|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2015:D566
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Αρ. Υπόθεσης: 1114/2013)
3 Σεπτεμβρίου, 2015
[Δ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΛΕΥΚΗ ΒΡΥΩΝΙΔΟΥ,
Αιτήτρια,
- ΚΑΙ -
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
---------
Π. Παναγιώτου για Μαρκίδη, Μαρκίδη & Σία ΔΕΠΕ, για την αιτήτρια.
Λ. Ουστά (κα), δικηγόρος της Δημοκρατίας Α, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους καθ΄ ων η αίτηση.
---------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.: Με αίτηση της αρμόδιας αρχής, Γενικός Διευθυντής Υπουργείου Εσωτερικών, η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας (ΕΔΥ), με απόφαση της που λήφθηκε στις συνεδρίες με ημερομηνία 22.4.2013, 23.4.2013, έθεσε σε διαθεσιμότητα την αιτήτρια, κρίνοντας ότι τα στοιχεία όπως εκτίθονταν στην σχετική επιστολή, ημερομηνίας 12.4.2013, δικαιολογούσαν βασίμως το αίτημα. Το κείμενο της επιστολής ημερομηνίας 12.4.2013 έχει ως ακολούθως:
«Έχω οδηγίες από τον Υπουργό Εσωτερικών να αναφερθώ στο πιο πάνω θέμα και να σας διαβιβάσω αντίγραφο επιστολής του Αν. Διευθυντή του Τμήματος Κτηματολογίου και Χωρομετρίας με αρ. φακέλου 15.30.01/5Ε και ημερομηνία 27.3.2013, σύμφωνα με την οποία διατυπώνονται σοβαρές καταγγελίες εναντίον αριθμού υπαλλήλων του Τμήματος Κτηματολογίου και Χωρομετρίας, οι οποίοι κατηγορούνται ότι:
α) ετοιμάζουν έναντι αμοιβής, αιτήσεις Ε/Κ ιδιοκτητών γης στα κατεχόμενα, οι οποίες υποβάλλονται στη λεγόμενη Επιτροπή αποζημιώσεων, κατά τον εργάσιμο χρόνο της δημόσιας υπηρεσίας, και
β) λαμβάνουν προμήθεια μετά την καταβολή της «αποζημίωσης», από τον Ε/Κ ιδιοκτήτη.
2. Συναφώς αναφέρεται ότι οι κατηγορίες αφορούν τους πιο κάτω υπαλλήλους:
Ι. Σάββας Δράκος, Βοηθός Κτηματολογικός Λειτουργός, Υπεύθυνος Τομέα Εγγραφής του Επαρχιακού Κτηματολογικού Γραφείου Λευκωσίας.
ΙΙ. Χαράλαμπος Πογιατζής, Βοηθός Κτηματολογικός Λειτουργός, Τομέας Υποστήριξης Σ.Π.Γ. του Επαρχιακού Κτηματολογικού Γραφείου Λευκωσίας.
ΙΙΙ. Λευκή Βρυωνίδου, Βοηθός Κτηματολογικός Λειτουργός, Ελεγκτής στον Κλάδο Εκτιμήσεων του Επαρχιακού Κτηματολογικού Γραφείου Κερύνειας.
ΙV. Ελένη Καραβαλή, Κτηματολογικός Γραφέας, Τομέας Εγγραφής του Επαρχιακού Κτηματολογικού Γραφείου Λευκωσίας.
3. Οι πιο πάνω καταγγελίες, εμπίπτουν στα πειθαρχικά παραπτώματα ως αυτά καταγράφονται στο άρθρο 73 των περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμων του 1990-2011, αλλά επίσης παραβιάζουν τα θεμελιώδη καθήκοντα των δημοσίων υπαλλήλων, ως αυτά καταγράφονται στο άρθρο 60 των πιο πάνω Νόμων. Παράλληλα, ο χρηματισμός δημοσίου λειτουργού, αποτελεί ποινικό αδίκημα, για το οποίο αρμόδιος να εξετάσει, είναι ο Αρχηγός Αστυνομίας και ο Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας, στους οποίους θα παραπεμφθούν οι σχετικές καταγγελίες για παράλληλη διεξαγωγή αστυνομικής έρευνας.
