|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2015:D729
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1420/2011)
3 Νοεμβρίου 2015
[ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
GOLDEN TELEMDIA LTD,
Αιτητές
- ΚΑΙ -
ΔΗΜΟΥ ΛΑΡΝΑΚΑΣ,
Καθ΄ ου η αίτηση
------------------------------------
Αίτηση ημερ. 11.6.2015 για
Αναστολή της Διαδικασίας
------------------------------------
Γ. Βαλιαντής για Λ. Παπαφιλίππου, για τους Αιτητές.
Π. Χατζηχριστοφή, για τον Καθ΄ ου η αίτηση.
Ν. Χατζηϊωάννου (κα), για το Ενδιαφερόμενο Μέρος.
-------------------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.: Η υπό εκδίκαση αίτηση αφορά την επιδίωξη των αιτητών να αναστείλουν την περαιτέρω διαδικασία της προσφυγής ή και να παραμείνει η εν λόγω υπόθεση εκτός πινακίου μέχρι την εκδίκαση και έκδοση απόφασης επί της Αναθεωρητικής Έφεσης υπ΄ αρ. 79/2015, η οποία καταχωρήθηκε εναντίον της απόφασης που εκδόθηκε στις 26.5.2015 στην Αίτηση που καταχωρήθηκε και πάλι από τους αιτητές ημερ. 16.1.2015.
Αναφέρεται στη σχετική ένορκη δήλωση που υποστηρίζει την αίτηση ότι με την εν λόγω αίτηση ημερ. 16.1.2015, είχε ζητηθεί από τους αιτητές ο τερματισμός και ή η ακύρωση της παρέμβασης της Αρχής Τηλεπικοινωνιών Κύπρου ως ενδιαφερομένου μέρους στην προσφυγή. Η ακρόαση της αίτησης διεξήχθη στις 6.5.2015 και η απόφαση, η οποία είχε επιφυλαχθεί την ίδια ημέρα, εκδόθηκε στις 26.5.2015. Ήταν απορριπτική για τους λόγους που καταγράφονται στην απόφαση και οι οποίοι θα αναφερθούν, όπου είναι αναγκαίο, στη συνέχεια. Εναντίον αυτής της ενδιάμεσης απόφασης καταχωρήθηκε η Αναθεωρητική Έφεση υπ΄ αρ. 79/2015 και επειδή το αποτέλεσμα της έφεσης θα είναι ουσιώδους και/ή καθοριστικής και/ή καταλυτικής σημασίας αναφορικά με την περαιτέρω πορεία της προσφυγής, επιδιώκεται η αναβολή της περαιτέρω διαδικασίας ενώπιον του Δικαστηρίου εφόσον η Αναθεωρητική Έφεση πραγματεύεται τον καθορισμό των διαδίκων και άπτεται επομένως των θεμελίων της δίκαιης δίκης. Με επιστολή ημερ. 11.6.2015, οι αιτητές ζήτησαν από το αρμόδιο Πρωτοκολλητείο του Ανωτάτου Δικαστηρίου τον ορισμό της Αναθεωρητικής Έφεσης σε σύντομο χρόνο.
Κατά την ακρόαση της αίτησης ανεφέρθη από τον συνήγορο των αιτητών ότι είχε οριστεί για προδικασία η έφεση, εξηγήθηκε το επείγον του ζητήματος, δόθηκαν οδηγίες για την ανταλλαγή των περιγραμμάτων και η έφεση ορίστηκε για προγραμματισμό την 1.12.2015. Ο συνήγορος υπό το φως των εξελίξεων αυτών περιόρισε χρονικά το αίτημα για αναστολή της διαδικασίας μέχρι την εκδίκαση ή τον ορισμό της υπόθεσης για τέσσερεις μήνες, περίοδο κατά την οποία αναμένει ότι θα εκδικαστεί στο μεταξύ και αποφασιστεί η εν λόγω έφεση. Διαφοροποίησε επομένως το αιτητικό της αίτησης περιορίζοντας το σε αναβολή της όλης διαδικασίας στην προσφυγή μέχρι τον Φεβρουάριο του 2016.
