|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2015:D403
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Συνεκδικαζόμενες υποθ. 1955/2012, 1956/2012
8 Ioυνίου, 2015
[Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ Δ/ΣΤΗΣ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 23, 25, 26, 28, 29 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Υπόθεση αρ. 1955/2012
KOTSONIS ENTERPRISES LIMITED
Αιτήτρια
- ΚΑΙ -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ
2. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
Καθ'ών η αίτηση
....................................
Υπόθεση αρ. 1956/2012
ΓΕΩΡΓΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ «ΟΡΜΑΝΙ» ΛΤΔ
Αιτήτρια
- ΚΑΙ -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ
2. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
Καθ'ων η αίτηση
Α. Κοζάκου (κα) για Θ. Ιωαννίδη για τις αιτήτριες και στις δυο προσφυγές
Δ. Εργατούδη (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας για τους καθ' ων η αίτηση
.............................
A Π Ο Φ Α Σ Η
Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ: Με βάση τις πρόνοιες του άρθρου 34Α(11) του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμο, το Υπουργικό Συμβούλιο, υιοθετώντας την εισήγηση του Υπουργού Εσωτερικών και της Επιτροπής Μελέτης ενστάσεων (εφεξής ΕΜΕ) υπέρ της αποδοχής της ένστασης του Κοινοτικού Συμβουλίου Πέρα Χωρίου και Νήσου για κατάργηση των Βιομηχανικών Ζωνών Β1(ΕΧ) και Β1(Υ) και την ένταξη τους σε γεωργική Ζώνη Γ3, έλαβε στις 13.12.10 την απόφαση 17.373 εγκρίνοντας τα τροποποιημένα Σχέδια Πολεοδομικών Ζωνών των διοικητικών περιοχών Πέρα Χωρίου και Νήσου, ως μέρος της Δήλωσης Πολιτικής. Δημοσιεύτηκε ακολούθως η σχετική Γνωστοποίηση (αρ.50) στις 21.01.11 στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας.
Η πιο πάνω απόφαση λήφθηκε κατόπιν εξέτασης των 11 εμπροθέσμων ενστάσεων που είχαν υποβληθεί για την Γνωστοποίηση (Α.Δ.Π.628,ημερ..10.07.07), η οποία προνοούσε την κατάργηση μέρους γεωργικής ζώνης και ζώνης προστασίας του αυτοκινητόδρομου Ζ1 και την αντικατάσταση του με τις ζώνες Β1(ΕΧ) και Β1(Υ) ολικής εκτασης περίπου 852 δεκαρίων. Στο στάδιο αυτό είχαν γίνει παραστάσεις προς το Υπουργείο Eσωτερικών από πολλούς ιδιοκτήτες γης (περιλαμβανομένων και των αιτητών στην προσφυγή 1955/12), οι οποίοι θεωρούσαν ότι τα νόμιμα συμφέροντα τους επηρεάζονταν σε περίπτωση αποδοχής της ένστασης του Κοινοτικού Συμβουλίου.
Εναντίον της απόφασης προσέφυγαν μεταξύ άλλων και οι αιτητές (προσφυγή 365/2011), με αποτέλεσμα να ανακληθεί η προσβαλλόμενη απόφαση, ενόψει της διαπίστωσης της Νομικής Υπηρεσίας για κακή σύνθεση και/ή συγκρότηση του Υπουργικού Συμβουλίου και να επανεξεταστεί η Πρόταση που αρχικά είχε υποβληθεί.
Το Υπουργείο Εσωτερικών υπέβαλε την Πρόταση με αρ.1002/12 για ανάκληση της σχετικής απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου και αφού επανεξέτασε τα δεδομένα και στοιχεία που τέθηκαν ενώπιον του κατά τη λήψη της ανακληθείσας, ενέκρινε εκ νέου τα σχέδια Πολεοδομικών Ζωνών των διοικητικών περιοχών Νήσου -Πέρα Χωρίου οι οποίες εμπίπτουν στην Χωροταξική Περιοχή της Επαρχίας Λευκωσίας με αναδρομική ισχύ από 21.01.11και εκδόθηκε σχετική γνωστοποίηση στις 19/10/12 με αρ.676, δυνάμει της οποίας η Βιομηχανική Ζώνη μετατρέπεται σε Γεωργική Γ3.Αυτή ακριβώς είναι η προσβαλλόμενη πράξη στις προσφυγές που συνεκδικάστηκαν λόγω κοινού νομικού και πραγματικού υποβάθρου.
