|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2016:D67
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Αρ. Υπόθεσης: 612/2012)
3 Φεβρουαρίου, 2016
[Δ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ/ΣΤΗΣ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
1. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΚΟΥΡΗ,
2. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ (ΑΛΕΞΗΣ) ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ,
3. ΔΗΜΗΤΡΑΚΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ (ΚΑΤΣΗΣ),
4. ΑΝΤΡΕΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ,
Αιτητές,
- ΚΑΙ -
ΔΗΜΟΣ ΛΙΒΑΔΙΩΝ,
Καθ΄ων η αίτηση.
---------
Α. Κούρα (κα) για Χρ. Πουτζιουρή, για τους αιτητές.
Σπ. Ιωάννου για Γ. Βασιλείου, για τους καθ΄ ων η αίτηση.
---------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.: Με την παρούσα προσφυγή οι αιτητές επιζητούν την ακύρωση της απόφασης των καθ΄ ων η αίτηση ημερ. 24.1.2012, η οποία τους γνωστοποιήθηκε την ίδια μέρα και με την οποία οι καθ΄ ων. όρισαν και ή εξέλεξαν ως εκπροσώπους τους στη Σχολική Εφορεία Λιβαδιών τους δημοτικούς συμβούλους Νίκο Γιαννακού, Ανδρέα Χαραλάμπους, Χριστίνα Ζαχαρία Νικολάου και Γιώργο Κυριάκου (ΕΜ).
Οι αιτητές είναι εκλελεγμένοι δημοτικοί σύμβουλοι στο Δήμο Λιβαδιών (στο εξής ο Δήμος) μετά από δημοτικές εκλογές που διεξήχθησαν το Δεκέμβριο του 2011.
Το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Λιβαδιών αποτελείται πέραν του Δημάρχου από οκτώ μέλη εκ των οποίων τα δύο εξελέγησαν και εκπροσωπούν τον συνδυασμό ΑΚΕΛ Αριστερά Νέες Δυνάμεις, δύο τον συνδυασμό Συνεργασία Δημοκρατικών Δυνάμεων, τρεις τον Δημοκρατικό Συναγερμό και ένας, τον συνδυασμό Συνασπισμός Κομμάτων ΔΗΚΟ-ΕΔΕΚ.
Οι δημοτικοί σύμβουλοι του Δημοκρατικού Συναγερμού και του συνδυασμού Συνεργασία ΔΗΚΟ-ΕΔΕΚ καθώς και ο Δήμαρχος Μάριος Αρμένης, αποτελούσαν καθόλους τους ουσιώδεις χρόνους της παρούσας προσφυγής την πλειοψηφία στο Δημοτικό Συμβούλιο και συνεργάστηκαν στην έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης για τον ορισμό αντιπροσώπων του Δημοτικού Συμβουλίου Λιβαδιών στη Σχολική Εφορεία Λιβαδιών.
Οι αιτητές, σε ένδειξη διαμαρτυρίας, μετά την απόφαση για ορισμό των τεσσάρων αντιπροσώπων δια της εκλογής τους από τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου, αποχώρησαν από τη συνεδρία. Ακολούθως το Δημοτικό Συμβούλιο αποφάσισε να εκλέξει ως εκπροσώπους του στη Σχολική Εφορεία, τους δημοτικούς συμβούλους, Νίκο Γιαννακού, Ανδρέα Χαραλάμπους, Χριστίνα Ζαχαρία Νικολάου (συνδυασμός Δημοκρατικού Συναγερμού) και Γεώργιο Κυριάκου (Συνασπισμός Κομμάτων ΔΗΚΟ-ΕΔΕΚ).
Κατά τους ισχυρισμούς των αιτητών, ο συνδυασμός ΑΚΕΛ-ΑΡΙΣΤΕΡΑ-ΝΕΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ στις εκλογές για ανάδειξη των επτά μελών της Σχολικής Εφορείας Λιβαδιών, έλαβε 1657 ψήφους ήτοι το 54,20% των ψήφων και έχει εκλέξει τέσσερα μέλη στη Σχολική Εφορία Λιβαδιών, ενώ ο συνδυασμός ΥΠΕΡΚΟΜΜΑΤΙΚΟΣ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΕΦΟΡΩΝ ΛΙΒΑΔΙΩΝ, που αποτελείτο από όλα τα υπόλοιπα κόμματα και συνδυασμούς, 1400 ψήφους, 45,80% και έχει εκλέξει τρία μέλη στη Σχολική Εφορεία Λιβαδιών.