4. Συναφώς αναφέρεται ότι η αρμοδία αρχή έχει ήδη διορίσει ως ερευνώντα Λειτουργό τον κ. Ελίκκο Ηλία, Ανώτερο Κτηματολογικό Λειτουργό, για διεξαγωγή πειθαρχικής έρευνας εναντίον των πιο πάνω υπαλλήλων, σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 81(2)(β) των περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμων του 1990-2011.
5. Εν όψει της σοβαρότητας των καταγγελιών και επειδή η παραμονή στην εργασία, ειδικότερα του κ. Σάββα Δράκου και της κας Λευκής Βρυωνίδου, Βοηθών Κτηματολογικών Λειτουργών, οι οποίοι λόγω της θέσης και των αρμοδιοτήτων που κατέχουν ενδεχομένως να επηρεάσουν το αποτέλεσμα των ερευνών, είτε επηρεάζοντας μάρτυρες, είτε επηρεάζοντας μαρτυρικό υλικό, η αρμόδια αρχή εισηγείται όπως θέσετε σε διαθεσιμότητα το συντομότερο δυνατό και για περίοδο τριών μηνών τους δύο πιο πάνω υπαλλήλους σύμφωνα με τις πρόνοιες του εδαφίου (1) του άρθρου 85 των περί Δημόσιας Υπηρεσία Νόμων του 1990 έως 2011.»
Στις 24.4.2013 η ΕΔΥ αποφάσισε να θέσει σε διαθεσιμότητα την αιτήτρια για ένα μήνα και την αποκοπή του 1/2 των μηνιαίων απολαβών κατά τη διάρκεια της διαθεσιμότητας της.
Η ΕΔΥ κατέγραψε στην απόφαση της, μεταξύ άλλων, και τα ακόλουθα:
«Η Επιτροπή, αφού έλαβε υπόψη τη φύση και σοβαρότητα των αδικημάτων που φέρεται να διέπραξαν οι πιο πάνω λειτουργοί, τη θέση που κατέχουν στο Τμήμα Κτηματολογίου και Χωρομετρίας, την πιθανότητα και/ή δυνατότητα επηρεασμού της ομαλής διεξαγωγής της έρευνας, είτε με την αλλοίωση και/ή εξαφάνιση μαρτυρικού υλικού ή επηρεασμού μαρτύρων, με την παρουσία τους στα καθήκοντά τους κατά τη διάρκεια της έρευνας, έκρινε ότι συντρέχουν λόγοι δημοσίου συμφέροντος για να τεθούν σε διαθεσιμότητα και αποφάσισε, σύμφωνα με το άρθρο 85(Ι) των περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμων του 1990 έως 2011, όπως οι ΣΑΒΒΑ Δράκος και ΒΡΥΩΝΙΔΟΥ Λευκή, Βοηθοί Κτηματολογικοί Λειτουργοί, Τμήμα Κτηματολογίου και Χωρομετρίας, τεθούν σε διαθεσιμότητα από σήμερα, 23.4.2013, και για περίοδο ενός μήνα, ήτοι μέχρι 22.5.2013 συμπεριλαμβανομένης, εκτός εάν η έρευνα ολοκληρωθεί ενωρίτερα και/ή προκύψουν εξελίξεις που να δικαιολογούν τερματισμό της διαθεσιμότητας τους.
..............
