|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2015:D531
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπóθεση Αρ. 5686/2013)
22 Ιουλίου, 2015
[ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, ΔΙΑ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ
ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ
ΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΑΙ ΕΛΠΙΝΙΚΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ,
Αιτήτρια,
ν.
1. ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΤΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΥΗΜΕΡΙΑΣ,
2. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ,
3. ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Καθ'ων η αίτηση.
Α. Μαθηκολώνης, για την Αιτήτρια.
Μ. Στυλιανού, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ'ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Η άρνηση χορήγησης δημοσίου επιδόματος, έδωσε το έναυσμα για την καταχώριση της παρούσας προσφυγής.
Στις 8 Φεβρουαρίου 2010 η αιτήτρια υπέβαλε αίτηση για παροχή δημόσιου βοηθήματος σε ανήλικο ανάπηρο άτομο. H αίτηση συνοδευόταν από διάφορες ιατρικές βεβαιώσεις αναφορικά με την ιατρική κατάσταση της. Σύμφωνα με τις βεβαιώσεις η αιτήτρια πάσχει από Μικροδρεπανοκυτταρική αναιμία.
Λειτουργός του Γραφείου Ευημερίας είχε συνάντηση με την αιτήτρια και τη μητέρα της την 1η Ιουνίου 2010. Η εν λόγω λειτουργός εισηγήθηκε απόρριψη της αίτησης, αναφέροντας ότι η αναφορά της γιατρού ότι «μπορεί να παρουσιάσει επιπλοκές σε σημαντικές λειτουργίες του οργανισμού δεν συνιστά στοιχείο μειονεξίας αφού πρόκειται για μια πιθανότητα και δεν αποτελεί, τουλάχιστον για την παρούσα φάση, μια πραγματικότητα στην ζωή της ανήλικης». Η εισήγηση αυτή έγινε αποδεκτή από την Επαρχιακό Λειτουργό Ευημερίας. Η αιτήτρια ενημερώθηκε για την απόρριψη της αίτησης της με επιστολή ημερ. 18 Ιουνίου 2010.
Εναντίον της πιο πάνω απόρριψης υποβλήθηκε, στις 25 Ιανουαρίου 2012, ένσταση.
Η αίτηση παραπέμφθηκε για εξέταση στη Συμβουλευτική Πολυθεματική Ομάδα (ΣΠΟ) με σκοπό την επαναξιολόγηση. Η ΣΠΟ προχώρησε σε εξέταση της ανήλικης την 1η Φεβρουαρίου 2013 και κατέληξε ότι η αιτήτρια δεν ενέπιπτε στα κριτήρια του άρθρου 2 του περί Δημοσίων Βοηθημάτων και Υπηρεσιών Νόμου, Ν. 95(Ι)/2006, αναφέροντας τα εξής:
".τα μέλη της ΣΠΟ αφού αξιολόγησαν την ανήλικη Δέσποινα Δημητρίου και διαπιστώνεται μικροδρεπανοκυτταρική αναιμία με σπάνιες αιμολυτικές κρίσεις. Στο παρόν στάδιο δεν επηρεάζεται ουσιωδώς η λειτουργικότητα της.
Με βάση τα πιο πάνω αποφάσισαν ότι δεν πληροί σωρευτικά τα κριτήρια του όρου «ανάπηρος», όπως αυτός ερμηνεύεται στο Άρθρο 2 στις Εισαγωγικές Διατάξεις του πιο πάνω Νόμου."
Η απόφαση της ΣΠΟ κοινοποιήθηκε στη Διευθύντρια των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας, η οποία συμφώνησε με το περιεχόμενο της και, στη συνέχεια, με επιστολή της ημερ. 27 Φεβρουαρίου 2013, την κοινοποίησε στην προϊστάμενη του Γραφείου Κοινωνικών Υπηρεσιών Κέντρου Αγίων Αναργύρων.