Είναι η θέση των αιτητών, ότι οι καθ΄ ων η αίτηση, με την εκλογή αντί τον ορισμό των μελών της Σχολικής Εφορείας, έχουν πλήξει το δημόσιο συμφέρον και τις αρχές της Δημοκρατίας εφόσον έμμεσα έχουν παραβιάσει τη λαϊκή βούληση με τον έλεγχο της Σχολικής Εφορείας με το διορισμό των ενδιαφερομένων προσώπων σε αυτή.
Επειδή τα γεγονότα τα οποία περιγράφονται τόσο στην ένσταση, όσο και στην προσφυγή από τους αιτητές είναι σε ένα βαθμό διαφοροποιημένα, θα αναφερθώ σε ότι ενδιαφέρει την παρούσα υπόθεση. Επίκειτο ο καταρτισμός της επιτροπής της Σχολικής Εφορείας Λιβαδιών σε σώμα, σύμφωνα με το άρθρο 4(2)(α) των περί Σχολικών Εφορειών Νόμων του 1997 έως 2014, Ν. 108(1)/1997 (στο εξής ο Νόμος). Προηγήθηκαν τρεις ανεπιτυχείς προσπάθειες για να συμφωνηθεί ο τρόπος ορισμού των μελών του Δημοτικού Συμβουλίου Λιβαδιών (το Συμβούλιο), στη Σχολική Εφορεία. Επί τούτου αποφασίστηκε από το Συμβούλιο κατά πλειοψηφία, να ζητηθεί από το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού νομική γνωμάτευση, αναφορικά με την ερμηνεία του Νόμου στο επίμαχο θέμα. Εν τω μεταξύ, εν όψει των πολλών προβλημάτων που προέκυψαν εις βάρος της σωστής λειτουργίας των σχολείων, υπήρχε πίεση από το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού για κατεπείγουσα υπόδειξη των μελών του Συμβουλίου, το Συμβούλιο στη συνεδρία του ημερ. 24.1.2012, αφού πρώτα έλαβε υπόψη νομική γνωμάτευση ιδιωτών δικηγόρων, που προσκόμισαν μέλη του Συμβουλίου, αποφάσισε την εκλογή των μελών με ψηφοφορία. Την άποψη αυτή υποστήριξαν ο Δήμαρχος και τέσσερα άλλα μέλη του Συμβουλίου, ενώ οι δημοτικοί σύμβουλοι του ΑΚΕΛ και Συνεργασία Δημοκρατικών Δυνάμεων, διαφωνώντας με την πιο πάνω απόφαση, αποχώρησαν από τη συνεδρία. Ήταν η θέση τους, όπως την υποστήριξαν σταθερά, ότι θα έπρεπε να ακολουθηθεί η πρόνοια του άρθρου 4(2)(α) του Νόμου και ότι θα έπρεπε να διοριστεί στη Σχολική Εφορεία ένα μέλος από κάθε δημοτική ομάδα ή συνδυασμό. Το Συμβούλιο εν απαρτία εξέλεξε την 24.1.2012, κατόπιν ψηφοφορίας, τα τέσσερα ΕΜ.