Επί της ουσίας, ο συνήγορος αναφέρθηκε στην πιθανότητα σε περίπτωση απόρριψης της αίτησης και επιτυχίας της έφεσης να δημιουργηθεί περιπλοκότητα στην περαιτέρω εκδίκαση της προσφυγής. Ακόμη σε περίπτωση που η ίδια η προσφυγή προχωρήσει και απορριφθεί και καταχωρηθεί έφεση επί της ουσίας, η τυχόν επιτυχία στην ήδη καταχωρηθείσα Αναθεωρητική Έφεση θα ανατρέψει τα δεδομένα με πρόσθετα ουσιώδη προβλήματα.
Η αντίθετη θέση τόσο των καθ΄ ων η αίτηση, Δήμου Λάρνακας, όσο και του ενδιαφερομένου μέρους, ΑΤΗΚ, είναι ότι δεν χωρεί αναστολή σε αρνητική απόφαση του Δικαστηρίου διότι αντικείμενο μιας αναστολής είναι η υποχρέωση ή το καθήκον που επιβάλλεται από την απόφαση και όχι η παγοποίηση ή ο προσωρινός παραμερισμός της απόφασης. Η πολυπλοκότητα που τυχόν θα δημιουργηθεί προέρχεται από τους ίδιους τους αιτητές και τις αιτήσεις που καταχωρούν και δεν μπορούν τώρα να την προβάλλουν ως θεμέλιο για να επιτύχουν την αναστολή. Η παρουσία του ενδιαφερομένου μέρους στην προσφυγή κανένα πρόβλημα δεν δημιουργεί ούτε στην εκδίκαση της προσφυγής, ούτε σε οποιαδήποτε μεταγενέστερη διαδικασία. Ακόμη και η σύμφυτη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί, ιδιαιτέρως όταν οι αιτητές έχουν διαφοροποιήσει το αίτημα τους περιορίζοντας το σε αναστολή μερικών μηνών.
Η αίτηση έχει ως βάση αριθμό νομικών διατάξεων με ιδιαίτερη έμφαση στη Δ.35 θ.18. τις γενικές και συμφυείς εξουσίες του Δικαστηρίου, τις αρχές της δίκαιης δίκης και τη νομολογίας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Κατά την άποψη του Δικαστηρίου δεν χωρεί, αλλά ούτε και δικαιολογείται αναστολή της περαιτέρω διαδικασίας είτε ως αρχικά επιδιωκόταν με την αίτηση, είτε ως αυτή διαφοροποιήθηκε με την προφορική τοποθέτηση του συνηγόρου των αιτητών. Σειρά αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου έχει θεμελιώσει ότι η Δ.35 θ.18, δεν εναποθέτει στο Δικαστήριο εξουσία γενικής αναστολής διαδικασίας ή οποιουδήποτε άλλου θέματος εκτός από όσα ρητώς αναφέρονται στον ίδιο τον Κανονισμό. Η γενική τοποθέτηση της νομολογίας είναι ότι η καταχώρηση έφεσης δεν αναστέλλει την εκκρεμούσα διαδικασία, ούτε και αναστέλλει τους καρπούς της δικαστικής απόφασης. Η Δ.35 θ.18 περιορίζει την εξουσία της αναστολής σε θέματα εκτέλεσης που κατά τους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας σκοπό έχουν την εφαρμογή δικαστικής απόφασης ή διατάγματος. Οι διαδικασίες που αναφέρονται στο Θεσμό, («proceedings»), αφορούν διαδικασίες επικουρικές της υπό έφεση απόφασης όπως διαδικασίες κατάσχεσης χρημάτων στα χέρια τρίτου ή διαδικασίες κάτω από το Κεφ. 62, (δέστε Christofidou v. Nemitsas (1963) 2 C.L.R. 269, In re E.S. an Infant (1986) 1 C.L.R. 119 και Ιωσηφάκης ν. Αριστοδήμου (1990) 1 Α.Α.Δ. 284).
