|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2016:D195
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1480/2012)
13 Απριλίου, 2016
[Κ. ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ/ΣΤΗΣ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 28 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΧΕΙΜΩΝΙΔΗΣ,
Aιτητής,
ΚΑΙ
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΟΥ
ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΦΥΣΙΚΩΝ ΠΟΡΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ,
Καθ'ου η Αίτηση.
---------------
Γ. Καλλή, για τον Αιτητή.
Τ. Ιακωβίδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τον Καθ'ου η Αίτηση.
---------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.: Ο αιτητής προσβάλλει την απόφαση του Υπουργού Γεωργίας, Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος (στο εξής «ο Υπουργός»), με την οποία απορρίφθηκε η ιεραρχική προσφυγή του κατά της απόρριψης του αιτήματός του για άδεια αλιείας κατηγορίας Α΄ και Β΄ για το 2012 από το Διευθυντή Τμήματος Αλιείας και Θαλασσίων Ερευνών.
Με ανακοίνωση του Υπουργείου Γεωργίας, Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος, η οποία δημοσιεύθηκε στις 2.9.2011, γνωστοποιήθηκε ότι το Τμήμα Αλιείας και Θαλασσίων Ερευνών δεχόταν αιτήσεις ενδιαφερομένων για απόκτηση επαγγελματικής άδειας παράκτιας αλιείας μικρών σκαφών κατηγορίας Α΄ (πλήρους απασχόλησης), Β΄ (μερικής απασχόλησης) και Γ΄ (περιοδικής απασχόλησης), πολυδύναμη άδεια και άδεια τράτας για το έτος 2012.
Στις 15.9.2011, ο αιτητής υπέβαλε αίτηση για Έκδοση Παράκτιας Αλιείας Κατηγορίας Α, για το σκάφος «Alexia» (Αρ. Νηολόγησης LL12520) για την περιοχή του Αλιευτικού Καταφυγίου Λάρνακας.
Με συστημένη επιστολή, ημερομηνίας 6.12.2011, ο Διευθυντής του Τμήματος Αλιείας πληροφόρησε τον αιτητή ότι η αίτησή του για άδειες παράκτιας αλιείας κατηγορίας Α΄ και Β΄ «δεν έχει εγκριθεί» γιατί, όπως διαπιστώθηκε από διεξαχθείσα διοικητική έρευνα, δεν πληρούνταν στην περίπτωσή του οι προϋποθέσεις του άρθρου 13(3)(δ) του περί Αλιείας Νόμου, Kεφ.135 (ως έχει τροποποιηθεί) - («ο Νόμος»), σύμφωνα με τον οποίο για τη χορήγηση των συγκεκριμένων αδειών απαιτείτο η προσκόμιση αποδείξεων ότι η ετήσια παραγωγή του υπερέβαινε τα 1000 κιλά και ότι οι μέρες εργασίας του εντός του έτους, ήταν περισσότερες από 120.
Με την ίδια επιστολή, ο αιτητής ενημερώθηκε ότι είχε εγκριθεί για άδεια παράκτιας αλιείας μικρών σκαφών κατηγορίας Γ΄(περιοδικής απασχόλησης).
Στις 29.12.2011, ο αιτητής υπέβαλε ιεραρχική προσφυγή στον Υπουργό εναντίον της απόφασης του Διευθυντή, σύμφωνα με τον Κανονισμό 25 των περί Αλιείας Κανονισμών του 1990 (Κ.Δ.Π. 273/90, ως έχει τροποποιηθεί) - («οι Κανονισμοί»). Ο αιτητής ισχυρίστηκε, αφενός, ότι κατείχε αποδείξεις ότι η ετήσια παραγωγή του ήταν 1220 κιλά και, αφετέρου, ότι οι μέρες εργασίας του ανέρχονταν σε 165.