Η εν λόγω απόφαση αποτελεί και το αντικείμενο της υπό κρίση αίτησης, η ερμηνεία δε του άρθρου 4(2)(α) του Νόμου, ανωτέρω, τον πυρήνα της διαφοράς:
«4(2) Η σχολική εφορεία -
(α) αναφορικά με δήμο, απαρτίζεται από έντεκα μέλη εκ των οποίων τα επτά αναδεικνύονται με εκλογές που διεξάγονται σύμφωνα με τις διατάξεις των περί Δήμων Νόμων και των περί Δημοτικών και Κοινοτικών Εκλογών (Υπήκοοι Άλλων Κρατών Μελών) Νόμων και τα άλλα τέσσερα ορίζονται από το δημοτικό συμβούλιο, ανάμεσα από τα μέλη του, ως εκπρόσωποί του. Το δημοτικό συμβούλιο ορίζει κατά το δυνατόν τα τέσσερα αυτά μέλη από τα μέλη του τα οποία ανήκουν σε όλα τα αυτοτελή κόμματα, συνασπισμούς κομμάτων, συνδυασμούς ανεξαρτήτων και ανεξάρτητοι κατ' αναλογίαν, εφόσον αυτό είναι δυνατόν, κατά σειρά προς την αριθμητική τους αντιπροσώπευση στο συμβούλιο:
Νοείται ότι το ποσό που προβλέπεται στο εδάφιο (5) του άρθρου 23 των περί Δήμων Νόμων αναφορικά με την υποβολή υποψηφιότητας, δεν καταβάλλεται από πλευράς των υποψηφίων για εκλογή τους ως μελών σχολικής εφορείας.»
Οι καθ΄ ων η αίτηση ήγειραν τρεις προδικαστικές ενστάσεις με καταληκτική την έλλειψη εννόμου συμφέροντος των αιτητών.
Οι καθ΄ ων η αίτηση υποστηρίζουν ότι οι αιτητές δεν έχουν έννομο συμφέρον να προσβάλουν την επίδικη απόφαση υπό την ιδιότητα τους ως δημοτικοί σύμβουλοι των καθ΄ ων η αίτηση, ανεξαρτήτως της συμμετοχής τους ή μη κατά τη συνεδρίαση ημερ. 24.1.2012 οπότε και λήφθηκε η επίδικη απόφαση. Όπως επίσης ότι δεν είναι δυνατόν να θεωρηθεί ότι η εξυπηρέτηση, δια της απόφασης του Συμβουλίου, μείζονος σκοπού αλλά και του γενικότερου συμφέροντος, είναι δυνατόν να επιφέρει υπαρκτή ή ενεστώσα ηθική βλάβη στους αιτητές. Παραπέμπουν δε σε σχετική με το έννομο συμφέρον, νομολογία.
Οι αιτητές υποβάλλουν ότι έχουν έννομο συμφέρον και μάλιστα ενεστώς: δικαιωματικά προσβάλλουν την επίδικη απόφαση η οποία τους έχει στερήσει το δικαίωμα, όπως και στους κομματικούς ή άλλους συνασπισμούς, να αντιπροσωπεύσουν τους καθ΄ ων η αίτηση στη Σχολική Εφορία Λιβαδιών (Μελάς ν. Δήμου Αθηένου (2007) 4 Α.Α.Δ. 586).
Είναι φανερό, υποστηρίζουν, ότι κατά αναλογίαν προς τη Μελάς (ανωτέρω) το έννομο συμφέρον τους είναι ηθικής φύσης, απορρέει από ρητή νομοθετική διάταξη η οποία θεσπίστηκε προς εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος: δημοκρατική αντιπροσώπευση όλων των κομμάτων και συνασπισμών αλλά και ανεξάρτητων προσώπων στη Σχολική Εφορεία. Ως εκ τούτου θεωρούν ότι η απόφαση που λήφθηκε στη συνεδρία ημερ. 24.1.2012, αντιστρατεύεται τη σχετική πρόνοια του Νόμου και έρχεται σε αντίθεση με το σκοπό του νομοθέτη. Τα μέλη ενός διοικητικού οργάνου που μειοψηφούν κατά τη λήψη απόφασης του Συμβουλίου δεν νομιμοποιούνται στην έννοια του Άρθρου 146.2 του Συντάγματος να προσβάλλουν την απόφαση του, εφόσον αυτή, συνιστά συλλογική απόφαση του οργάνου. Η μειοψηφούσα διιστάμενη άποψη, δεν τους παρέχει νομιμοποιητικό βάθρο (Θουκυδίδης ν. Δήμου Λεμεσού (1997) 4 Α.Α.Δ. 592, 594) και ΣτΕ 1103/2005 στην οποία επίσης παρέπεμψαν οι καθ΄ ων η αίτηση:
«Μόνο η ιδιότητα του δημοτικού συμβούλου ή η επίκληση της ανεξαρτήτως συμμετοχής του ή μη κατά τη συνεδρία προς λήψη σχετικής απόφασης από το οικείο αιρετό συλλογικό όργανο (δημοτικό συμβούλιο) δεν καθιδρύει αυτοτελώς έννομο συμφέρον.»
