|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2015:D608
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Αρ. Υπόθεσης: 5813/2013)
16 Σεπτεμβρίου, 2015
[Δ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 146.1 ΚΑΙ 26.1 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
1. ROTEX LIMITED (HE 122742)
2. RUSLAN SAMADOV
Αιτητές,
- ΚΑΙ -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
(1)ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ, ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ
(2) ΕΦΟΡΟΥ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΜΟΥ ΠΑΡΑΛΗΠΤΗ
Καθ΄ ων η αίτηση.
---------
Μ. Kωνσταντίνου (κα) για Μ. Βορκάς & Συνεργάτες, για τους αιτητές.
Λ. Ζανέττου (κα), Εισαγγελέας της Δημοκρατίας εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους καθ΄ ων η αίτηση.
---------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.: Τα γεγονότα και περιστατικά που περιβάλλουν την υπό κρίση αίτηση ακύρωσης είναι στη βάση τους απλά. Η εταιρεία 1, δεόντως εγγεγραμμένη στην Κύπρο, με αρ. εγγραφής ΗΕ 122743, υπέβαλε στις 12.4.2013 το ειδικό έντυπο ΗΕ4, κοινοποιώντας την απόφαση της για αλλαγή των αξιωματούχων της. Συγκεκριμένα, κοινοποίησε το διορισμό του αιτητή 2 στη θέση του διευθυντή και γραμματέα της.
Οι καθ΄ ων η αίτηση αρνήθηκαν, κατά τον ισχυρισμό των αιτητών, το αίτημα για αλλαγή της δομής των αξιωματούχων και διευθυντών της εταιρείας, όπως κοινοποιήθηκε στην αιτήτρια με επιστολή ημερ. 21.5.2013, απόφαση ακριβώς η οποία προσβάλλεται και αποτελεί το αντικείμενο της παρούσας αίτησης. Δόθηκε ως αιτιολογία για την απόρριψη του αιτήματος, ότι «υπάρχει απαγορευτικό διάταγμα στην εταιρεία» με τη σημείωση: «παρακαλώ κρατείστε αυτή την επιστολή με την απόδειξη ότι τα έγγραφα έχουν παρουσιαστεί στον Έφορο Εταιρειών». Σημειώνεται ότι επρόκειτο για διάταγμα του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας ημερ. 29.4.2013 στα πλαίσια της αγωγής υπ΄ αρ. 2732/13.
Είναι ισχυρισμός των αιτητών, ότι λανθασμένα και παράνομα, οι καθ΄ ων η αίτηση θεώρησαν ότι το διάταγμα του Δικαστηρίου δέσμευε και εμπόδιζε τον Έφορο Εταιρειών να αποδεχθεί την αιτούμενη αλλαγή των αξιωματούχων της. Ο διορισμός του διευθυντή τίθεται σε ισχύ από την ημερομηνία της απόφασης της εταιρείας και όχι από την ημερομηνία υποβολής του τύπου ΗΕ4 ή την ημερομηνία εξέτασης του τύπου ΗΕ4 από τον Έφορο και ως εκ τούτου οι καθ΄ ων η αίτηση ενήργησαν λανθασμένα. Υποχρεούνταν οι καθ΄ ων, κατά την ημερομηνία εξέτασης να ανατρέξουν στην ημερομηνία διορισμού για να εξακριβώσουν κατά πόσο υπήρχε οποιαδήποτε δέσμευση, μέχρι της ημερομηνίας πραγματοποίησης των αλλαγών, ζήτημα που δεν ανέκυπτε, εφόσον το σχετικό διάταγμα του Δικαστηρίου ακολούθησε την ημερομηνία διορισμού. Ενήργησε έτσι πεπλανημένα (ο Έφορος) και περί τον Νόμο και ως περί τα πράγματα, εφόσον η σχετική αίτηση είχε υποβληθεί δεόντως στον Έφορο Εταιρειών σε χρόνο προγενέστερο της έκδοσης του διατάγματος του Δικαστηρίου. Εν κατακλείδι, υποστηρίζουν ότι το άρθρο 192 του ΚΕΦ. 113 δεν προνοεί για έκδοση οποιασδήποτε απόφασης από πλευράς του Εφόρου. Ως εκ τούτου δεν υπήρχε οτιδήποτε προς εξέταση και κατ΄ επέκταση οτιδήποτε να αποφασιστεί. Το αυτό δέχονται και οι καθ΄ ων η αίτηση οι οποίοι θεωρούν λανθασμένο τον χαρακτηρισμό της υποβολής του τύπου ΗΕ4 ως αίτηση, ενώ πρόκειται για κοινοποίηση ή γνωστοποίηση δυνάμει του άρθρου 192(4).
Οι καθ΄ ων η αίτηση εγείρουν προδικαστική ένσταση και με έρεισμα τις αποφάσεις Ioakim v. Limassol Municipality (1974) 3 C.L.R. 170 και Demetriou a.o. ν. Republic (1985) 3 C.L.R. 1853, 1861, εισηγούνται ότι η ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης δεν θα ωφελέσει τους αιτητές, οι οποίοι στερούνται εννόμου συμφέροντος και γι΄ αυτό θα πρέπει να κριθεί ως απαράδεκτη. Επί της ουσίας υποστηρίζουν το δεσμευτικό για τον Έφορο του απαγορευτικού διατάγματος του Δικαστηρίου που δεν επέτρεπε την αποδοχή του σχετικού εντύπου. Έστω και αν προηγήθηκε, χρονικά, η καταχώριση του εντύπου ΗΕ4 του διατάγματος του Δικαστηρίου, κατά τον χρόνο που ανελήφθη ο σχετικός έλεγχος, το διάταγμα είχε επιδοθεί στον Έφορο, που εύλογα το έκρινε ως δεσμευτικό.