Με επιστολή της Γενικής Διευθύντριας του Υπουργείου Γεωργίας, Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος, ημερομηνίας 26.6.2012, ο αιτητής πληροφορήθηκε ότι «ο Υπουργός αποφάσισε την απόρριψη της προσφυγής σας για το λόγο ότι οι Επαγγελματικές Άδειες Παράκτιας Αλιείας κατηγορίας Α΄ και Β΄ χορηγούνται κατά προτεραιότητα σύμφωνα με την παράγραφο 3(δ) του Άρθρου 13, του περί Αλιείας Νόμου».
Αποτελεί θέση του αιτητή ότι η επίδικη απόφαση στερείται δέουσας έρευνας και επαρκούς αιτιολογίας, είναι δε το αποτέλεσμα νομικής και πραγματικής πλάνης και λήφθηκε καθ' υπέρβαση εξουσίας και κατά παράβαση των αρχών της χρηστής διοίκησης και της φυσικής δικαιοσύνης.
Αναπτύσσοντας τους πιο πάνω ισχυρισμούς του ο αιτητής επικαλείται 4 δεσμίδες (μπλοκ) αποδείξεων που αφορούν πωλήσεις αλιευμάτων τα οποία αποδεικνύουν, κατά την άποψή του, ότι πληρούσε τις νόμιμες προϋποθέσεις αναφορικά με την ελάχιστη ετήσια παραγωγή και τις μέρες εργασίας. Σύμφωνα με τον αιτητή, τα εν λόγω τιμολόγια τα οποία, όπως υποστηρίζει, είχαν κατατεθεί στο Επαρχιακό Τμήμα Αλιείας, καταδεικνύουν ότι η παραγωγή του για το 2011 ανερχόταν στα 1862 κιλά και οι μέρες εργασίας του στις 181. Τα στοιχεία αυτά, επισημαίνει ο αιτητής, καθιστούν ακροσφαλή τα περί του αντιθέτου ευρήματα των καθ' ων η αίτηση, όπως αυτά διατυπώθηκαν στην απορριπτική απόφαση του Διευθυντή της 6.12.2011, ανατρέπουν την αιτιολογία της απόφασής τους και, επιπρόσθετα, αποδεικνύουν ότι δεν έγινε η δέουσα υπό τις περιστάσεις έρευνα προς αυτή την κατεύθυνση. Υποβάλλει, περαιτέρω, ο αιτητής, ότι κατά την εξέταση του αιτήματός του, δε λήφθηκε υπόψη το γεγονός ότι ο αιτητής κατείχε για το 2011 άδεια Α΄ ως πλήρως απασχολούμενος με το επάγγελμα.
Υποβάλλεται επιπρόσθετα από τον αιτητή ότι η αιτιολογία της απόρριψης της ιεραρχικής προσφυγής του, με βάση το σκεπτικό ότι οι άδειες Α΄και Β΄ χορηγούνται κατά προτεραιότητα, αποτελεί εκ των υστέρων επιχείρημα και βρίσκεται σε διάσταση με το λόγο απόρριψης του αιτήματός του από το Διευθυντή, ο οποίος αφορούσε τη μη συνδρομή των προϋποθέσεων του άρθρου 13(3)(δ) του Νόμου αναφορικά με την ελάχιστη ετήσια παραγωγή και τις μέρες εργασίας.
Οι καθ' ων η αίτηση απαντούν ότι το μεγαλύτερο μέρος των αποδείξεων που είχε προσκομίσει ο αιτητής αφορούσαν αγοραστές που δεν ήταν εγγεγραμμένοι στο Φ.Π.Α. και επικαλούνται ένα έγγραφο του Τμήματος Αλιείας (Παράρτημα 1 της αγόρευσής τους), σύμφωνα με το οποίο ο αιτητής δεν ασχολείτο συστηματικά με την αλιεία. Προσθέτουν ότι οι μέρες εντοπισμού του σε αλιευτικές εξορμήσεις δε δικαιολογούσαν τα δεδομένα των αποδείξεών του σε σχέση με τις μέρες εργασίας του και τα κιλά της παραγωγής του.
