|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2015:D700
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 754/2012)
21 Oκτωβρίου, 2015
[ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ/ΣΤΗΣ]
ΝΙΚΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ ΚΑΙ/Η ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΟΥ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
_ _ _ _ _ _
ΑΙΤΗΣΗ ΗΜΕΡ. 3/6/15
Αιτητής παρών.
Μ. Κοτσώνη, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
_ _ _ _ _ _
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.: Στις 21/4/15, στην παρουσία του αιτητή, δόθηκε από το Δικαστήριο απόφαση με την οποία απέρριψε την προσφυγή του με τον πιο πάνω αριθμό και τίτλο, λόγω απωλείας του αντικειμένου της. Ο αιτητής επανήλθε τώρα με την υπό εξέταση αίτηση του με την οποία αιτείται «αδείας καταχώρησης έφεσης στην πιο πάνω υπόθεση για περίοδο 15 ημερών».
Η αίτηση του στηρίζεται σε ένορκη δήλωση του αιτητή στην οποία τα μόνα σχετικά καταγράφονται στις παραγράφους 3 και 4 οι οποίες έχουν ως ακολούθως:
«3. Για να καταχωρηθεί έφεση πρέπει να δοθεί η απόφαση στο αιτητή και να μελετήσει τη απόφαση αφού προηγηθεί πιστή μετάφραση στη γραφή πρέηλ που μπορεί να διαβάσει και ακολούθως να γραφεί το κείμενο στη κανονική γραφή για να διαβάζεται από το Δικαστήριο.
4. Επειδή είχα θέματα υγείας παράλληλα δεν μπόρεσα να είμαι έτοιμος σήμερα να καταχωρήσω το αίτημα μου και ζητώ μερικές μέρες για καταχώρηση της.»
Οι καθ' ων η αίτηση ενίστανται στο αίτημα του αιτητή και με την ένσταση που καταχώρησαν προβάλλουν συνολικά 10 λόγους. Δεν κρίνεται αναγκαία η παράθεση τους.
Στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την ένσταση αναφέρονται μεταξύ άλλων ότι ο αιτητής όταν εξεδόθη η απόφαση στις 21/4/15 ήταν παρών και έλαβε αντίγραφο της. Έκτοτε άφησε το χρόνο να παρέλθει και η δικαιολογία που προβάλλει για μετάφραση της απόφασης στη γραφή μπρέηλ δεν αποτελεί καλό λόγο. Περαιτέρω γίνεται εισήγηση ότι η πρωτόδικη απόφαση είναι ορθή και τυχόν έγκριση του αιτήματος θα έχει ως αποτέλεσμα να κατασπαταληθεί πολύτιμος δικαστικός χρόνος. Τυχόν λάθος ή αμέλεια του αιτητή να καταχωρήσει έγκαιρα την έφεση του δεν αποτελεί λόγο για παράταση της προθεσμίας σύμφωνα με την ομνύουσα, ως επίσης σύμφωνα με την ίδια δεν έχουν καταδειχθεί οιεσδήποτε εξαιρετικές συνθήκες, περιστάσεις και/ή εύλογη αιτία για άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου προς όφελος του αιτητή.
Ο αιτητής πρόβαλε στο Δικαστήριο κατά την αγόρευση του ότι εκείνο που τον ενδιαφέρει στην καταχώρηση της έφεσης είναι το κατάλοιπο ζημιάς που πιστεύει ότι διατηρείται έστω και αν η προσβαλλόμενη πράξη έχει ανακληθεί. Επίσης ότι δεν ενήργησε έγκαιρα καθ' ότι ως πολίτης δεν γνώριζε το χρόνο για καταχώρηση έφεσης και δεν είχε βοήθεια δακτυλογράφησης.
Η ευπαίδευτη συνήγορος των καθ' ων η αίτηση στη δική της αγόρευση με αναφορά στη νομολογία απέρριψε τις θέσεις του αιτητή και εισηγήθηκε ότι δεν είναι προς το συμφέρον της δικαιοσύνης η έγκριση της αίτησης.
Η αίτηση στηρίζεται στους Κανόνες Πολιτικής Δικονομίας Δ.35, θ.2 και Δ.57 θ.2. Η πλούσια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου επί των Κανόνων αυτών ανέλυσε και επεξήγησε την εφαρμογή τους (βλ. Χόππη ν. Παναγή (1993) 1 Α.Α.Δ. 140, Cyprus Trading Corporation PLC v. Φετοκάκη κ.α. (2011) 1 Α.Α.Δ. 125).
