|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2015:D332
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ANAΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 68/2013)
13 Μαΐου, 2015
[ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΟΣΦΙΛΗΣ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΕΘΝΙΚΗΣ ΦΡΟΥΡΑΣ,
2. ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΠΑΥΛΟΥ,
3. ΙΩΑΝΝΗ ΠΑΠΑΛΟΥΚΑ,
Καθ΄ων η Αίτηση.
Ξ. Ευγενίου (κα) για Α. Σ. Αγγελίδη, για τον Αιτητή.
Κ. Σταυρινός, για τους Καθ΄ων η Αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.: Ο αιτητής είναι μόνιμος Αξιωματικός του Όπλου του Πυροβολικού του Στρατού Ξηράς του Στρατού της Δημοκρατίας και κατέχει το βαθμό του Ταγματάρχη.
Στις 4.9.2012 η Μονάδα του αιτητή στα πλαίσια παρουσίασης εφέδρων για 48ωρη άσκηση, διεξήγαγε εκπαιδευτική βολή πυροβολικού στο πεδίο βολής Καλού Χωριού.
Τη διεξαγωγή της βολής παρακολούθησε και ο Διοικητής της 1ης Μεραρχίας Πεζικού ο οποίος εξέφρασε στον αιτητή την έντονη δυσαρέσκειά του, μεταξύ άλλων, για τον τρόπο διεξαγωγής της βολής.
Στις 5.9.2012 ο αιτητής, αναφερόμενος στο γεγονός καθώς και στο ότι ο Διοικητής ΠΒ/ΙΜΠ Συνταγματάρχης Παπαλουκάς ο οποίος επίσης βρισκόταν στο πεδίο βολής άλλαξε δύο φορές τον στόχο στον οποίο θα εκτελείτο επισήμανση ακριβείας, ζήτησε από την ΙΜΠ/ΔΠΒ την αποδέσμευσή του από τα καθήκοντά του ως Διοικητή της 190 ΜΠΠ και την τοποθέτησή του αλλού λόγω της προσβολής της υπόληψής του ως Διοικητή της Μοίρας.
Στις 6.9.2012 ο καθ' ου η αίτηση 3, Συνταγματάρχης Παπαλουκάς, υπέβαλε στην Ι ΜΠ/1ο ΕΓ την υπηρεσιακή αναφορά του αιτητή προτείνοντας τη διεξαγωγή έρευνας «λόγω του ότι στην αναφορά αναγράφονται γεγονότα στα οποία εμπλέκονται ο Στγος Δκτης της Ι ΜΠ και ο Δκτης ΔΠΒ/Ι ΜΠ».
Στις 7.9.2012, ο καθ' ου η αίτηση 2, κάλεσε τον καθ' ου η αίτηση 3 να διενεργήσει προσωπική έρευνα προβαίνοντας σε κάποιες διαπιστώσεις κατά το χρόνο παρακολούθησης της διεξαγωγής της βολής.
Στις 10.9.2012 ο καθ' ου η αίτηση 3 επέστρεψε στον αιτητή την αναφορά του ημερ. 5.9.2012 διότι σε αυτήν δεν εκφράσθηκε με τον προσήκοντα σεβασμό στο πρόσωπο του καθ' ου η αίτηση 2, επειδή στο περιεχόμενο της αναφοράς υπάρχουν ανακρίβειες και «μισές αλήθειες» με οδηγίες όπως τυχόν παράπονα του αιτητή να υποβληθούν σύμφωνα με την προβλεπόμενη από τους Πειθαρχικούς Κανονισμούς της Εθνικής Φρουράς διαδικασία.
Οι δικηγόροι του αιτητή με επιστολή τους ημερ. 12.9.2012 προς τον καθ' ου η αίτηση 3, ζήτησαν όπως τους γνωστοποιηθούν μετ' αντιγράφων, τα όσα αποδίδονταν στον πελάτη τους.
Ο Διοικητής της ΔΠΒ/Ι ΜΠ, αφού διενήργησε έρευνα, στις 10.10.2012 ενημέρωσε το 1° Επιτελικό Γραφείο (ΕΓ) της Μεραρχίας, ότι θεωρεί ότι ο Διοικητής της Μονάδας ήταν υπεύθυνος για την όλη εικόνα της Μονάδας του, καθώς και την πρόθεση του να τον καλέσει σε απολογία.