Η Επιτροπή, επιπρόσθετα και ανεξάρτητα από τα πιο πάνω, ενόψει της φύσης και σοβαρότητας των αδικημάτων που φέρονται να διέπραξαν οι πιο πάνω υπάλληλοι, της διάστασης που έχει πάρει η υπόθεση και της δημοσιότητας που έχει δοθεί σε αυτή, θεωρεί ότι δικαιολογείται η απόφασή της να θέσει τους Σάββα και Βρυωνίδου σε διαθεσιμότητα, εκ μόνου του γεγονότος της πιθανότητας να τρωθεί το κύρος και η εικόνα του Τμήματος Κτηματολογίου και Χωρομετρίας, αλλά και της Δημόσιας Υπηρεσίας γενικότερα, από την παραμονή των πιο πάνω υπαλλήλων στα καθήκοντά τους πριν από την ολοκλήρωση της έρευνας και/ή πριν από την πλήρη διαλεύκανση της υπόθεσης.
Η Επιτροπή επισημαίνει ότι, κατά την εξέταση του θέματος, λήφθηκαν υπόψη και συνεκτιμήθηκαν οι παραστάσεις των υπαλλήλων και οι ισχυρισμοί που πρόβαλαν, πλην όμως στο στάδιο αυτό δεν κρίνεται η ενοχή τους, αλλά πρόκειται για ανεξάρτητο προληπτικό διοικητικό μέτρο που σκοπό έχει τη διευκόλυνση της έρευνας και την προστασία του μαρτυρικού υλικού που σχετίζεται με την υπόθεση, και η Επιτροπή δεν υπεισέρχεται στην ουσία της υπόθεσης σε βαθμό που να αξιολογεί αντικρουόμενη μαρτυρία.
...................
Τέλος, η Επιτροπή, λόγω της δημοσιότητας που έχει πάρει το θέμα και των δηλώσεων που έχουν γίνει από αρμόδιους και αναρμόδιους για το θέμα της διαθεσιμότητας, τονίζει κατηγορηματικά ότι έλαβε την απόφασή της με γνώμονα το δημόσιοί συμφέρον και με βάση τη σχετική νομοθεσία και νομολογία και δεν επηρεάστηκε από το κλίμα και τις δηλώσεις που έγιναν.»
Τα όσα ο συνήγορος της αιτήτριας πρόβαλε στην ένσταση του, έτυχαν εξέτασης από την ΕΔΥ και απορρίφθηκαν για τους λόγους που με λεπτομέρεια περιέχονται στην απόφαση.
Με την προσφυγή της η αιτήτρια προσβάλλει την ως άνω απόφαση ως παράνομη, για αριθμό νομικών λόγων πλείστοι εκ των οποίων εγκαταλείφθηκαν: δεν εξειδικεύονται στην επίδικη απόφαση, κατά παράβαση του άρθρου 85(1) του περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμου, Ν. 1/1990, λόγοι δημοσίου συμφέροντος ώστε να δικαιολογούν ως αναγκαία την επιβολή του μέτρου. Το ίδιο ως παράνομη και αναιτιολόγητη κρίνεται και η απόφαση για αποκοπή του 1/2 των μηνιαίων απολαβών.
Προεξάρχει η εξέταση του λόγου της εξ αντικειμένου αδυναμίας προσδιορισμού, από τα στοιχεία που τέθηκαν υπόψη της ΕΔΥ, του δημοσίου συμφέροντος, του μόνου λόγου για τον οποίο δημόσιος υπάλληλος μπορεί να τεθεί σε διαθεσιμότητα κατά τη διερεύνηση πειθαρχικών αδικημάτων, άρθρο 85(1) του Ν. 1/1990.
Αποτελεί κοινό έδαφος ότι ένας από τους λόγους για τον οποίο επιδιωκόταν η απομάκρυνση της αιτήτριας από τα καθήκοντα της, ήταν το ενδεχόμενο επηρεασμού του αποτελέσματος των ερευνών, είτε των μαρτύρων και του μαρτυρικού υλικού. Δεν αμφισβητείται καθ΄ οιονδήποτε τρόπο ότι οι αποδιδόμενες στην αιτήτρια και σε άλλα πρόσωπα κατηγορίες, ήταν η ετοιμασία έναντι αμοιβής κατά τον εργάσιμο χρόνο, αιτήσεων Ε/Κ ιδιοκτητών γης στα κατεχόμενα για να υποβληθούν στην επιτροπή αποζημιώσεων και η λήψη προμήθειας από τον Ε/Κ ιδιοκτήτη, μετά την καταβολή της αποζημίωσης.
