|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2016:D282
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Αρ. Υπόθεσης: 1908/2012)
15 Ιουνίου, 2016
[Δ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ/ΣΤΗΣ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 146 ΚΑΙ 28 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΤΡΙΛΛΙΔΗΣ,
Αιτητής,
- ΚΑΙ -
ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΚΥΠΡΟΥ,
Καθ΄ων η αίτηση.
---------
Α. Κωνσταντίνου, για τον αιτητή.
Μ. Αντωνίου (κα) για Χρυσαφίνης & Πολυβίου ΔΕΠΕ, για τους καθ΄ ων η αίτηση.
Ο Π. Κουκουνίδης, ενδιαφερόμενο μέρος, εμφανίζεται αυτοπροσώπως.
---------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.: Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής επιζητεί την ακύρωση της απόφασης των καθ΄ ων η αίτηση ημερ. 6.11.2012, με την οποία προήγαγαν μετά από επανεξέταση τον Παναγιώτη Κουκουνίδη (ΕΜ) στη θέση του Ανώτερου Λειτουργού Στήριξης Παραγωγής - Υπηρεσία Μοντάζ, αναδρομικά από 1.2.2009. Η επανεξέταση έλαβε χώρα εν όψει της ακυρωτικής απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Τριλλίδης ν. ΡΙΚ, Υποθ. Αρ. 333/09, 16.9.2011, υπό Κωνσταντινίδη, Δ., δυνάμει της οποίας ακυρώθηκε η προαγωγή του εκεί ΕΜ Μ. Χρυσάνθου και υποψηφίου στην παρούσα διαδικασία.
Το διοικητικό συμβούλιο του Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου (ΔΣ) κατά τη συνεδρίαση του ημερ. 6.11.2012 αφού έλαβε γνώση της ακυρωτικής απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου, αποφάσισε όπως επανεξετάσει το θέμα πλήρωσης της επίδικης θέσης με βάση τον ουσιώδη χρόνο, δηλαδή στις 12.1.2009, χρόνο λήψης της πρώτης ακυρωθείσας απόφασης του ΔΣ, όπως άλλωστε του υπέδειξε και ο νομικός του σύμβουλος. Αξιολογώντας τους υποψηφίους με βάση τα προσόντα του σχεδίου υπηρεσίας της θέσης υιοθέτησε την άποψη της Συμβουλευτικής Επιτροπής Επιλογής (ΣΕΕ): πέντε από τους υποψηφίους δεν πληρούσαν τα απαιτούμενα από το σχέδιο υπηρεσίας προσόντα, ειδικότερα το απαιτούμενο από την παράγραφο 1 προσόν. Σημειώνω ότι με την προκήρυξη της επίδικης θέσης ως συγκεκριμένη ειδικότητα καθορίστηκε το Μοντάζ.
Εν τέλει το ΔΣ λαμβάνοντας υπόψη όλα τα ενώπιον του στοιχεία έκρινε ως τον καταλληλότερο για τη θέση το ΕΜ και αποφάσισε ομόφωνα την προαγωγή του αναδρομικά από 1.2.2009.
Ο αιτητής επικαλείται αριθμό νομικών ισχυρισμών για να επιτύχει ακύρωση της επίδικης απόφασης. Ισχυρίζεται ότι το ΔΣ κάτω από πλάνη και έλλειψη δέουσας έρευνας δεν συνυπολόγισε υπέρ του την υπεροχή του στην πείρα, που αποκτήθηκε στην τελευταία θέση που προηγείται της επίδικης και προσθέτει στην αξία του αιτητή. Παράλειψη μνείας της υπεροχής του στα πρακτικά ανατρέπει άρδην τη συγκριτική εικόνα μεταξύ των δύο διαδίκων.
Τόσο οι καθ΄ ων η αίτηση όσο και το ίδιο το ΕΜ απορρίπτουν τον πιο πάνω ισχυρισμό υποστηρίζοντας, με παραπομπή στο σχετικό απόσπασμα από την επίδικη απόφαση, ότι το ΕΜ είχε ανάλογη προηγούμενη πείρα στη θέση Λειτουργού Στήριξης Παραγωγής στην Υπηρεσία Τεχνικών Συσκευών, σχετική με τα καθήκοντα της θέσης. Αντιθέτως, η πείρα του αιτητή, λήφθηκε σοβαρά υπόψη από το ΔΣ κατά τη σύγκριση όλων των υποψηφίων πριν τη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης.