Ο Διοικητής της ΔΠΒ/Ι ΜΠ με διαταγή του ημερομηνίας 22.10.2012, κάλεσε τον Αιτητή σε απολογία, γιατί από τα στοιχεία προσωπικής έρευνας που διενήργησε προέκυψε πιθανή διάπραξη από μέρους του, των πειθαρχικών παραπτωμάτων της "αμέλειας καθήκοντος" και της "παράλειψης συμμόρφωσης προς τις γενικές διαταγές του Διοικητού".
Περαιτέρω, ο Διοικητής της Ι ΜΠ κάλεσε τον αιτητή σε απολογία με διαταγή του ημερομηνίας 23.10.2012, γιατί από τα στοιχεία της προσωπικής έρευνας που διενήργησε, προέκυψε η πιθανή διάπραξη των πειθαρχικών παραπτωμάτων «Αναξιοπρεπούς και ανοίκειας συμπεριφοράς» και «Παράληψη συμμόρφωσης προς τις γενικές διαταγές του Δκτού». Αυτό επειδή αντί δικής του απολογίας, ο αιτητής απέστειλε στον Διοικητή της ΔΠΒ/Ι ΜΠ επιστολή ημερ. 12.9.2012 μέσω δικηγόρου ξεφεύγοντας έτσι από τους Στρατιωτικούς Κανονισμούς οι οποίοι ρυθμίζουν τα θέματα αυτά.
Ο Αιτητής με υπηρεσιακή αναφορά του προς τον Διοικητή της ΔΠΒ/Ι ΜΠ, ημερομηνίας 6.11.2012, αιτήθηκε ιδιαιτέρας ακρόασης Αρχηγού.
Ο Αιτητής με αναφορά του προς τον Διοικητή της ΙΜΠ, ημερομηνίας 9.11.2012, απάντησε στην κλήση σε απολογία σε σχέση με το περιεχόμενο της επιστολής του δικηγόρου του, ότι άσκησε το δικαίωμα που του παρέχει ο Νόμος 158(Ι)/99 και οι αρχές της φυσικής δικαιοσύνης. Την ίδια ημέρα προέβη και σε απολογία για την καταλογισθείσα προχειρότητα στην οργάνωση και εκτέλεση της βολής.
Ο Διοικητής της I ΜΠ με διαταγή του προς τον Αιτητή, ημερομηνίας 7.11.2012 τον τιμώρησε με 10ήμερη φυλάκιση για το παράπτωμα της «αναξιοπρεπούς και ανοίκειας συμπεριφοράς», αιτιολογώντας της απόφαση του αυτή.
Η ΔΠΒ/Ι ΜΠ διαβίβασε με επιστολή της, ημερομηνίας 16.11.12, προς τη I ΜΠ την αναφορά του Αιτητή ενόψει του αιτήματος για ιδιαίτερη ακρόαση από τον Αρχηγό.
Ο Διοικητής της ΔΠΒ/Ι ΜΠ με διαταγή του ημερομηνίας 3.12.2012, για τους λόγους που καταγράφει, τιμώρησε τον αιτητή με 10ήμερη φυλάκιση.
Η I ΜΠ με επιστολή της προς τη Διεύθυνση Προσωπικού/ΓΕΕΦ, ημερομηνίας 28.12.2012, διαβίβασε την αλληλογραφία που αφορά το αίτημα του Αιτητή για ιδιαιτέρα ακρόαση Αρχηγού για τις δικές της ενέργειες.
Ο Αιτητής έτυχε ιδιαίτερης ακρόασης Αρχηγού στις 16.1.2013. Η Διεύθυνση Προσωπικού/ΓΕΕΦ με επιστολή της προς τον Αιτητή, ημερομηνίας 18.1.2013,τον ενημέρωσε ότι το ΓΕΕΦ θα επιληφθεί των θεμάτων που είχε αναφέρει μετά την ολοκλήρωση της ανάκρισης, η οποία διενεργείτο.
Ο Αιτητής, στις 16.1.2013 καταχώρησε στο Ανώτατο Δικαστήριο την παρούσα προσφυγή με την οποία εξαιτείται:-
«Α. Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση του καθ' ου η αίτηση αρ. 2 ημερομηνίας 7.11.2012 την οποία έλαβε γνώση ο Αιτητής στις 14.11.2012 και με την οποία επέβαλε στον Αιτητή που είναι στέλεχος του καθ' ου η αίτηση 1, την πειθαρχική ποινή της 10ήμερης φυλάκισης, γιατί απηύθυνε παράσταση ή διαμαρτυρία δια Δικηγόρου είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος.