Το άρθρο 85(1) και (1Β) αποτελεί το δικαιοδοτικό βάθρο και νομιμοποιεί την ΕΔΥ να θέσει υπάλληλο σε διαθεσιμότητα κάτω από τους όρους και προϋποθέσεις που τάσσει:
«85.-(1) Αv διαταχθεί έρευvα πειθαρχικoύ παραπτώματoς, δυvάμει τωv διατάξεωv της παραγράφoυ (β) τoυ άρθρoυ 81, εvαvτίov κάπoιoυ υπαλλήλoυ ή με τηv έvαρξη αστυvoμικής έρευvας με σκoπό τηv πoιvική δίωξη εvαvτίov τoυ, η Επιτρoπή μπoρεί, αv τo δημόσιo συμφέρov τo απαιτεί, vα θέσει σε διαθεσιμότητα τov υπάλληλo κατά τη διάρκεια της έρευvας και σε τέτοια περίπτωση ενεργεί δυνάμει του εδαφίου (1Α), εκτός σε εξαιρετικές περιπτώσεις που ενεργεί δυνάμει του εδαφίου (1Β):
Νoείται ότι η διάρκεια της διαθεσιμότητας στηv oπoία τίθεται o υπάλληλoς κατά τη διάρκεια της έρευvας δεv μπoρεί vα υπερβεί τoυς τρεις μήvες, μπoρεί όμως vα παραταθεί, αv συvτρέχει σoβαρός λόγoς, για άλλoυς τρεις μήvες.
(1Α) ..........
(1Β) (α) Παρά τις διατάξεις του άρθρου 43 του περί Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου του 1999, η Επιτροπή δύναται, σε εξαιρετικές περιπτώσεις προκειμένου να διασφαλιστεί ότι δε θα επηρεαστεί με οποιονδήποτε τρόπο η ομαλή διεξαγωγή της έρευνας, να θέσει αμέσως τον υπάλληλο σε διαθεσιμότητα δυνάμει του εδαφίου (1), χωρίς να προβεί στις ενέργειες που αναφέρονται στο εδάφιο (1Α), παρέχοντας ταυτόχρονα στον υπάλληλο αυτό το δικαίωμα να υποβάλει, αν το επιθυμεί, το αργότερον εντός τεσσάρων εργάσιμων ημερών από την ημέρα της επίδοσης της απόφασής της, γραπτή ένσταση για την απόφασή της να τον θέσει σε διαθεσιμότητα.
(β) Σε περίπτωση που υποβληθεί ένσταση δυνάμει της παραγράφου (α), η Επιτροπή, αφού μελετήσει τους λόγους που περιέχονται σ' αυτήν αποφασίζει ευθύς αμέσως κατά πόσο θα διατάξει τη συνέχιση ή τον τερματισμό της διαθεσιμότητας και αν η Επιτροπή τερματίσει τη διαθεσιμότητα του υπαλλήλου αυτός επανακτά, από την ημέρα έναρξης της διαθεσιμότητας, όλες τις εξουσίες και τα ωφελήματα που αναστάληκαν δυνάμει του εδαφίου (3) του παρόντος άρθρου.»
