|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2015:D760
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 1474/15)
19 Νοεμβρίου 2015
[Τ.Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δικαστής]
Αναφορικά με τα Άρθρα 25, 28, 29 και 146 του Συντάγματος
ΔΗΜΗΤΡΗ ΛΟΪΖΙΔΗ
Αιτητή
και
1. ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΥ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
2. ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΑΦΕΡΕΓΓΥΟΤΗΤΑΣ
3. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ, ΕΜΠΟΡΙΟΥ, ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ ΚΑΙ
ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ
Καθ ων η αίτηση
_____________________
Αίτηση άνευ ειδοποιήσεως ημερομηνίας 13.11.2015
_________________
Ν. Πιριλίδης με Α. Αργυρού (κα) και Τ. Πιριλίδου (κα), για τον αιτητή.
_________________
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.: Σύμφωνα με την εκδοχή του αιτητή, αυτός είναι δικηγόρος από 12.12.2002 με επαγγελματική πείρα σε θέματα αφερεγγυότητας για περίοδο πέντε ετών. Στις 11.8.2015 υπέβαλε αίτηση προς τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο για να του χορηγηθεί άδεια ασκήσεως του επαγγέλματος του Συμβούλου Αφερεγγυότητας δυνάμει του άρθρου 10 του περί Συμβούλων Αφερεγγυότητας Νόμου του 2015 (Ν. 64(Ι)/2015).
Στις 10.9.2015 έλαβε επιστολή από τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο με την οποία πληροφορήθηκε ότι η αίτησή του είχε εγκριθεί και η άδεια θα του εχορηγείτο τηρουμένων κάποιων τυπικών όρων που τέθηκαν και ότι θα συνέχιζε να ισχύει μετά την πάροδο πέντε μηνών μόνο εάν εν τω μεταξύ συμμετείχε σε ειδικό εκπαιδευτικό σεμινάριο διάρκειας τουλάχιστον 40 ωρών και θα επετύγχανε σε εξέταση επί της ύλης του σεμιναρίου και θα προσκόμιζε σχετικό πιστοποιητικό. Διαφορετικά, κατέληγε η επιστολή, σε περίπτωση μη συμμόρφωσής του με τα πιο πάνω, η άδειά του θα έπαυε να ισχύει.
Στις 13.11.2015 ο αιτητής καταχώρισε την παρούσα προσφυγή με την οποία ζητά κατά βάση, μαζί με άλλες συναφείς δηλώσεις/θεραπείες, δήλωση του Δικαστηρίου ότι η προαναφερθείσα απόφαση ημερομηνίας 10.9.2015 «είναι καθ΄όσον αφορά την τεθείσα αίρεση και/ή όρο, παράνομη και/ή άκυρη και χωρίς κανένα νομικό αποτέλεσμα και/ή είναι καθ΄υπέρβαση εξουσίας αφού παραβιάζει ρητές πρόνοιες του περί Συμβούλων Αφερεγγυότητας Νόμου 64(Ι)/2015».
Παράλληλα, στα πλαίσια της προσφυγής, ο αιτητής καταχώρισε την ίδια ημέρα αίτηση για προσωρινό διάταγμα με το οποίο να απαγορεύεται και/ή εμποδίζεται η ανάκληση και/ή η ακύρωση της εν λόγω άδειας και με το οποίο να αναστέλλονται οι προαναφερθέντες όροι περί συμμετοχής σε ειδικό εκπαιδευτικό σεμινάριο και επιτυχίας σε σχετική εξέταση.
Η αίτηση αυτή καταχωρίστηκε άνευ ειδοποιήσεως προς την άλλη πλευρά. Τέτοια ευχέρεια παρέχεται δια του Κανονισμού 13(2) του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου 1962 που θέτει ως προϋπόθεση είτε τη συνδρομή επείγουσας ανάγκης είτε την ύπαρξη άλλων ειδικών περιστάσεων προκειμένου να εκδοθεί προσωρινό διάταγμα άνευ ειδοποιήσεως.
Στην ένορκη δήλωση του αιτητή που συνοδεύει την αίτηση αναφέρει ότι η έκδοση των αιτουμένων ενδιαμέσων διαταγμάτων είναι κατεπείγουσα αλλά και επιβεβλημένη υπό τις περιστάσεις, ούτως ώστε να μην υποστεί ανεπανόρθωτη ζημία αλλά και να διατηρήσει το status quo μέχρι την πλήρη τελική αποπεράτωση της προσφυγής.