Εισηγούνται, παράλληλα, ότι διεξήχθη η δέουσα διοικητική έρευνα από την οποία διαπιστώθηκε ότι υπήρχαν κάποιες διαφορές μεταξύ των διπλοτύπων των αποδείξεων που καταχωρήθηκαν στον διοικητικό φάκελο και των αντιγράφων που υποβλήθηκαν από τον αιτητή και ότι η υποκειμενική εκτίμηση των στοιχείων αυτών, καθώς και τα συμπεράσματα της διοίκησης αναφορικά με την τήρηση των νόμιμων προϋποθέσεων, δεν υπόκεινται στον έλεγχο του ακυρωτικού Δικαστηρίου.
Η παραχώρηση των αδειών αλιείας διαφόρων κατηγοριών ανήκει στην αρμοδιότητα του Διευθυντή με βάση το άρθρο 13 του Νόμου:
«Ανεξάρτητα από οποιεσδήποτε άλλες διατάξεις του βασικού νόμου ή των κανονισμών που εκδίδονται με βάση αυτόν, οι πρόνοιες των Κανονισμών 4, 4 Α και 6 των περί Αλιείας Κανονισμών αντικαθίστανται από τα ακόλουθα:
(1)(α) Η άδεια αλιείας εκδίδεται και ανανεώνεται από το Διευθυντή, σύμφωνα με τον τύπο που περιέχεται στο Παράρτημα 1 των περί Αλιείας Κανονισμών, αφού καταβληθούν γι' αυτήν τα τέλη που προβλέπονται στο Παράρτημα 1 του παρόντος Νόμου.
(β) Η άδεια αλιείας δύναται να αναγράψει οποιουσδήποτε όρους υπό τους οποίους αυτή χορηγείται και με τους οποίους ο κάτοχός της και το σκάφος σε σχέση με το οποίο χορηγείται πρέπει να συμμορφώνονται.
(2) Τηρουμένων των διατάξεων του Κανονισμού 3 των περί Αλιείας Κανονισμών και του εδαφίου (3) του παρόντος άρθρου, ο Διευθυντής εκδίδει την άδεια αλιείας της κατηγορίας που κρίνει κατάλληλη, ανάλογα με το σκάφος σε σχέση με το οποίο χορηγείται η άδεια αλιείας και το είδος αλιείας για το οποίο χρησιμοποιείται το σκάφος αυτό, όπως καθορίζεται στο Παράρτημα ΙΙ του παρόντος Νόμου.
3(α)(i) Τηρουμένων των διατάξεων του άρθρου 7Α και της παραγράφου (β) του παρόντος εδαφίου, ο Διευθυντής δύναται να περιορίζει τον αριθμό αδειών αλιείας που παραχωρεί κατά τη διάρκεια οποιουδήποτε έτους, οι οποίες σε κάθε περίπτωση δεν δύναται να υπερβαίνουν τις πεντακόσιες (500) σε ό,τι αφορά άδειες παράκτιας αλιείας μικρών σκαφών κατηγορίας Α΄ και Β΄ και τις χίλιες διακόσιες (1200) σε ό,τι αφορά τις άδειες παράκτιας αλιείας μικρών σκαφών κατηγορίας Γ΄·
(ii) Ο Διευθυντής μπορεί οποτεδήποτε, με απόφασή του που δημοσιεύεται στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, να περιορίζει την ποσότητα, το μέγεθος και τον τύπο των δικτύων ή παραγαδιών που χρησιμοποιούνται από κάθε αδειούχο σκάφος·
(β) Οι άδειες παράκτιας αλιείας μικρών σκαφών χορηγούνται από το Διευθυντή κατά προτεραιότητα ως ακολούθως:
(i) Άδειες κατηγορίας Α΄ (πλήρως απασχολούμενοι)·
(ii) Άδειες κατηγορίας Β΄ (μερικώς απασχολούμενοι)·
(iii) Άδειες κατηγορίας Γ΄ (περιοδικής απασχόλησης).