Οι αιτήτριες είναι εταιρείες που απασχολούνται με την ανάπτυξη/εκμετάλλευση γης και διαχωρισμό οικοπέδων. Πιο συγκεκριμένα, η εταιρεία στην προσφυγή 1955/12 είναι ιδιοκτήτρια πολλών ακινήτων στην Νήσου, τα οποία δυνάμει πωλητήριου εγγράφου, όπως ισχυρίζεται, πώλησε σε άλλη εταιρεία έναντι του ποσού των €20.000.000, πώληση που ακυρώθηκε λόγω των μετατροπής των πολεοδομικών ζωνών και προκάλεσε τεράστια ζημιά στην αιτήτρια . Επίσης κατά τον ουσιώδη χρόνο είχε υποβάλει πολεοδομική αίτηση για ανέγερση έξι βιομηχανικών αποθηκών διαμετακομιστικού εμπορίου επί του Τεμ.687 σύμφωνα με τις προδιαγραφές της βιομηχανικής ζώνης, η οποία εγκρίθηκε.
Τα τεμάχια της αιτήτριας υπέστησαν μεταβολές από το καθεστώς πριν το 2007 που ενέπιπταν στη Ζώνη Ζ1 (με συντελεστή δόμησης και ποσοστό κάλυψης 0,06:1), την 13/7/07 μετατράπηκαν σε Β1(ΕΧ) και Β1(Υ) (με συντελεστή δόμησης 0,40:1 και ποσοστό κάλυψης 0,25:1) και με την επίδικη πράξη από 21/1/11 ανήκουν πλέον σε γεωργική Ζώνη Γ3.(ανώτατο συντελεστή δόμησης 0,10:1 ανώτατο αριθμό ορόφων 2) με καταστρεπτικές συνέπειες για την ορθολογιστική οικονομική τους ανάπτυξη.
Ενώ το τεμάχιο της αιτήτριας στην Προσφυγή 1956/12 (αρ.4/188, 30/63W1, 208,5.723, μερίδιο ½) ήταν σε γεωργική Ζώνη, το 2007 εντάχθηκε στην Βιομηχανική και με την επίδικη απόφαση επανήλθε στην Γεωργική Γ3.
Με κοινούς λόγους ακύρωσης οι αιτήτριες υποστηρίζουν καταρχήν ότι παραβιάστηκε η αρχή της χρηστής διοίκησης. Η Διοίκηση μετέβαλε το πολεοδομικό καθεστώς μετά την πάροδο μεγάλου χρονικού διαστήματος , αφού άφησε να εφαρμοστεί το προηγούμενο καθεστώς των Βιομηχανικών ζωνών για πάρα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα κατά το οποίο δημιουργήθηκαν δικαιώματα και υποχρεωσεις. Κατά παράβαση των προνοιών του άρθρου 33 του Νόμου για ταχεία εξέταση των ενστάσεων που θα υποβληθούν από την δημοσίευση της γνωστοποίησης για τη νέα Δήλωση Πολιτικής, εν προκειμένω η γνωστοποίηση δημοσιεύτηκε στις 10/7/07 και παρά την υποβολή ενστάσεων κατά τον Μάρτιο 2008 , η ΕΜΕ μόλις στις 14/7/10 αποφάσισε την επαναφορά των πολεοδομικών ζωνών στο προηγούμενο καθεστώς και την ένταξη τους στη ζώνη Γ3, ενώ η απόφαση λήφθηκε μόλις στις 21/1/11.
Μάλιστα στις 30/6/10 το τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως ενέκρινε στην αιτήτρια, αίτηση για ανέγερση βιομηχανικών αποθηκών, αφήνοντας ουσιαστικά να εννοηθεί ότι οι βιομηχανικές ζώνες έχουν κατοχυρωθεί και ότι οι ενστάσεις απορρίφθηκαν.
Επίσης υποστηρίζουν ότι η απόφαση στερείται δέουσας αιτιολογίας και έρευνας. Η ΕΜΕ στηρίχθηκε στην γνωμάτευση σχετικά με την υποχρέωση καταβολής αποζημιώσεων ή όχι, χωρίς να επεκτείνεται στους λόγους των ενστάσεων που αφορούσαν στα αρχικά επιχειρήματα για την αναγκαιότητα επέκτασης και δημιουργίας βιομηχανικών ζωνών Ειδικών χρήσεων, την οποία αναγκαιότητα αρχικά αποδεχόταν και το Κοινοτικό συμβούλιο Πέρα Χωρίου Νήσου (πρακτικά ερυθρό 67-68, ερυθρό 44 και 54-55 στο διοικητικό φακελο Τεκμήριο 3). Δεν αναλύθηκαν οι ουσιώδεις παράγοντες και οι πολεοδομικοί λόγοι που συνηγορούσαν υπέρ της βιομηχανικής Ζώνης, ούτε πραγματοποιήθηκε οποιαδήποτε μελέτη. Η ανάκληση έφερε ως αόριστη δικαιολογία ότι δυνατόν στο μέλλον να ενταχθούν στην οικιστική ζώνη για τις ανάγκες της κοινότητας.
