|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2015:D481
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υποθ. Αρ.1454 /2010)
7 Ioυλίου, 2015
[Τ.ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δικαστής]
Αναφορικά με τo ΄Αρθρo 146 του Συντάγματος
NATAΣΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΙΔΟΥ
Αιτήτρια,
-και -
ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΥΠΡΟΥ (ΤΕ.ΠΑ.Κ.)
Καθ΄ου η αίτηση.
-----------------------
(Τροποποιημένη δυνάμει Διαταγμάτων Δικαστηρίου ημερ. 8.3.2012, 6.2.2015 και 6.3.2015)
Π.Σιακαλλής για Κούσιο, Κορφιώτη, Παπαχαραλάμπους ΔΕΠΕ, για την αιτήτρια.
Γ.Σεραφείμ, για τους καθ΄ων η αίτηση
Για το ενδιαφερόμενο μέρος καμιά εμφάνιση
---------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.: Με το τροποποιημένο δικόγραφο της η αιτήτρια επιδιώκει δήλωση και ή απόφαση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση των καθ΄ων η αίτηση ημρ. 3.8.2010 με την οποία πρόσφεραν διορισμό από την 15.10.2010 στη βαθμίδα Λέκτορα, στην ειδικότητα «Μarketing ή Συμπεριφορά του Καταναλωτή» στο Τμήμα Διοίκησης Ξενοδοχείων και Τουρισμού του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Κύπρου στον Παύλο Συμεού αντί να προσφέρουν στην Αιτήτρια τη θέση Επίκουρης Καθηγήτριας, και την οποία απόφαση η αιτήτρια πληροφορήθηκε στις 8.9.2010, είναι καθ΄όλα άκυρη και στερείται εννόμου αποτελέσματος.
Σύμφωνα με τα γεγονότα που στηρίζουν την προσφυγή η αιτήτρια είχε υποβάλει αίτηση για πρόσληψη και ή διορισμό στη θέση της επίκουρης καθηγήτριας στους καθ΄ων η αίτηση για τη θέση στο τμήμα «Διοίκησης Ξενοδοχείων και Τουρισμού στην ειδικότητα Μarketing ή Συμπεριφορά του Καταναλωτή».
Οι καθ΄ων η αίτηση στις 8.9.2010 απέρριψαν το αίτημα της αιτήτριας και η τελευταία ισχυρίζεται ότι η απόφαση τους είναι λανθασμένη, ως προϊόν λάθους περί το νόμο, χωρίς δέουσα έρευνα, χωρίς να τηρηθούν κανόνες φυσικής δικαιοσύνης και κατά παράβαση του νόμου, ότι ελήφθη κατά διαδικασία που πάσχει νομικά γιατί αντιβαίνει με το Σύνταγμα ειδικά το ΄Αρθρο 18, «τους Νόμους, τις ευρωπαϊκές Οδηγίες, τους Κανονισμούς και τη νομολογία». Ακόμα αποδίδεται στους καθ΄ων η αίτηση απόφαση αντίθετη με τη χρηστή διοίκηση η οποία είχε ληφθεί υπό καθεστώς πλάνης και με στόχο την άνιση μεταχείριση προς το πρόσωπο της αιτήτριας.
Οι καθ΄ων η αίτηση αρνούνται τις πιο πάνω θέσεις της αιτήτριας προβάλλοντας ως ουσιώδη τα κάτωθι:
To Tεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου (εφεξής το «Πανεπιστήμιο») ιδρύθηκε με βάση τις πρόνοιες του άρθρου 3(1) του περί Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Κύπρου Νόμου του 2003 (Ν.198(Ι)/2003), ως τροποποιήθηκε μεταγενέστερα μέχρι τον ουσιώδη χρόνο) (εφεξής ο «Νόμος») και αποτελεί νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου, σύμφωνα με το άρθρο 3(3) του Νόμου. Σύμφωνα με το άρθρο του 40 (8α) του Νόμου, ως ίσχυε κατά τον ουσιώδη χρόνο (βλ. τροποπ. Ν.114(Ι) 2008), διορίστηκε διοικούσα Επιτροπή, η οποία μέχρι την εκλογή της πρώτης Συγκλήτου και τη σύσταση του πρώτου Συμβουλίου του Πανεπιστημίου έχει όλες τις αρμοδιότητες και εκτελεί, όλα τα καθήκοντα του Συμβουλίου του Πανεπιστημίου. Σύμφωνα με το άρθρο 7(1)(γ)(i) και (ii) του Νόμου στις εξουσίες του Συμβουλίου του Πανεπιστημίου συγκαταλέγεται το «...(i) να προβαίνει στις απαραίτητες ενέργειες αναφορικά με τις εκλογές ή προαγωγές του διδακτικού προσωπικού (ii) να επικυρώνει τους διορισμούς και τις προαγωγές του διδακτικού προσωπικού..».