Είναι ξεκάθαρη η γενική αρχή ότι ένα μέρος της διοίκησης δεν μπορεί να έχει έννομο συμφέρον εναντίον άλλου μέρους της διοίκησης και ουσιαστικά να αντιδικεί με αυτό: «.δεν επιτρέπεται η καταχώριση προσφυγής από διοικητική αρχή κατά διοικητικής απόφασης ακυρώνοντας απόφαση της εν λόγω διοικητικής αρχής, καθ΄ όσον αυτή στερείται του δυνάμει του Άρθρου 146.2 του Συντάγματος αναγκαίου εννόμου συμφέροντος.» (Συμβούλιο Αποχετεύσεων Λευκωσίας ν. Αναθεωρητικής Αρχής Προσφορών (2007) 3 Α.Α.Δ. 568, 573, καθώς και την απόφαση του ΔΕΚ C-570/08 Συμβούλιο Αποχετεύσεων Λευκωσίας ν. Αναθεωρητικής Αρχής Προσφορών [2010] CCR1-10131.
Για να επιτύχουν λοιπόν οι αιτητές, θα πρέπει να θεμελιώσουν δυσμενή επηρεασμό ιδίου έννομου συμφέροντος, όπως ο όρος «έννομο συμφέρον» έχει κατ΄ επανάληψη αναλυθεί σε δικαστικές αποφάσεις. Επίκληση του γενικού συμφέροντος για διασφάλιση της σύννομης λειτουργίας της διοίκησης δεν παρέχει έρεισμα για προσφυγή.
Η έννοια του εννόμου συμφέροντος και η θεμελίωση του αποτέλεσε αντικείμενο εξέτασης διαχρονικά από το Ανώτατο Δικαστήριο. Ζητήματα εγείρονται εκεί όπου υπάρχουν λεπτές διακρίσεις και όπου το άμεσο συμφέρον δεν αναδύεται αυταπόδεικτα. Το απόσπασμα από το σύγγραμμα του Π. Δ. Δαγτόγλου: Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο, 2η έκδοση, που παραθέτει στη Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας (Αρ.1) (1996) 3 Α.Α.Δ. 75, 78, το Δικαστήριο (Καλλής, Δ.) είναι θεωρώ ιδιαιτέρως διαφωτιστικό:
«Στο Δαγτόγλου (πιο πάνω) επιχειρείται διάκριση μεταξύ εξουσίας ασκήσεως ένδικου βοηθήματος και ενεργητικής νομιμοποιήσεως. Η διάκριση τίθεται ως πιο κάτω στην παρα. 549:
".................................................................................................
Για τη θεμελίωση της εξουσίας ασκήσεως ένδικου βοηθήματος αρκεί ο εύλογος (δηλαδή όχι προφανώς ασύστατος) ισχυρισμός ότι η προσβαλλόμενη πράξη θίγει έννομο συμφέρον του προσφεύγοντος· δεν απαιτείται δηλαδή απόδειξη, αλλ' αρκεί η πιθανολόγηση, η οποία και αποτελεί προϋπόθεση του παραδεκτού της προσφυγής. Για την θεμελίωση της νομιμοποιήσεως απαιτείται, αντιθέτως, να αποδειχθεί ότι το θιγόμενο έννομο συμφέρον ανήκει πράγματι στον ασκούντα το ένδικο βοήθημα (ενεργητική νομιμοποίηση) και ότι εθίγει πράγματι από την εναγομένη διοίκηση (παθητική νομιμοποίηση)· επομένως η νομιμοποίηση ανήκει στην ουσιαστική θεμελίωση της προσφυγής και η έλλειψή της καθιστά το ένδικο βοήθημα όχι απαράδεκτο, αλλά αβάσιμο ..."
[.]
