|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2015:D749
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 139/2013)
13 Νοεμβρίου, 2015
[Π. ΠΑΝΑΓΗ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΔΡΕΑ ΙΑΚΩΒΟΥ,
Aιτητής,
-ΚΑΙ-
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
----------------------
Ο Αιτητής εμφανίζεται αυτοπροσώπως.
Λαμπρινή Λάμπρου-Ουστά (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
----------------------
A Π Ο Φ Α Σ Η
Π. ΠΑΝΑΓΗ, Δ.:- O αιτητής, ο οποίος διαμένει στο καλό Χωριό Λάρνακας, με την παρούσα προσφυγή προσβάλλει την απόρριψη του αιτήματος του για παραχώρηση τουρκοκυπριακού γεωργικού κλήρου στην Επαρχία Λάρνακας από τον Υπουργό Εσωτερικών ως κηδεμόνα τουρκοκυπριακών περιουσιών, με την αιτιολογία ότι τα κοινωνικοοικονομικά του δεδομένα δεν δικαιολογούσαν την παραχώρηση τουρκοκυπριακής γης. Η απόφαση του κοινοποιήθηκε με επιστολή ημερομηνίας 8.1.2013.
Είχε προηγηθεί αίτημα του αιτητή για παραχώρηση γεωργικού κλήρου στην Επαρχία Πάφου, το οποίο απαντήθηκε αρνητικά με επιστολή ημερομηνίας 20.11.2012, εφόσον ο αιτητης δεν ήταν κάτοικος της Επαρχίας Πάφου και δεν πληρούσε τα κριτήρια παραχώρησης τουρκοκυπριακής γης όπως αυτά καθορίζονται στους περί Τουρκοκυπριακών Περιουσιών (Διαχείριση και άλλα θέματα) (Προσωρινές διατάξεις) Κανονισμούς του 1992 έως 2003 (εφεξής «οι Κανονισμοί»), λόγω των κοινωνικοοικονομικών του δεδομένων. Ο αιτητής επανήλθε με νέο αίτημα, ζητώντας αυτή τη φορά κλήρο στην Επαρχία Λάρνακας, στο οποίο έλαβε την επίδικη απόφαση.
Βασική εισήγηση του αιτητή είναι ότι η απόφαση ελήφθη χωρίς δέουσα έρευνα, και ειδικότερα ότι δεν του είχαν ζητηθεί στοιχεία σε σχέση με την κοινωνικοοικονομική του κατάσταση. Επίσης θεωρεί ότι πληρούσε τα κριτήρια του Νόμου γιατί είχε όλο το γεωργικό εξοπλισμό, γεγονός που δεν διερευνήθηκε από τους καθ' ων η αίτηση.
Οι καθ' ων η αίτηση αναλώθηκαν στην γραπτή τους αγόρευση στην παράθεση των προνοιών των Κανονισμών και της ακολουθούμενης πολιτικής για παραχώρηση τουρκοκυπριακής γης καθώς και των προσωπικών συνθηκών του πατέρα του αιτητή στον οποίο είχε παραχωρηθεί μικρή έκταση αρδευόμενης γης (1338 τ.μ.) στην οποία υπήρχε φυτεία ελιών. Τα μόνα δεδομένα που παραθέτουν σε σχέση με τον αιτητή είναι ότι είναι μονήρης, 54 ετών και εργάζεται ως οδηγός ταξί.
Τα κριτήρια που αφορούν στη διάθεση γεωργικής γης παρατίθενται στους Κανονισμούς (όπως τροποποιήθηκαν με την ΚΔΠ 155/99) και είναι τα ακόλουθα:
«Β. Κριτήρια για διάθεση γεωργικής γης:
(α) Γεωργική γη παραχωρείται σε πρόσφυγες που ασκούν το επάγγελμα του γεωργοκτηνοτρόφου ή του εργατοαγρότη, με προτεραιότητα σε πρόσφυγες που ασκούν αποκλειστικά το επάγγελμα του γεωργού, του κτηνοτρόφου ή του γεωργοκτηνοτρόφου. Προτεραιότητα δίνεται επίσης σε πρόσφυγες που κατοικούν στην περιοχή που βρίσκεται η γεωργική γη.