Το κύρος της Υπηρεσίας και εν γένει της Δημόσιας Υπηρεσίας, το οποίο δυνατόν να επηρεαζόταν με την παραμονή της αιτήτριας στα καθήκοντα της, πριν την ολοκλήρωση της εναντίον της έρευνας, συνιστά κατά σταθερά νομολογιακή αρχή λόγο δημοσίου συμφέροντος και συνεπώς ικανό λόγο να τεθεί υπάλληλος σε διαθεσιμότητα. Ρητά επομένως απαιτείται από το Νόμο όπως ενυπάρχει το στοιχείο του δημοσίου συμφέροντος, όπως η έννοια και η φύση του έχει επεξηγηθεί σε αριθμό αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Βαρβάρα Περικλέους ν. Συμβουλίου Βελτιώσεως Αγίας Νάπας (1993) 3 Α.Α.Δ. 579:
«Το δημόσιο συμφέρον είναι ο μόνος λόγος για το οποίο ένας υπάλληλος μπορεί να τεθεί σε διαθεσιμότητα κατά τη διερεύνηση πειθαρχικών αδικημάτων εναντίον του, προς αποφυγή του ενδεχόμενου επηρεασμού της ομαλής διεξαγωγής της έρευνας. Οι λόγοι δημοσίου συμφέροντος θα πρέπει να αιτιολογούνται ειδικά στην απόφαση του διοικητικού οργάνου. Για τον προσδιορισμό του δημοσίου συμφέροντος, ώστε να τεθεί ένας υπάλληλος σε διαθεσιμότητα κατά τη διάρκεια της εκκρεμοδικίας και μέχρι την τελική εκδίκαση της πειθαρχικής υπόθεσης εναντίον του, είναι απαραίτητη η αποκάλυψη της αληθούς φύσης των παραπτωμάτων και των στοιχείων που τα συνθέτουν, ώστε το δημόσιο συμφέρον να εξειδικεύεται με αναφορά σε συγκεκριμένα περιστατικά και να προσδιορίζεται με τρόπο που να καθιστά εφικτό το δικαστικό του έλεγχο (βλ. σχετικά, P. Adamides v. R. (1982) 3 CLR 343, Kazamias v. R. (1982) 3 CLR 239, Σκαρπάρης v. E.A.Y., Υπ. Αρ. 263/92, ημερ. 5.3.93, Π. Νικολάου ν. Ε.Δ.Υ. (ανωτέρω) και Θεόδουλος Χαραλαμπίδης v. ΕΔ.Υ., Υπ. Αρ. 61/93, ημερ. 17.11.93).»
Έχοντας υπόψη το πιο πάνω σκεπτικό και αιτιολογικό της απόφασης των καθ΄ ων η αίτηση, δεν είμαι σε θέση να συμφωνήσω ότι στην προσβαλλόμενη απόφαση και στην εισήγηση, γίνεται απλά μια αναιτιολόγητη γενική και αόριστη επίκληση του δημοσίου συμφέροντος.
Αντιθέτως, μπορεί να λεχθεί με ασφάλεια ότι με τα όσα η νομολογία επιτάσσει στην προσβαλλόμενη απόφαση των καθ΄ ων η αίτηση, η επίκληση του δημοσίου συμφέροντος συγκεκριμενοποιείται με αναφορά στα ιδιαίτερα και εξειδικευμένα περιστατικά της υπόθεσης ώστε η απόφαση να αποκτά το απαραίτητο περιεχόμενο, αποκαλύπτοντας ταυτοχρόνως και τη συλλογιστική του διοικητικού οργάνου, επιτρέποντας στο τέλος της ημέρας το δικαστικό έλεγχο (Adamides ν. The Republic (1982) 3 C.L.R. 343). Είναι γεγονός ότι η επίκληση προς εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος είναι γενική και συνιστά ταυτοσημία, πλην όμως θα πρέπει να ιδωθεί ως η κατάληξη και το συμπέρασμα των όσων άλλων προηγούνται στην επιστολή, τα οποία και κρίνονται αρκούντος ικανοποιητικά και επαρκή. Καταλήγω ότι τόσο στην εισηγητική επιστολή του γραφείου της ΕΔΥ, όσο και στην προσβαλλόμενη απόφαση, η οποία στηρίχθηκε στην εισήγηση, περιέχονται όλα τα απαραίτητα στοιχεία εκ των οποίων δύναται να διαγνωστεί η ύπαρξη του δημοσίου συμφέροντος το οποίο αποτελούσε επιδίωξη της Αρχής και σκοπείτο να εξυπηρετηθεί με την προτεινόμενη και αποφασισθείσα διαθεσιμότητα.