(γ) Οι άδειες κατηγορίας Α΄ χορηγούνται κατά προτεραιότητα σε σχέση με σκάφη των οποίων οι ιδιοκτήτες/αιτητές είναι εγγεγραμμένοι στο ταμείο Κοινωνικών ασφαλίσεων κατά την 31η Δεκεμβρίου 2004 ως ασκούντες το επάγγελμα της αλιείας, νοουμένου ότι ο Διευθυντής επιβεβαιώνει μετά από δέουσα διοικητική έρευνα, ότι ο ιδιοκτήτης/αιτητής του σκάφους εξακολουθεί να απασχολείται πλήρως με το επάγγελμα της αλιείας:
Νοείται ότι ο Διευθυντής δύναται να χορηγεί άδεια κατηγορίας Α΄ σε σχέση με σκάφη των οποίων οι ιδιοκτήτες/αιτητές είναι συνταξιούχοι, αλλά δεν υπερβαίνουν το 70ό έτος της ηλικίας τους, νοουμένου ότι κατά το χρόνο της συνταξιοδότησής τους κατείχαν τέτοια άδεια:
Νοείται, περαιτέρω, ότι ο Διευθυντής, κατ' εξαίρεση, δύναται να χορηγεί άδειες σε ποσοστό μέχρι δέκα τοις εκατόν (10%) του καθορισμένου ως μέγιστου συνολικού αριθμού αδειών που δύνανται να εκδοθούν, οι οποίες συνυπολογίζονται στο μέγιστο συνολικό αριθμό αδειών που δύνανται να εκδοθούν, σε σχέση με σκάφος του οποίου ο ιδιοκτήτης/αιτητής υπερβαίνει το 70ο έτος της ηλικίας του, νοουμένου ότι κατά το χρόνο της συνταξιοδότησής του κατείχε άδεια κατηγορίας Α΄ και έχει προσκομίσει στο Διευθυντή σχετικό ιατρικό πιστοποιητικό για την καλή κατάσταση της υγείας του.
(δ) Οι άδειες κατηγορίας Β΄ χορηγούνται κατά προτεραιότητα σε σχέση με σκάφη των οποίων οι ιδιοκτήτες/αιτητές:
(i) προσκομίζουν αποδείξεις ότι η ετήσια παραγωγή τους υπερβαίνει τα 1000kg και οι ημέρες εργασίας τους εντός του έτους υπερβαίνουν τις 120:
Νοείται ότι σε περίπτωση που οι ιδιοκτήτες/αιτητές που πληρούν τις προϋποθέσεις της υποπαραγράφου (α) είναι περισσότεροι από τον καθοριζόμενο αριθμό αδειών, ο Διευθυντής χορηγεί άδεια στον ιδιοκτήτη/αιτητή που αποδεικνύει μεγαλύτερο αριθμό ημερών εργασίας.
(ii) είναι νεοεισερχόμενοι στο επάγγελμα της αλιείας και δεν υπερβαίνουν το 40έτος της ηλικίας τους:
......................................»
Oι αποφάσεις του Διευθυντή υπόκεινται σε ιεραρχική προσφυγή δυνάμει του Κανονισμού 25 ως ακολούθως:
«25(1) Κάθε ενδιαφερόμενος που δεν ικανοποιείται από την απόφαση του Διευθυντή της Υπηρεσίας Αλιείας, που λήφθηκε με βάση τους παρόντες Κανονισμούς, μπορεί, μέσα σε τριάντα ημέρες από την ημέρα που κοινοποιείται σ' αυτόν η εν λόγω απόφαση, με έγγραφη προσφυγή του στον Υπουργό Γεωργίας και Φυσικών Πόρων, στην οποίαν να εκτίθενται οι λόγοι που την επέβαλαν να προσβάλει την απόφαση αυτή.
(2) Ο Υπουργός εξετάζει χωρίς υπαίτια καθυστέρηση την προσφυγή που έγινε προς αυτόν και αφού ακούσει ή δώσει την ευκαιρία στον προσφεύγοντα να υποστηρίξει τους λόγους πάνω στους οποίους στηρίζεται η προσφυγή, αποφασίζει σχετικά και κοινοποιεί την απόφασή του χωρίς καθυστέρηση στον προσφεύγοντα:
Νοείται ότι ο Υπουργός μπορεί να αναθέσει σε λειτουργό ή επιτροπή από λειτουργούς του Υπουργείου του να εξετάζει ορισμένα θέματα που περιλαμβάνει η προσφυγή του και να υποβάλλει σ' αυτόν το πόρισμα της εξέτασης αυτής πριν από την έκδοση της απόφασης του για την προσφυγή».