Όπως προβλέπεται από το άρθρο 192(4) του περί Εταιρειών Νόμου, ΚΕΦ. 113, η εταιρεία αποστέλλει στον Έφορο Εταιρειών έκθεση με τον καθορισμένο τύπο, ΗΕ4, που θα πρέπει να περιλαμβάνει ορισμένες λεπτομέρειες και γνωστοποίηση οποιασδήποτε αλλαγής των συμβούλων της εταιρείας. Από το γράμμα του Νόμου, δεν προκύπτει εξουσία του Εφόρου να εξετάσει τη γνωστοποίηση (τύπος ΗΕ4), ως προς την ουσία της ή ως προς τις αλλαγές των αξιωματούχων.
Σύμφωνα δε με το άρθρο 192(5) του ΚΕΦ. 113 η έκθεση (τύπος ΗΕ4) παραδίδεται εντός των προθεσμιών που τάσσει:
«192(5) Οι προθεσμίες που αναφέρονται στο εδάφιο (4) είναι οι ακόλουθες, δηλαδή-
(α) η προθεσμία εντός της οποίας πρέπει να παραδοθεί η έκθεση που προβλέπεται στο εδάφιο (4) σε σχέση με το διορισμό των πρώτων συμβούλων της εταιρείας είναι η ίδια με την προθεσμία που προβλέπεται για την καταχώριση του ιδρυτικού εγγράφου δυνάμει των διατάξεων του άρθρου 14· και
(β) η προθεσμία εντός της οποίας πρέπει να παραδοθεί η γνωστοποίηση αλλαγής που προβλέπεται στο εδάφιο (4) ορίζεται σε δεκατέσσερις (14) ημέρες από την ημέρα της αλλαγής.
Η προδικαστική ένσταση των καθ΄ ων η αίτηση επιτυγχάνει. Οι αιτητές στερούνται εννόμου συμφέροντος εφόσον ακόμα και αν επιτύχει η προσφυγή δεν πρόκειται να προσκομίσουν οποιοδήποτε όφελος, υλικό, ηθικό ή άλλο.
Τόσο στην αίτηση όσο και στη γραπτή αγόρευση των αιτητών δεν προωθείται ότι εκ της άρνησης του Εφόρου προκλήθηκε σ΄ αυτούς οποιαδήποτε βλάβη υλική ή ηθική, όπως π.χ. στη λειτουργία της εταιρείας, ως προς την έξωθεν καλή της φήμη, στις συναλλαγές της με τρίτους ή άλλως πώς, βάρος το οποίο φέρουν οι αιτητές και έχουν αποτύχει να αποσείσουν.
Είναι ορθή η ερμηνεία που δίδουν οι αιτητές, ότι ο διορισμός του διευθυντή τίθεται σε ισχύ από την ημερομηνία της απόφασης της εταιρείας και όχι από την ημερομηνία υποβολής του τύπου ΗΕ4, ή την ημερομηνία εξέτασης του τύπου από τον Έφορο: Ο διορισμός ή αλλαγή διευθυντή/ών άρχεται από της ημερομηνίας λήψης της σχετικής απόφασης από την εταιρεία (Palmer's Company Law, Vol.2, §8.700-8.801).
Το άρθρο 192(5) του ΚΕΦ. 113 εισάγει ρύθμιση διαδικαστικού και μόνο χαρακτήρα ώστε να τεθούν στη διάθεση του κοινού τα εν λόγω στοιχεία και να καταστεί γνωστός ο διορισμός των αξιωματούχων στο συναλλακτικό κοινό για σκοπούς ασφάλειας των τυχόν αντισυμβαλλομένων και συναλλατομένων με την εκάστοτε εταιρεία. Δεν εναποθέτει στον Έφορο αποφασιστική αρμοδιότητα επί της ουσίας ή ως προς την αποδοχή προσώπων για διορισμό, απόφαση που ανήκει στην εταιρεία όπως ορίζεται στο εκάστοτε καταστατικό της.
Η σημείωση του Εφόρου «Παρακαλώ κρατείστε αυτή την επιστολή με την απόδειξη ότι τα έγγραφα έχουν παρουσιαστεί στον Έφορο Εταιρειών» εισήχθη θεωρώ ακριβώς για να πιστοποιηθεί η εντός των υπό του Νόμου οριζομένων προθεσμιών (άρθρο 192(5)) συμμόρφωση της εταιρείας με τις σχετικές πρόνοιες.
Θα πρέπει να παρατηρήσω ότι το Δικαστήριο προβληματίστηκε κατά πόσο η επιστροφή του εντύπου ΗΕ4 προς τους αιτητές συνιστά καθ΄ οιονδήποτε τρόπο εκτελεστή διοικητική πράξη όπως η νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου όρισε διαχρονικώς. Εν όψει της κατάληξης μου και ως εκ του γεγονότος ότι το θέμα δεν ηγέρθη από τους καθ΄ ων η αίτηση δεν προτίθεμαι να το εξετάσω αυτεπαγγέλτως.
Με δεδομένα τα ανωτέρω στοιχεία η προσφυγή θα πρέπει να απορριφθεί και απορρίπτεται ως αλυσιτελής με €1.400 έξοδα σε βάρος των αιτητών, πλέον ΦΠΑ αν επιβάλλεται.
Δ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.
/ΦΚ