Σύμφωνα δε με το άρθρο 14 του Νόμου:
Η Σύγκλητος αποτελεί το ανώτατο ακαδη΅αϊκό όργανο του Πανεπιστη΅ίου και έχει την ευθύνη του ακαδη΅αϊκού έργου του Πανεπιστη΅ίου στους το΅είς της διδασκαλίας και της έρευνας, και, ειδικότερα
(α) Εγκρίνει τις αποφάσεις του Πρύτανη, τα ακαδη΅αϊκά προγρά΅΅ατα, το επίπεδο των εισαγωγικών και προαγωγικών εξετάσεων, το σύστη΅α βαθ΅ολογίας, τις προαγωγές και την απονο΅ή τίτλων και πτυχίων·
(β) καθορίζει τις ανάγκες του Πανεπιστη΅ίου σε κτιριακές εγκαταστάσεις και εξοπλισ΅ό, τον επι΅ερισ΅ό του προϋπολογισ΅ού και τις σχέσεις του Πανεπιστη΅ίου ΅ε άλλα πανεπιστή΅ια και εκπαιδευτικά ιδρύ΅ατα·
(γ) αποτελεί δευτεροβάθ΅ιο όργανο κρίσεως και δευτεροβάθ΅ιο πειθαρχικό συ΅βούλιο·
...........
(ε) καταρτίζει επιτροπές από ΅έλη της και ΅πορεί να εκχωρεί, υπό τους όρους και τις προϋποθέσεις που κρίνει σκόπι΅ο να επιβάλλει σε αυτές, οποιαδήποτε από τις αρ΅οδιότητες της·
(ζ) ασκεί οποιαδήποτε εξουσία και εκτελεί οποιοδήποτε καθήκον που της χορηγείται ή της επιβάλλεται από τον παρόντα Νό΅ο ή τους Κανονισ΅ούς»
Σύμφωνα με το ισχύον, κατά τον ουσιώδη χρόνο, άρθρο 41 του Νόμου:
«(1) Η Διοικούσα Επιτροπή διορίζει Εκλεκτορικά Σώματα, αποτελούμενα από Κυπρίους, κατά προτίμηση, καθηγητές πανεπιστημίου εγνωσμένου κύρους που προέρχονται από τρεις τουλάχιστο διαφορετικές χώρες, για επιλογή του πρώτου διδακτικού ερευνητικού προσωπικού (εκλελεγμένου) του Πανεπιστημίου.
(2) Τα Εκλεκτορικά Σώματα είναι πενταμελή, και διορίζεται ένα Εκλεκτορικό Σώμα για κάθε ειδικότητα ή Τμήμα του Πανεπιστημίου.
(3) Τα Εκλεκτορικά Σώματα προβαίνουν στην εκλογή των πρώτων Καθηγητών και Αναπληρωτών Καθηγητών του Πανεπιστημίου.»
Τα προσόντα του διδακτικού ερευνητικού προσωπικού (εκλελεγμένου) του Πανεπιστημίου για τις διάφορες θέσεις ορίζονται στο άρθρο 26(3) του Νόμου.
Σύμφωνα με το άρθρο 24(3) του Νόμου τηρουμένων των διατάξεων του Νόμου, τα προσόντα, η εκλογή ή η ανέλιξη του διδακτικού προσωπικού (εκλελεγμένου), καθώς και άλλα συναφή θέματα, καθορίζονται με Κανονισμούς: Νοείται ότι μέχρι την έκδοση των Κανονισμών που προβλέπονται ανωτέρω, εφαρμόζονται, τηρουμένων των αναλογιών, οι συναφείς διατάξεις του περί Πανεπιστημίου Κύπρου Νόμου και των δυνάμει τούτου εκδοθέντων Κανονισμών.