Β. Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση του καθ' ου η αίτηση 3 ημερ. 31/12/12 και με την οποία επέβαλε στον Αιτητή, άλλη Ποινή, της 10ήμερης φυλάκισης, γιατί δήθεν επέδειξε «προχειρότητα» στις 4.9.12 σε σχετική άσκηση είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος».
Σημειώνεται ότι ο Αρχηγός της Εθνικής Φρουράς αποφάσισε την άρση της αναφερόμενης στο Α πιο πάνω πειθαρχικής ποινής, καθότι έρχεται σε αντίθεση με τους Πειθαρχικούς Κανονισμούς της Εθνικής Φρουράς και ειδικότερα τον Κανονισμό 6(2) σύμφωνα με τον οποίο καθορίζεται ότι η δικαιοδοσία επιβολής πειθαρχικής ποινής παρέχεται στους Διοικούντες Αξιωματικούς. Με επιστολή ημερομηνίας 23.5.2013 ο αιτητής ενημερώθηκε σχετικά από τη Διεύθυνση Προσωπικού/ΓΕΕΦ προς τον Διοικητή της Διοίκησης Πυροβολικού/ΓΕΕΦ.
Η προδικαστική ένσταση ως προς τη θεραπεία Α
Εγείρεται από τους καθ' ων η αίτηση προδικαστική ένσταση πως η θεραπεία Α έχει απολέσει το αντικείμενό της και συνεπώς θα πρέπει να απορριφθεί.
Οι δικηγόροι του αιτητή επισυνάπτουν στη γραπτή τους απάντηση αντίγραφο της Έκθεσης Ικανότητας του αιτητή για την περίοδο 1.1.2012-31.12.2012 στην οποία σημειώνεται εκτός από την επιβληθείσα στις 3.12.2012 ποινή 10ήμερης φυλάκισης, και η αντίστοιχη επιβληθείσα στις 7.11.2012. Με τη σημείωση πως «1. Στη γνωμάτευσή του ο Υπτγος Παπαπαύλου Α. Δκτής ΙΗΠ διαφοροποιήθηκε από τις βαθμολογίες του αξιολογούντα και έθεσε βαθμολογίες «καλά» (8) σε αριθμό ουσιαστικών προσόντων αιτιολογώντας την άποψη του, όπως φαίνεται στο συνημμένο σημείωμα. 2. Ο αξιολογούμενος αμφισβήτησε τις δυσμενείς βαθμολογίες αλλά ο γνωματεύων έμμεινε στην άποψή του».
Ο ισχυρισμός των καθ' ων η αίτηση πως η άρση της ποινής καθιστά την αιτούμενη θεραπεία χωρίς αντικείμενο επειδή ενημερώθηκε σχετικά ο φάκελος του αιτητή και συνεπώς δεν υπήρξε ούτε θα υπάρξει οποιαδήποτε ζημιά, φαίνεται να ευσταθεί.
Οι καθ' ων η αίτηση παρατηρούν πως στην απόφαση του Αρχηγού ημερ. 23.5.2013 για άρση της ποινής, καταγράφονται ρητές οδηγίες όπως η εν λόγω μεταβολή καταχωρηθεί στον ατομικό φάκελο και ατομικά έγγραφα του αιτητή. Στο δε συνοδευτικό σημείωμα του αξιολογούντα αξιωματικού για την έκθεση ικανότητας του 2012 για τον αιτητή, δεν φαίνεται η αναφερόμενη στο αιτητικό Α ποινή να επέδρασε στη διαμόρφωση της κρίσης του αξιολογούντα. Ούτε και εν τέλει προσκομίστηκε οποιοδήποτε στοιχείο το οποίο να φανερώνει τον πράγματι δυσμενή επηρεασμό του αιτητή από την εν λόγω ποινή, κατά τις προαγωγές του 2013.
Κατά τον αιτητή, η ποινή αυτή συνέτεινε στη μη προαγωγή του στο βαθμό του Αντισυνταγματάρχη όταν στις 31.12.2012 υπήρξαν προαγωγές. Αυτό όμως, κατόπιν προσκόμισης περαιτέρω στοιχείων από τους καθ' ων η αίτηση διαφάνηκε ανεδαφικό καθότι ο αιτητής είχε στην εν λόγω διαδικασία κριθεί ως προακτέος, μάλιστα κατ' επιλογήν, και ο λόγος για τον οποίο δεν προήχθη δεν συνδεόταν με την επιβληθείσα ποινή αλλά οφειλόταν στην τελική κατανομή των θέσεων. Οπότε, δεν υπήρξε επηρεασμός του αιτητή κατά τις προαγωγές του 2012 ως εν τέλει και οι δικηγόροι του αιτητή κατά τις διευκρινίσεις παραδέχονται.