Η Ολομέλεια εξήγησε την όλη εμβέλεια της Δ.35 θ.18 στην υπόθεση Αναφορικά με τον Ευάγγελο Εμπεδοκλή (Αρ. 3) (2009) 1 Α.Α.Δ. 529, με αναφορά στις διαδικασίες certiorari. Τα λεχθέντα εκεί εφαρμόζονται με την ίδια δύναμη κατ΄ αναλογία και εδώ στις διαδικασίες των αιτήσεων ακυρώσεως δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος. Ακριβώς εκεί λέχθηκε ότι η έκδοση διατάγματος αναστολής είναι αντινομική προς το προηγούμενο αποτέλεσμα, αυτό δηλαδή του οποίου η αναστολή επιδιώκεται, (δέστε Εμπεδοκλής κ.ά. (Αρ. 2) (2009) 1 Α.Α.Δ. 158). Στη δε Εμπεδοκλής (Αρ. 2) (2009) 1 Α.Α.Δ. 986, η Ολομέλεια και πάλι ανέλυσε, αλλά και επιβεβαίωσε την εμβέλεια της Δ.35 θ.18, με παραπομπή στην προαναφερθείσα υπόθεση In re E.S. (an infant), αλλά και τις Fotiou and another v. Petrolina Ltd (1984) 1 C.L.R. 708 και Aftomata Eleourgia v. Monastery of Mahera (1986) 1 C.L.R. 524.
Η νομολογία που αναπτύχθηκε στο ζήτημα είναι σταθερή και διαχρονική (δέστε και πιο πρόσφατα την Γεναγρίτη ν. Εργολάβων Οικοδομών Κώστας (Λευκωσίας) Λτδ, Πολ. Εφ. αρ. 416/2012, ημερ. 21.12.2014, ECLI:CY:AD:2014:A885). Δεν παρέχει έρεισμα στην εισήγηση των αιτητών περί αναστολής της περαιτέρω διαδικασίας. Άμεσα σχετική με την παρούσα υπόθεση είναι και η Αρχή Τηλεπικοινωνιών Κύπρου ν. Επιτρόπου Ρύθμισης Ηλεκτρονικών Επικοινωνιών και Ταχυδρομείου, υπόθ. αρ. 1335/2009, ημερ. 21.2.2012, όπου αντικείμενο ήταν η αναστολή της περαιτέρω διαδικασίας σε εκκρεμούσα προσφυγή ενόψει εφέσεων που είχαν ασκηθεί επί άλλων ακυρωτικών αποφάσεων που είχαν δεχθεί ότι η προσβαλλόμενη πράξη του Επιτρόπου ήταν για διάφορους λόγους λανθασμένη. Ο Κραμβής, Δ., εκτός της θέσης που έλαβε, η οποία υιοθετείται και εδώ, ότι ούτε το άρθρο 47 του περί Δικαστηρίων Νόμου αρ. 14/60, ούτε οι σχετικές διατάξεις του περί Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου Κανονισμού του 1962, ούτε οι Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας ρυθμίζουν το ζήτημα αναστολής απόφαση σε εν εξελίξει και μη συμπληρωθείσα διαδικασία, αποφάσισε και εισήγηση ότι η αναστολή μπορούσε να δοθεί στη βάση της σύμφυτης εξουσίας, την οποία οι αιτητές παρομοίως επικαλούνται και στην προκειμένη περίπτωση. Αφού αναφέρθηκε στις αυθεντίες Ελεγκτική Υπηρεσία Συνεργατικών Εταιρειών ν. Παπαγεωργίου κ.α. (2000) 3 Α.Α.Δ. 151, Ρόπας (2009) 2 Α.Α.Δ. 234 και Εμπεδοκλής (Αρ. 3) - ανωτέρω -, είπε και τα εξής σχετικά:
«Για να έχει η αίτηση επιτυχή κατάληξη κατ΄ επίκληση της συμφυούς εξουσίας του δικαστηρίου, ο αιτών την αναστολή, εδώ ο Επίτροπος, θα πρέπει ικανοποιητικά να καταδείξει ότι η αναστολή της διαδικασίας είναι το μόνο υπό τις περιστάσεις μέτρο που επιβάλλεται να ληφθεί προς το συμφέρον της δικαιοσύνης. Έχω την άποψη ότι στην υπό εξέταση αίτηση, ο Επίτροπος δεν έχει καταδείξει στον ύψιστο βαθμό που θεωρώ ότι απαιτείται, ότι αυτό που ζητά με την αίτησή του συμπίπτει με το συμφέρον της δικαιοσύνης, ως του μόνου υπό τις περιστάσεις κριτηρίου.»
Η αίτηση συνεπώς ως αβάσιμη, απορρίπτεται με έξοδα εναντίον των αιτητών και υπέρ των καθ΄ ων, αλλά και του ενδιαφερομένου μέρους, ως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Στ. Ναθαναήλ,
Δ.