Στη 47η συνεδρία της ημερομηνίας 4/12/2009 η Διοικούσα Επιτροπή αποφάσισε, μεταξύ άλλων, την προκήρυξη μιας θέσης ΔΕΠ στη βαθμίδα του Λέκτορα ή επίκουρου Καθηγητή ή Αναπληρωτή Καθηγητή ή Καθηγητή στο Τμήμα Διοίκησης Ξενοδοχείων και Τουρισμού στην ειδικότητα «Μarketing ή Συμπεριφορά του Καταναλωτή» και τη σύσταση του Εκλεκτορικού Σώματος, ως αναφέρεται στα πρακτικά (απόσπασμα των οποίων είναι το Παράρτημα 1στην ένσταση).
Η προαναφερόμενη θέση δημοσιεύθηκε στην επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας ημερ. 31/12/2009. (βλ. παρ.2) Τόσο η αιτήτρια, όσο και ο κ.Παύλος Συμεού (Ε.Μ.) υπέβαλαν αίτηση για τη θέση και ειδοποιήθηκαν γραπτώς για προφορικές συνεντεύξεις (interview) ενώπιον του Εκλεκτορικού Σώματος στις 27.7.2010. (βλ.Παράρτημα 3). Το Εκλεκτορικό Σώμα συνήλθε εν απαρτία τελικώς στις 27.5.2010 (βλ. σχετικό πρακτικό, Παράρτημα 4) και μετά τη διεξαγωγή και των συνεντεύξεων των υποψηφίων που παρέμειναν, το Εκλεκτορικό Σώμα, ως εμφαίνεται στο πρακτικό (Παράρτημα 4) αποφάσισε υπέρ του Ε.Μ., για την πλήρωση από αυτόν της θέσης Λέκτορα στο Τμήμα Διοίκησης Ξενοδοχείων και Τουρισμού στην ειδικότητα «Μάρκετινγκ ή Συμπεριφορά του Καταναλωτή». ΄Οσον αφορά την αιτήτρια, αποφασίστηκε η προσφορά της θέσης της Αναπληρώτριας Καθηγήτριας, «σε περίπτωση που ο κ.Συμεού δεν αποδεχόταν τη θέση που του προσφέρθηκε». Στην 54η συνεδρία της ημερ. 18.6.2010 η Διοικούσα Επιτροπή αποφάσισε ομόφωνα, να προσφέρει διορισμό στον κ.Συμεού στην προαναφερόμενη θέση Λέκτορα και, αν αυτός δεν αποδεχθεί στην αιτήτρια στη θέση Αναπληρώτριας Καθηγήτριας (Παράρτημα 5). Στο ενδιαφερόμενο μέρος προσφέρθηκε διορισμός στην ως άνω θέση με επιστολή ημερ. 3/8/2010 (Παράρτημα 6) τον οποίο και αποδέχθηκε, ενώ η αιτήτρια ενημερώθηκε με επιστολή ημερ. 8.9.2010 (παράρτημα 7).
Να σημειωθεί επίσης ότι τα πιο πάνω έγγραφα κατατέθηκαν και αποτελούν στο σύνολο τους το διοικητικό φάκελο, τεκμ.Α.
Η πλευρά των καθ΄ων η αίτηση προβάλλει προδικαστική ένσταση η οποία διαμορφώθηκε, μετά από τροποποιήσεις που έγιναν από την πλευρά της αιτήτριας, ως εξής:
Η αιτήτρια στερείται εννόμου συμφέροντος να προσβάλει το διορισμό του ενδιαφερομένου μέρους στη θέση Λέκτορα στην ειδικότητα «Μarketing ή Συμπεριφορά του Καταναλωτή» στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου, αφού η ίδια δεν είχε υποβάλει αίτηση για τη βαθμίδα Λέκτορα στην εν λόγω ειδικότητα, αλλά μόνο για τη βαθμίδα Eπίκουρου Καθηγητή στην ίδια ειδικότητα.