Συνακόλουθα, κατά την κρίση μου, δεν έχει αποδειχθεί πως παρέμεινε ζημιογόνο κατάλοιπο από την αρθείσα ποινή ώστε η δίκη να καταργείται και η ποινή να παύει να είναι προσβλητέα.
Έχοντας τα πιο πάνω υπόψη, η προδικαστική ένσταση γίνεται δεχτή. Η προσφυγή ως προς τη θεραπεία Α κρίνεται μη παραδεχτή.
Η θεραπεία Β
Αναφορικά με την αιτούμενη θεραπεία Β, ο αιτητής προβάλλει τους ακόλουθους νομικούς ισχυρισμούς:-
1. Ο καθ' ου η αίτηση 3 παράνομα και τιμωρητικά επέβαλε στον αιτητή την πειθαρχική ποινή ενώ δεν είχε ολοκληρωθεί η έρευνα και/ή ενώ διατάχθηκε περαιτέρω έρευνα από τον Αρχηγό της Εθνικής Φρουράς.
Ο αιτητής στις 6.11.2012 αιτήθηκε προς τον Διοικητή της ΙΜΠ/ΔΠΒ ιδιαίτερη ακρόαση από τον Αρχηγό του ΓΕΕΦ για λόγους που θα ανέφερε μόνο στον Αρχηγό. Στις 16.11.2012, ο καθ' ου η αίτηση 3, Διοικητής της Ι Μεραρχίας Πεζικού, Διοίκηση Πυροβολικού, Συνταγματάρχης Ιωάννης Παπαλουκάς, υπέβαλε το αίτημα του αιτητή προς την Ι ΜΠ/1ο ΕΓ. Στις 18.12.2012 ο Αρχηγός Αντιστράτηγος Νάσης διέταξε τον Υποστράτηγο Παπακυριακού να διενεργήσει στρατιωτική ανάκριση «προς κάθε κατεύθυνση και σε βάθος» προκειμένου να διαπιστωθεί τυχόν διάπραξη αδικημάτων από μέρους οποιουδήποτε, διαβιβάζοντας αλληλογραφία σχετικά με γεγονότα τα οποία διαδραματίσθηκαν στις 4.9.2012 στο ΠΒ Καλού Χωριού κατά την επίσκεψη του Διοικητή της Ι ΜΠ για έλεγχο διεξαγωγής βολής «και σύμφωνα με όσα συνέβησαν μετά από έρευνα που διέταξε ο Δκτης Ι ΜΠ για το υπόψη θέμα». Στις 28.12.2012 ο Διοικητής της Ι ΜΠ Υποστράτηγος Παπαπαύλου, υπέβαλε προς το ΓΕΕΦ/ΔΙΠΡΟ αλληλογραφία της ΔΠΒ/Ι ΜΠ σε σχέση με αίτημα του αιτητή για ακρόαση από τον Αρχηγό του ΓΕΕΦ.
Στις 18.1.2013 ο αιτητής ενημερώθηκε από τον Επιτελάρχη του ΓΕΕΦ ότι μετά την ιδιαίτερη ακρόαση που ο αιτητής είχε στο γραφείο του Αρχηγού στις 16.1.2013, το ΓΕΕΦ θα επιλαμβανόταν των θεμάτων που ο αιτητής ανέφερε μετά την ολοκλήρωση της ανάκρισης η οποία διενεργείτο σύμφωνα με τη διαταγή της 18.12.2012.
Η έρευνα ολοκληρώθηκε και ο φάκελος δικογραφίας αποστάληκε στις 30.1.2013 προς το ΓΕΕΦ/ΔΔΚ από τον Υποστράτηγο Παπακυριακού.
Ο αιτητής προέβη σε Υπηρεσιακή Αναφορά στις 15.3.2013. Στις 23.5.2013 ο Αρχηγός του ΓΕΕΦ ενημέρωσε τον αιτητή για την πιο πάνω άρση της πειθαρχικής ποινής.
