|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2016:D183
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1031/2012)
31 Μαρτίου, 2016
[Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 146 ΚΑΙ 23
ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΔΡΟΥΛΑ ΠΑΥΛΟΥ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗ,
ΩΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΡΙΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΗΣ
ΑΠΟΒΙΩΣΑΣΑΣ ΘΑΛΕΙΑΣ ΚΙΝΝΗ,
Αιτήτρια,
ν.
ΔΗΜΟΥ ΓΕΡΜΑΣΟΓΕΙΑΣ,
Καθ' ων η Αίτηση.
_________________________
ΑΙΤΗΣΗ ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΗΣ ΑΙΤΗΤΡΙΑΣ,
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 3 ΙΟΥΝΙΟΥ, 2014, ΓΙΑ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΟΓΡΑΦΟΥ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΗΣ
Μαρία Σωκράτους (κα), για A. Chr. Theofilou LLC, για την Αιτήτρια.
Κάλια Στιβαρού (κα), για Ιωαννίδης Δημητρίου Δ.Ε.Π.Ε., για τους Καθʼ ων η Αίτηση.
_________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.: Με την ως άνω αριθμό και τίτλο προσφυγή, ζητείται δήλωση του Δικαστηρίου, με την οποία να κηρύσσεται παράνομη παράλειψη των καθʼ ων η αίτηση να επιστρέψουν συγκεκριμένα τεμάχια γης στην προηγούμενη ιδιοκτήτριά τους, Θάλεια Κιννή, η οποία έχει, στο μεταξύ, αποβιώσει, μετά που αυτά είχαν απαλλοτριωθεί. Προηγήθηκε γραπτή απαίτηση εκ μέρους της για επιστροφή τους, στη βάση ότι δεν υλοποιήθηκε εγκαίρως ο σκοπός της απαλλοτρίωσης.
Η προσφυγή καταχωρίστηκε από τη διαχειρίστρια της περιουσίας της εν λόγω αποβιωσάσης και, ως επιβάλλεται, από τον κ. 7 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου 1962, αυτή στηρίζεται σε συγκεκριμένα νομικά σημεία. Τα σημεία αυτά αποτελούν τη νομική βάση επί της οποίας θα διενεργηθεί η εξέταση της προσφυγής. Επιπρόσθετα, συμφώνως του κ. 5(2)(β) του προαναφερθέντος Διαδικαστικού Κανονισμού, η προσφυγή στηρίζεται και σε συγκεκριμένα γεγονότα, στα οποία η αιτήτρια, προφανώς, θα βασιστεί, για προώθηση της προαναφερθείσας θεραπείας. Αυτά θα συγκεκριμενοποιηθούν και θα εξεταστούν, στην πορεία, από το Δικαστήριο.
Από την ένσταση των καθʼ ων η αίτηση, δε διαπιστώνεται να εγείρεται, στην πραγματικότητα, οποιοδήποτε θέμα όσον αφορά την επάρκεια ή και τη σαφήνεια των νομικών σημείων τα οποία αναφέρονται στην αίτηση. Αντιθέτως, στον Πίνακα Α αυτής, όπου οι καθʼ ων η αίτηση προβάλλουν τα δικά τους νομικά σημεία, διατυπώνεται η θέση ότι:-
«..., η προσβαλλόμενη απόφαση και/ή παράλειψη ουδόλως αντίκειται:
α) Στα άρθρα 23 (§§1 και 5) και 28 του Συντάγματος.
β) Στα άρθρα 14 και 15 του περί Αναγκαστικής Απαλλοτρίωσης Νόμου, Ν.15/62 και/ή σε οποιαδήποτε πρωτογενή και/ή δευτερογενή νομοθεσία.
γ) Στις γενικές αρχές του Διοικητικού Δικαίου και στις νομολογιακές αρχές.»
Εντούτοις, με την υπό εξέταση ενδιάμεση αίτησή της, η αιτήτρια επιδιώκει την τροποποίηση δύο νομικών σημείων στην κυρίως αίτηση, των υπʼ αρ. 1 και 6, και την επέκταση του υπʼ αρ. 9 σημείου των γεγονότων. Οι καθʼ ων η αίτηση, με διάφορους λόγους, αντιτίθενται στο να δοθεί η αιτούμενη άδεια για τροποποίηση. Ουσιαστικά, προβάλλουν κάποια επιχειρηματολογία, εισηγούμενοι πως οι αιτούμενες τροποποιήσεις δεν αφορούν σε γεγονότα, ή και ότι, αν επιτραπεί η αίτηση, θα μεταβληθεί η φύση της διαφοράς και ή θα εισαχθούν νέοι λόγοι ακύρωσης. Καμιά πλευρά, όμως, δεν προσέγγισε τα θέματα που εγείρονται με την ενδιάμεση αίτηση υπό το φως της πραγματικότητας, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί από το περιεχόμενο της αίτησης και της ένστασης και με δεδομένη τη φύση της διαφοράς, όπως αυτή αναδεικνύεται μέσα από την αιτούμενη θεραπεία και τα εκτιθέμενα στη δικογραφία γεγονότα.