Εκ διαμέτρου αντίθετες είναι οι θέσεις της δικηγόρου των καθ' ών η αίτηση. Απορρίπτοντας τον πρώτο λόγο ακύρωσης, ισχυρίζεται ότι η Διοίκηση δεν ανακάλεσε πολεοδομικές ζώνες μετά την πάροδο αδικαιολογήτου μεγάλου χρονικού διαστήματος ,αλλά, ακολουθώντας την διαδικασία του άρθρου 34Α του Νόμου με την δημοσίευση της Γνωστοποίησης αρ.628 τέθηκαν προσωρινά σε ισχύ οι Βιομηχανικές Ζώνες μέχρι την δημοσίευση των Εγκεκριμενων Σχεδίων των Πολεοδομικών Ζωνών που θα ακολουθούσε μετά την προνοούμενη στο Νόμο δυνατότητα υποβολής ενστάσεων. Η Διοίκηση έλαβε υπόψη της την τεκμηριωμένη ένσταση που υποβλήθηκε από το Κοινοτικό Συμβούλιο και αποσκοπούσε στη διαφύλαξη της εν λόγω περιοχής για σκοπούς οικιστικής ανάπτυξης. Εξάλλου εύλογα κρίθηκε ότι οι βιομηχανικές ζώνες δεν αποδείχθηκαν αναγκαίες προς την ικανοποίηση των υφιστάμενων πραγματικών αναγκών ανάπτυξης και την ορθολογιστική λειτουργία της περιοχής.
Αναφορικά με το θέμα της καθυστέρησης, οι καθ' ων παραθέτουν πίνακα ενεργειών και θεωρούν με δεδομένη την πολυπλοκότητα των θεμάτων που όφειλαν να εξετάσουν, ότι τόσο η μελέτη των ενστάσεων όσο και η υποβολή πρότασης στο Υπουργικό Συμβούλιο έγινε σε εύλογο χρόνο.
Κατά την μελέτη των φακέλων, ωστόσο προέκυψε ένα θέμα το οποίο άπτεται της συγκρότησης και αναρμοδιότητας της Επιτροπής Μελέτης Ενστάσεων, γι'αυτό και το Δικαστήριο μπορεί να το εξετάσει αυτεπάγγελτα.
Η ΕΜΕ συστήνεται σε επαρχιακό επίπεδο με τη συμμετοχή του οικείου Επάρχου, του εκπροσώπου του διευθυντή Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως και του εκπροσώπου της επαρχιακής Ένωσης Κοινοτήτων. (βλ.ερυθρά 68-70 στο Τεκμηριο 1). Στην προκειμένη περίπτωση η ΕΜΕ αποτελείτο από τον κ.Χαραλαμπίδη, εκπρόσωπο Έπαρχου Λευκωσίας (Προεδρος), τον κ. Αλκείδη, εκπρόσωπο Διευθυντή Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως και τον κ. Κωνσταντίνου,. Εκπρόσωπο Προέδρου Επαρχιακής Ένωσης Κοινοτήτων.
Ο διορισμός/εξουσιοδότηση του κ. Αλκείδη ως εκπροσώπου του Διευθυντή στην Επιτροπή έγινε στην βάση της επιστολής ημερ.18/12/08 (ερυθρό 73, τεκμήριο 1). Ωστόσο δεν εντόπισα οποιαδήποτε εξουσιοδότηση στους διοικητικούς φακέλους, του Επάρχου προς το μέλος της ΕΜΕ κ. Χαραλαμπίδη. Εφόσον ο κ. Χαραλαμπίδης προέδρευε της ΕΜΕ και μάλιστα υπογράφει τα έντυπα μελέτης ενστάσεων (βλ. υποφάκελο ερυθρό 110, ερυθρά 114-117), ήταν πολύ σημαντικός ο ρόλος του στην παραγωγή της επίδικης πράξης.