Η αιτήτρια ενημερώθηκε σχετικώς με επιστολή ημερ. 12 Απριλίου 2013.
Η αιτήτρια προβάλλει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση πάσχει λόγω ελλείψεως δέουσας έρευνας και αιτιολογίας.
Το άρθρο 2 του περί Δημοσίων Βοηθημάτων και Υπηρεσιών Νόμου, Ν.95(Ι)/2006 προβλέπει ότι:-
"«ανάπηρος» σημαίνει άτομο το οποίο εκ γενετής ή λόγω γεγονότος που του συνέβηκε πριν συμπληρώσει το 65ο έτος της ηλικίας του, παρουσιάζει οποιασδήποτε μορφής ανεπάρκεια ή μειονεξία, η οποία προκαλεί μόνιμο ή απροσδιόριστης διάρκειας σωματικό, διανοητικό ή ψυχικό περιορισμό σ' αυτό και η οποία, λαμβάνοντας υπόψη το ιστορικό και άλλα προσωπικά στοιχεία του εν λόγω ατόμου, μειώνει ουσιωδώς ή αποκλείει τη δυνατότητα εκτέλεσης μιας ή περισσοτέρων δραστηριοτήτων ή λειτουργιών που θεωρούνται ως φυσιολογικές και ουσιώδεις για την ποιότητα ζωής κάθε ατόμου της ίδιας ηλικίας που δεν παρουσιάζει τέτοια ανεπάρκεια ή μειονεξία."
Ο λόγος ακυρώσεως ευσταθεί.
Όπως αναφέρεται στην Υπ. Αρ. 1168/2013, Ζήνωνος ν. Δημοκρατίας, ημερ. 30 Απριλίου 2015:
"Η σύγκριση που πρέπει να γίνεται με βάση τον ορισμό στο άρθρο 2, είναι με άτομο της ίδιας ηλικίας που δεν παρουσιάζει οποιασδήποτε μορφής ανεπάρκεια ή μειονεξία και το οποίο μπορεί να λειτουργεί φυσιολογικά και να έχει την ποιότητα ζωής που αναμένεται για το άτομο της ηλικίας εκείνης. Αυτό σημαίνει εκπαιδευτικά, λειτουργικά, αλλά και εργασιακά να μπορεί ή να μπορούσε να είναι στο επίπεδο ατόμων ανάλογης ηλικίας χωρίς προβλήματα."
Στην επιστολή ημερ. 27 Φεβρουαρίου 2013, αναφέρεται απλώς ότι, η Διευθύντρια Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας αφού έλαβε υπόψη της, την έκθεση της Συμβουλευτικής Πολυθεματικής Ομάδας, η οποία αξιολόγησε την αιτήτρια, αποφάσισε ότι η περίπτωση της αιτήτριας δεν εμπίπτει στον όρο «ανάπηρος» σύμφωνα με το άρθρο 2 του Νόμου. Η ΣΠΟ στην έκθεση της ανέφερε ότι δεν επηρεάζεται ουσιωδώς η λειτουργικότητα της αιτήτριας.
Το ιατρικό πιστοποιητικό που προσκόμισε η αιτήτρια αναφέρει ότι, οι κρίσεις δρεπανοκυτταρικής αναιμίας ποικίλουν στη σοβαρότητα και μπορεί να αντιμετωπιστούν είτε στο σπίτι είτε ενδεχομένως να χρειαστεί νοσοκομειακή νοσηλεία.
Η σοβαρότητα της κατάστασης της αιτήτριας, με βάση τα πιστοποιητικά, δεν φαίνεται να ερευνήθηκε επαρκώς από τους καθ'ων η αίτηση, ως προς το κατά πόσο μειώνονται ουσιωδώς δραστηριότητες ή λειτουργίες της ανήλικης σύμφωνα με το άρθρο 2 του Νόμου. Ήταν υποχρέωση της ΣΠΟ να προβεί σε δέουσα έρευνα, έτσι ώστε να διαπιστώσει την πραγματική κατάσταση της ανήλικης, κάτι το οποίο δεν έγινε.
