|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2015:D600
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 566/2012)
15 Σεπτεμβρίου 2015
[T.Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δικαστής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 23, 25, 28, 29 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ECONOMIDES METAL RYCICLING LTD, HE 14920
Αιτητές
ν.
ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΩΣ ΚΗΔΕΜΟΝΑ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΑΚΩΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΩΝ
Καθ΄ου η Αίτηση.
_________
Π. Μικέλλης, για τους αιτητές.
Λ. Ουστά (κα), εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τον Καθ΄ου η Αίτηση.
_________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ: Mε την παρούσα προσφυγή προσβάλλεται η απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών υπό την ιδιότητά του ως Κηδεμόνα Διαχείρισης Τουρκοκυπριακών Περιουσιών να απορρίψει αίτημα των αιτητών για έγκριση μεταβίβασης επ΄ονόματί τους ακίνητης περιουσίας από τουρκοκύπριο πολίτη προς τους αιτητές δυνάμει σύμβασης πωλήσεως.
Εκκρεμούσης όμως της διαδικασίας και κατόπιν συμβουλής της Νομικής Υπηρεσίας, ο Κηδεμόνας Τουρκοκυπριακών Περιουσιών ανεκάλεσε την προσβαλλόμενη απόφαση και επανεξέτασε την υπόθεση δυνάμει των προνοιών του περί Τουρκοκυπριακών Περιουσιών (Διαχείριση και Άλλα Θέματα) (Προσωρινές Διατάξεις) (Τροποποιητικού) Νόμου του 2010, Ν. 39(Ι)/2010, με τον οποίο τροποποιήθηκαν οι βασικοί Νόμοι του 1991-2009 (Ν. 139/1991, όπως τροποποιήθηκε). Τούτο γιατί η επίδικη απόφαση δεν είχε στηριχθεί στο νέο νομικό καθεστώς που επήλθε με τον τροποποιητικό Νόμο 39(Ι)/2010, αλλά σε μια σχετική απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου του 2004.
Σε περίπτωση ανάκλησης της επίδικης πράξης εκκρεμούσης της δίκης, το αντικείμενο της κατά κανόνα εξαφανίζεται και η δίκη καταργείται ex tunc, εκτός εάν κατά την περίοδο πριν από την ανάκληση ο αιτητής έχει υποστεί ζημία η οποία είναι τέτοια που να μην εξαλείφεται με την ανάκληση[1]. Συνεπώς, εναπόκειται στον αιτητή να στοιχειοθετήσει εκ πρώτης όψεως ότι παρά την ανάκληση παραμένει ζημία ή βλάβη η οποία δεν εξαλείφθηκε, οπότε σε τέτοια περίπτωση η δίκη συνεχίζεται.
Εν προκειμένω, οι αιτητές αντέκρουσαν την εισήγηση περί εξαφάνισης του αντικειμένου της δίκης και κατάργησής της, προβάλλοντας ότι η ανάκληση και η επανεξέταση με βάση το Ν. 39(Ι)/2010 δεν είχαν νομικό έρεισμα επειδή το πωλητήριο έγγραφο και η κατάθεσή του στο Κτηματολόγιο είχαν γίνει πριν την τροποποίηση του Νόμου. Αποδίδουν παράλληλα κακοπιστία στη διοίκηση, λέγοντας ότι η ανάκληση έγινε εσκεμμένα γιατί εκ των υστέρων είχε ψηφιστεί ο Ν. 39(Ι)/2010. Μια περαιτέρω θέση των αιτητών ήταν ότι υπάρχει έννομο συμφέρον, καθότι δεν συμφωνούν με την απορριπτική, μετά την επανεξέταση, απόφαση του Κηδεμόνα.
Οι παραπάνω ισχυρισμοί στο βαθμό που αφορούσαν την ανάκληση, θα μπορούσαν να προβληθούν εναντίον της ανάκλησης, εφόσον η ανάκληση διοικητικής πράξης είναι νέα εκτελεστή διοικητική πράξη (βλ. Καλλιμάχου (ανωτέρω)). Εν προκειμένω, η ανάκληση δεν προσεβλήθη και συνεπώς παράγει έννομα αποτελέσματα, χωρίς να είναι δυνατή η προσβολή της στα πλαίσια της παρούσας διαδικασίας.
Ούτε η απόφαση που προέκυψε από την επανεξέταση η οποία διενεργήθηκε μετά την εν λόγω ανάκληση μπορεί να προσβληθεί στα πλαίσια της παρούσας διαδικασίας, εφόσον αποτελεί αυτοτελή και νέα διοικητική πράξη η οποία ως τέτοια θα έπρεπε να προσβληθεί αυτοτελώς.
Ως εκ των άνω, η ανάκληση παραμένει έγκυρη και το αποτέλεσμά της είναι η κατάργηση της παρούσας δίκης, εφόσον οι αιτητές δεν έχουν καταδείξει, ούτε καν έχουν επικαλεσθεί, ότι υπάρχει το ενδεχόμενο, έστω και απομακρυσμένο, να έχουν υποστεί ζημία από την απόφαση που ανακλήθηκε, τέτοια που θα μπορούσε να αποκατασταθεί στα πλαίσια του Άρθρου 146.6 του Συντάγματος.
Η προσφυγή απορρίπτεται με €1300 έξοδα υπέρ των καθ΄ων η αίτηση και εναντίον των αιτητών.
Τ.Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.
/ΚΧ»Π
[1] Καλλιμάχου κ.α. ν. Δημοκρατίας (1991) 3 ΑΑΔ 135, Παπαδόπουλος ν. Δημοκρατίας (1989) 3 ΑΑΔ 973 και Ιωσηφίδης ν. Δημοκρατίας (1998) 3 ΑΑΔ 490.