Η εξουσία η οποία εναποτίθεται στην ΕΔΥ δυνάμει του άρθρου 85(1) να θέτει υπάλληλο σε διαθεσιμότητα διέρχεται τριών φάσεων.
(α) Η Επιτροπή θα πρέπει να ικανοποιηθεί ότι έχει διαταχθεί εναντίον του υπαλλήλου έρευνα για ενδεχόμενη διάπραξη πειθαρχικού παραπτώματος ή ότι έχει αρχίσει η αστυνομική έρευνα με σκοπό την ποινική δίωξη του.
(β) Η Επιτροπή θα πρέπει στη συνέχεια να εξακριβώσει κατά πόσο στη βάση των διαθέσιμων στοιχείων το δημόσιο συμφέρον απαιτεί όπως υπάλληλος τεθεί σε διαθεσιμότητα.
(γ) Εάν η Επιτροπή κρίνει ότι όντως το δημόσιο συμφέρον το απαιτεί, ο υπάλληλος να τεθεί σε διαθεσιμότητα, θα πρέπει τότε να προχωρήσει, δυνάμει του εδαφίου 1 Α του άρθρου 85 και να ενημερώσει τον υπάλληλο για την πρόθεση της, καλώντας τον να υποβάλει γραπτές προτάσεις, όπως και έπραξε μέσω του συνηγόρου της η αιτήτρια, εκτός αν η Επιτροπή κρίνει δυνάμει του εδαφίου (1Β), ότι πρόκειται για εξαιρετική περίπτωση, οπότε, στην τελευταία αυτή υπόθεση, η Επιτροπή μπορεί να θέσει αμέσως τον υπάλληλο σε διαθεσιμότητα, πράγμα που δεν συμβαίνει στην παρούσα περίπτωση.
Η διαδικασία που ακολουθήθηκε εξ υπαρχής μέχρι τέλους δεν παρουσιάζει τρωτά σημεία από απόψεως εφαρμογής των αρχών του διοικητικού δικαίου.
Λαμβάνω υπόψη σοβαρά το στοιχείο, όπως λήφθηκε υπόψη και από την Επιτροπή, του ενδεχόμενου επηρεασμού μαρτύρων και της αλλοίωσης ή εξαφάνισης μαρτυρικού υλικού. Αυτό το στοιχείο συνιστά τον σκληρό πυρήνα κατά τη διάγνωση του κατά πόσο ένας υπάλληλος θα έπρεπε να παραμείνει εκτός του χώρου εργασίας και της άσκησης των καθηκόντων του, εκκρεμούσης της έρευνας. Εκ πρώτης όψεως, η προστασία του κύρους της Υπηρεσίας συνιστά λόγο δημοσίου συμφέροντος και ικανό λόγο για να θέσει υπάλληλο σε διαθεσιμότητα: Χαράλαμπος Καψός ν. Δημοκρατίας (Αρ.1) (2002) 4 Α.Α.Δ. 104, υπό Νικολαϊδη, Δ., ο οποίος αναφέρει στην απόφαση, ανάμεσα στα άλλα:
«Το συμφέρον του δημοσίου στη διερεύνηση πειθαρχικού αδικήματος συναρτάται με την αποτελεσματικότητα της έρευνας και τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες γι΄ αυτή (Νικολάου ν. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 3959).»