Ο ανωτέρω λόγος ακύρωσης κρίνεται βάσιμος. Διαπιστώνω ότι ενώ το ΔΣ σύγκρινε τους υποψηφίους μεταξύ τους αναφορικά με την αξία, τα προσόντα και την αρχαιότητα με επιμέρους σύγκριση και αναφορά σ΄ αυτά, δεν φαίνεται να έπραξε το ίδιο και με το στοιχείο της πείρας του αιτητή. Ειδική αναφορά έγινε μόνο σε σχέση με το ΕΜ.
Ενέργεια η οποία κρίνεται πλημμελής και οδήγησε κατά πλάνη στο μη συνυπολογισμό της ουσιαστικής πείρας υπέρ του αιτητή: που αποκτήθηκε στην Υπηρεσία Μοντάζ, όπως καθορίστηκε από την ίδια την προκήρυξη της θέσης και λαμβάνεται υπόψη μέχρι την 12.1.2009, ημέρα λήψης της πρώτης ακυρωθείσας απόφασης του ΔΣ. Ο αιτητής υπηρετούσε στην Υπηρεσία Μοντάζ του Ιδρύματος από το 1992, στη θέση Μοντέρ Ταινιών και Μαγνητοταινιών VIDEO III και προήχθηκε την 1.9.2000 στη θέση Λειτουργού Στήριξης Παραγωγής, στην ίδια Υπηρεσία. Το δε έτος 2007 (επισυνημμένο 3 στη γραπτή αγόρευση του αιτητή), ο αιτητής τίθεται επικεφαλής της Υπηρεσίας και από 16.2.2006 αναλαμβάνει και τον συντονισμό της Υπηρεσίας ενώ το ΕΜ ως όγδοος τη τάξει στην Υπηρεσία Χειριστών Τεχνικών Συσκευών. Το ΕΜ κατέλαβε τη θέση χειριστή τεχνικών συσκευών 3ης τάξης από 1.9.1990 και τη θέση χειριστή τεχνικών συσκευών 2ης τάξης από 31.12.2000.
Προκύπτει από τα ανωτέρω και τις ετήσιες εκθέσεις για τα έτη 2003-2004 και 2006-2007 ότι ο αιτητής έχει τουλάχιστον ευρεία και μακρά πείρα στην Υπηρεσία. Όπως έχει κατ΄ επανάληψη νομολογηθεί η πείρα για να είναι αποφασιστικής σημασίας θα πρέπει να έχει ανακτηθεί στην τελευταία θέση που προηγείται της επίδικης: Παπανδρέου ν. Δημοκρατίας (Αρ.2) (2009) 3 Α.Α.Δ. 568, 571, Μιχαηλίδου ν. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 112, 118, Μεστάνας ν. Δημοκρατίας (2001) 3 Α.Α.Δ. 213, 218 και προσμετρά ως στοιχείο αξίας εκεί όπου σχετίζεται με τα καθήκοντα της θέσης. Δημοκρατία ν. Παπαχριστοδούλου (2002) 3 Α.Α.Δ. 329, 341.
Η θέση του ΕΜ ότι η πείρα του αυτή δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη από το ΔΣ κατά την επιλογή του καταλληλότερου υποψηφίου για προαγωγή στη θέση, γιατί αυτή ήδη προσμετρήθηκε υπέρ του ώστε να κριθεί ως υποψήφιος ότι πληρείται η απαιτούμενη από το σχέδιο υπηρεσίας της θέσης εναλλακτική πρόνοια: «Για προσωπικό που υπηρετούσε στο Ρ.Ι.Κ. κατά την 1.1.2001 μακρά και ευδόκιμη υπηρεσία στη θέση Λειτουργού Στήριξης Παραγωγής σε συγκεκριμένη ειδικότητα ή ειδικότητες.»