Οι εισηγήσεις του αιτητή για έλλειψη δέουσας έρευνας, πλάνη περί τα πράγματα και ανεπαρκή αιτιολογία είναι βάσιμες. Όπως προκύπτει από τα έγγραφα του φακέλου, ο αιτητής από το 2001 και εντεύθεν κατείχε επαγγελματικές άδειες αλιείας διαφόρων κατηγοριών. Από το 2006 μέχρι το 2008 κατείχε άδεια παράκτιας αλιείας κατηγορίας Β΄, το 2009 άδεια κατηγορίας Γ΄, η οποία ακυρώθηκε, καθότι δεν καταβλήθηκε το σχετικό τέλος ανανέωσης και το 2010 - 2011 άδεια παράκτιας αλιείας κατηγορίας Α΄.
Η αίτησή του για άδεια κατηγορίας Α΄ για το 2012 δεν έγινε αποδεκτή γιατί, όπως σημειώθηκε στην απορριπτική απόφαση της 6.12.2011, «ο Διευθυντής επιβεβαίωσε μετά από δέουσα διοικητική έρευνα», ότι δεν πληρούνταν οι απαιτήσεις του άρθρου 13(3)(δ) του Νόμου αναφορικά με την ποσότητα παραγωγής και τις μέρες εργασίας.
Προσφεύγοντας στον Υπουργό εναντίον της πιο πάνω απόφασης, ο αιτητής επικαλέστηκε τις αποδείξεις των πωλήσεων του, ισχυριζόμενος ότι υπερκάλυπτε τις νόμιμες προϋποθέσεις αναφορικά (α) με την ετήσια παραγωγή του και (β) τις μέρες εργασίας του.
Σύμφωνα με τον Κανονισμό 25 (πιο πάνω) ο Υπουργός εξετάζει την ιεραρχική προσφυγή και αποφασίζει «αφού ακούσει ή δώσει την ευκαιρία στον προσφεύγοντα» να υποστηρίξει τους λόγους της προσφυγής του.
Από τα έγγραφα του φακέλου δεν προκύπτει ότι δόθηκε το δικαίωμα αυτό στον αιτητή. Κυρίως όμως δεν εντοπίζεται ο,τιδήποτε που να υποδηλώνει ότι έγινε οποιαδήποτε έρευνα προς αυτή την κατεύθυνση. Δε φαίνεται να έχει τηρηθεί οποιοδήποτε πρακτικό, το οποίο να αναφέρεται στην ιεραρχική προσφυγή, ούτε ζητήθηκε η υποβολή κάποιας έκθεσης επί των εγειρόμενων θεμάτων, όπως δυνητικά προβλέπεται στην επιφύλαξη του Κανονισμού 25(2). Η απλή και αόριστη αναφορά στην έκθεση γεγονότων που συντάχθηκε μετά την καταχώρηση της προσφυγής, ότι ο Υπουργός διόρισε Επιτροπή για το σκοπό εξέτασης των ενστάσεων και ότι στα πλαίσια συνεδρίας της Επιτροπής αυτής έλαβε χώρα ακρόαση του αιτητή στο Υπουργείο και ακόμα ότι συντάχθηκε σχετικό πόρισμα, το οποίο υποβλήθηκε στον Υπουργό, δεν υποστηρίζεται από κάποιο έγγραφο και, ως εκ τούτου, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή.