Η πιο πάνω ένσταση αφορώσα θέμα ύπαρξης ή μη εννόμου συμφέροντος δέον να εξετάζεται πρωταρχικά, πριν την εξέταση οποιουδήποτε άλλου λόγου εφόσον πρόκειται για θέμα δημοσίας τάξεως (βλ. Κyriacos G.Papasavvas v. Republic (Public Service Commission) (1967) 3 C.L.R. 111, Kritioris v. Municipality of Paphos and others (1986) 3 C.L.R. 322)
Επιχειρηματολογώντας η πλευρά των καθ΄ων η αίτηση επί του σημείου, υπέδειξε στο Δικαστήριο ότι δυνάμει κυρίως των Παραρτημάτων 3, 4 και 7 επί της ένστασης η αιτήτρια είχε αποταθεί στα πλαίσια της σχετικής προκήρυξης μόνο για την πιο πάνω θέση και όχι για τη θέση Λέκτορα. Εν αντιθέσει, το ενδιαφερόμενο μέρος είχε αποταθεί μόνο για τη θέση Λέκτορα, στα πλαίσια της ίδιας προκήρυξης. Η προκήρυξη - Παράρτημα 2, έχει ως εξής:
«Το Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου δέχεται αιτήσεις ..... για την πλήρωση της πιο κάτω κενής ακαδημαϊκής θέσης:
ΤΜΗΜΑ ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΞΕΝΟΔΟΧΙΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥΡΙΣΜΟY
ΣΧΟΛΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ
· Μία (1) θέση στη βαθμίδα Καθηγητή ή Αναπληρωτή Καθηγητή ή Επίκουρου Καθηγητή ή Λέκτορα στην ειδικότητα: Μarketing ή Συμπεριφορά του Καταναλωτή ...........»
Η αιτήτρια φαίνεται να αιτείται τη θέση της Επίκουρης Καθηγήτριας. Αυτό έχει δηλωθεί και ως κοινό έδαφος και προκύπτει από τη σχετική αλληλογραφία, ειδικά επί του Παραρτήματος Α, όπου γίνεται αναφορά σε υποψηφιότητα στη βαθμίδα της Επίκουρης Καθηγήτριας και επί του Παραρτήματος 3 όπου επίσης γίνεται αναφορά σε Αssistant Professor και καλείται η αιτήτρια σε συνέντευξη. Αυτό κατ΄αντιδιαστολή με την ίδια κλήση σε συνέντευξη προς το ενδιαφερόμενο μέρος, με την οποία καλείται για συνέντευξη για τη θέση του Lecturer.
Στη βάση λοιπόν των πιο πάνω οι καθ΄ων η αίτηση ισχυρίζονται ότι το γεγονός της μη υποβολής αίτησης από την αιτήτρια και για τη βαθμίδα του Λέκτορα στην προκηρυχθείσα ειδικότητα, η οποία βαθμίδα Λέκτορα ήταν και αυτή που εν τέλει πληρώθηκε, στερεί από την αιτήτρια έννομο συμφέρον να προβάλει την επίδικη, με την αιτούμενη θεραπεία Α, ως προς το διορισμό του ενδιαφερόμενου μέρους. Επ΄αυτών η πλευρά της αιτήτριας ανταπαντά ότι η προκήρυξη αφορούσε μια θέση και μπορούσε να διεκδικηθεί διαζευκτικά από τους κατέχοντες τα προσόντα Λέκτορα ή Επίκουρου Καθηγητή ή Αναπληρωτή Καθηγητή ή Καθηγητή. Είναι επιχείρημα του ευπαίδευτου συνήγορου της αιτήτριας ότι αν η προκήρυξη αφορούσε μια θέση για κάθε βαθμίδα δηλαδή μια για Λέκτορα κ.ο.κ. θα μπορούσε να επιτύχει η ένσταση των καθ΄ων η αίτηση. Εφόσον όμως για την επίδικη θέση, η αιτήτρια υπέβαλε αίτηση για διορισμό στη θέση Αναπληρώτριας Καθηγήτριας και αντ΄αυτής διορίστηκε το ενδιαφερόμενο μέρος στη θέση Λέκτορα σύμφωνα με τη σχετική αίτηση του, στοιχειοθετείται έννομο συμφέρον της αιτήτριας να προσβάλει το διορισμό του ενδιαφερόμενου μέρους. Μάλιστα ο κ.Σιακαλλής προς επίρρωση της θέσης του προβάλλει και το ακόλουθο παράδειγμα.