"H ύπαρξη εννόμου συμφέροντος τεκμαίρεται από τον ίδιο το νόμο αν η αίτηση ακυρώσεως ασκείται από αυτόν τον οποίον 'αφορά' η προσβαλλόμενη πράξη, αυτόν δηλαδή στον οποίο απευθύνεται ονομαστικώς ή υπό την ιδιότητά του ως ιδιοκτήτη συγκεκριμένου ακινήτου ή οχήματος .... Αντιθέτως, εκείνος τον οποίο δεν 'αφορά' η προσβαλλόμενη πράξη πρέπει πάντοτε να πιθανολογήσει έννομο συμφέρον .... Όταν ο αιτών δεν είναι ο αποδέκτης της πράξεως, αλλά τρίτος, πρέπει να ισχυρισθεί ευλόγως ότι εντούτοις θίγονται δικά του συμφέροντα. Στην περίπτωση αυτήν πρέπει να γίνει διάκριση ανάλογη με τον ευμενή ή δυσμενή για τον αποδέκτη της χαρακτήρα της πράξεως.
Ευμενείς για τον αποδέκτη τους πράξεις μπορεί να έχουν δυσμενή αποτελέσματα για τρίτους, τα συμφέροντα των οποίων βρίσκονται αντικειμενικά σε άμεση αντίθεση με τα συμφέροντα του αποδέκτη της ευμενούς πράξεως. Τις πράξεις αυτές έχουν έννομο συμφέρον να προσβάλλουν οι τρίτοι με την αιτιολογία της αντικειμενικής παρανομίας. Έτσι π.χ. γείτονες ενός ακινήτου για το οποίο εγκρίθηκε η εγκατάσταση εργοστασίου ή λειτουργία επιχειρήσεως, οι επιχειρηματικοί ή επαγγελματικοί ανταγωνιστές του αποδέκτη μιας άδειας λειτουργίας επιχειρήσεως ή ασκήσεως επαγγέλματος, οι συνυποψήφιοι κατά την κατάληψη μιας θέσεως ή την παραχώρηση ενός προνομίου, οι συμμετέχοντες σε μια δημοπρασία κ.ο.κ. έχουν έννομο συμφέρον να προσβάλουν την ευμενή για τον αποδέκτη της πράξη (οικοδομική άδεια, άδεια εγκαταστάσεως βιομηχανίας, λειτουργίας επιχειρήσεως, ασκήσεως επαγγέλματος, διορισμό σε δημόσια θέση, παραχώρηση προνομίου, κατακύρωση δημοπρασίας κ.ο.κ.).
[.]»
Στη δε Γεωργίου κ.α. ν. Παναγή (1997) 3 Α.Α.Δ. 81, σ.88:
«Tο Άρθρο 146.2, του Συντάγματος καθιστά την προσβολή ιδίου, δηλαδή προσωπικού συμφέροντος του επιζητούντος την αναθεώρηση διοικητικής απόφασης, πράξης, ή παράλειψης, προϋπόθεση για την άσκηση προσφυγής. Προάσπιση του κοινού συμφέροντος, για τη διασφάλιση της ευνομίας στη δημόσια λειτουργία, δεν αρκεί. Το Σύνταγμα δεν παρέχει δικαίωμα για την άσκηση λαϊκής ή δημοτικής αγωγής, "actio popularis", όπως εξηγείται στην Pitsillos v. C.B.C. (1982) 3 C.L.R. 208. Ο δυσμενής επηρεασμός του νομιμοποιητικού, για την άσκηση προσφυγής, συμφέροντος, πρέπει να προκαλείται κατά το χρόνο έκδοσης της πράξης ή απόφασης. Συνεπώς, το συμφέρον πρέπει να είναι "ενεστώς". Πιθανός μελλοντικός επηρεασμός δεν επενεργεί στο παρόν. Για το λόγο αυτό, η ματαίωση προσδοκίας του μέλλοντος δεν καθιστά την προσφυγή παραδεχτή. Όμως, όπου πλήττεται συμφέρον, δεν παύει να υφίσταται το δικαίωμα για προσφυγή, για το λόγο ότι ο επηρεασμός θα εκδηλωθεί στο μέλλον, εφόσον καταφαίνεται ότι θα επέλθει με βεβαιότητα. (Βλ. Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας Α.Ε. 1425 - 29.2.1996· Π. Δ. Δαγτόγλου Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο, Δεύτερη έκδοση αναθεωρημένη και συμπληρωμένη 1994, παρα. 537-545.).»
