|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2015:D748
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1255/2015)
12 Νοεμβρίου, 2015
[ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ/ΣΤΗΣ]
CHRISANMARI ENTERPRISES LTD,
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ,
2. ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΕΛΩΝΕΙΩΝ,
Καθ΄ων η αίτηση.
_ _ _ _ _ _
ΑΙΤΗΣΗ ΗΜΕΡ. 29.9.15
ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΥ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ.
_ _ _ _ _ _
Ν. Παπακωνσταντίνου (κα) για Π. Λεωνίδου, για τους Αιτητές.
Ε. Γαβριήλ (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
_ _ _ _ _ _
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ex tempore
ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.: Το Δικαστήριο είχε την ευκαιρία να μελετήσει σε προηγούμενο στάδιο την αίτηση και την ένσταση και τα γεγονότα που τις περιβάλλουν. Εχοντας κατά νου τη σχετική νομολογία και τις αρχές που διέπουν το ζήτημα έκδοσης προσωρινού διατάγματος, με βάση τον Κανονισμό 13 των Διαδικαστικών Κανονισμών του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962, είναι σε θέση να δώσει ex tempore την ουσία της απόφασης.
Οι Αιτητές με την προσφυγή τους αξιώνουν δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση των Καθ΄ ων η αίτηση ημερομηνίας 8.7.2015, με την οποία τους πληροφόρησαν ότι οφείλουν εισαγωγικό δασμό και ΦΠΑ συνολικού ποσού €71.895,00, καθώς και χρηματική επιβάρυνση €7.189,00, πλέον νόμιμο τόκο, είναι άκυρη, παράνομη και στερείται κάθε εννόμου αποτελέσματος.
Ταυτόχρονα με την καταχώρηση της ως άνω προσφυγής οι Αιτητές προχώρησαν και στην εισαγωγή, αρχικά μονομερώς, αίτησης προς αναζήτηση προσωρινού διατάγματος αναστολής της ισχύος και/ή εκτέλεσης της πιο πάνω απόφασης μέχρι την εκδίκαση της εν λόγω προσφυγής. Είναι η υπό κρίση αίτηση και εδράζεται στη θέση ότι εντοπίζεται έκδηλη παρανομία και ελλοχεύει σοβαρή πιθανότητα πρόκλησης ανεπανόρθωτης ζημιάς. Αντίθετα, η πλευρά των Καθ΄ ων η αίτηση προβάλλει ότι δεν συντρέχει οποιοσδήποτε λόγος που να δικαιολογεί την έκδοση προσωρινού διατάγματος, αφού δεν υφίσταται καμία από τις προϋποθέσεις που έχουν τεθεί από τη νομολογία και τις Γενικές Αρχές του Διοικητικού Δικαίου για έκδοση τέτοιου διατάγματος.
Είναι νομολογημένο ότι η δικαιοδοσία του Δικαστηρίου για την έκδοση προσωρινού διατάγματος είναι εξαιρετικής φύσεως και ασκείται με φειδώ. Στην περίπτωση και μόνο όπου δικαιολογείται ότι ενυπάρχει ένα από τα πιο κάτω απαραίτητα στοιχεία: έκδηλη παρανομία στη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης ή πρόκληση ανεπανόρθωτης ζημιάς στον αιτητή από τη μη έκδοση του διατάγματος. Εχει επίσης κατ΄ επανάληψη νομολογηθεί ότι η παρανομία για να θεωρηθεί ως έκδηλη πρέπει να είναι πρόδηλα αναγνωρίσιμη. Χωρίς δηλαδή να χρειάζεται να διερευνηθούν τα αμφισβητούμενα γεγονότα. Οπως έχει αναφερθεί στην υπόθεση Λοϊζίδης ν. Υπ. Εξωτερικών (1995) 3 ΑΑΔ 233, «Εκδηλη παρανομία είναι εκείνη που, αν δεν αναδύεται αυτόματα, ανακύπτει κατόπιν αναλογισμού ως προς τις επιπτώσεις στοιχείων ενυπαρχόντων στο διαθέσιμο υλικό εφόσον βέβαια ό,τι απορρέει παραμένει αντικειμενικά αναντίλεκτο και μη υποκείμενο σε στάθμιση για έκφραση κρίσης.»
Στην υπό κρίση περίπτωση το στοιχείο της έκδηλης παρανομίας, στη βάση και έκταση που η νομολογία επιτάσσει, δεν έχει τεκμηριωθεί. Τα όσα επικαλείται η πλευρά των αιτητών είναι νομικά ζητήματα τα οποία τελούν υπό αμφισβήτηση και τα οποία αναμένεται να επιλυθούν στα πλαίσια της κυρίως διαδικασίας.
Ως προς το δεύτερο ζήτημα, της κατάδειξης δηλαδή ανεπανόρθωτης ζημιάς, έχει επίσης νομολογηθεί ότι ο αιτητής θα πρέπει να ικανοποιήσει το Δικαστήριο ότι σε περίπτωση που δεν εκδοθεί το διάταγμα, υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να υποστεί ο ίδιος ζημιά, η οποία δεν μπορεί να αποκατασταθεί με οποιαδήποτε από τις θεραπείες που θα μπορούσαν να αποδοθούν στο τέλος, με την ακύρωση της προσβαλλόμενης με την προσφυγή διοικητικής πράξης. Είναι επίσης καθήκον του αιτητή να περιλαμβάνει στην αίτησή του κατά τρόπο σαφή και λεπτομερή το σύνολο των στοιχείων που συνιστούν την ανεπανόρθωτη ζημιά. Η υπόθεση Sofocles Sofocleous v. Republic (Ministry of Education) (1971) 3 CLR 345 συνιστά οδηγό επί του θέματος της ανεπανόρθωτης ζημιάς.
Θέτει η πλευρά των Αιτητών ότι, εάν η διοίκηση προχωρήσει στην είσπραξη του δασμού, θα υπάρχει άμεσος κίνδυνος κατάρρευσης της επιχείρησης τους λόγω οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει. Δεν έχει όμως καταδειχθεί ότι η οποιαδήποτε ζημιά που επικαλούνται δεν μπορεί να αποτιμηθεί σε χρήμα έστω και δύσκολα και υπό αυτές τις συνθήκες, όσο μεγάλη και αν είναι, δεν μπορεί να κριθεί ως ανεπανόρθωτη.
Με βάση τα πιο πάνω δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις έκδοσης διατάγματος και η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα εναντίον των αιτητών όπως θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Α.Ρ. ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.
ΣΦ.