|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2016:D306
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ANAΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1381/2013)
28 Ιουνίου, 2016
[ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
TERRENCE JAMES ECKERSALL, ΩΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ MICHAEL JOHN ECKERSALL,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ,
2. ΓΕΝΙΚΟΥ ΛΟΓΙΣΤΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Καθ΄ων η Αίτηση.
Μ. Χριστοδούλου για Γ. Πολυχρόνη, για τον Αιτητή.
Ειρ. Νεοφύτου (κα), για τους Καθ΄ων η Αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.: Ο κος Michael John Eckersall και η σύντροφός του κα Wendy Anne Fawcett υπέβαλαν στις 3.11.2008 ως ανδρόγυνο αίτηση για παραχώρηση ειδικής χορηγίας για την αγορά διαμερίσματος στο Παραλίμνι.
Η αίτηση εγκρίθηκε για το ποσό των €11.904,94. Δικαιούχος ήταν ο κος Eckersall και στις 26.1.2009 εκδόθηκε σχετική επιταγή στο όνομά του. Ο δικαιούχος είχε εν τω μεταξύ αποβιώσει στις 22.12.2008. Ο γιος του και διαχειριστής της περιουσίας του, αιτητής στην παρούσα, κατήγγειλε στην Αστυνομία κλοπή και πλαστογράφηση της πιο πάνω επιταγής η οποία είχε εξαργυρωθεί παράνομα από την κα Fawcett στις 13.3.2009. Στις 14.1.2010 ο Γενικός Εισαγγελέας απέστειλε γνωμάτευση στο Γενικό Διευθυντή Υπουργείου Οικονομικών πως επρόκειτο περί έκδοσης παράνομης ευμενούς διοικητικής απόφασης εν αγνοία της αρμόδιας αρχής πως εμφιλοχώρησε ο θάνατος του δικαιούχου με αποτέλεσμα το διοικητικό όργανο να έχει υποχρέωση να ανακαλέσει την παράνομη πράξη. Εναντίον της κας Fawcett ηγέρθη αγωγή από το Γενικό Εισαγγελέα η οποία οδήγησε στην έκδοση εναντίον της απόφασης για καταβολή του ποσού της επιταγής στο Γενικό Εισαγγελέα. Παράλληλα, στην κα Fawcett επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης με αναστολή στα πλαίσια ποινικής υπόθεσης η οποία καταχωρήθηκε από τον Αστυνομικό Διευθυντή Αμμοχώστου.
Ο αιτητής στην παρούσα απευθύνθηκε στην Υπηρεσία Χορηγιών και Επιδομάτων και στο Γενικό Λογιστήριο στις 24.9.2012 ρωτώντας κατά πόσο θα επανεκδοθεί επιταγή ενόψει της πλαστογράφησης. Η απάντηση της Υπηρεσίας Χορηγιών και Επιδομάτων του Υπουργείου Οικονομικών ημερ. 17.10.2012 ήταν αρνητική καθότι ο δικαιούχος είχε αποβιώσει πριν την έκδοση της απόφασης της Υπηρεσίας Χορηγιών και συνεπώς την έκδοση της σχετικής επιταγής, κάτι το οποίο η Υπηρεσία δεν γνώριζε ώστε να απορρίψει το αίτημα εξ αρχής αφού με το θάνατο του δικαιούχου η αίτηση θα παρέμενε χωρίς αντικείμενο.
Στις 11.2.2013 ο αιτητής στην παρούσα απέστειλε εκ νέου επιστολή στο Γενικό Λογιστήριο μέσω του δικηγόρου του διεκδικώντας επανέκδοση της επιταγής. Η απάντηση του Γενικού Λογιστηρίου ημερ. 14.3.2013 ήταν στην ουσία η ίδια με την απόφαση της Υπηρεσίας Χορηγιών προς τον ίδιο τον αιτητή, ότι δηλαδή ο δικαιούχος είχε αποβιώσει πριν τη λήψη της απόφασης από την αρμόδια Υπηρεσία για παροχή της ειδικής χορηγίας στον ίδιο και ως εκ τούτου, η επιταγή δεν μπορούσε να εκδοθεί.
Οι καθ' ων η αίτηση ήγειραν προδικαστική ένσταση ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν είναι εκτελεστή για δύο λόγους: Πρώτον επειδή αφορά σε χρηματική διαφορά αναγόμενη στο πεδίο του ιδιωτικού δικαίου και, δεύτερον, αποτελεί πληροφοριακή πράξη.