«Νομίζω ότι το ζήτημα θα γίνει κατανοητό αν τεθεί στην απλή του μορφή. Ότι δηλαδή η προκήρυξη αφορούσε μια θέση στο ΤΕΠΑΚ (χωρίς να κατονομάζονται οι διάφορες βαθμίδες) για την οποία υποψήφιοι ήσαν όσοι κατείχαν τα προσόντα που καθορίζονται στην προκήρυξη και στα σχετικά σχέδια υπηρεσίας. Επομένως ο οποιοσδήποτε από τους υποψήφιους απεκλείσθη, μπορεί να προσβάλει τον διορισμό του επιτυχόντος μέρους, ανεξάρτητα από τη βαθμίδα στην οποία αποτάθηκε και ανεξάρτητα από τη βαθμίδα στην οποία διορίστηκε ο επιτυχών».
΄Εχω μελετήσει τις αντίστοιχες θέσεις υπό το πρίσμα βέβαια των γεγονότων της υπόθεσης και της σχετικής νομοθεσίας και νομολογίας.
Με βάση το άρθ.24 του περί Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Κύπρου Νόμος του 2003 (N.198(Ι)/2003) ως έχει τροποποιηθεί το διδακτικό προσωπικό του πανεπιστημίου χωρίζεται σε (α) διδακτικό ερευνητικό προσωπικό (εκλελεγμένο) και (β) διδακτικό ερευνητικό προσωπικό/εντεταγμένο).
Οι βαθμίδες δε του διδακτικού ερευνητικού προσωπικού είναι:
(α) Καθηγητής,
(β) Αναπληρωτής καθηγητής,
(γ) Επίκουρος καθηγητής και
(δ) Λέκτορας
Είναι σαφές λοιπόν από τα πιο πάνω, τα επίδικα έγγραφα και τους Κανονισμούς - μέρος της προσφοράς της θέσης του λέκτορα (παράρτημα 6) αλλά και κυρίως από την ίδια τη δικογραφία της προσφυγής, ότι η προσβολή εκ μέρους της αιτήτριας πλήττει το διορισμό του ενδιαφερόμενου μέρους έναντι (αντί) της θέσης επίκουρης καθηγήτριας. Προκύπτει από την ίδια τη φρασεολογία του παρακλητικού «Α», το οποίο βεβαίως είναι και δεσμευτικό, για την τελευταία, είναι τη θέση της Επίκουρης Καθηγήτριας που επιδίωκε και είναι τη μη επιλογή της γι΄αυτή τη θέση, που πλήττει δια της προσφυγής.
Ωστόσο είναι σαφές από τα πιο πάνω ότι οι καθ΄ων η αίτηση πλήρωσαν τη θέση Λέκτορα, την οποία η αιτήτρια δεν θέλησε, και εύλογα, ενδεχομένως, αφού πρόκειται για χαμηλότερη ακαδημαϊκή βαθμίδα.
Η προκήρυξη της θέσης ήταν μόνο μία και αφορούσε διάφορες βαθμίδες διαζευκτικά. Η αιτήτρια επιδίωξε τη συγκεκριμένη βαθμίδα και συναίνεσε στην ακολουθητέα διαδικασία.
Οι καθ΄ων η αίτηση αξιολογώντας τους υποψήφιους που θεώρησαν ότι έπρεπε να καλέσουν για συνέντευξη αναφέρθηκαν:
(Σημειωτέον στο πιο πάνω έγγραφο περιλαμβάνονται και οι αξιολογήσεις για τους λοιπούς υποψηφίους με αντιστοιχία πάντα τη βαθμίδα που επεδίωκαν).
Ο κ.Σεραφείμ για επίρρωση της θέσης του με παρέπεμψε σε δύο αποφάσεις μονομέλειας τονίζοντας βέβαια ότι δεν έχουν δεσμευτικό χαρακτήρα. Πρόκειται για τις αποφάσεις: Θεώνη Γεωργίου ν. Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Κύπρου, υποθ. αρ.425/10, ημερ. 19.3.2014, ECLI:CY:AD:2014:D203 (απόφαση Μιχαηλίδου, Δ.) και Κυριακή Πολυχρονοπούλου ν. Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Κύπρου αρ.υποθ. 76/2011, ημερ. 10.12.2014 (απόφαση Λιάτσου, Δ.)