Από την εν λόγω πρόνοια του σχεδίου υπηρεσίας προκύπτει, ότι ο αιτητής μέχρι την 1.1.2001 κατείχε οχτάχρονη πείρα στην προηγούμενη της επίδικης θέση, στοιχείο που θα έπρεπε τουλάχιστον να ληφθεί υπόψη, ως πείρα που αποκτήθηκε πρόσθετα της προνοούμενης στο σχέδιο υπηρεσίας. Παναγιώτου κ.α. ν. ΕΔΥ, Συνεκδ. Υποθέσεις Αρ. 920/07, 928/07, 1008/07, 1198/07, 5.11.2010:
«Όπως επανειλημμένα έχει νομολογηθεί, το στοιχείο της πείρας εμπίπτει στο γενικότερο παράγοντα της αξίας και η τυχόν ύπαρξή του ενισχύει την αξία ενός υποψηφίου. (Piperi v. The Republic (1984) 3 CLR 1306, Ierides v. The Republic (1980) 3 CLR 103). Επομένως, η πείρα ήταν ένα στοιχείο το οποίο θα έπρεπε να είχε ληφθεί υπόψη. Το γεγονός δε ότι το στοιχείο της πείρας ήταν με βάση το Σχέδιο Υπηρεσίας κάτι που μπορούσε να ληφθεί και λήφθηκε υπόψη ως πλεονέκτημα (πείρα σχετική με τα καθήκοντα της θέσης) αυτό δεν σημαίνει ότι η πείρα ενός υποψηφίου η οποία είναι μεγαλύτερη από εκείνη που στοιχειοθετεί το πλεονέκτημα, θα πρέπει να αγνοείται. Όπως υποδείχθηκε, μεταξύ άλλων, και στην απόφαση της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση Πάντης ν. Συμβουλίου Αποχετεύσεων Λεμεσού-Αμαθούντος (2001) 3Β ΑΑΔ 1089, στην οποία παρέπεμψε ο συνήγορος του αιτητή, σε περιπτώσεις όπως η παρούσα, δεν έχει σημασία αν το ίδιο στοιχείο προσμέτρησε και για άλλους σκοπούς, αφού η λαμβανόμενη υπόψη πείρα αποκτήθηκε πρόσθετα εκείνης που διαλαμβάνει το Σχέδιο Υπηρεσίας. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι επιτρέπεται η διπλή χρήση σε περίπτωση ταυτοσημίας του ενός με το άλλο. Σημαίνει μόνο ότι επιτρέπεται να ληφθεί υπόψη ως επιπρόσθετο προσόν εκείνο που υπερβαίνει το απαιτούμενο, ώστε το καθένα να έχει την αυτοτέλειά του.»
Καταλήγω ότι η μη αναφορά και ενασχόληση του ΔΣ με το στοιχείο της πείρας και για τον αιτητή, συνιστά πλάνη περί τα πράγματα και έλλειψη δέουσας έρευνας. Η στοιχειοθέτηση δε αυτού του λόγου ακύρωσης επιφέρει ακυρότητα της επίδικης απόφασης. Είναι άγνωστες οι επιπτώσεις που δυνατόν να είχε η ορθή αντιμετώπιση του ζητήματος και η αναπλήρωση του κενού που εντοπίστηκε.
Η απουσία αναφοράς από την Επιτροπή στο στοιχείο της πείρας δεν διασώζεται, ούτε από το τεκμήριο της κανονικότητας. Χαραλάμπους κ.α. ν. ΕΔΥ, Συνεκδ. Υποθέσεις ΑΡ. 926/08, 1359/08, 19.10.2010:
«.Δεν φαίνεται να είχε ληφθεί υπόψη και να είχε αξιολογηθεί από την Επιτροπή η επαγγελματική πείρα της αιτήτριας στα πλαίσια αξιολόγησης των συναρτωμένων με την αξία της αιτήτριας, παραγόντων.
[.]
.Σύμφωνα με τη νομολογία, απόφαση που δεν βασίζεται επί όλων των σχετικών παραγόντων αποτελεί απόφαση που λαμβάνεται ύστερα από πλημμελή άσκηση διακριτικής ευχέρειας. (Βλ. Kyprianides v. Republic (1965) 3 C.L.R. 519, Goulelis v. Republic (1970) 3 C.L.R. 81, Carayiannis v. Republic (1969) 3 C.L.R. 341 και Christides v. Republic (1966) 3 C.L.R. 732). Περαιτέρω απόφαση που λαμβάνεται κατά παραγνώριση ουσιώδους παράγοντα - όπως είναι εδώ η περίπτωση - αποτελεί απόφαση αντίθετη προς το Νόμο εντός της εννοίας του άρθρου 146.1 του Συντάγματος. (Βλ. Yiallourides v. Republic (1969) 3 C.L.R. 379).»