Τέτοιο θέμα εξετάστηκε στην Υποθ.αρ.1372/11 ΑΚΙΝΗΤΑ ΛΑΚ ΛΙΜΙΤΕΔ v. Δημοκρατίας ημερ. 5/9/13 όπου ο Κ.Κληρίδης Δ., ανέφερε τα ακόλουθα:
«Και σε σχέση με αυτό το λόγο ακύρωσης φαίνεται ότι η αιτήτρια έχει δίκαιο. Έχει επανειλημμένα νομολογηθεί ότι για να υπάρχει νόμιμη εκπροσώπηση κάποιου διοικητικού οργάνου από υφιστάμενο του, θα πρέπει να υπάρχει στο διοικητικό φάκελο εξουσιοδότηση προς τον εκπρόσωπο όπως εκπροσωπήσει το ιεραρχικά ανώτερο όργανό του. Αυτή η εξουσιοδότηση μπορεί να είναι διαρκής με την έννοια ότι εξουσιοδοτείται ένας λειτουργός όπως εκπροσωπήσει το ανώτερο διοικητικό όργανο σε κάθε μια συνεδρία μιας Επιτροπής στην οποία, κατά Νόμο, μέλος είναι το ανώτερο όργανο ή μπορεί να είναι για μια μόνο ή περισσότερη συνεδρία της Επιτροπής. Σχετική προς τούτο είναι και η απόφαση στην Υπόθεση Αρ. 453/2003, P. Tofinis Estates Ltd v. Δημοκρατίας, ημερομηνίας 16.9.2004 και Ροζάννα Κούτσιου ν. Δημοκρατίας (2001) 3 ΑΑΔ 987.
Με δεδομένη εδώ την απουσία παρουσίασης οποιασδήποτε εξουσιοδότησης, στοιχειοθετείται λόγος κακής συγκρότησης/αναρμοδιότητας της Επιτροπής Μελέτης Ενστάσεων.»
Ανεξάρτητα από τον λόγο που αναλύθηκε ανωτέρω, προκύπτει και ζήτημα που άπτεται της δυσχέρειας άσκησης δικαστικού ελέγχου λόγω ελλειπών πρακτικών κατά τη σύγκληση και συνεδριάσεις της ΕΜΕ, ζήτημα που επίσης συμπαρασύρει την προσβαλλόμενη απόφαση σε ακύρωση.
Σύμφωνα με το κανονιστικό πλαίσιο και τους όρους εξουσιοδότησης/εντολής της ΕΜΕ, «αυτή υποβάλλει συγκεκριμένες εισηγήσεις στον Υπουργό Εσωτερικών, αναφορικά με τις τροποποιήσεις των Ορίων Ανάπτυξης/Πολεοδμικών Ζωνών που κρίνονται αναγκαίες και δικαιολογημένες. Οι απόψεις των μελών θα είναι τεκμηριωμένες με βάση στοιχεία και θα υποβάλλονται στον Υπουργό για τη λήψη απόφασης και σε αυτές περιλαμβάνονται και οι ενδεχομένως μειοψηφούσες απόψεις.»
Το «πρακτικό» που το Δικαστήριο έχει ενώπιον του από τις συνεδριάσεις της Επιτροπής (ερυθρό 115-117 στο τεκμήριο 1) μαζί με τα επισυνημμένα έντυπα Μελέτης των ενστάσεων(ερυθρό 110) δεν ανταποκρίνονται στους πιο πάνω όρους, αφού δεν προκύπτει η σύνθεση της Επιτροπής στις επιμέρους συνεδριάσεις (13/05/09 και 14/07/09) ούτε τι διημείφθη στην επιτόπια επίσκεψη και συνδιαλλαγή με τον Πρόεδρο και μέλη του Κοινοτικού Συμβουλίου κατά τις 6.4.09. Επίσης ούτε από τα έντυπα μελέτης ενστάσεων, τα οποία υπογράφονται από τον Πρόεδρο της Επιτροπής, προκύπτουν οι επιμέρους τεκμηριωμένες εισηγήσεις των μελών της Επιτροπής, αφού απλώς καταγράφεται η απόρριψη ή μερική αποδοχή των ενστάσεων και πλήρης ικανοποίηση (για την ένσταση του Κοινοτικού Συμβουλίου).
Συνεπώς θεωρώ ότι το Δικαστήριο δεν έχει ενώπιον του πλήρη πρακτικά που θα του επέτρεπαν να διαμορφώσει άποψη για τη σύνθεση της ΕΜΕ στις επιμέρους συνεδριάσεις αλλά και θα διαφώτιζαν για την αιτιολογία και το σκεπτικό αξιολόγησης των ενστάσεων.
Οι προσφυγές επιτυγχάνουν για αυτούς τους λόγους, χωρίς να κρίνω σκόπιμο να υπεισέλθω περαιτέρω σε λόγους ουσίας που προβλήθηκαν και συζητήθηκαν.
Για σκοπούς έκδοσης απόφασης οι δυο προσφυγές αποσυνενώνονται. Η προσβαλλόμενη πράξη ακυρώνεται. Τα έξοδα να είναι υπέρ των αιτητών και εναντίον των καθ' ων η αίτηση, όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Λ. Παρπαρίνος,
Δ.
/ΚΑΣ