Η Μιχαηλίδου, Δ., αναφέρει τα εξής:
"Οι θέσεις καθηγητή ή αναπληρωτή καθηγητή ή επίκουρου καθηγητή ή λέκτορα προκηρύχθηκαν ενιαία. Η αιτήτρια υπέβαλε αίτηση διεκδικώντας αποκλειστικά συγκεκριμένη θέση, τη θέση του Λέκτορα, σε αντίθεση με το ΕΜ. Το ΕΜ κρίθηκε ως πλέον κατάλληλο για τη θέση που διεκδικούσε «αναπληρωτής καθηγητής». Το ίδιο όμως και η αιτήτρια, η οποία κρίθηκε κατάλληλη για τη βαθμίδα του Λέκτορα ως η αίτηση της. Το γεγονός ότι σε περίπτωση που δεν αποδεχόταν το ΕΜ προσφερόταν διορισμός στην αιτήτρια στη βαθμίδα του Λεκτόρα, δεν αλλάζει κατά την κρίση μου το ζήτημα. Προκύπτει από τα ανωτέρω εκτεθέντα ότι οι καθ΄ ων η αίτηση επιθυμούσαν το διορισμό του πλέον κατάλληλου προσώπου για τη θέση του αναπληρωτή καθηγητή και ότι σε αντίθετη περίπτωση θα προχωρούσαν στο διορισμό της αιτήτριας, για τη θέση όμως του Λέκτορα και σε περίπτωση άρνησης της τελευταίας σε τρίτο πρόσωπο και πάλι όμως για την ίδια βαθμίδα με την αιτήτρια.
Το συμφέρον του αιτητή πρέπει να έχει νομικό έρεισμα και να συσχετίζεται με την ιδιαιτερότητα της θέσης του (Γεωργίου κ.α. ν. Παναγή κ.α. και Δημοκρατίας (1997) 3 Α.Α.Δ. 81). Το βάρος απόδειξης της ύπαρξης έννομου συμφέροντος, υλικού ή ηθικού, το έχει ο αιτητής (Vakana and Others v. Republic (1987) 3 C.L.R. 316).
Η αιτήτρια δεν έχει έννομο συμφέρον εφόσον η προσβαλλόμενη πράξη εκδόθηκε κατ΄ ακολουθία της αίτησης της και σε διαδικασία στην οποία συναίνεσε (Alexandrou and others v. Republic (1986) 3 C.L.R. 2554, 2559, Sarkis v. Improvement Board of Paralimni (1986) 3 C.L.R. 2457, 2462, Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας (1929-1959) σελ. 260-261, Ε.Π. Σπηλιωτοπούλου, Εγχειρίδιον Διοικητικού Δικαίου, Δευτέρα Έκδοσις, 1982, σελ. 259, Westpark Ltd κ.α. ν. Δήμου Πάφου (1997) 3 Α.Α.Δ. 510, 523).
Στο τέλος της ημέρας οι καθ΄ ων οι αίτηση επέλεξαν το ΕΜ στη θέση του Αναπληρωτή Καθηγητή αλλά και την αιτήτρια ως το πλέον κατάλληλο πρόσωπο για τη θέση όμως που διεκδικούσε, τη θέση του Λέκτορα. Δεν παρέχεται λοιπόν κρίνω πεδίο νομιμοποίησης της αιτήτριας στην έγερση της αίτησης για ακύρωση πράξης επωφελούς για το πρόσωπο της.
Η αιτήτρια όμως και για ένα ακόμη λόγο στερείται έννομου συμφέροντος: με την υποβολή της αίτησης της για τη συγκεκριμένη θέση του Λέκτορα επιδοκίμασε και αποδέχθηκε την όλη διαδικασία υποβάλλοντας αίτηση για τη θέση του Λέκτορα, ενώ εκ των υστέρων αποδοκιμάζει τόσο την προσβαλλόμενη απόφαση αλλά και τη νομιμότητα της ακολουθητέας διαδικασίας και το ενιαίο της επιλογής (Ηλία κ.α. ν. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ 884, Κυπριακό Διυλιστήριο Πετρελαίου ν. Δήμου Λάρνακας κ.α. (2000) 3 Α.Α.Δ. 345, Δημοκρατία ν. China Wanbao Engineering Corporation (2000) 3 A.A.Δ. 406 )."
