|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Παπαδόπουλος ν. Δημοκρατίας (1989) 3 ΑΑΔ 973
Στράκκα Λτδ. ν. Δημοκρατίας (1991) 3 ΑΑΔ 643
Xρηματιστήριο Aξιών Kύπρου ν. Δημήτρη Σάββα (2006) 3 ΑΑΔ 435
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
ECLI:CY:AD:2015:D676
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 253/2014)
13 Οκτωβρίου, 2015
[ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ/ΣΤΗΣ]
ΑΓΑΘΟΚΛΗΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΟΤΟΥ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
_ _ _ _ _ _
Ν. Δημητρίου (κα) για Δ. Αριστείδου, για τον Αιτητή.
Λ. Ζαννέτου, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
_ _ _ _ _ _
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.: Η απόρριψη ιεραρχικής προσφυγής του Αιτητή για παροχή σύνταξης αναπηρίας, αποτέλεσε τη γενεσιουργό αιτία καταχώρησης της υπό τον ως άνω τίτλο και αριθμό προσφυγής. Αξιώνεται δήλωση του Δικαστηρίου ότι η σχετική πράξη των Καθ΄ ων η αίτηση ημερομηνίας 12.11.13 είναι άκυρη, παράνομη και χωρίς νομικό αποτέλεσμα.
Η αρμοδία αρχή, το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, σε μεταγενέστερο στάδιο, την 1ην Απριλίου, 2014, με επιστολή προς τον τότε συνήγορο του Αιτητή (παράρτημα 5 στην ένσταση) ανακάλεσε το περιεχόμενο της προσβαλλόμενης απόφασης. Αναφέρεται, συγκεκριμένα, στην υπό αναφορά επιστολή ημερομηνίας 1.4.2014:
«Με την παρούσα ανακαλείται το περιεχόμενο της επιστολής ημερομηνίας 12.11.2013.
2. Θα ενημερωθείτε το συντομότερο δυνατό για την απόφαση της Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων.»
Ακολούθησε, στις 23.4.2014 η απόφαση της Υπουργού ως προς την ιεραρχική προσφυγή του Αιτητή (παράρτημα 6 στην ένσταση), με την οποία επιβεβαιώθηκε ως ορθή η απόφαση των Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων να απορρίψουν την αίτηση για σύνταξη ανικανότητας του Αιτητή.
Το ζήτημα που απασχολεί είναι η έγερση προδικαστικής ένστασης εκ μέρους των Καθ΄ ων η αίτηση και ο ισχυρισμός τους ότι η παρούσα προσφυγή θα πρέπει ν΄ απορριφθεί ως απαράδεκτη, καθότι έχει απωλέσει το αντικείμενό της συνεπεία της ανάκλησης της προσβαλλόμενης απόφασης και της έκδοσης νέας, ημερομηνίας 29.4.2014 (παράρτημα 7 στην ένσταση).
Είναι η ανάλογη προσέγγιση της ευπαίδευτης συνηγόρου των Καθ΄ ων η αίτηση, ότι η προσφυγή έχει καταστεί άνευ αντικειμένου ως αποτέλεσμα ρητής ανάκλησης της προσβαλλόμενης με αυτή διοικητικής πράξης, ο δε Αιτητής απέτυχε να στοιχειοθετήσει οποιοδήποτε βάσιμο λόγο για συνέχιση της παρούσας διαδικασίας. Η αντίθετη προσέγγιση της ευπαίδευτης συνηγόρου του Αιτητή περιστρέφεται γύρω από τη θέση ότι δεν εντοπίζεται να υπάρχει νόμιμη ανάκληση και/ή λόγος για ανάκληση της απόφασης της διοίκησης. Προεκτείνοντας θέτει ότι η προσβαλλόμενη απορριπτική απόφαση απλά και μόνο επιβεβαιώνεται μέσα από την επιστολή ημερομηνίας 29.4.2014, χωρίς να υπάρχει λόγος που να δικαιολογεί κατάργηση της δίκης, αφού ουδεμία ανάκληση στην ουσία υπήρξε.
Η παράθεση της νομικής διάστασης που καλύπτει το ζήτημα ανάκλησης διοικητικής πράξης θα καταστήσει ευχερέστερη την κατάληξη.