Εξετάζοντας τη νομολογία η οποία είναι σχετική με το θέμα στο οποίο αφορά η προσφυγή και, ειδικά, την υπόθεση Ζήνων Ευθυμιάδης Εστέιτς Λτδ ν. Δημοκρατίας (2006) 3 Α.Α.Δ. 166, απόφαση της Πλήρους Ολομέλειας, διαπιστώνεται ότι νομικό υπόβαθρο για την εξέταση θεραπείας όπως αυτή που ζητείται με την παρούσα προσφυγή, προσφέρουν το ΄Αρθρο 23.5 του Συντάγματος και το άρθρο 15 του περί Αναγκαστικής Απαλλοτριώσεως Νόμου του 1962, (Ν. 15/1962), όπως αυτός έχει τροποποιηθεί. Η κυρίως αίτηση και η ένσταση σε αυτήν παραθέτουν τα εν λόγω άρθρα, ώστε να μην υπάρχει αμφιβολία ότι αυτά θα παίξουν τον πρωτεύοντα ρόλο στην εξέταση της νομικής πτυχής της διαφοράς των μερών. Είναι, βέβαια, γεγονός ότι στην κυρίως αίτηση παρατίθεται μόνο ο Ν. 15/1962, χωρίς αναφορά στο άρθρο 15 αυτού, το οποίο, ωστόσο, αναφέρεται στην ένσταση. Επομένως, καλύπτεται πλήρως η νομική πτυχή της υπόθεσης, χωρίς να υπάρχει οποιαδήποτε διαφωνία μεταξύ των δύο μερών ως προς τούτο. Τα ανωτέρω αφορούν στο αίτημα για τροποποίηση του νομικού σημείου αρ. 1.
Σε σχέση με την προσθήκη που επιδιώκεται να γίνει στο νομικό σημείο αρ. 6, είναι πρόδηλο ότι, στην πραγματικότητα, αυτή θα αφορά σε γεγονότα. Συγκεκριμένα, με το κείμενο που προτείνεται, η αιτήτρια επιθυμεί να προστεθεί στο εν λόγω νομικό σημείο ισχυρισμός ότι οι ενέργειες και τα έργα που οι καθʼ ων η αίτηση ισχυρίζονται ότι έκαμαν για υλοποίηση του σκοπού της απαλλοτρίωσης των υπό αναφορά τεμαχίων έγιναν κατά παράβαση των προνοιών συγκεκριμένων νομοθεσιών, τις οποίες αναφέρουν. Τέτοιοι ισχυρισμοί, όμως, δεν αποτελούν νομικό υπόβαθρο αλλά γεγονότα. ΄Αρα, το προτεινόμενο κείμενο δεν έχει θέση στο νομικό σημείο αρ. 6.
Την πιο πάνω άποψη, προφανώς, συμμερίζεται και η ίδια η αιτήτρια, αφού επιδιώκει να προστεθούν, σε συνέχεια της παραγράφου 9 των γεγονότων της αίτησης, ως προέκταση των αναφερομένων, ήδη, σε αυτή, οι ίδιοι, ουσιαστικά, ισχυρισμοί, που αναφέρονται πιο πάνω. Στη συγκεκριμένη παράγραφο, γίνεται αναφορά σε παράλειψη αλλαγής της χρήσης των τεμαχίων από οικιστική, που φέρεται να ήταν, σε χώρο στάθμευσης, με αποτέλεσμα η παρούσα χρήση τους να αντίκειται προς συγκεκριμένη νομοθεσία. Επίσης, επιδιώκεται να προστεθεί ότι κάποια έργα που έχουν γίνει σε αυτά είναι παράνομα. Στην προηγούμενη, όμως, παράγραφο γεγονότων, αναφέρονται, σχετικά, τα εξής:-
«8. Αντίθετα, μέχρι εκείνη την ημερομηνία είχαν ληφθεί παρά μόνο υποτυπώδη μέτρα ενώ αν και εφόσον έχουν γίνει οι ενέργειες που ισχυρίζονται στην εν λόγω προσβαλλόμενη απόφαση τους οι Καθʼ ων η αίτηση αυτές έχουν γίνει παράνομα χωρίς την τήρηση των νόμιμων διαδικασιών και λήψη των απαιτούμενων αδειών και/ή αυθαίρετα και/ή εσπευσμένα και/ή σκόπιμα με την εκδήλωση της πρόθεσης της αποβιώσασας να διεκδικήσει επιστροφή των απαλλοτριωθέντων ακινήτων.»
Είναι φανερό ότι το περιεχόμενο της πιο πάνω παραγράφου καλύπτει πλήρως το τι η αιτήτρια επιδιώκει να προστεθεί, υπό μορφή γεγονότων, στην παράγραφο 9. ΄Οσον αφορά δε τις λεπτομέρειες, αυτή μπορεί οπωσδήποτε να παραπέμψει και στο περιεχόμενο του σχετικού φακέλου των καθʼ ων η αίτηση. Ως ύστατο δε μέτρο και μόνο, εφόσον δεν υπάρχει αναφορά σε αυτό στα συγκεκριμένα έργα, μπορεί να ζητήσει άδεια από το εκδικάζον Δικαστήριο για την προσκόμιση σχετικής μαρτυρίας. Δεν απαιτείται, όμως, η τροποποίηση της αίτησης προς το σκοπό αυτό, όπως δεν απαιτείται και για τα άλλα δύο θέματα, που εξετάζονται πιο πάνω, για τους λόγους που έχουν, ήδη, εξηγηθεί.
Επομένως, η ενδιάμεση αίτηση κρίνεται ανεδαφική και απορρίπτεται, με έξοδα υπέρ των καθʼ ων η αίτηση, τα οποία να καταβληθούν με το πέρας της προσφυγής, αφού υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Γ.Ν. Γιασεμής,
Δ.
/ΜΠ