(β) Κατά τη διάθεση γεωργικής γης λαμβάνονται υπόψη-
(i) (α) Το επάγγελμα που ασκούν οι αιτητές και ιδιαίτερα του γεωργού, του κτηνοτρόφου ή του γεωργοκτηνοτρόφου∙
(β) Το επάγγελμα που ασκούσαν οι αιτητές πριν από την τουρκική εισβολή και ιδιαίτερα του γεωργού, του κτηνοτρόφου ή του γεωργοκτηνοτρόφου.
(ii) H γεωργική γη που είχαν οι αιτητές στα κατεχόμενα.
(iii) Η διαθέσιμη τουρκοκυπριακή γη σε συσχετισμό με τη ζήτηση που υπάρχει στην περιοχή.
(iv) Οι οικονομικές ανάγκες και το μέγεθος της οικογένειας των αιτητών.
(v) Ο βαθμός εξωγεωργικής απασχόλησης των αιτητών.»
Στο διοικητικό φάκελο δεν εντοπίζεται οποιαδήποτε έρευνα σε σχέση με το κατά πόσο ο αιτητής μετερχόταν ή όχι του επαγγέλματος του γεωργού και σε ποια βάση, τις οικονομικές ανάγκες και την οικονομική του κατάσταση και το βαθμό εξωγεωργικής απασχόλησης του. Δεν φαίνεται να διερευνήθηκε οποιοδήποτε κριτήριο, πέραν του ιστορικού που αφορούσε τον πατέρα του και της ακύρωσης της παραχώρησης τουρκοκυπριακής περιουσίας σε αυτόν, όπως καταγράφεται στην επιστολή του Έπαρχου ημερομηνίας 13.3.2012.
Η αιτιολογία της απόφασης αναφέρεται γενικά και αόριστα στην κοινωνικοοικονομική κατάσταση του αιτητή, ότι είναι «μονήρης, οδηγός ταξί», επαναλαμβάνοντας ουσιαστικά το περιεχόμενο των Κανονισμών χωρίς να έχει προηγηθεί οποιαδήποτε έρευνα για τα προσωπικά και οικονομικά δεδομένα του και τα υπόλοιπα στοιχεία που συναρτώνται προς τα πλήρη κριτήρια. Δέουσα έρευνα θεωρείται εκείνη που επεκτείνεται στη διερεύνηση κάθε σχετικού γεγονότος (βλ. Motorways Ltd v. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 447 και Καμηλάρης ν. Δημοκρατίας (1991) 4 Α.Α.Δ. 725). Η δε επανάληψη γενικών όρων του Νόμου, ισοδυναμεί με ανύπαρκτη αιτιολογία, που καθιστά αδύνατο τον δικαστικό έλεγχο εφόσον δεν εκθέτει τα γεγονότα πάνω στα οποία μορφοποιήθηκε η κρίση της διοίκησης (βλ. Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου Επικρατείας, 1929-59, σελ. 186-187 και Πιπερίδης κ.α. ν. Δημοκρατίας (1995) 3 Α.Α.Δ. 134, 141, Ηροδότου ν. Δημοκρατίας (2010) 3 Α.Α.Δ. 220). Εν προκειμένω, παραμένει άγνωστος ο συλλογισμός.
Υπό το φως των πιο πάνω, η επίδικη απόφαση πρέπει να ακυρωθεί λόγω έλλειψης δέουσας έρευνας και αιτιολογίας.
Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται. Οι καθ΄ ων η αίτηση να καταβάλουν τα πραγματικά έξοδα του αιτητή, όπως θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Π. Παναγή, Δ.
/ΣΓεωργίου