Γενικές νομικές αρχές διέπουν την κατάργηση της δίκης. Κατά κανόνα η προσφυγή δεν μπορεί να προωθηθεί και διαγράφεται αν στο διάστημα μεταξύ της καταχώρησης και της εκδίκασής της επισυμβούν γεγονότα που έχουν ως συνέπεια την εξαφάνιση του αντικειμένου της. Η ρητή ανάκληση προσβαλλόμενης πράξης είναι ένα τέτοιο γεγονός. Ανάκληση είναι η διοικητική πράξη που καταργεί μια άλλη διοικητική πράξη. Η ανάκληση διοικητικής πράξης είναι νέα εκτελεστή διοικητική πράξη και ενεργεί ex tunc. Απόρροια της ανάκλησης είναι η κατάργηση της δίκης, γιατί επέρχεται η εξαφάνιση του αντικειμένου της. Οπου όμως, παρά την ανάκληση, διαφαίνεται εκ πρώτης όψεως ότι παρέμεινε ζημιογόνο κατάλοιπο για το οποίο ενδεχομένως να προκύπτει θέμα αποζημίωσης με βάση το ΄Αρθρο 146.6 του Συντάγματος, η προσφυγή διατηρεί το αντικείμενό της. Αυτό διότι η ακυρωτική απόφαση της προσβαλλόμενης πράξης, απόφασης ή παράλειψης από το Δικαστήριο συνιστά αναγκαία προϋπόθεση για αξίωση εύλογης αποζημίωσης ή άλλης θεραπείας (Παπαδόπουλος ν. Δημοκρατίας (1989) 3 ΑΑΔ 973, Στράκκα Λτδ ν. Δημοκρατίας (1991) 3 ΑΑΔ 643, Χρηματ. Αξιών Κύπρου ν. Σάββα (2006) 3 ΑΑΔ 435).
Στην υπό κρίση περίπτωση η διοίκηση ανακάλεσε, ως είχε δικαίωμα, προηγούμενη διοικητική πράξη της. Η ενέργειά της αυτή έλαβε χώραν λίγους μήνες μετά τη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης και δεν εντοπίζεται να παραβίαζε την αρχή της εφαρμογής του κανόνα της καλής πίστης, δεδομένου ότι η προσβαλλόμενη αυτή απόφαση ήταν αρνητική για τον Αιτητή και δεν δημιούργησε οποιοδήποτε δικαίωμα προς όφελός του, αλλά ούτε και πραγματικές καταστάσεις τέτοιες που να μην επέτρεπαν την ανατροπή τους.
Ο ισχυρισμός του Αιτητή περί ζημιογόνου κατάλοιπου, το οποίο και θα δικαιολογούσε τη συνέχιση της παρούσας διαδικασίας, τέθηκε αόριστα και δεν τεκμηριώθηκε με επάρκεια, στα πλαίσια του βάρους που φέρει ο Αιτητής. Δεν διαφάνηκε για ποιο λόγο ο Αιτητής έχει υποστεί οποιαδήποτε ζημιά η οποία δεν εξαλείφθηκε με την ανάκληση. Στην παρούσα υπόθεση ο Αιτητής δεν είχε εγκριθεί ως δικαιούχος σύνταξης ανικανότητας, ούτε είχε κεκτημένο δικαίωμα για λήψη σύνταξης αναπηρίας, αλλά προσδοκία και μόνο.
Εκ του περισσού σημειώνεται ότι με δεδομένη τη ρητή ανάκληση, οι αναφορές της πλευράς του Αιτητή ως προς τη νομιμότητα της ανάκλησης θα μπορούσαν να εξετασθούν μόνο στα πλαίσια προσφυγής εναντίον της εκτελεστής αυτής διοικητικής πράξης. Σημειώνεται περαιτέρω πως δεν τίθεται προς εξέταση ζήτημα μεταγενέστερης βεβαιωτικής πράξης με την απόφαση που περιλαμβάνεται στην επιστολή ημερομηνίας 29.4.2014, δεδομένου ότι η προσβαλλόμενη, πρώτη πράξη, ανακλήθηκε, με αποτέλεσμα την εξαφάνισή της. Ως εκ τούτου δεν χωρεί βεβαίωση ανύπαρκτης πλέον πράξης.
Καταληκτικά, η ανάκληση εξάλειψε εξ ολοκλήρου όλα τα αποτελέσματα και συνέπειες της προσβαλλόμενης πράξης και ως εκ τούτου η προσφυγή παραμένει χωρίς αντικείμενο και απορρίπτεται. Καμιά διαταγή όσον αφορά τα έξοδα.
Α.Ρ. ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.
ΣΦ.