Στην υπόθεση DeLuxe Terraro Tiles Marbles Ltd. ν. Εργοληπτικής Εταιρείας «Νέμεσις Λτδ.» (1989) 1 Α.Α.Δ. 658, αναλύονται εναργώς οι αρχές που διέπουν το θέμα υπό εξέταση. Σχετικά αναφέρονται:
"H αίτηση εδράζεται πάνω στους Κανόνες Πολιτικής Δικονομίας Δ.35, θ.2, και Δ.57, θ.2. Η διακριτική εξουσία που παρέχουν στο Δικαστήριο οι πιο πάνω Διατάξεις δεν υπόκειται σε οποιοδήποτε προκαθορισμένο περιορισμό και η άσκηση της υπέρ ή κατά του αιτητή εξαρτάται αποκλειστικά από τα ιδιαίτερα περιστασιακά και δεδομένα της κάθε υπόθεσης: Ειρήνη Κώστα Χατζημιχαήλ ν. Μαρίας Καράμιχαηλ και Άλλων (1967) 1 Α.Α.Δ. 61, και The Turkish Co-Operative Carob Marketing Society Ltd. v. Lutfi Kiamil and Another (1973) Α.Α.Δ. 1. Παρά ταύτα, την προσέγγιση του Δικαστηρίου στην άσκηση της υπό εξέταση εξουσίας του χαρακτηρίζει πάντοτε η συμμόρφωση με ορισμένες αρχές που έχουν νομολογιακά καθιερωθεί ανάμεσα στις οποίες πρωτεύουσα θέση κατέχει η αρχή του σεβασμού των χρονικών προθεσμιών που καθόρισε ο Νομοθέτης για την άσκηση του δικαιώματος εφέσεως και ότι με φειδώ και σε εξαιρετικές μόνο περιπτώσεις οι προθεσμίες αυτές θα πρέπει να παρατείνονται. Και τούτο γιατί οποτεδήποτε οι προθεσμίες αυτές παρατείνονται επηρεάζονται το δημόσιο συμφέρον και τα δικαιώματα που οι διάδικοι έχουν στον τερματισμό των δικαστικών διαδικασιών και στο τελεσίδικο των δικαστικών αποφάσεων μέσα στις καθορισμένες για όλους προθεσμίες. Λαμβανομένων αυτών υπόψη επιβάλλεται η διακριτική εξουσία του Δικαστηρίου να ασκείται υπέρ του αιτητή μόνο στις περιπτώσεις που ο τελευταίος ικανοποιεί το Δικαστήριο ότι η αιτούμενη παράταση είναι αντικειμενικά δικαιολογημένη από τις ειδικές περιστάσεις της συγκεκριμένης περίπτωσης. Η παράταση της προθεσμίας χωρίς αποχρώντα λόγο αποτελεί αυθαίρετη παραβίαση των σχετικών Κανόνων που καθορίζουν τις προθεσμίες και είναι ασυμβίβαστη με την άσκηση από τα Δικαστήρια της σχετικής διακριτικής της εξουσίας κατά τρόπο δικαστικό. Οι πιο πάνω αρχές έχουν καθιερωθεί σε σειρά αποφάσεων συμπεριλαμβανομένων των: Ανδρέα Π. Λοΐζου ν. Παναγιώτη Κοντεάτη (1968) 1 Α.Α.Δ. 291,2) Πολιτική Έφεση Αρ. 7742*, και 3) Αίτηση στην Πολιτική Έφεση 7026. Στις Αγγλικές αποφάσεις Graig v. Phillips [1877] 7 Ch. D. 249, και McC (RD) v. McC (JA) and Another [1971] 2 All E.R. 1097, τονίστηκε ότι ο διάδικος που αιτείται χαλάρωση των προνοιών των Δικαστικών Κανόνων που αφορούν χρονικές προθεσμίες πρέπει να επιδείξει μεγάλη επιμέλεια και όχι αδικαιολόγητη καθυστέρηση στην υποβολή της αίτησής του. Σχετική με περιπτώσεις μακράς καθυστέρησης είναι η υπόθεση W.T. Lamb & Sons v. Rider [1948] 2 All E.R. 402, στην οποία τονίστηκε ότι προϋπόθεση της παράτασης της προθεσμίας είναι η ικανoποιητική εξήγηση της καθυστέρησης στην υποβολή της αίτησης."
Στα περιστατικά της παρούσας υπόθεσης η απόφαση την οποία ο αιτητής επιθυμεί να προσβάλει με έφεση δόθηκε στις 21/4/15 στην παρουσία του και αντίγραφο της του δόθηκε αμέσως μετά την εκφώνηση της. Απ' εκεί και πέρα οι εξηγήσεις που δίδονται από τον αιτητή για την παρατηρούμενη καθυστέρηση καταχώρησης της έφεσης του κρίνονται γενικές και αόριστες. Ειδικότερα αναφέρεται σε μετάφραση της απόφαση σε γραφή «πρέηλ» χωρίς να καθορίζει τον απαιτούμενο χρόνο για σκοπό αυτό. Ειδικά λαμβάνοντας υπόψη ότι η απόφαση της 21/4/15 ήταν μόλις 9 σελίδες εκ των οποίων η πρώτη είναι ο τίτλος και οι εμφανίσεις. Επίσης δεν αναφέρει τον απαιτούμενο χρόνο για την ετοιμασία της έφεσης. Τέλος η αναφορά «επειδή είχα θέματα υγείας παράλληλα δεν μπόρεσα να είμαι έτοιμος .» δεν μπορεί παρά να χαρακτηριστεί ως γενική και αόριστη χωρίς να μπορεί να προσδιοριστεί η τυχόν αντικειμενική δυσκολία του αιτητή.
Είναι φανερό από τα πιο πάνω περιστατικά ότι δεν παρέχεται το αναγκαίο πραγματικό υπόβαθρο για την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου υπέρ του αιτητή. Ο αιτητής δεν επέδειξε την απαιτούμενη επιμέλεια αλλά ούτε και δικαιολόγησε επαρκώς ή ικανοποιητικά την μη έγκαιρη καταχώρηση της έφεσης. Το βάρος της απόδειξης των πιο πάνω βάρυνε τον αιτητή και δεν έχω ικανοποιηθεί ότι το απέσεισε.
Η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος του αιτητή όπως αυτά θα υπολογισθούν από τον πρωτοκολλητή.
Λ. Παρπαρίνος, Δ.
/ΚΑΣ