Ο Λιάτσος, Δ., υιοθέτησε ως ορθή την πιο πάνω προσέγγιση με την εξής κατάληξη:
«Είναι, αναπόδραστη, κατάληξη ότι από τη στιγμή που οι δύο υποψήφιοι αποτάθηκαν για διορισμό σε διαφορετική θέση, έστω και αν επρόκειτο για ενιαία διαδικασία επιλογής, δεν ενυπάρχει έννομο συμφέρον στο πρόσωπο της Αιτήτριας, όπως αυτό οριοθετείται από το ΄Αρθρο 146.2 του Συντάγματος, για προσβολή του διορισμού του Ενδιαφερόμενου Μέρους στη βαθμίδα Αναπληρωτή Καθηγητή, για την οποία η ίδια δεν είχε υποβάλει αίτηση.»
΄Εχοντας αξιολογήσει τα πιο πάνω θεωρώ ομοίως ότι οι ως άνω προσεγγίσεις αποδίδουν ορθά τόσο την έννοια του εννόμου συμφέροντος όσο και την ανυπαρξία αυτού για ένα αιτητή που δεν επιδίωξε εξ αρχής τη θέση που τελικά πληρώθηκε.
Θα ήταν παράδοξο η αιτήτρια να είχε έννομο συμφέρον να ακυρώσει μια πράξη για την οποία δεν επέλεξε να αιτηθεί διορισμό. Η βαθμίδα ήταν εξ αρχής διαφορετική και γι΄αυτό και διαφορετική η πιο πάνω κατάταξη ή αξιολόγηση. Η δε διατύπωση της προσφυγής με το συγκεκριμένο τρόπο καταδεικνύει ότι προφανώς και η αιτήτρια δεν επιθυμεί καν το διορισμό της ως Λέκτορα.
Κρίνεται λοιπόν καταληκτικά ότι η αιτήτρια δεν έχει στοιχειοθετήσει το βάθρο της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου με βάση το ΄Αρθρο 146.2 του Συντάγματος, ότι δηλαδή ενυπήρχε στο πρόσωπο της έννομο συμφέρον να πλήξει το διορισμό του ενδιαφερομένου μέρους σε μια θέση (αυτή του Λέκτορα) για την οποία δεν επιδίωξε διορισμό, ως πιο πάνω έχω εξηγήσει. (βλ.Κυπριακή Δημοκρατία, μέσω Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας και Ιωάννη Θεοφίλου (2004) 3 Α.Α.Δ).
Επίσης βρίσκω ότι η μη στοιχειοθέτηση της ύπαρξης εννόμου συμφέροντος στην αιτήτρια έγκειται και στο ότι συναίνεσε και/ή συμμετείχε εξ αρχής στη διαδικασία της προκήρυξης και τα ακόλουθα, ενώ εκ των υστέρων αποδοκιμάζει τόσο τη διαδικασία όσο και την επίδικη απόφαση, ειδικά ως προς τη νομιμότητα της προκήρυξης. Και αυτό βέβαια υπό το πρίσμα πάντα του τι η ίδια επεδίωξε και τι προσβάλλει. (βλ. Δημοκρατία ν. Χ΄Χάννα κ.ά. (2007) 3 Α.Α.Δ. 116 και Δημοκρατία ν. China Wanbao Engineering Corporation (ανωτέρω) όπου ακριβώς τονίζεται ότι όχι μόνο η προσφυγή αλλά και οι λόγοι ακυρότητας πρέπει να προβάλλονται «μετ΄εννόμου συμφέροντος»).
Χαρακτηριστικό αυτής της ανακολουθίας της αιτήτριας είναι ότι μέρος των ισχυρισμών της είναι «η υπεροχή της έναντι του ενδιαφερόμενου μέρους», ισχυρισμός που προσκρούει ακριβώς στη διαφορετικότητα των δύο θέσεων.
Για τους λόγους που έχω εξηγήσει η προσφυγή απορρίπτεται ως απαράδεκτη με έξοδα 1600 πλέον ΦΠΑ υπέρ των καθ΄ων η αίτηση και εναντίον της αιτήτριας.
Τ. Ψαρά-Μιλτιάδου,
Δ.