. Επαρχιακού Λειτουργού Εργασίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 261, 266,το ζήτημα έχει τεθεί ως πιο κάτω:
"Μαρτυρία για όμοια γεγονότα είναι δυνατό να εισαχθεί εφόσον κρίνεται ότι είναι σχετική με κάποιο επίδικο ζήτημα έτσι που να μπορεί να έχει επίδραση πάνω στο ζήτημα της ενοχής ή της αθωότητας του κατηγορουμένου."
Στην Akak Marine Co. v. Διευθυντή Τμήματος Τελωνείων (1994) 1 Α.Α.Δ. 644, το ζήτημα έχει τεθεί ως ακολούθως:
"Για να γίνει δεκτή μαρτυρία αφεαυτής άσχετη με το επίδικο θέμα θα πρέπει η ομοιότητα να είναι τέτοια ώστε να προσιδιάζει προς ιδιαίτερο τρόπο λειτουργίας με αποτέλεσμα να δημιουργείται σοβαρή πιθανότητα επαναληπτικής συμπεριφοράς."
Στην
Mood Music Publishing Co. Ltd. v. De Wolfe Ltd (1978) Ch. 119 ο Lord Dennig, M.R., έθεσε το ζήτημα ως πιο κάτω:"The adimissibility of evidence as to 'similar facts' has been much considered in the criminal law ... The criminal courts have been very careful not to admit such evidence unless its probative value is so strong that it should be received in the interests of justice: and its admission will not operate unfairly to the accused. In civil cases the courts have followed a similar line but have not been so chary of admitting it. In civil cases the courts will admit evidence of similar facts if it is logically probative, that is, if it is logically relevant in determining the matter which is in issue: provided that it is not oppressive or unfair to the other side: and also that the other side has fair notice of it and is able to deal with it."
Σε ελληνική μετάφραση
:" Η δεκτότητα μαρτυρίας σε σχέση με παρόμοια γεγονότα έχει εξεταστεί στις ποινικές υποθέσεις... Τα ποινικά δικαστήρια ήταν πολύ προσεκτικά να μην δεκτούν τέτοια μαρτυρία εκτός αν η αποδεικτική αξία της είναι τόσο ισχυρή που πρέπει να γίνει δεκτή προς το συμφέρον της δικαιοσύνης: και η αποδοχή της δεν θα λειτουργήσει άδικα για τον κατηγορούμενο. Στις πολιτικές υποθέσεις τα δικαστήρια έχουν ακολουθήσει παρόμοια γραμμή αλλά δεν ήταν τόσο φειδωλά στην αποδοχή της. Στις πολιτικές υποθέσεις τα δικαστήρια θα δεχθούν μαρτυρία για παρόμοια γεγονότα εάν είναι λογικά σχετική για την επίλυση του θέματος που είναι επίδικο: νοουμένου ότι δεν είναι καταπιεστική ή άδικη για την άλλη πλευρά και επίσης
ότι η άλλη πλευρά είχε δίκαιη ειδοποίηση και είναι σε θέση να την αντιμετωπίσει."
Φαίνεται από τα πιο πάνω ότι το δικαστήριο έχει διακριτική ευχέρεια να απορρίψει την μαρτυρία για όμοια γεγονότα έστω και αν αυτή είναι σχετική με κάποιο επίδικο θέμα. Είναι πρόδηλο ότι η άλλη πλευρά δεν είχε ειδοποιηθεί με οποιοδήποτε τρόπο για την προσαγωγή αυτής της μαρτυρίας, και εφόσο έχει κλείσει την υπόθεση της, δεν είναι σε θέση να την αντιμετωπίσει. Θα ήταν επομένως καταπιεστικό και άδικο για την άλλη πλευρά να γίνει δεκτή η σχετική μαρτυρία. Η ένσταση για τη δεκτότητα της επιτυγχάνει.
Π. ΚΑΛΛΗΣ,
Δ.
/ΕΑΠ.