Στην παρούσα υπόθεση η διαθεσιμότητα της αιτήτριας ήταν απαραίτητη προς αποφυγή του ενδεχομένου επηρεασμού της ομαλής διεξαγωγής της έρευνας, όχι μόνο λόγω της ύπαρξης των κατηγοριών, αλλά δεδομένης και της θέσης της, αλλά θα έλεγα και λόγω της εμπλοκής άλλων συγκατηγορουμένων, οι οποίοι κατείχαν θέσεις στην ίδια με την αιτήτρια υπηρεσία.
Συμφωνώ με τη διάκριση που διατυπώνει ο Νικολαϊδης, Δ., ως προς την Νικολάου (ανωτέρω):
«Αναμφίβολα ο αιτητής, ο οποίος κατά τον ουσιώδη χρόνο ήταν διορισμένος ως Πρέσβης στην Πρεσβεία της Δημοκρατίας στο Κάιρο, δεν θα μπορούσε να παραμένει στη θέση του κατά τη διάρκεια που εκκρεμούσαν πειθαρχικά διαβήματα εναντίον του. Δεν συμφωνώ με τη θέση που εκφράστηκε (Νικολάου ν. Δημοκρατίας, ανωτέρω), ότι το κύρος της δημόσιας υπηρεσίας δεν υπεισέρχεται ως παράγων, γιατί διαφορετικά το μέτρο της διαθεσιμότητας θα έχανε το διοικητικό και θα προσλάμβανε πειθαρχικό χαρακτήρα. Αντίθετα, το κύρος της υπηρεσίας, όπως και η αποτελεσματικότητα, αλλά και η αμεροληψία της έρευνας που διεξάγεται, ασφαλώς και αποτελούν παράγοντες που πρέπει να λαμβάνονται υπ' όψιν. Αυτό δεν μεταβάλλει, κατά τη γνώμη μου, τη διαθεσιμότητα σε πειθαρχικό μέτρο.»
(Βλ. σχετικά Veis and others v. The Republic (1979) 3 C.L.R. 390 και ΡΙΚ ν. Κέττηρου (2007) 3 Α.Α.Δ. 555).
Υπό το φως των ανωτέρω, καταλήγω ότι η απόφαση έχει ληφθεί νομίμως για λόγους δημοσίου συμφέροντος, είναι επαρκώς και καταλλήλως αιτιολογημένη.
Το εδάφιο (3) του άρθρου 85 του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου, σαφώς προνοεί ότι τα ωφελήματα του υπαλλήλου αναστέλλονται κατά τη διάρκεια της περιόδου της διαθεσιμότητας και η Επιτροπή, κάτω από την επιφύλαξη του ιδίου άρθρου, επιτρέπει στον υπάλληλο να λαμβάνει μέρος των απολαβών της θέσης του, όχι λιγότερο από της μισές. Δεν έχει τεθεί ενώπιον μου οτιδήποτε, ούτε εκ του φακέλου προκύπτει, που να δικαιολογεί τον ισχυρισμό του συνηγόρου της αιτήτριας ότι αναιτιολόγητα η Επιτροπή προχώρησε στο εν λόγω μέτρο. Δεν βλέπω οτιδήποτε μεμπτό στην ανωτέρω απόφαση. Το Δικαστήριο δεν επεμβαίνει στην ουσιαστική κρίση του αρμοδίου οργάνου και στην εκτίμηση των γεγονότων που βρίσκονται ενώπιον του. Δεν συντρέχουν άλλες προϋποθέσεις, όπως πλάνη περί τα πράγματα ή υπέρβαση των ακραίων ορίων της διακριτικής του ευχέρειας που να συνιστά υπέρβαση εξουσίας ή παράβαση του Συντάγματος ή του Νόμου (ΕΔΥ κ.α. ν. Αναστασιάδη (1991) 3 Α.Α.Δ. 1, 10).
Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται.
Η προσφυγή απορρίπτεται με €1.400 έξοδα σε βάρος της αιτήτριας, πλέον ΦΠΑ, αν επιβάλλεται.
Δ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.
/ΦΚ