Από την πλευρά του ο αιτητής εισηγείται πως πρόκειται περί χορηγίας η οποία δίδεται από το κράτος ως στοιχείο περιουσίας το οποίο προστατεύεται από το άρθρο 1 του Πρώτου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ σε συνδυασμό με το άρθρο 14 και άρα η πράξη είναι εκτελεστή και όχι ιδιωτικού δικαίου. Περαιτέρω, με την επιστολή του δικηγόρου του αιτητή ημερ. 11.2.2013, υποβλήθηκαν νέα στοιχεία τα οποία έχρηζαν νέας έρευνας, δηλαδή η καταδίκη της συμβίας του δικαιούχου η οποία παρανόμως εξαργύρωσε την επιταγή και η απόφαση στην εναντίον της αγωγή για την επιστροφή του ποσού της επιταγής.
Προβάλλονται περαιτέρω νομικοί ισχυρισμοί ως προς την αρμοδιότητα του οργάνου που εξέδωσε την προσβαλλόμενη απόφαση, πλάνη ως προς την ερμηνεία του Νόμου 91(Ι)/2006 αναφορικά με το κατά πόσο ο θάνατος του δικαιούχου πριν την έκδοση της απόφασης ήταν καθοριστικός. Εξάλλου, η δοθείσα έγκριση δεν έπρεπε να ανακληθεί ως πράξη ευμενής για το διοικούμενο αφού δεν συνέτρεχε λόγος δημοσίου συμφέροντος ενώ αφ' ης στιγμής τα δικαιώματα που δημιουργήθηκαν είναι περιουσιακά, τότε αυτά μεταβιβάζονται στους κληρονόμους και κατ' επέκταση στο διαχειριστή της περιουσίας.
Η κατάληξη
Έχω τη γνώμη ότι η προδικαστική ένσταση θα πρέπει να γίνει δεκτή.
Παρατηρώ πως ενώπιον του Γενικού Λογιστή τέθηκε στις 29.1.2010 από την Υπηρεσία Χορηγιών και Επιδομάτων του Υπουργείου Οικονομικών, η γνωμάτευση του Γενικού Εισαγγελέα ημερ. 14.1.2010. Σε αυτήν περιγράφονταν τα βήματα που έπρεπε να ακολουθηθούν αναφορικά όχι μόνο με την ανάκληση, αλλά και με την είσπραξη του ποσού της επιταγής από την κα Fawcett και ό,τι θα έπρεπε να ακολουθήσει σε τυχόν παράλειψή της να το πράξει, δηλαδή την έγερση αγωγής και τη διεξαγωγή ποινικής έρευνας για την ισχυριζόμενη, τότε, πλαστογράφηση της επιταγής. Δύο βήματα καθαρά ανεξάρτητα μεταξύ τους.
Συνεπώς, η περιγραφή των επικαλούμενων από το δικηγόρο του αιτητή γεγονότων ουδόλως επέδρασαν στην έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης ώστε και να θεωρούνταν ως νέα στοιχεία τα οποία η διοίκηση να είχε λάβει, ή να έπρεπε να είχε λάβει, υπόψη για την έκδοση νέας πλέον απόφασης η οποία να ήταν και εκτελεστή.
Έχοντας αυτά υπόψη, είναι φανερό πως πρόκειται για πράγματι πληροφοριακή πράξη, η οποία ποσώς δεν πρόσθετε στην ήδη αποσταλείσα απόφαση της Υπηρεσίας Χορηγιών της αρμόδιας Υπηρεσίας η οποία προχώρησε και στην εν λόγω ανάκληση. Πρέπει να διακρίνουμε εδώ πως δεν είναι απλώς η εκδοθείσα από το Γενικό Λογιστήριο επιταγή που ανακλήθηκε, αλλά η εξ αρχής έγκριση της Υπηρεσίας Χορηγιών και Επιδομάτων η οποία προηγείται της έκδοσης της επιταγής και αποτελεί προϋπόθεσή της. Εξάλλου, η κατοπινή επιστολή του Γενικού Λογιστηρίου ενημερώνει τον δικηγόρο του αιτητή πως δεν μπορεί να εκδώσει τη ζητούμενη επιταγή ακριβώς επειδή η «αρμόδια Υπηρεσία για παροχή της ειδικής χορηγίας» έλαβε την απόφασή της μετά που ο πατέρας του αιτητή είχε αποβιώσει.
Ενόψει της πιο πάνω κατάληξης, κρίνω πως η ενασχόληση με οποιοδήποτε άλλο από τα εγειρόμενα θέματα θα είχαν μόνο ακαδημαϊκό χαρακτήρα και ο ρόλος του Δικαστηρίου δεν είναι αυτός.
Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται δυνάμει του Άρθρου 146.4(α) του Συντάγματος με €1.000 έξοδα εναντίον του αιτητή. Η προσφυγή απορρίπτεται.
(Υπ.) Γ. Ερωτοκρίτου, Δ.