Κάλεσα την πλευρά του αιτητή σε επιχειρηματολογία προς υποστήριξη της θέσης του ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις για απόδοση θεραπείας μονομερώς. Έθεσα, δε, το ερώτημα, κατά πόσο τέτοια θέση είναι βάσιμη νοουμένου ότι η πράξη που προσβάλλεται φέρει ημερομηνία και/ή γνωστοποιήθηκε στον αιτητή ήδη στις 10.9.2015, χωρίς να την προσβάλει τότε ή σε άλλο χρόνο που να καταδεικνύει πάντως την επικαλούμενη σήμερα πλέον πίεση του κατεπείγοντος. Η αντίδραση του αιτητή τότε, φαίνεται σε επιστολή εκ μέρους του προς τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο ημερομηνίας 16.9.2015, δια της οποίας συμμορφώνεται απλώς στις τυπικές προϋποθέσεις για την έκδοση της άδειας, χωρίς οποιαδήποτε αναφορά στους όρους που τελικά προσέβαλε.
Ο ευπαίδευτος δικηγόρος του αιτητή ανέφερε πως στο μεσοδιάστημα υπήρξε αρχικώς αντίθεση του δικηγορικού κόσμου στον όρο περί εξετάσεων, όπως φαίνεται σε επιστολή του Προέδρου του Παγκυπρίου Δικηγορικού Συλλόγου προς τον Υπουργό Ενέργειας, Εμπορίου, Βιομηχανίας και Τουρισμού ημερομηνίας 23.10.2015, δια της οποίας υποβλήθηκε εισήγηση όπως οι εξετάσεις ακυρωθούν ή αναβληθούν επ΄αόριστον ή και για μεγάλο χρόνο ώστε να δοθεί ευκαιρία για πρακτική εφαρμογή και απόκτηση εμπειριών και νομολογίας. Είναι υπό το κλίμα αυτό, ανέφερε, που ο αιτητής δεν προσέβαλε ενωρίτερα τους επιβληθέντες όρους. Στο μεταξύ όμως, η στάση του Παγκυπρίου Δικηγορικού Συλλόγου διαφοροποιήθηκε και έτσι προκλήθηκε η ανάγκη για προσβολή των όρων στα πλαίσια προσωπικής πλέον δράσης και προσφυγής.
Τα γεγονότα όμως αυτά, δεν αφορούν παρά την επιλογή του αιτητή να προσφύγει στο Δικαστήριο κατά το χρόνο που προσέφυγε. Δεν αναιρούν τη διαπίστωση ότι ο αιτητής είχε γνώση των πραγματικών και νομικών δεδομένων επί των οποίων θεμελίωσε δύο μήνες μετά την προσφυγή του αλλά και την επίμαχη, χωρίς ειδοποίηση, αίτηση. Τα γεγονότα, αν και εξηγούν τον χρόνο που επέλεξε ο αιτητής να προσφύγει, δεν δικαιολογούν, δύο μήνες μετά, το κατεπείγον ή τη συνδρομή άλλων ειδικών περιστάσεων που να επέτρεπαν παρέκκλιση από θεμελιακή αρχή της φυσικής δικαιοσύνης. Ούτε, εν πάση περιπτώσει, έχει στοιχειοθετηθεί κατά τρόπο συγκεκριμένο ότι θα επροκαλείτο τέτοιος δυσμενής επηρεασμός στον αιτητή εάν απλώς εδίδετο η ευκαιρία στην άλλη πλευρά να ακουστεί πριν την έκδοση του διατάγματος, ώστε η θεμελιακή αυτή προϋπόθεση να παρακαμφθεί.
Κατά συνέπεια, η αίτηση υποβληθείσα χωρίς ειδοποίηση είναι καταδικασμένη να αποτύχει, κατ΄ουσίαν λόγω μη στοιχειοθέτησης δικαιοδοτικού όρου, έτσι ώστε να μην είναι αναγκαία αλλ΄ούτε σκόπιμη η περαιτέρω εξέταση της ουσίας.
Τ.Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.
ΚΧ»Π