Είναι η θέση του δικηγόρου των καθ' ων η αίτηση πως η πειθαρχική έρευνα είχε ολοκληρωθεί από τον καθ' ου η αίτηση 3 και κατόπιν απολογίας του αιτητή, επιβλήθηκε η προσβαλλόμενη με το αιτητικό Β πειθαρχική ποινή. Περαιτέρω, ο Αρχηγός ΓΕΕΦ στις 18.12.2012 είναι ποινική ανάκριση που διέταξε η οποία δεν έχει σχέση με την διαταχθείσα στις 7.9.2012 πειθαρχική ανάκριση στη βάση του Καν. 6 των Πειθαρχικών Κανονισμών της Εθνικής Φρουράς.
Κλίνω υπέρ της άποψης των καθ' ων η αίτηση. Πειθαρχική ποινή είναι ο διοικών αξιωματικός που επιβάλλει ο οποίος επιλαμβάνεται και προσωπικά της έρευνας του παραπτώματος. Δεν χωρεί επέμβαση του Αρχηγού του ΓΕΕΦ στα πλαίσια αυτής της έρευνας ή της συνακόλουθης επιβολής ποινής ώστε να οφειλόταν αναμονή του πορίσματος της στρατιωτικής ανάκρισης την οποία ο Αρχηγός διέταξε. Άλλωστε είναι για τα «όσα συνέβησαν μετά από έρευνα που διέταξε ο Δκτης Ι ΜΠ» που ο Αρχηγός διέταξε έρευνα και είναι, βεβαίως, εν τέλει την αναφερόμενη στο αιτητικό Α πειθαρχική ποινή που ήρε. Επιπλέον, δεν έχουμε συναφώς οτιδήποτε από το πόρισμα της επικαλούμενης έρευνας του Αρχηγού το οποίο να επηρεάζει την έρευνα του διοικούντα αξιωματικού ώστε ο ισχυρισμός να ευσταθούσε.
2. Δεν δόθηκε δικαίωμα ακρόασης
Ο αιτητής, κατά τον ισχυρισμό του, είχε ζητήσει με επιστολή του δικηγόρου του ημερ. 12.9.2012 να ακουστεί πριν την επιβολή της ποινής, πράγμα το οποίο δεν έγινε, ούτε φαίνεται να λήφθηκε υπόψη η απολογία του.
Στα πλαίσια της έρευνας από τον διοικούντα αξιωματικό ο αιτητής κλήθηκε να εξεταστεί. Ο αιτητής προέβαλε ως κώλυμα τη μέχρι τότε μη λήψη από το δικηγόρο του αντιγράφου των όσων του καταλογίζονταν όπως ζητήθηκε με την επιστολή του ημερ. 12.9.2012. Η έρευνα ολοκληρώθηκε στις 10.10.2012 και τότε ο αιτητής κλήθηκε σε απολογία την οποία έδωσε στις 9.11.2012. Στην απόφαση του καθ' ου η αίτηση 3 σημειωνόταν πως «Από τις 12 Σεπ 2012, που άρχισα, μέχρι την 10 Οκτ 2012, που ολοκλήρωσα και υπόβαλα τα αποτελέσματα της έρευνας, ήταν επαρκής χρόνος για να λάβετε νομική συμβουλή και να εξεταστείτε». Ενδεχομένως, ήταν και αυτό στοιχείο το οποίο λήφθηκε υπόψη στην επιμέτρηση της ποινής. Ο αιτητής επισυνάπτει ως Παράρτημα Χ4 στη Γραπτή του Αγόρευση ενημέρωση από τη Διεύθυνση Δικαστικού του ΓΕΕΦ ως προς το πράγματι δικαίωμα ακροάσεως κάθε ενδιαφερομένου το οποίο δυνατόν να ασκείται είτε αυτοπροσώπως είτε δια δικηγόρου της επιλογής του καθώς και δικαιώματος να λαμβάνει γνώση των στοιχείων του σχετικού διοικητικού φακέλου και αντιγράφων σύμφωνα με τα άρθρα 37 και 43 του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου νόμου, Ν. 158(Ι)/99.