Η τήρηση λεπτομερών πρακτικών και έγγραφων καταχωρήσεων (written records) αποτελεί ευθύνη των διοικητικών οργάνων, επιβαλλόμενη από το νόμο και τη νομολογία (βλ. άρθρο 24(1) του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου του 1999, [Ν.158(Ι)/99 ως έχει τροποποιηθεί] και Medcon Constructions and Others v. The Republic (1968) 3 CLR 535, Έπαρχος Λάρνακος v. Α. Ζacheos & Sons (Developers) Ltd κ.ά. (2000) 3 ΑΑΔ 802 και Χρυσάφη v. Δημοκρατίας (2005) 3 ΑΑΔ 550). Η ανυπαρξία των σχετικών εγγράφων στην παρούσα υπόθεση, καθιστά ανέφικτο το δικαστικό έλεγχο.
Ούτε και οι ισχυρισμοί που προβάλλονται από τη δικηγόρο των καθ' ων η αίτηση, στη σελ. 7 της αγόρευσής της, μπορούν να ληφθούν υπόψη και να θεραπεύσουν τα κενά που εντοπίζονται. Το έγγραφο που επισυνάπτεται ως «Παράρτημα 1», στην αγόρευσή της, είναι μεταγενέστερο της επίδικης απόφασης, αφού φέρει ημερομηνία 8.2.2013.
Τα θέματα που εγείρονταν από τον αιτητή, με αναφορά στις αποδείξεις των πωλήσεων που προσκομίστηκαν, θα έπρεπε να είχαν εξεταστεί κατά τη λήψη της απόφασης επί της ιεραρχικής προσφυγής.
Όπως τονίσθηκε στην υπόθεση Φοίβη Κατσούρη κ.ά. v. Μάριος Πεύκαρος κ.ά., Αναθ. Έφεση Αρ. 69/2010 κ.ά., ημερομηνίας 9.6.2015:
«Το Δικαστήριο ως Αναθεωρητικό Δικαστήριο και όχι ως Δικαστήριο ουσίας, δεν μπορεί ούτε να λάβει, αλλά ούτε και πολύ περισσότερο να υιοθετήσει, συμπεράσματα ουσίας που εισάγουν οι συνήγοροι, ώστε να θεραπεύσουν την πλημμέλεια του αρμοδίου οργάνου. Εφόσον το ζήτημα δεν διερευνήθηκε κατά τη λήψη της υπό κρίση απόφασης, η θέση του εφεσίβλητου - αιτητή ότι το δίπλωμα δεν ήταν πανεπιστημιακού επιπέδου και δεν περιλαμβανόταν στα απαιτούμενα προσόντα, ορθά δεν λήφθηκε υπόψη από το Δικαστήριο εφόσον προωθήθηκε ως επιχείρημα μέσω των αγορεύσεων των συνηγόρων, καθ' ου η αίτηση 1 και εφεσείουσας».
Η λακωνική και αόριστη αναφορά στην επίδικη απόφαση, ότι «οι Επαγγελματικές Άδειες Παράκτιας Αλιείας κατηγορίας Β΄ με βάση τον Περί Αλιείας Νόμο, Άρθρο 13, Παράγραφος 3(δ)(iii) χορηγούνται κατά προτεραιότητα», καθιστά δυσχερή την ανίχνευση της αιτιολογίας της και είναι ενδεικτική ότι το όλο ζήτημα αντιμετωπίστηκε πολύ επιφανειακά, χωρίς εξέταση των ουσιαστικών δεδομένων της υπόθεσης, και, ιδιαίτερα, των θέσεων του αιτητή, αναφορικά με τις αποδείξεις που προσκόμισε και τις παρόμοιες άδειες που του χορηγούνταν τα προηγούμενα χρόνια. Υπό τις περιστάσεις, διαπιστώνεται έλλειψη δέουσας έρευνας και αιτιολογίας, στοιχεία που καθιστούν την προσβαλλόμενη απόφαση πλημμελή και υποκείμενη σε ακύρωση.
Για τους πιο πάνω λόγους, η προσφυγή επιτυγχάνει με €1.300 έξοδα, πλέον ΦΠΑ, υπέρ του αιτητή. Η επίδικη πράξη ακυρώνεται.
Κ. Σταματίου,
Δ.
/ΧΤΘ