Θεωρώ ότι η παρούσα αίτηση διαφοροποιείται από τη Θουκιδίδης: εδώ δεν πρόκειται για απλή διαφωνία μειοψηφούντων μελών με την απόφαση της πλειοψηφίας συλλογικού οργάνου. Εδώ πλήττεται η εκτός της εμβέλειας του Νόμου και κατ΄ αντίθεση των προνοιών του άρθρου 4(2)(α) ανωτέρω, ληφθείσα απόφαση, ως προς το διορισμό των τεσσάρων μελών του Δημοτικού Συμβουλίου στη Σχολική Εφορεία.
Θα πρέπει όμως οι αιτητές να θεμελιώσουν και δυσμενή επηρεασμό ιδίου εννόμου ή προσωπικού, όπως έχει χρησιμοποιηθεί αλλαχού ο όρος και όπως έχει κατ΄ επανάληψη αναλυθεί σε δικαστικές αποφάσεις. Αντικείμενο του επηρεασμού κάτω από το Άρθρο 146 είναι το συμφέρον και όχι αποκρυσταλλωμένο νομικό δικαίωμα. (Andreas Olymbios v. The Republic (1974) 3 C.L.R. 17 και Κεντρική Τράπεζα της Κύπρου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Α.Ε. 166/2010, 30.11.2015, ECLI:CY:AD:2015:C799). Εδώ οι αιτητές έχουν απλώς πιθανολογήσει ότι παραβιάστηκε δικαίωμα, το οποίο επιδιώκουν να προστατευθεί με την παρούσα προσφυγή, υπό την έννοια ότι εάν ακολουθείτο η ορθή διαδικασία, όπως προβάλλουν, του άρθρου 4(2) του Νόμου ανωτέρω, ενδέχεται να επιλέγονταν ως σύμβουλοι πρόσωπα ανήκοντα σε αυτοτελή κόμματα ΑΚΕΛ Αριστερά Νέες Δυνάμεις και συνεργασία Δημοκρατικών Δυνάμεων, συμφώνως των προνοιών του άρθρου 4(2)(α) και του άρθρου 45(1) του περί Δήμων Νόμου, Ν. 111/1985.
Οι αιτητές που έχουν και το βάρος απόδειξης, δεν προσκόμισαν την απαιτούμενη υπό τις περιστάσεις μαρτυρία ή γεγονότα για να καταδείξουν ότι σε περίπτωση που ακολουθείτο η προνοούμενη υπό του άρθρου 4(2)(α) ανωτέρω διαδικασία θα ήσαν τα πρόσωπα τα οποία θα διορίζονταν στην Σχολική Εφορεία ως εκπροσωπούντες τον καθ΄ ου η αίτηση Δήμο, αντ΄ αυτών: των Νίκο Γιαννακού, Ανδρέα Χαραλάμπους, Χριστίνα Ζαχαρία Νικολάου (ΕΜ), εκπροσώπων άλλων κομμάτων ή συνασπισμών «.κατ΄ αναλογίαν, εφόσον αυτό είναι δυνατόν, κατά σειρά προς την αριθμητική τους αντιπροσώπευση στο συμβούλιο .». Δεν απέδειξαν δηλαδή ότι το θιγμένο έννομο συμφέρον του οποίου επιδιώκεται η προάσπιση είναι προσωπικό. Δεν αρκεί η επίκληση προάσπισης της λαϊκής βούλησης και της αντιπροσώπευσης των αντιστοίχων κομμάτων που αντιπροσωπεύουν τους καθ΄ ων η αίτηση στη Σχολική Εφορεία.
Τούτων δοθέντων οι αιτητές δεν έχουν θεμελιώσει ίδιον προσωπικό συμφέρον με αποτέλεσμα να μην νομιμοποιούνται στην προώθηση της αίτησης.
Η προσφυγή απορρίπτεται ως αβάσιμη, με έξοδα €1.200 σε βάρος των αιτητών, πλέον ΦΠΑ, αν επιβάλλεται.
Δ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.
/ΦΚ