Από τα πιο πάνω προκύπτει πως η απολογία του αιτητή δεν αποτελούσε τη μόνη οδό για άσκηση του δικαιώματος ακρόασης ώστε να γινόταν δεκτή και η θέση των καθ' ων η αίτηση πως ενόψει της άσκησης του δικαιώματος της υποβολής απολογίας, το δικαίωμα ακρόασης ασκήθηκε. Είχε το δικαίωμα να ακουστεί/εξεταστεί και στα πλαίσια της διενέργειας της ίδιας της έρευνας από τον διοικούντα αξιωματικό του, όπως ο αξιωματικός τον κάλεσε, και είναι προφανές πως αυτό το δικαίωμα παραβιάστηκε, υπό τη λανθασμένη μάλιστα αντίληψη πως ο χρόνος που μεσολάβησε ήταν επαρκής για τη λήψη νομικής συμβουλής. Αυτό βέβαια δεν ήταν το ζητούμενο. Στον αιτητή δεν δόθηκε το διασφαλισμένο από τον Ν. 158(Ι)/99 δικαίωμα της εξασφάλισης αντιγράφων των λεπτομερειών του φακέλου σε σχέση με τα όσα του καταλογίζονταν ώστε να μπορούσε να διενεργηθεί πλήρης έρευνα. Δεν ήταν πρόθεση του αιτητή να μην εξεταστεί και, σε συμφωνία με τους δικηγόρους του αιτητή, κρίνω πως πράγματι παραβιάστηκε το δικαίωμα ακρόασης του αιτητή.
3. Παράβαση των αρχών της φυσικής δικαιοσύνης
Είναι η θέση του αιτητή πως ο Συνταγματάρχης Παπαλουκάς, ο οποίος προέβη στη διερεύνηση της υπόθεσης και στην εν τέλει επιβολή ποινής, δεν μπορούσε να είναι αμερόληπτος έναντι της διαμορφωμένης υποκειμενικής κρίσης του γιατί ήταν και ο ίδιος παρών στις 4.9.2012 στο πεδίο βολής και άρα η έρευνα που διενήργησε έγινε απλώς τυπικά, έχοντας ο ίδιος διαμορφωμένη μεροληπτική άποψη. Μάλιστα, σύμφωνα με την αναφορά του αιτητή συνταχθείσα την επομένη του συμβάντος, ο διοικών αξιωματικός άλλαξε δύο φορές το στόχο και συνεπώς, ενόψει της προσωπικής του ανάμειξης, δεν μπορούσε να ήταν αμερόληπτος ως τελικός κριτής.
Ο δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση, με παραπομπή στη Σωτήρης Πελεκάνος ν. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 931/01, ημερ. 28.5.2003, προτείνει πως το παράπονο του αιτητή δεν στρεφόταν προσωπικά εναντίον του διοικούντα αξιωματικού του και συνεπώς δεν υπήρχε πρόβλημα ανάληψης αρμοδιότητας από τον εν λόγω αξιωματικό.
Κατά την κρίση μου, ο ισχυρισμός του αιτητή δεν ευσταθεί. Μπορεί ο διοικών αξιωματικός του αιτητή να ήταν παρών κατά την εν λόγω ημερομηνία, δεν ήταν όμως ο ίδιος υποκείμενος σε πειθαρχική έρευνα ώστε να υπάρχει το ενδεχόμενο μεροληψίας και συνεπώς η αναφορά στη Ζήνωνα Μιχαηλίδη ν. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 1074/01, ημερ. 22.10.2003, δεν βοηθά τον αιτητή. Έχοντας αυτά υπόψη, δεν στοιχειοθετείται μεροληψία από μέρους του καθ' ου η αίτηση 3.
4. Ισχυρισμός για ελλιπή πρακτικά
Με αναφορά στο Παράρτημα 15 της Ένστασης, οι δικηγόροι του αιτητή εισηγούνται πως δεν προσκομίστηκε ο φάκελος της δικογραφίας ο οποίος ετοιμάστηκε από τον Υποστράτηγο Παπακυριακού στον οποίο ανατέθηκε η διερεύνηση των γεγονότων της 4.9.2012 και τα όσα συνέβηκαν μετά από την διαταχθείσα έρευνα προκειμένου να διαπιστωθεί τυχόν διάπραξη αδικημάτων από μέρους οποιουδήποτε. Οι δικηγόροι δεν φαίνεται να εμμένουν στον ισχυρισμό τους, όπως προκύπτει από τις δηλώσεις τους στο τέλος της ενώπιον του Δικαστηρίου διαδικασίας.
Ενόψει των πιο πάνω, η προσφυγή, ως προς τη θεραπεία Α είναι απαράδεχτη. Ως προς τη θεραπεία Β, η προσφυγή επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη επιβληθείσα ποινή ακυρώνεται δυνάμει του Άρθρου 146.4(β) του Συντάγματος. Ενόψει της μερικής επιτυχίας, επιδικάζονται υπέρ του Αιτητή €1000, πλέον ΦΠΑ.
(Υπ.) Γ. Ερωτοκρίτου, Δ.
/ΕΠσ