Τα όσα ανέφερα στην Υπ. Αρ. 842/2014, Χριστοφόρου ν. Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ημερ. 29 Ιουνίου 2015 ισχύουν και εφαρμόζονται και στην παρούσα υπόθεση:
"Η απόρριψη της αίτησης από τη Διευθύντρια βασίστηκε στην απόφαση της ΣΠΟ. Εξεταζόμενη, όμως, η συγκεκριμένη απόφαση καταδεικνύεται ότι ήταν αποτέλεσμα μη δέουσας έρευνας και αιτιολογίας. Η ΣΠΟ δεν προέβηκε στη δέουσα έρευνα ως προς το κατά πόσο ο ανήλικος ενέπιπτε στον ορισμό του όρου «ανάπηρος». Χωρίς να υπεισέρχομαι στην κρίση των καθ'ων η αίτηση αναφορικά με ιατρικά και επιστημονικά θέματα, τα οποία απαιτούν ειδικές ή τεχνικές γνώσεις και η οποία είναι ανέλεγκτη, το Δικαστήριο, όμως, μπορεί να επέμβει εάν διαπιστωθεί πλάνη, κακοπιστία, έλλειψη δέουσας έρευνας και αιτιολογίας (Pamela Edward Storey v. Δημοκρατίας (2008) 3 Α.Α.Δ.113).
Έρευνα κρίνεται, κατά τη νομολογία, ως επαρκής εφόσον επεκτείνεται στη διερεύνηση κάθε σχετικού, ανάλογα με την περίπτωση, γεγονότος (Motorways Ltd v. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 447)."
Παράλληλα, η αιτιολογία που καταγράφεται είναι επίσης ελλιπής. Στην εν λόγω απόφαση της ΣΠΟ γίνεται αναφορά στο γεγονός ότι η ανήλικη δεν εμπίπτει στα κριτήρια του άρθρου 2 και, ουσιαστικώς, επαναλαμβάνονται οι πρόνοιες του Νόμου. Η απλή επανάληψη των διατάξεων του Νόμου, έτσι ώστε αυτή να αποτελεί την αιτιολογία μιας απόφασης, έχει νομολογιακά καθιερωθεί ότι τούτο δεν συνιστά αιτιολογία.
Όπως αναφέρεται στην υπόθεση Φράγκου ν. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 270:
"Η αιτιολογία δεν πρέπει να περιορίζεται σε γενικούς χαρακτηρισμούς που μπορούν να εφαρμοσθούν σε κάθε περίπτωση και δεν πρέπει να επαναλαμβάνει τις διατάξεις του Νόμου. Η επανάληψη των γενικών όρων του Νόμου ισοδυναμεί με ανύπαρκτη αιτιολογία. "Καθιστά αναιτιολόγητον την πράξιν αιτιολογία αόριστος καθιστώσα αδύνατον τον δικαστικόν αυτής έλεγχον, μή εκθέτουσα τα γεγονότα, εξ ών εμορφώθη, η κρίσις της Διοικήσεως, ή δυναμένη να εφαρμοσθή εις πάσαν περίπτωσιν" (Βλ. Πορίσματα Νομολογίας (πιο πάνω), σελ. 186-87, Πιπερίδης κ.α. ν. Δημοκρατίας (1995) 3 Α.Α.Δ. 134, 141 και Κυριακίδης (πιο πάνω))."
Με γνώμονα τα πιο πάνω, βρίσκω η απόφαση πάσχει λόγω έλλειψης δέουσας έρευνας και ότι η δοθείσα αιτιολογία δεν πληροί τις απαιτήσεις του Νόμου και δεν μπορεί να θεωρηθεί ως επαρκής.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα υπέρ της αιτήτριας και εναντίον των καθ'ων η αίτηση, όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Κ. ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ,
Δ.
/ΔΓ