Η επίδικη απόφαση θα πρέπει να ακυρωθεί και για ακόμη ένα λόγο: το ΔΣ δεν αξιολόγησε τα πρόσθετα, μη απαιτούμενα, προσόντα του αιτητή, ούτε έδωσε σ΄ αυτά οποιαδήποτε βαρύτητα. Πεπλανημένα λοιπόν το ΔΣ έκρινε ότι στα προσόντα αιτητής και ΕΜ ισοβαθμούσαν. Ο αιτητής κατέχει δύο σημαντικά πρόσθετα μη απαιτούμενα προσόντα, άμεσα σχετικά με τα καθήκοντα της θέσης: πιστοποιητικό σπουδών Κινηματογράφου, Παραγωγής και Μοντάζ, διετούς διάρκειας στο Institut de Formation Cinematographique του Παρισιού (Ανώτερη Σχολή Κινηματογράφου) και από το Conservatoire Independent De Cinema Francois, με υποτροφία της Γαλλικής κυβέρνησης. Το ΕΜ κατέχει δίπλωμα ΜΑ από το Πανεπιστήμιο της Πράγας στον Κλάδο Telecommunications Technique, το οποίο κρίθηκε από το ΔΣ ως το απαιτούμενο από το σχέδιο υπηρεσίας δίπλωμα ή τίτλος. Δεν επιτρεπόταν λοιπόν να προσμετρήσει υπέρ του ΕΜ δύο φορές ως απαιτούμενο από το σχέδιο υπηρεσίας και ως μη απαιτούμενο πρόσθετο προσόν. Και αυτό άσχετα αν το ΚΥΣΑΤΣ αναγνώρισε το ανωτέρω δίπλωμα ως βασικό πανεπιστημιακό δίπλωμα και ως μεταπτυχιακό.
Ο ισχυρισμός των καθ΄ ων η αίτηση και του ΕΜ ότι δεν εμφιλοχώρησε πλάνη κατά τη λήψη της επίδικης απόφασης, δεν ευσταθεί. Όπως προκύπτει από το πρακτικό της επίδικης απόφασης το ΔΣ ουδόλως ασχολήθηκε με το ζήτημα και ότι τα προσόντα περιέχονται στους προσωπικούς φακέλους των υποψηφίων και έτυχαν ανάλογης αξιολόγησης και λήφθηκαν υπόψη και τους δόθηκε η αρμόζουσα βαρύτητα.
Σύμφωνα με την ισχύουσα νομολογία το ΔΣ της αρχής είχε δύο καθήκοντα: (α) να κρίνει τα πιο πάνω προσόντα του αιτητή και των άλλων υποψηφίων αν ήταν σχετικά ή όχι με τα καθήκοντα της υπό πλήρωσης θέσης. Στην παρούσα περίπτωση το ΔΣ δεν καθόρισε αν τα εν λόγω προσόντα ήταν σχετικά με τα καθήκοντα της θέσης ή όχι, όπως είχε καθήκον να πράξει. Ούτε καν έκανε αναφορά σε αυτά (Γιαγκουλλής ν. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 481, 484) και (β) να καθορίσει ποια ακριβώς βαρύτητα του προσέδωσε, καθήκον το οποίο δεν εκπλήρωσε. Απόφαση Πλήρους Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Χριστοδούλου ν. Δημοκρατίας (2009) 3 Α.Α.Δ. 164, 171.
Η πιθανότητα ότι εμφιλοχώρησε πλάνη του ΔΣ στη διαδικασία λήψης της επίδικης απόφασης αναφορικά με τα πρόσθετα προσόντα του αιτητή, ως ανωτέρω περιγράφεται, μπορεί να αποτελέσει λόγο ακύρωσης της προσβαλλόμενης απόφασης. Δεν είναι σε θέση το Δικαστήριο να εκτιμήσει σε ποιο βαθμό η πλάνη επηρέασε την απόφαση του καθ΄ ου η αίτηση ΔΣ. Ζένιος v. Δημοκρατίας (1983) 3 Α.Α.Δ. 1181, 1183 και 1184, Κωνσταντίνου ν. Συμβ. Αμπελ. Προϊόντων (1992) 3 Α.Α.Δ. 228, 235.
Εν όψει της επιτυχίας των ανωτέρω λόγων ακυρώσεως δεν θα εξετάσω τους λοιπούς λόγους.
Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται.
Επιδικάζονται €1.300 έξοδα υπέρ του αιτητή και εναντίον των καθ΄ ων η αίτηση, πλέον ΦΠΑ αν επιβάλλεται.
/ΦΚ Δ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.